Koningsdag 2015

Dat vieren wij nog ouderwets 

met koekhappen! 

Het spijkerpoepen en zaklopen hebben we maar niet gedaan. 

Maar verder was het een onverwacht zonnige dag.

Uit m'n atelierraam maakte ik deze foto.

De hele kamer kleurt rose. 

999, 1000!

Poeh! Na bijna 4 jaar zitten er 

1000 kleine vingerhoedjes aan elkaar. 

Nu klinkt het net alsof ik er 4 jaar op heb zitten zwoegen! 

Maar dat is natuurlijk niet waar.

Het grootste deel van de tijd is de quilt met vakantie. 

Maar zo besloot ik een paar maanden geleden:

nu moet ie af. 

Hij meet 95 bij 95 cm.

Nog niet voldoende om er een lekker onder te kruipen. 

Lapjes zijn ook niet het enige wat ik doe! 

Het is vooral ook een middel om mijn sociale contacten 

in de quiltwereld (Zo leuk, zulke gezellige mensen!) 

een beetje op peil te houden.

Zonder Bee's zou er helemaal niks van terecht komen. 

Er moet ook tijd overblijven voor een beetje tekenwerk en voor de 

journals.

Zoals het "buurmeisjesproject".

Dat was deze keer een makkie.

Regelmatig kijk ik op journal 52 wat de weekopdracht is.

Een week of wie weet misschien al twee weken terug was het "cards"

Tja en dan is Queen of Hearts wel heel voor de hand liggend. 

Vrijdagavond. Om half tien was het dan 

e-i-n-d-e-l-ij-k

tijd om dit snoepgoed te voorschijn te toveren.

Materiaal en patroon voor mijn Christel Seyfarth 

vogelsjaal.

Het lijkt wel of mijn hele leven wordt bepaald door 

die leuke kalenderspreuken van Flow. 

Maar het kwam net weer mooi uit:

Just start! 

Eerst een proeflapje.

Maar ja, de proef slaagde zo goed 

dat Rafeltje besloot maar door te breien.

Het is weer een project van lange adem! 

Dit inbreien gaat tijd kosten.

Maar dat mag.

De sjaal hoeft niet snel af. 

Het is meer een uitdaging voor mezelf om zo'n toch wel 

ingewikkeld patroon in te breien.

 O, wat is het moeilijk om van het mandje af te blijven.

Fair isle breien doe ik zoooooooo graag.

Mocht je je afvragen hoe het toch met de retrosjaal is..

Wel die is geemigreert.

Dat werd niks. 

Het werk was zo stijf als een plank en veel te breed.

Voorlopig is ie lekker aan het uitrusten in een leuk mandje.

Ik zag me het ding ook niet dragen en...

het lijkt erop dat de oude Mevrouw gelijk had met haar 

museumstuk. 

Rafeltje vind dat je geen energie moet verspillen aan 

nutteloze zaken die toch niks worden. 

Aan dit dode paard blijft ze echt niet trekken! 

Kleine dingen.

Wie weet geinspireerd  door het Flow-kalenderblad van 

vandaag pakte ik wat kleine dingen op 

waarmee ik mensen blij ging maken. 

Eindelijk het decembernummer van Quiltnieuws naar m'n

quiltende overbuurvrouw gebracht.

O,o, hij lag al daaaaaaaaagen op de trap.

En ik had een aantal mensen stekjes van de klokjesbloem

beloofd.

Het was echt tijd dat ik ze wegbracht.

Het werden al hele planten.

Door ervaring wijs geworden doe ik er tegenwoordig altijd een

labeltje aan. 

Dan kan ik de stekjes voor de deur zetten als 

de tuinliefhebber niet thuis is. 

En... nee, hij is niet terug.

Mijn hondje Melvin.

Alweer bijna 30 jaar geleden ving ik het hondje op nadat 

het als puppy was mishandeld en verwaarloosd.

O, wat was dat een portret! 

Anderhalve kilo en een echte terrier.

Wat een kleine duvel.

Om de paar weken probeerde hij de macht over te nemen. 

Als ie lief was noemde wij hem Melletje.

Bij stoute buien was het Vinnetje. 

Voor mij was het een trouwe hond maar 

anderen mochten eigenlijk niet in huis. 

Overigens had hij niet zo'n jasje hoor! 

Wel een haarspeldje af en toe omdat hij anders niet kon zien.

Tegenwoordig kun je ook zelf dit soort jasjes breien

voor de hond leerde ik een paar weken geleden 

in de boekwinkel.

(Brr, ik moet er niet aan denken!) 

Maar het kussentje... tja dat kon ik niet laten liggen. 

Slaapmuts(je).

Hier staat de sjaal nog op de naalden.

Maar inmiddels is hij af: mijn rafelse variatie op 

de sonnensegel sjaal. 

Hij lijkt op een reusachtige slaapmuts! 

Zo'n eenvoudig breiwerkje voor tussendoor voor de tv 

is heerlijk.

Ik mis hem nu al.

Toch wordt het weer tijd voor wat ingewikkelder werk.

