Logeren.

Wat een leuke reacties allemaal op m'n pinwheelsjaal. Maar ik ben nog niet helemaal klaar: ik moet nog iemand bedanken: zonder de wekelijkse update van Wieke (klik)  was het mij nooit gelukt om de sjaal te breien. Dank je wel Wieke!
Af en toe keek ik weleens naar de pakketten om zo'n prachtige Christel Seyfarth sjaal te breien. Maar toch durfde ik niet. Maar toen Wieke haar geweldige sjaal liet zien en aankondigde om het stapje voor stapje te gaan doen op haar blog durfde ik wel!

Hij is trouwens uit logeren: onder het toeziend oog van

van Meneer Beer en Jelle de Haas ligt ie bij omi te drogen. Als ik dat thuis had moeten doen had ik de tafel in m'n atelier weg moeten halen... En zo is het toch helemaal goed gekomen met dat hele grote breiwerk waarvan ik bij aanvang dacht:"Dat kan ik nooit!" Twee weken bracht ik al breiend en puffend door achter de computer om het fair-isle knitting in de vingers te krijgen... En omdat ik met mijn linkerhand brei en het met rechts nog nooit gelukt was zag ik het donker in. Maar 't is gelukt. En ik ben er trots op. Dat kleine meisje dat op de lagere school de handwerkjuf nachtmerries bezorgde omdat er niks van de naalden kwam heeft nog heel wat bijgeleerd.