dinsdag 29 december 2020

Nutteloos werk.

De laatste weken ben ik weer

helemaal 

bezig met mijn slow stitch lap.



Het ziet er wel erg nutteloos uit.

De meeste mensen die ik tegenkom
vinden dat als zij iets maken
dat ook wel wat moet worden! 

En dit is gewoon maar een lap.



Het is eigenlijk mindfullness
voor mensen 
die niet stil kunnen zitten! 

Heerlijk, gewoon een draadje weg werken.


Hoewel,
wat is er nou nuttiger dan een sok breien.

Het duurde nogal voordat sok 2 gebreid werd.

Eerst waren er 2 babydekentjes.
Tja, die moesten af.
En daarna was de sok in het vergeetboek geraakt.

Gelukkig zijn ze even groot.

Dat is wel een wonder voor iemand die 
uit
een familie komt 
waar het second sock syndroom heerst.

Second sock syndroom???? 

Ja, dan wordt de 2e sok beduidend kleiner
dan de eerste.

De fut is eruit,
Het is niet meer spannend en door stevig 
rekken lijkt ie 2e sok even groot.

Mijn oud-tante Marie was er beroemd om.


Het nieuwe project ligt alweer klaar,

Een colour block sjaal.

Het pakket is voor een andere sjaal.
eentje met allerlei steken.

Ik was echter weg van de kleurcombinatie.

Het is gewoon lekker weg breien.
Ha daar is de mindfullness weer.

Ja, ik hoor het wel: 
ik stik van de sjaals.

Toch iets niet nutteloos maken?

Ik heb een reusachtige bak met quilts en tops.

En een volle koffer met borduurwerkjes.

Als ik daar naar kijk krijgt dat ook iets 
nutteloos.

Ik heb geen quilts in huis of in gebruik.
Zelfs op mijn atelier hangt er niks meer.

Nu lijkt het misschien nutteloos.
Of voor anderen nutteloos.

Maar ik heb er heel veel plezier aan beleefd.

Al die lapjes houden herinneringen vast.
Lapjes die ik kreeg van anderen.
Quiltwinkels die er niet meer zijn.
Lapjes gekocht op tentoonstellingen.

Nee, nutteloos zijn ze zeker niet.

En dan al die breirollen!
Dat was echt leren en groeien als breister.

Het jaar loopt op zijn eind.

Een raar jaar.
Een jaar om nooit te vergeten.
Nou ja, je kent de hele riedel wel! 

In ieder geval wil ik iedereen bedanken die 
me regelmatig een 
digitale knuffel zond.

Ik reageer niet altijd terug.
Het is ook zo rommelig druk.
Al maanden.

Nu net weer een app'je van de thuiszorg:
onze vaste hulp is positief.
Gelukkig was ze er niet de afgelopen week.
Anders had de oude mevrouw weer in quarantaine gemoeten....

Eind van het jaar betekent hier ook de watermeter 
opnemen.

Een klus die ik twee keer moet doen.
Gewapend met 2 schroevendraaiers,
een haak, een zaklamp
ging ik al bij de oude mevrouw aan de slag.


Hier thuis moet het nog.

Daar moet ik bijna mijn zwemdiploma 
voor opzoeken.
Die hele waterput staat stevig onder water.

Ik woon bovenop een oude sloot. 

















 




dinsdag 15 december 2020

Op de trap.

 De laatste dagen zet ik bij 

de oude mevrouw

een bordje warm eten op de trap.


Een van de wijkzusters die komt helpen 

bij het wassen 

is positief getest op corona.


Dus zit ze daar helemaal 

alleen  

in haar huis.


Gelukkig heeft ze net als

ik 

wel aanleg voor kluizenaar.


Maar wat ze vooral mist is 

de hondjes.



Die zijn dus even op 

raambezoek geweest.


Om dat ik een zeldzame auto-imuunziekte

heb 

is het voor mij te gevaarlijk

om er te gaan helpen.


Dat hebben we heel goed doorgepraat

aan het begin van de pandemie.


Maar het blijft heel hard.

Bovendien is er het risico op ziek worden.


Daarom ben ik wel blij met de strenge maatregels.