Nee, niet de retrosjaal! 

Ik weet nog steeds niet of ik daar wel mee veder ga.

Sinds december ligt er ook een origineel 

Christel Seyfarth patroon en materiaal 

op me te wachten. 

Misschien kies ik die wel.

Een echt slaapmutsje is voor mij de laatste tijd m'n kleurwerk.

Hier ben ik bezig in de nieuwste Flow Weekly.

Heerlijk om 's avonds laat alles even  los te laten en lekker alleen maar bezig te zijn met kleuren.

Daarvoor trek ik niet naar m'n tekenhoekje boven maar neem ik de kleurpotloden 

uit een blik dat ik ooit kocht omdat 

"Het slaapkamertje"van Van Gogh erop staat.

Van alle schilderijen in de wereld is dit mijn absolute favoriet!

Hoewel, mijn dikke dames van Elly van Leersum

hebben natuurlijk ook een warm plekje in mijn hart.

Ik dacht dat het schilderij me snel zou vervelen.

Maar dat is echt niet zo.

Mijn dametjes worden me steeds dierbaarder. 

Een apart tekenhoekje. 

Tja, in werkelijkheid zwerf mijn tekenmateriaal door het hele huis.

Op dit moment staan deze 3 bekers met kleurpotloden in de keuken.

En ligt er een klein doosje aquarelverf met kwasten in de vensterbank van de keuken. 

Het wordt tijd dat ik weer eens alles op een vaste plek ga opruimen. 

Opruimen: dat lukt me altijd wel voor mijn stoffige werkjes.

Donderdag kocht ik dit blik met:

"Today you will have the best day ever, really!"

Nou, pas maar op! 

Rafeltje bleef met haar linkervoet achter haar autoband haken:

gekneusde enkel! 

Gelukkig was ie niet gebroken zoals 5 jaar geleden.

Toen heb ik 8 weken met een breukje in mijn

kuitbeen gelopen.

Maar je wilt natuurlijk weten wat er in het blokje zit.

Mijn borduurwerkje voor een klein tasje. 

Het schiet alleen nog niet erg op! 

Kom, aan de slag! 

Rode rozen.

Red roses for a blue lady.

Er is weer een deel van het "buurmeisjesproject" klaar. 

Ja, ze is nu nog verlegen.

Maar eerlijk gezegd, als ik de kaarten bekijk die nog 

afgemaakt moeten worden heeft ze wel een 

turbulent liefdesleven! 

Hoewel het wel een ouderwets meisje lijkt is 

ze wel helemaal bij de tijd met haar slimme telefoon.

Deze kaart wil ik niet verder meer bewerken. 

Het was eerlijk gezegd zo gepiept met 

die leuke memoblaadjes van de HEMA. 

De rode rozen kaart is nog niet af.

Ik wil nog iets toevoegen. 

Maar dat moet tijd hebben om te rijpen. 

Die poesieplaatjes maken het altijd zo lekker kitscherig.

Nog van de lagere school heb ik dit sigarendoosje.

Ooit heb ik er Franse onregelmatige werkwoorden

op zitten vervoegen.

Maar het gaat natuurlijk om wat er in zit.

Wel, het zit stampvol met poesieplaatjes. 

Als echte babyboomer zat ik in een klas van 56 

ja, zesenvijftig! 

kinderen.

Er viel dus heel wat te schrijven en 

ik was weg van die velletjes met glimmende plaatjes. 

Deze hartjesplaatjes waren een tijdje heel gewild.

Als je die niet plakte, dan hoorde je er echt niet bij.

En zo'n wiegje deed het ook altijd goed.

Zelf was ik helemaal weg van poezebeesten.

En vriendjes en vriendinnetjes deden het ook altijd erg goed. 

Gelukkig heb ik het doosje altijd bewaard en

door een aantal verhuizingen heen geloodst.

En mocht ik ooit nog gaan verhuizen dan moeten ze zeker mee: 

 mijn nieuwe eetkamer stoelen.

Je weet wel, die echte van de  Hollandse klompjes.

Je mag even om een hoekje kijken .

Eindelijk heb ik mijn droomstoelen gekocht.

Ik koos ze niet alleen omdat ik ze zo mooi vind.

Ze zitten zo lekker! 

Een vrije dag.

Eerst wat goed maken uit het vorige blogje:

Het boekje

"Dat is heel wat voor een kat, vind je niet"

van Judith Viorst is nog steeds in druk! 

En is dus nog steeds nieuw te koop. 

Maar nu die vrije dag.

Ik probeer om de vrijdag vrij te houden voor gezellige dingen.

Zoals bijvoorbeeld het "buurmeisjes project".

Je ziet ik heb meer ideetjes dan dat ik kan uitwerken. 

Maar het borduren op papier gaat ook niet snel. 

Zeker afgelopen 10 dagen kwam er niet zoveel handwerk uit

mijn handen.

Wel ander werk! 

De storm van vorige week dinsdag ging aan de haal met een

deel van mijn pergola. 

De paasdagen was ik dan ook druk met het vullen van 

2 groen containers. 

