Worteltjes oranje.

Als ik deze dag een kleur moest 

geven was dat vast en zeker oranje! 

Toen ik een paar minuten geleden even naar 

het nieuws keek 

zag ik een worteltjes oranje weerkaart:

Code oranje.

Sneeuw, ijzel! 

Het drukte me weer even met de neus op de feiten:

Be careful what you wish for...

Ik wilde toch sneeuw?

Nou dan komt er sneeuw.

Winter voor een dag! 

Niet dat ik rouwig om ben.

Zomerkind als ik ben.

Er kwam nogal wat oranje voorbij vandaag.

Niet alleen de weerkaart

maar ook de aardappelboer

bracht een oranje zonnetje mee.

Hij verkoopt ook fruit.

Om de mandarijnen zat dit vloeipapier.

Een instant jeugdherinnering.

Als klein meisje spaarde ik 

"sinaasappelmerken".

(En suikerzakjes en lucifermerken en sigarenbandjes!)

Toen zag je vaker citrusfruit in vloei.

De plaatjes waren vaak heel mooi.

Maar onze grootgrutters doen daar niet meer aan!  

Dus heb ik nu een heerlijk voorraadje oranje

in de fruitschaal.

Aan het begin van de middag reed ik heel eventjes langs

de Quilthoeve.

Daar was het cursuspresentatie. 

Tijd voor cursussen heb ik momenteel niet 

maar even iedereen zien is gezellig.

En morgen is het ook nog.

Maar wie weet moet je op de de schaats!

De radio spreekt nu van een mogelijke code rood. 

Dus wees voorzichtig. 

Ik kwam thuis met een 

klosje oranje borduurgaren! 

Voor de "kerstboom"

van mijn oude dametje. 

Weer een ander dametje.

Deze kenden jullie al! 

Net als haar hondje.

En ook dit nieuwe mevrouwtje heeft 

een klein vriendje.

Van oude dames en kleine hondjes! 

Het lijkt wel een ouderwetse kinderboekentitel! 

Zo"n boekje wat je als kind kreeg 

op het Kerstfeest van de Zondagschool.

Zoiets als:

"Drie jongens en een oude schuit"

of

"Wolken met een zilveren rand"

Een tranentrekker die mijn vader ooit 

kreeg.

Over een arm jongetje dat niet kon lopen,

op twee stoelen voor het raam lag.

En dan niet het raam van het huis van zijn ouders.

Nee, bij z'n grootmoeder.

Zijn ouders waren al gestorven.

Oh, die kinderboeken.

Ik hoorde dat 

"Alleen op de wereld"

ook weer opnieuw wordt uitgegeven.

Nu met tekeningen van 

Charlotte Dermatons.

Die ken je misschien van het Sinterklaasboek 

of van Nederland. 

Ik zeg altijd dat ik dat boek over Remi

niet meer mag lezen van mijn moeder...

Wat een vreselijk boek! 

Net als de Bambi.

Ook al zo'n tranentrekker. 

Zo meteen maar even niet lezen

maar m'n oude mevrouwtje afmaken. 

Ik vond nog een hele leuke zelfkant.

Wie weet heeft het volgende dametje geen  

hond maar een konijn!