vrijdag 26 april 2019

Tussie Mussie.


Het is er weer tijd voor!

Zo’n klein schattig boeketje uit eigen tuin.

Wij noemen het altijd een tussie mussie.

De term stamt uit de tijd van Koningin Victoria.
En eigenlijk hoort er een papieren doily om.





In de tuin is het echt genieten.

De clematis op de pergola doet extra haar best.
Die pergola moet weg.
Want hij is helemaal wiebelig en rot.
Net als de schutting.

Het weerbericht voor morgen is niet best.
Hier aan de kust wordt zelfs windkracht 7 voorspeld.
Oei, als dat maar goed gaat.

Mijn handige Harry beloofd steeds te komen.
Maar wanneer? 




Afgelopen week was het heerlijk in de tuin.
Mijn zomerhaakwerk kwam uit zijn winterslaap.

Naar de bollen heet de deken.
Nou dat wilde afgelopen week de hele wereld wel zo lijkt het.
Gezien de drukte in de Keukenhof.

En weet wat ook zo leuk is?
Die leuke mand kan gewoon weer in de kamer staan.
Puckje is zo netjes opgevoed dat hij er niet meer aanzit. 🐶

vrijdag 19 april 2019

Voor de lol.






Afgelopen week was ik druk met 
intuïtief schilderen.

Op 300 grams papier breng ik telkens lagen op.

Het is nog niet af. 

Er moeten nog wel wat laagjes op. 

Hoe het gaat worden? 

Dat ligt nog niet vast.
Dus als je een echte Miss Perfect ben is het waarschijnlijk 
niets voor jou.

Gewoon voor de lol.
Ik werk met een gelimiteerde hoeveelheid kleuren.
Premier geel, rood en blauw.
Zwart en zowel titaanwit als zinkwit.

Titaanwit is dekkend en zinkwit is transparanter.

Door zo te werken en de lagen te laten drogen
voorkom je dat het blubber wordt.


Ik werk ook nog aan een tweede.

Dan kunnen de lagen goed drogen.


Ik doe ook nog wel wat nuttigs! 
Nieuwe wantjes breien want mijn oude hebben de winter niet
overleefd.

Gelukkig is het nu lekker warm.
Geniet ervan! 


vrijdag 12 april 2019

Rustiek.

Afgelopen week deed ik niet zoveel.
Met naald en draad dan! 

Ik was veel tijd kwijt met ramen en houtwerk
schoonmaken bij de oude mevrouw.
Zo in de lente moet dat toch echt gebeuren.

En zo verzuchtte ik afgelopen week nogal eens
“ik ben de jongste niet meer.”

Het is een vraag die ik weleens krijg:
“als je moeder al 101 is,
hoe oud ben jij dan?”

Ik hoop in mei 70 te worden.
Dat is nog niet stokoud.
In mijn hoofd voelt het zeker niet zo.
Maar mijn lichaam is het wel.

Het was ook een onrustige week op 
mantelzorg gebied.

Omi raakt 1 en een kwart uur van haar WMO zorg kwijt.
En voorlopig heb ik die uren nog niet terug.

Het probleem speelt in de hele gemeente.
En ik sprak en hoorde van nogal wat 
thuiszorghulpen dat ze het niet meer redden met 
zo weinig uren.

Een en ander was er de oorzaak van dat ik 
best wel rommelig sliep.

Maar dan vandaag.
Lekker vrij.
Even naar het quiltgroepje.





Daar was ook de buurvrouw-van-de- quilts 
met een mooie met de handgemaakte quilt.


Zelf rijg ik maar pas gevonden quilt rustiek door.

Ik zeg altijd dat ik niet meer quilt vanwege mijn artrose.


Maar eerlijk gezegd heb ik er ook het geduld niet meer voor.
Nog eerlijker: ik haat dat geprut met een draadje en een piepklein naalden.


Met de machine dan? 
Nee, dat vind ik niet mooi.

In ieder geval had ik een gezellige ochtend.





Kwam ook nog thuis met het nieuwste boekje van Janet Bolton.

Dit weekend is zij op de beurs in De Broodfabriek in Rijswijk.
Ik zelf ben niet geweest,


Maar mocht het boekje overkopen van N. 
Zij was er al even geweest en gaat morgen naar een workshop van Janet.

Het is weer een schattig boekje.
Op karton zodat het meteen een voorleesboek voor de kleintjes is.



Met applicaties zoals alleen Janet ze zo vrij kan maken.
Ik ben echt fan. Maar een workshop.
Nee, ik doe het op mijn eigen manier.


vrijdag 5 april 2019

Lummelen.


Even een kop koffie.

Oh, nee, niet even.
Met mezelf heb ik afgesproken dat ik de dingen
niet meer
even doe.

Dat even klinkt alsof alles een beetje haastig gaat.

Zeker vandaag is dat niet waar.

Vrijdag is (ahum) mijn vrije dag.
Zoals je weet ga ik wel bij omi koken.

Maar vandaag is het helemaal wel een dag van
tuttelen en lummelen.


Ik begon met de bodem te haken voor een mandje.

Met touw erin gaat dat vast wel goed komen.


Ik kan het niet laten om allerlei dingen te proberen.
Op het plaatje in mijn hoofd is ie al af! 🙂




Even, oh, nee dat mag niet meer.

Nou, dan naar het dorp.
We doenniet aan politiek maar dankzij de 
besluiteloosheid
in Engeland waren mijn favoriete tijdschriften er nog.

Het werd een duur uitstapje.
De nieuwste van Lucinda Riley
wilde ook wel mee.


En Koningsdag?

We zijn er bijna klaar voor.
Een tiara (ja, echt!) voor Liz en Puck.

Kunnen ze even op de foto.
Daarna kan ik er zelf lekker mee voor gek lopen die dag.

Ik haak ook nog een minislinger.
Het patroontje vond ik op wolplein.nl 

Zo, nu nog een kop koffie.
Met een tijdschrift.