maandag 27 maart 2017

Het handwerkkwartiertje.

Een kwartiertje maar...


dat was wat er de afgelopen week 
dikwijls overbleef 
om met draadjes te werken.

De oude Mevrouw Rafel 
wordt nu toch wel heel oud.
En kan steeds minder.

Daardoor wordt mijn werk steeds meer.

Gelukkig hoef ik het allemaal 
hopelijk
niet alleen meer te doen,
want dat zou wel erg zwaar worden.

Ik zeg hopelijk.
Alles is nog niet in 
kannen en kruiken.


Ik kon het niet laten 
om zo'n leuke kaart mee te nemen
uit m'n vaste kaartenwinkeltje.

Het komt vast goed.

Maar nu is het nog eventjes druk.


Natuurlijk zou ik heel graag 
een middagje 
met de inhoud van dit mandje spelen! 


Maar met af en toe een draadje
kom je ook een heel eind.

Een draad wegborduren.


Of wat blokjes haken.

Zo even in het namiddagzonnetje
geeft toch weer energie.


Heerlijk dat het lente is.

Op de markt kocht ik een dikke bos tulpen.

Zo zijn ze op hun mooist! 


Ook bij de sloot is het lente.

Heel goed kijken:
een eend met pijltjes.

Dat beest kon harder lopen 
als m'n telefoon bij kon houden.


Moedereend had zo'n haast
dat ze zelfs eentje vergat.

Mam! Maham! 

Overigens vrees ik dat 
er veel kleintjes zijn opgegeten.
Deze foto's nam ik afgelopen vrijdag.

Toen ik vanmiddag langs kwam
zag ik er nog maar twee...
Ik hoop maar dat het een ander nestje was. 




maandag 20 maart 2017

Naar de bollen!


Die kleine grannysquares doen me
denken aan bollenvelden.


Als ik al die kleurtjes zie denk 
ik steeds aan kleurrijke bollenvelden.

En het is zo heerlijk
om even zo'n eenvoudig blokje te haken.

Het dekentje wordt ook steeds 
groter als dat ik eerst in gedachten had.


Echte bollenvelden zie ik nog maar weinig.
Naar de bollenstreek?
Het komt er gewoon niet meer van.

En naar de Keukenhof
zoals op deze oude foto:
een kleine-Mevrouw Rafel tussen 
haar ouders 
in de Keukenhof?

Eerlijk gezegd ben ik daar zo vaak geweest
voor mij hoeft het niet meer zo.


Een mini-veldje in een bak 
in de achtertuin is eigenlijk 
veel liever.

En je hoeft niet eindeloos 
 over al die paden
te slenteren!


Voorlopig ben ik heel tevreden 
met m'n eigen
kleurige bollenveld. 

Het lijkt wel alsof ik de hele week
verder weinig deed.

Maar ach! 
De tijd vliegt.
Alweer maandag.

Alweer naar de bakker:
"Twee en half gesneden fijn volkoren.
zes mini eierkoeken en een speltbonkje!"


Gelukkig is maandag allang geen wasdag meer.

Dankzij die heerlijke wasmachines.

In mijn opleiding tot huishoudlerares 
leerde ik van de was- en strijkjuf
(ja, die bestond echt!) 
een leuk gedichtje:

Op maandag wassen dan ben je vroeg,
op dinsdag wassen vroeg genoeg, 
op woensdag wassen dat is wat laat,
op donderdag wassen dan spreekt men kwaad.
op vrijdag wassen dat geeft maar last,
dan komt het linnen niet in de kast,
op zaterdag wassen beduidt slechts dit:
dat men maar een hemd bezit! 


En omdat maandag geen wasdag meer is
kon ik zonder wroeging
beginnen aan het op stof leggen


en doorslaan van het patroon van een
eenvoudig zomerjurkje.

Morgen een dagje achter de naaimachine.

Ook al geen wasdag dus.

maandag 13 maart 2017

Lente.

Plannen zijn er om te veranderen.

Was ik afgelopen vrijdag nog vast besloten
om heerlijk aan de bloemenmandjes
te gaan werken:
het verliep het toch weer heel anders.


