Uitblazen.

Pffttt! 

Afgelopen middag 5 uur:

even bijkomen met een kop koffie en een 

paar steekjes aan de vogelsjaal.

Wat lekkers erbij.

Ik was tenslotte jarig, oh, nee ik ben nog 

steeds jarig vandaag.

Tegenwoordig probeer ik de drukte te beperken tot een 

dagdeel.

En dat lukt steeds beter. 

Nee, ik ben echt niet vergeten.

Maar de post wordt er niet fijngevoeliger op! ;)

Het blijft toch altijd een dag met heel veel eten.

Voor de warme maaltijd maakte ik zelf zonder pakjes en zakjes 

een pizza.

Oei, hij is nog zo warm dat de lens van het 

fototoestel zelf beslaat. 

Voor vanavond maakte ik al wat uit mijn nieuwe kookboek:

een salade met gerookte makreel, gekookt ei en augurk.

Jammie! 

Afgelopen week heb ik nauwelijks iets gedaan.

Wel stelde ik per dag een

tekenkwartiertje in.

En dat lukte wonderwel.

Om toch een beetje richting te geven aan het werk 

nam ik er een boekje bij:

Tekenlab fantasiedieren van Carla Sonheim. 

En ik borduurde wat voorzichtige steekjes aan mijn tasje.

Dat werk gaat niet hard.

Maar dat hoort wel een beetje bij een eigen ontwerpje.

Telkens even kijken hoe het werk zich ontwikkelt en

even denken kost tijd. 

het is geen kant en klaar pakketje!

Eerlijk gezegd heb ik het gevoel dat ik de hele afgelopen week 

door het Westland geslierd heb. 

Ook ging er deze week regelmatig een teil met stekjes van 

de ene tuin naar de andere. 

  Ergens onderweg kocht ik op een klein tuinderslaantje

een bak met graantjes, zoals we hier geraniums noemen. 

Ik moest met de auto voor een deel achteruit

het laantje af... met een slootje links...

En zo'n coureur is Rafeltje nou ook weer niet.

Gelukkig liep het goed af 

en staan de graantjes nu te stralen in de tuin. 

Lost & Found.

Af en toe komt Rafeltje dingen tegen waarvan

ze echt niet meer wist dat ze ze had. 

Zo kwam ze op zoek naar een stofje

dit rood borduurwerkje tegen.

Frederiekje was een van de figuren die voorkwam in de 

strip die ze lange tijd tekende voor de Quiltgroep. 

Natuurlijk kan dat werkje niet meer terug tussen de stofjes.

Waar is het koffertje met borduurwerkjes?

Ha, op zijn vaste plaatsje op de kast. 

Naast de doos met kerstspullen en dat lekker 

kitscherige hertje.

 Alle borduurwerkjes worden beschermd door een gemerkte theedoek.

O, er liggen nog 4 doeken die ik even een merkje wil 

geven voordat ik ze insteek ter vervanging van oude theedoeken.

Zo wordt afdrogen tenminste nog een klein beetje leuk!  

Zo, Frederiekje is nu netjes opgeborgen

zodat ze niet weer kwijt kan raken. 

En het stofje waar Rafeltje naar zocht?

Dat ligt klaar om te verwerken in een geborduurd tasje. 

Zo meteen nog even een steekje doen! 

Viskoekjes.

Af en toe zet Rafeltje op dit blog een recept.

Het is tenslotte een huis- tuin- en keukenblog.

Vorige week vrijdag is er op BBC 2 een nieuwe kookserie

met Mary Berry gestart.

In die eerste aflevering maakte ze o.a. viskoekjes.

Hele chique viskoekjes.

Viskoekjes met krab! 

Voor mij als voormalig kookjuffie is 

een viskoekje een echt recept voor de 

zuinige huisvrouw.

In de 60er jaren werden huishoudleraressen

opgeleid om bekwame maar vooral zuinige huisvrouwen 

af te leveren! 

En viskoekjes horen daar echt bij.

Ik besloot om mijn eigen viskoekjes deze week 

weer eens op het menu te zetten. 

Wil je ze ook maken? 

Voor het dure recept van Mary ga je naar

bbc/food daar moet je even verder zoeken naar

crab and cod fishcakes with tomato salsa, 

 want het linkje werkt 

verder niet. 

Mijn eenvoudige recept gaat als volgt:

Een restje koude, stevige aardappelpuree,

200 gram kabeljauw,

1 volle eetlepel mayonaise,

1 theelepel fijne mosterd,

6 takjes platte peterselie,

wat sprieten bieslook,

peper,zout,

paneermeel,

olie of boter om in te bakken

Pocheer de vis in aluminiumfolie verpakt in 6 tot 8 minuten gaar.

Laat de vis afkoelen op een bord en maak de vis klein met een vork.

Meng de afgekoelde vis samen met de mayonaise en mosterd, klein gesneden peterselie en bieslook

door de puree.

