Het ruikt heerlijk in het huis van de oude mevrouw.
Vandaag bakte ik een echte Engelse kerstcake.
Daarvoor had ik gisteravond bijna
anderhalve kilo gedroogd fruit
te week gezet
in port en sinaasappelsap.
Ik was wat laat.
Want het kan wel 3 maanden voor Kerst.
Het baksel is goed gelukt.
Maar de foto'sdie ik van mijn telefoon naar
de laptop stuurde zijn ergens zoek geraakt.
Nu gaan we hem nog een paar weekjes
regelmatig een slokje port voeren.
Zodat we iedereen met Kerstmis
zo onder de tafel kunnen
werken.
Volgens de jongens in de plaatselijke
notenkraam dan,
waar ik al het fruit haalde.
Alleen al bij het idee werden zij heel vrolijk!
Wat was het koud vorige week.
Vooral 's morgens vroeg als ik met
de hondjes
ging lopen.
Ik kreeg zo'n zin in Kerstmis en gezelligheid.
Aan lichtjes in huis.
En rood - wit.
En laat ik nu nog een hele leuke
rood - wit quilt
in
huis hebben.
Puck laat hem wel even zien.
Waarom gaan honden en poezen toch altijd op je werk zitten?
Stapels mandjes zijn er al klaar.
Een gemiddelde supermarkt heeft er minder.
Ligt al tijden in de kast.
Die mandjes maakte ik vooral op de
Westlandse Bee.
Vroeger was die 1 keer per maand 's avonds.
Maar tegenwoordig
is het 's morgens omdat alle deelneemsters
steeds ouder worden en 's avonds liever
niet de deur uit gaan.
En 's ochtends komt mij heel slecht uit.
Ze denken er vast dat ik nooit meer kom.
Gezellig mandjes aan elkaar zetten.
Maar hoe moet het dan met de Fleurtje-quilt
Oh, zoiets is altijd goed voor een schuldgevoel.
Ik was nog wel zo van plan om hem
elke maand op tijd af te hebben.
IECH.
Voorlopig hou ik het even bij de mandjes.
De oude mevrouw loopt weer wat beter.
Achteraf weten we nu dat ze een
gescheurde meniscus had.
Gewoon slijtage.
Maar vanmiddag zag ik haar ineens
door de kamer lopen zonder rollator...
Oef, niks zeggen!
Anders valt ze nog!
Dus wie weet krijg ik het weer wat rustiger
en komt er meer ruimte voor mezelf.
