donderdag 26 januari 2017

Lost & Found.

Afgelopen dagen was ik druk bezig
om mijn atelier 
en het 
rommelkamertje
dat 
in de wandeling 
het tekenatelier heet
op te ruimen.


Af en toe vind ik dan iets
waarvan ik niet wist
dat ik het ooit gemaakt heb! 

Zoals deze collage.

Ik herken hem wel,
want ik gebruikte hem voor een 
ATC waarmee ik in de VS
in een boek kwam. 


Het boekje zelf 
maakte ik op een cursus 
materieschilderen. 

Laagjes bouwen met papier en zand.
Vast gezet met verf.


Op e achterkant kwam een 
letter.


Dit hert vond ik er ook in! 


Dat lost and found is ook wel een 
beetje van toepassing 
op mijn horrorwanten.

Nou ja horror!

In mijn gedachten waren het wel 
vreselijke wanten geworden.

Maar nu valt het mee.

Als een meisje uit een
ouderwets kinderboek
probeer ik iedere dag een paar
toertjes te doen onder de koffie. 

De uitdaging is er een beetje af!

maandag 23 januari 2017

Gewoon.

In de nieuwste Flow las ik in
de column van
Aaf Brandt Corstius
het zinnetje:



"Er gaat niets boven een gewone dag!"

Ik vond dat zo'n mooie zin
dat ik hem eventjes
handletterde.

Misschien is het niet helemaal perfect
maar al doende leert men! Toch?

Zo'n saaie doodgewone dag.
Een beetje zo'n grijze dag net als vandaag.

Sinds ik heel erg ziek was en
bijna niks meer kon doen voor langere
tijd kan ik zo'n dag echt waarderen.

Gewoon de boodschappen doen,
even langs de bakker,
koken en stofzuigen bij omi,
een rondje om met de hondjes.

En... m'n zelfopgelegde taakje:
wat toertjes breien
aan die vreselijk leuke want.


Zo'n dag waarop ik mijn  blikje met
klosjesblokjes pak en
wat stofjes ga snijden.

En kijk: wat een goed advies!

Make time to play!

Op een doodgewone dag is er ook tijd om eventjes
iets leuks te doen. 

donderdag 19 januari 2017

Met een staartje.

Vorige keer vertelde ik over mijn 
idee om een goede wantenbreister te worden. 

Van Sinterklaas
-lees de oude Mevrouw Rafel-
kreeg ik een 


pakketje om 
Letse wanten te breien. 

Maar toen ik het patroon las
kon ik er geen hond met een staart uittrekken! 


Het patroontje is in een soort steenkolen Engels.

 Daarna is het letterlijk vertaald in 
het Nederlands.

Hoe moeilijk kan het zijn? 

Het herhaalde patroontje 
is niet het probleem.

Maar het patroontje van de rand wel.

Ik moet het helemaal opnieuw uitrekenen.


Daarom begon ik met een ander 
patroon.


Het stond in de Mollie Makes.

En was bedoeld als jasje voor een beker.


Ik gebruikte het om polswarmertjes te maken.
En breide het in het rond. 

Ik draag ze graag.
Die polswarmertjes.
Al was het alleen maar om het altijd 
smoezelige randje van mijn oedeemarmkous
(volgens mij bestaat dat woord niet eens...)
te verbergen! 

maandag 16 januari 2017

Wantjesweer.

Ooit, nog niet zo heel lang geleden,
wilde ik een goede wantenbreister worden.


Dus begon ik voortvarend met mijn
kussende-eekhoorn-wanten.

Ik kon nog niet met twee handen 
inbreien.

En het werd een martelgang. 

Dus stuurde ik ze maar 
eventjes met vakantie. 


Nu de winter weer een paar daagjes
(lijkt het) 
voor de deur staat 
ging ik op zoek naar m'n lekkere warme wanten.


Want een eenvoudiger patroon 
uit 
"Warme handen"
lukte wel.

Inmiddels heb ik al bijna 4 grote sjaals
gebreid en werd het toch weleens
tijd
om die zoenende-eekhoorn-wanten
weer op te zoeken!

En weet je wat?
Het viel heel erg mee om de draad
weer op te pakken.


woensdag 11 januari 2017

Inspiratie.

Het is al wat later op de avond. 


Ben eerst maar eens aan de 
chocoladetherapie gegaan.

Want het is 

"one of those days!"

Er lijkt geen einde te komen aan alle 
klusjes en karweitjes 
die gedaan moeten worden. 

Gelukkig draait de laatste 
was
in de droger.

De hondenwas.

Hondjes maken ook was.
En dat gaat natuurlijk apart van de rest.


Vanmorgen ging ik eventjes snel naar
het tuincentrum 
voor hondenvoer.

(oh, die honden zorgen wel voor veel werk!)

En het is helemaal geen tuincentrum.

Het is luilekkerland voor de vogels.

Ik geef toe:
je moet wel even zoeken op de foto 
maar er zit ergens een mus
nou ja, ik weet eerlijk gezegd niet of het een mus is...,
mijn vogelkennis is nogal gering,
heerlijk te dineren. 


Natuurlijk gaat er dan ook een
dikke bos tulpen 
mee naar huis. 

Heerlijk, alle kerstspullen opgeruimd.
Een fris begin.


Voor een fris begin
zorgde ook deze enveloppe.

Met lieve vogeltjes. 
Zo leuk.
Post van een medeblogster.
Die precies weet waar ik heel blij van wordt! 