Halverwege de ochtend 
ging ik eventjes
koffie drinken 
in De Pluktuin.

Een haakwerkje mee
en 

met huisgebakken cake
was het genieten in het zonnetje.


Het is er altijd gezellig 
en 
zo'n gedichtje 
maakt het bijzonder.


Ik kon de verleiding niet weerstaan
en nam een zakje
cosmoszaad mee.

Donkerrode bloemen
die al bloeiend verkleuren naar oud-roze.

Tenminste, dat staat op de verpakking! 

We zullen zien.


Vooral of m'n tuin wel groot genoeg is 
voor al die plannen.

Ik heb echt de lente in m'n hoofd
en 
verzamelstekjes
en nog meer plantenzaad.


Kleine stokroosjes
kunnen er altijd wel bij.


Thuisgekomen na zoveel tuininspiratie
zocht ik een bloemenstof
om een klein geborduurd
naaimapje te maken.

De bloemetjesstof lag al 
een paar weken te wachten.

Maar het plannetje moest eerst even 
"gaar" worden.


Het allerleukste van zo'n projectje is 
toch wel
proefjes maken. :-) 


Mocht je meer willen weten 
over 
De Pluktuin?

Op deze website is 
meer informatie te vinden. 

donderdag 9 maart 2017

Goedemorgen!

Zo vroeg ben ik er niet dikwijls bij! 

Maar ik moet vandaag even mijn rijbewijs verlengen
en 
de gemeente waarin ik woon
wil dat ik daarvoor 
digitaal een afspraak maak.

Dat deed ik al weken geleden.
Maar... 
Ze stuurden me een nummer 
waarmee ik me aan moet melden
bij een paal.

Niet meer bij een mens die me 
dan namens de 
gemeente ontvangt.

Geen wonder dat er zoveel werkeloosheid is.

Een gewoon mens, die even iets zegt heeft toch mijn voorkeur! 

Gelukkig las ik het net op tijd.
Van dat nummer...
Dus werd het even graven in de computer.

Ik stond er zelfs een half uur eerder voor op.


Voorde rest van de dag heb ik andere plannen.

Die lege plek op de rand van m'n
ontploft-quilt
moet eens gevuld worden.


Gelukkig ligt er al een beginnetje.


Voor de hoeken van het middenblok
tekende ik een klein mandje.


Kijk, zo moet het worden.

Maar wie weet, ga ik wel heel andere dingen
doen op m'n vrije dag!

Het lijkt een prachtige lentedag te worden.
Dus lekker met de hondjes naar buiten 
lijkt me ook heerlijk! 

Fijne dag! 



zaterdag 4 maart 2017

Pronken

met andermans veren. 


Overbuurvrouw-van-de quilts
heeft de 
randje per week 2016 lap af! 


En wij mogen zomaar meegenieten! 


Al die blauwe draadjes doen het fantastisch.


We hebben de foto's net buiten genomen
want binnen was het ook al best donker.
Met flits werd het niet zo mooi.


Poes kwam ook nog even kijken.

Hij schrok zich een hoedeje toen
hij zag dat
de-mevrouw-van-de-hondjes
in de tuin stond:
wegwezen! 


En niet voor niets:

Kijk eens naar deze beauty.


Allemaal restjes.

Zie je de witte stof met de zwarte strepen?
Dat was ooit een broek van mij.

Ik had hem aan toen ik hoorde 
dat het wel bijna zeker was dat ik
kanker had.

Nou niet schrikken,want dat is al
dik 26 jaar geleden! 

De oude mevrouw merkte 
toen op:
"kon je geen andere broek aantrekken?"

Want deze stof kocht ik toendertijd in 
de uitverkoop voor 3 gulden de meter! 


Maar terug naar de quilt:

dit is echt patchwork:
een strookje verlengen met een passend 
stukje! 
Dat is waarom ik patchwork zo leuk vind:
alle herinneringen en 
"make do"
in een quilt
geven er iets unieks aan.

Goed gedaan buurvrouw!