Breng op smaak met peper en zout.

Vorm met vochtige handen er platte koekjes van.

Haal de koekjes door de paneermeel en laat ze 20 minuten opstijven in de koelkast.

Bak de koekjes in 6 tot 8 minuten bruin en goed warm in de koekenpan.

Dit recept is voldoende voor ongeveer 6 koekjes. En hoe meer puree, hoe goedkoper de koekjes worden ;)  

Ik gaf bij de koekjes rijst met paksoi en een chilisaus. 

In een volgend blogje gaan we weer eens ouderwets 

snoepen van lieve haakwerkjes:

ik was gisteren even in onze palatselijke stoffen - en draadjeswinkel

en daar kwam ik dit snoepje tegen. 

Samen met deze schattige pakketjes met kleine hoeveelheden 

materiaal voor dat ieniemienie haakwerk. 

Rood met witte stippen...

zat kabouter Spillebeen...

Oh, nee, niet die stippen! 

Rood met witte stippen, wit met rode stippen,

roze met donkerrode stippen...

Mevrouw Rafel is gek op stipstofjes.

En voor de vingerhoedjesquilt heeft ze weer een 

stapeltje geknipt.

De quilt is nu ongeveer 95 x 126 cm groot.

En nu slaat de twijfel toe:

hoe breed moet ie worden en hoe lang.

Op dit moment is het een mooi 

"rolstoelmaatje" zoals de oude Mevrouw Rafel zegt. 

Maar wat groter is natuurlijk leuker.

Alleen: ik raak een beetje uitgekeken op al die kleine lapjes. 

En wat is er nu leuker in de lente om weer eens tijd te maken 

voor een  kletspraatje in de tuin.

Voorzichtig maakte ik de "Gossip" weer wakker.

Hee, dat blok ken ik niet zul je denken.

Dat klopt: in de quilt zitten 2 blokken van hexen.

Een echte kleurexplosie.

En die wil ik liever niet in de quilt.

Dus maakte ik een extra theepot.

En de volgende theepot ligt ook weer klaar. 

In het echt vragen de tuinen ook weer veel tijd.

Een van de redenen dat het wel een week duurde voordat 

er weer een nieuw verhaal op dit blog kwam! 

De echte wereld kostte zoveel tijd dat de computer erbij inschoot. 

Afgelopen week deed Rafeltje ook haar jaarlijkse APK in het ziekenhuis.

Ze nam de breisok mee.

(Zoals je  misschien weet heeft ze ALTIJD een sok op de pennen.

Maar niet op de foto!) 

Dat wachten! Vreselijk.

Ze breide wat.

Las de krant, de meegebrachte "Simple Things", 

twee stokoude "Margrieten"en een "Linda"

een zielige bijlage van "De Volkskrant"

en deed nog een toertje.

Uiteindelijk zat ze bijna 2 uur te wachten.

En al die mensen die bij Oncologie zitten zijn toch al zo zenuwachtig.

Rafeltje raakte ook een beetje bibberig.

Mobiel erbij: blogjes lezen, Candy Crushen... 

Gelukkig (ZUCHT) was alles goed. 

Er was plantenmarkt in het dorp.

Daar kocht ik een zak met kruiden.

Ben heel benieuwd hoe dat gaat worden omdat sommige kruiden 

meer water nodig dan andere.

Al die plantjes moesten natuurlijk ook gepoot worden! 

En gelukkig is er altijd nog hop! 

Die zorgt ervoor dat m'n prieel deze zomer toch nog een beetje

begroeit raakt. 

Verder was er afgelopen weekend kunst- en atelierroute

in het dorp.

Maar een steekje breien lukte wel! 

Hoera, ik mag eindelijk in het rond gaan breien! 

Niet meer een patroon van links naar rechts lezen maar 

lekker alleen van rechts naar links wat 

me veel gemakkelijker afgaat. 

Incognito.

Mevrouw Rafel wil het eigenlijk niet weten.

Vandaar dat rare balkje over haar ogen. 

Ze wil gewoon niet herkenbaar in beeld.

Nee, ze heeft geen stoute dingen uitgehaald. 

Sinds vorige week draagt ze weer steunkousen. 

En o, wat zijn die dingen toch onelegant! 

Ze helpen wel hoor.

De laatste tijd werd het lymfoedeem in haar benen zo erg 

dat ze chagrijnig werd van de vermoeide benen. 

Dus kon ze er niet meer onderuit! 

Maar het betekent wel dat ze voorlopig niet meer 

in een rokje wordt gezien. 

Omdat ze ook al een elastieken arm heeft is ze bijna 

helemaal van elastiek! Beh! 

Nee, de enige keer in haar leven dat ze echt een balkje over het 

gezicht nodig had was toen Mevrouw Rafel meedeed 

met het project "Briefgeheimen" van  NRC-Next 

Daarvoor kon je een "geheim" anoniem insturen.