Dag mooie New Dawn rozen,

Dag blauwe regen! 

Dat doet wel even pijn.

Maar het ergste is nog wel dat het voor mijn buurman nooit goed genoeg 

is. De mopperaar.

Hij is geen liefhebber van groen.

En wil alles weg hebben.

Nou mag hij overhangende dingen gewoon wegknippen.

Maar meestal is hij daar te lui voor.

Nu zag hij zijn kans schoon en knipte de laatste 

mooie tak blauwe regen die ik kon redden weg terwijl ik hem keurig 

aan mijn kant had vast gezet en opgebonden.

Nou ja, je snapt het al:

ruzie! 

Nou is het nooit een erg goede relatie geweest.

Maar het is nu weer bar en boos.

Gelukkig ben ik niet de enige in de buurt met wie hij het absoluut 

niet kan vinden. 

Gelukkig staat Tollebol zijn mannetje en hielp hij dapper 

mee bij het opruimen van al die takken

door een deel naar binnen te slepen.

Kijk, daar heb je wat aan aan zo'n hulp. 

Ook binnen denkt hij maar al te graag mee. 

Heb ik eindelijk weer een rechthoek gemaakt van mijn 

vingerhoedjesquilt gaat hij er natuurlijk heerlijk op liggen. 

Dat hoort zo.

Quiltsters met een kat of hond laten hun 

werk meestal zien met hun huisdier erop.

Ook Lizzy kwam even proefliggen.

Maar gisteren was het geen dag om binnen te blijven.

Met de hondjes ging ik lekker lopen in het buitengebied. 

Met het doel een kas kooltje te kopen voor 's avonds.

Zo'n echt Westlands bloemkooltje is de lekkerste bloemkool die er bestaat.

Bovendien kwam ik deze ranonkels tegen.

Met die tere kleurtjes is het toch net snoepgoed? 

Maar verder moeten we heel zuinig zijn de komende tijd. 

Mijn vader zou gezegd hebben:

"We eten alleen brood met suiker"

want  ik heb nieuwe eetkamerstoelen gekocht,

Ze worden geleverd met deze lieve oranje klompjes. 

Nee, ik laat ze niet zien! 

Het is echt Nederlands fabrikaat en ik moest er wel een tijdje 

voor sparen.

Ze zijn er ook nog niet allemaal.

Het lijkt weer beter te gaan in Nederland want de fabriek kan de productie

niet aan. Zo druk is het. 

Zelfs de oude mevrouw, die niet vaak meer van huis gaat 

kwam even kijken. 

Het lijkt wel of de hondjes haar nooit zien (iedere dag!). 

Zo dol waren ze om haar in hun eigen huis te zien. 

En gisteren,

gisteren was rokjesdag! 

Maar niet meer voor Mevrouw Rafel. 

Waar waren haar zwarte maillots? 

Nee, helaas. 

Voor een pittig rokje wordt ze nu toch echt te oud. 

Roodkapje met een boekentip.

Zeg Roodkapje waar ga je hene? 

Schreef een van de deelneemsters aan de verloting 

van het Roodkapjelapje. 

Wel Roodkapje gaat naar Suzanne van 

het suuske-suuske blog.

De oude Mevrouw Rafel deed zoals gewoonlijk de trekking.

Nummer 5 van Suzanne kwam als winnende uit de bus. 

Roodkapje heeft altijd een warm plekje in mijn hart gehad.

Dat komt gewoon door het rood hoor.

Als kleutertje was het beslist mijn lievelingskleur.

Roodkapje mocht daarom ook niet ontbreken in mijn 365 dagen 

beestjes tekenen project.

Samen met grootmoeder en later 

de wolf, de jager en de inmiddels geredde grootmoeder

weer vief achter de rollator, 

zorgden ze voor 4 dagen sprookjesplezier. 

Voor grootmoeder en Roodkapje koos ik 

een poezebeest. 

Ik vind ze zo lief maar ben er zooooooo allergisch voor

HATSJOE! 

In dit kader heb ik nog een leuke boekentip .

 De bewoonster van Villa Zeezicht

schreef afgelopen week op haar blog dat binnen korte tijd een tweede poes was overleden. 

En dit kinderboek vertelt het verhaal van een klein verdrietig jongetje 

wiens kat is overleden om tien goede dingen over zijn poes 

te vinden. 

Ik vind het zelf altijd een heel troostend boekje om

te lezen als een huisdier is overleden.

En heb het al dikwijls gegeven als troostcadeautje.

Ik zie mezelf eind jaren '70 nog door Middelburg lopen op zoek naar het boekje en bij binnenkomst vragen:

"heeft U dat is heel wat voor een kat vind je niet van Judith Viorst?"

En dat wel een keer of 5 voordat ik het echt vond.

 Inmiddels had ik bijna de slappe lach had om die gekke lange titel 

Het is volgens mij alleen nog 2e hands te koop.

Maar laat het niet liggen als je het tegenkomt.

Het is zo'n lief boekje! 

Dat verdient een goed huis