Dus moest het vogelbeest 
natuurlijk ook op een lapje. 


Volgens mij is ie een beetje verlegen.

En weet je wat zo leuk was?
Hij kwam niet in z'n eentje aangevlogen.
Hij nam een stel vriendjes mee.

Die komen vast en zeker ook 
nog wel op een lapje.

Maar niet meer vandaag! 


Waar zijn die chocolade fudges?  

vrijdag 6 januari 2017

Worteltjes oranje.

Als ik deze dag een kleur moest 
geven was dat vast en zeker oranje! 

Toen ik een paar minuten geleden even naar 
het nieuws keek 
zag ik een worteltjes oranje weerkaart:

Code oranje.

Sneeuw, ijzel! 


Het drukte me weer even met de neus op de feiten:

Be careful what you wish for...

Ik wilde toch sneeuw?
Nou dan komt er sneeuw.


Winter voor een dag! 

Niet dat ik rouwig om ben.
Zomerkind als ik ben.

Er kwam nogal wat oranje voorbij vandaag.

Niet alleen de weerkaart
maar ook de aardappelboer
bracht een oranje zonnetje mee.

Hij verkoopt ook fruit.


Om de mandarijnen zat dit vloeipapier.

Een instant jeugdherinnering.
Als klein meisje spaarde ik 
"sinaasappelmerken".
(En suikerzakjes en lucifermerken en sigarenbandjes!)

Toen zag je vaker citrusfruit in vloei.
De plaatjes waren vaak heel mooi.

Maar onze grootgrutters doen daar niet meer aan!  

Dus heb ik nu een heerlijk voorraadje oranje
in de fruitschaal.


Aan het begin van de middag reed ik heel eventjes langs
de Quilthoeve.
Daar was het cursuspresentatie. 

Tijd voor cursussen heb ik momenteel niet 
maar even iedereen zien is gezellig.

En morgen is het ook nog.
Maar wie weet moet je op de de schaats!
De radio spreekt nu van een mogelijke code rood. 
Dus wees voorzichtig. 

Ik kwam thuis met een 
klosje oranje borduurgaren! 

Voor de "kerstboom"
van mijn oude dametje. 

Weer een ander dametje.


Deze kenden jullie al! 


Net als haar hondje.


En ook dit nieuwe mevrouwtje heeft 
een klein vriendje.

Van oude dames en kleine hondjes! 

Het lijkt wel een ouderwetse kinderboekentitel! 

Zo"n boekje wat je als kind kreeg 
op het Kerstfeest van de Zondagschool.

Zoiets als:
"Drie jongens en een oude schuit"

of

"Wolken met een zilveren rand"

Een tranentrekker die mijn vader ooit 
kreeg.
Over een arm jongetje dat niet kon lopen,
op twee stoelen voor het raam lag.
En dan niet het raam van het huis van zijn ouders.
Nee, bij z'n grootmoeder.
Zijn ouders waren al gestorven.

Oh, die kinderboeken.
Ik hoorde dat 
"Alleen op de wereld"
ook weer opnieuw wordt uitgegeven.
Nu met tekeningen van 
Charlotte Dermatons.

Die ken je misschien van het Sinterklaasboek 
of van Nederland. 

Ik zeg altijd dat ik dat boek over Remi
niet meer mag lezen van mijn moeder...
Wat een vreselijk boek! 

Net als de Bambi.
Ook al zo'n tranentrekker. 



Zo meteen maar even niet lezen
maar m'n oude mevrouwtje afmaken. 


Ik vond nog een hele leuke zelfkant.

Wie weet heeft het volgende dametje geen  
hond maar een konijn!  

  

maandag 2 januari 2017

Erfelijk.

Bij ons is het erfelijk:

Het second sock syndroom. 

Van mijn oud-tante Marie
erfde ik 
de eigenschap om de tweede sok
duidelijk kleiner te breien dan de eerste.


En omdat dit paar sokken niet voor mezelf is
maar voor een van onze oud quiltgroepleden
moest ik wel meten en meten
tot het helemaal goed is.

Van Tante Marie
( ik zocht te vergeefs een foto van haar.)
is  bekend dat ze rekte en trok totdat de sok 
min of meer
even groot leek.


Er bleef nog voldoende wol over om
weer een wolletje toe te voegen
aan mijn crisisdekentje. 


Dat dekentje
begon ik in 2012 midden in de crisis.

Volgens de politici is die crisis
inmiddels over.
Niet dat we er veel van merken.

In die tijd verdwenen bijvoorbeeld
de verzorgshuizen voor ouderen.

En wat er voor terugkwam?

Niks! 

Om maar even een voorbeeld te geven.



Het dekentje is opgebouwd uit domino squares.

Waarbij je blokjes breit.
Met een oneven aantal steken 
en in het midden 
een dubbele mindering.

Super simpel en heel leuk om 
alle restjes op te maken. 


Bij het dekentje moest onze Lizzy 
natuurlijk ook weer
op de foto.

Ze is morgen jarig, de kleine schooier!
Hier op de foto als puppy!

Maar morgen wordt ze alweer 7!


Ze droomt natuurlijk van een
nieuw poppenkind.

Oh,ze speelt nog zo graag.

Vergeet ik toch bijna
om een
Gelukkig Nieuwjaar!
te wensen.

Heel veel
plezier
met lapjes en draadjes!