Later werden de inzendingen verzameld in een boek. 

En kijk eens linksonder: 

kleine Mevrouw Rafel werd zelfs covergirl! 

Maar dan het echte geheim:

Mevrouw Rafel heeft helemaal geen zusje!

Hi, hi. 

Dus had ze het balkje echt wel dubbel nodig. 

Tussie mussie.

Vandaag is het Moederdag.

Een van die dagen dat veel moeders verwend worden met een boeketje bloemen.

Naast een groot gekocht boeket maakte ik voor de oude Mevrouw Rafel

ook zelf een klein boeketje.

Sinds de Victoriaanse tijd noemen we deze kleine

boeketjes die meestal als gift bedoeld zijn 

tussie mussies. 

Dat is een traditie die al uit de middeleeuwen stamt.

In die tijd heette zo'n klein bosje een 

nosegay.

Nose dat is duidelijk.

Gay wordt hier gebruikt in de betekenis van ornament. 

In Engeland is de term posie 

ook heel gebruikelijk voor dit soort boeketjes.

Omdat ze bedoeld zijn als gift 

worden vaak bloemen verwerkt die een 

bepaalde boodschap uitdragen volgens 

"de taal der bloemen".

Die had ik natuurlijk niet helemaal paraat

voor dit kleine bloemetje. 

Ik gebruikte gewoon wat ik in de tuin had staan. 

Ook voor mezelf maak ik regelmatig een klein boeketje.

Je hebt er maar weinig bloemen voor nodig. 

Dus staat er snel een gezellig kleurtje in huis.  

Voor officiele gelegenheden worden de boeketjes trouwens dikwijls

versierd met linten of kant.

Hulpje.

Lizzy wil maar al te graag helpen bij het patchwork.

Daarvoor houdt zij nauwgezet de vakliteratuur bij! 

Gelukkig maar want Mevrouw Rafel is zo druk met andere dingen.

Komt er toch nog iets terecht van het idee om elke week toch zeker 

40 stukjes (1 rand) aan de vingerhoedjes te zetten. 

Tja, een mens moet zich doelen stellen in het leven toch? :)

Van voor

naar achter,

van links naar rechts.

Van links naar rechts? 

Inbreipatronen voor de fair isle methode lees je van 

rechts naar links! 

En omdat ze meestal gemaakt zijn om  

in het rond te breien hoef je ook

alleen maar van rechts naar links te lezen.

Een beetje vreemd is het wel als je bedenkt dat we 

letters van links naar rechts lezen.

Tja en breien gaat toch echt van rechts naar links! 

 In het begin van een driehoekige sjaal kan ik nog 

helemaal niet in het rond breien.

De averechtse naald moet ik dus van links naar rechts lezen.

En dat kost me toch een moeite! 

Gek want bij kantbreien lees je de teruggaande toer 

ook van links naar rechts en dat lukt dan weer wel! 

Het is dus een heel toer voor Rafeltje om

de punt van de vogelsjaal zover te breien dat 

ze e-i-n-d-e-l-ij-k

in het rond kan gaan breien en 

van rechts naar links kan gaan lezen.

Maar nu genoeg van al de gelinks en gerechts.

Daar ben ik toch al niet goed in.

Leve Mrs. Navi! 

Zoals we de Tomtom in de auto noemen.

Daardoor wordt me gelukkig niet meer zo vaak de weg 

gevraagd.

Veel mensen denken: "we vragen de weg aan een 

mevrouw met een hond, die weet het zeker wel!"

Maar dat verschil tussen links en recht he?

Er zijn al heel wat mensen hier in de omgeving in 

de Bospolder belandt die eigenlijk in 

Plan Opstal helemaal aan de andere kant van het dorp 

moeten zijn!

Dat breien schiet dus niet echt op.

Maar zo in de namiddag met een kopje koffie in het zonnetje 

lukt het wel om wat 

vingerhoedjes aan elkaar te zetten.

  Kijk, daarom is een spijkerbroek zo handig.

Hij doet dienst als speldenkussen en

je kunt er zo heerlijk de naadjes op glad krassen.

 De laatste tulpen van het seizoen staan lekker mooi te wezen

op tafel. 

Het zijn snijtulpen.

Tulpen die gekweekt worden voor de bollen.

Dus hebben ze heel korte steeltjes en

in verhouding grote en hele mooie bloemen. 

Het gaat hard met de lente.

De lyriodendron komt in blad.

En de tuin kleurt blauw van de scilla's.

Ook de judaspenning doet z'n best.

 Op de buurschuur zat een eend een hoop herrie te maken.

Daar moesten de hondjes meer van weten! 

Ze vlogen naar buiten.

Tot grote schrik van buurpoes Kwibus die eens kwam kijken

of dat eendebeest geen lekker hapje zou zijn.

Gelukkig keerde de rust snel terug en 

was het weer lekker rustig in de achtertuin.