Ik heb wel makkelijk praten: ik hoef niet thuis te werken

en tegelijkertijd 

de kleintjes zoet houden 

schooltje te spelen.


Ik deed niet zoveel. 


Ik zocht mijn bak met shetlandwolletjes op.


En begon aan mijn vierde pinwheelsjaal.

Ik breide twee driehoekige sjaals
en 
een hele lange.

En die lange was zoek afgelopen week.

Gelukkig kom bijna nergens 
dus 
even navragen 
was geen moeite.

Toch had ik wel zin in een sjaal
met rood,
wat paars, roze en waarschijnlijk ook blauw.

Gewoon voor gezellig op de bank. 


Heerlijk! 

Er zijn weer tulpen. 

Zolang we thuis moeten blijven 
is het belangrijk dat het er gezellig is.

Hou vol. 
En blijf gezond. 





woensdag 9 december 2020

Naar het bos!

Vorige week 

lukte het me gewoon om 

8 boompjes te maken.



Dat is nog geen bos! 

Maar af en toe zie ik door de bomen
het bos niet meer.

Zat net even uit te ploffen op de bank.

Al drie ochtenden stond ik om
kwart over 5 
naast mijn bed.

Ik ging heel vroeg naar 
het tuincentrum
voor kerstboompjes.

Was er om 9 uur.

En er was geen kip! 


Dus staat inmiddels mijn kerstboompje weer.

Ook de oude mevrouw heeft 
een boompje.

Het lijkt wel of ie niet is weggeweest zeiden we.

Gisteren naar het ouderenuurtje
naar de supermarkt.

En vanmorgen voor mijn 
controles naar 
de huisarts.

Gelukkig was alles weer in orde.

Maar morgen gaat deze pensionado
eventjes 
uitslapen.

Ik zit hier heerlijk op 
mijn ateliertje.

Maar wat is het koud!

Het atelier ligt min of meer op
het noorden
en 
daar is het nu best wel bibberen.

Dus meestal is het verhuizen 
naar de eetkamertafel.

Ik breide een 
blauwe sjaal.

Net hechtte ik het laatste draadje af.
Dus die komt goed te pas. 

Even een foto maken. 


Zo gelukt! 

En nu snel weer om.

Kkkkkkkoud is het hier. 

En blauw, nou ja, ik ging ook een beetje naar paars, bruin 
en een oranje randje. 











 

dinsdag 1 december 2020

Broddelen.

Af en toe 

zijn er van die weken waarin het op vele fronten 

broddelen is.



 Het begon met deze sok.

Sinds het voorjaar lag de boord klaar om verder afgebreid te worden.

Een inbreiwerkje.

Het boek zei: draden gewoon laten meelopen,

niet inbreien.

Nou dat werd helemaal niks.


Het werd een potje achteruit breien.

Het is niks voor mij! 

Ik verzin wel een leuk ander paar sokken.

Vorige week zat er ook al geen blogje in.

Na en stevige update 

zei de laptop: ja, dûh, doe het lekker zelf.

Dus een uur proberen.

Maar hij was niet van plan mee te werken.

"Kom maar", zei de computerboer.

Een paar weekjes geleden was er ik nog voor

printerinkt.

En was die hele grote winkel nog open.

Nu hadden ze het teruggebracht tot een ruimte van 1 bij 3 meter

voor de toonbank.

Er paste precies 1 persoon in.

Terwijl het er altijd vol staat met mensen,

nou ja, voornamelijk mannen die

eindeloze discussies houden over het juiste stekkertje! 

Gelukkig snapten ze war het probleem was.

Een tjoep, tjoep, tjoep de boel stond weer recht.

Iech! 

Ik deed niet zoveel handwerkerigs:

Mijn ateliertje was toe aan een 

grondige schoonmaakbeurt.


En kijk eens: Keesje is er weer.

Voorlopig wel hoog en droog in de kast.

Want Puck kan hem wel opeten

zo lief vindt hij hem.


Deze dames zagen ook weer eens wat daglicht.

En er kwamen zeggen en schrijven 

3 nieuwe boompjes bij.

Dat is nog geen bos! 

Dus: aan de slag.