Rood - wit.

Het ruikt heerlijk in het huis van de oude mevrouw.

Vandaag bakte ik een echte Engelse kerstcake.

Daarvoor had ik gisteravond bijna 

anderhalve kilo gedroogd fruit

te week gezet

in port en sinaasappelsap.

Ik was wat laat.

Want het kan wel 3 maanden voor Kerst.

Het baksel is goed gelukt.

Maar de foto'sdie ik van mijn telefoon naar 

de laptop stuurde zijn ergens zoek geraakt. 

Nu gaan we hem nog een paar weekjes

regelmatig een slokje port voeren.

Zodat we iedereen met Kerstmis

zo onder de tafel kunnen

werken.

Volgens de jongens in de plaatselijke 

notenkraam dan,

waar ik al het fruit haalde.

Alleen al bij het idee werden zij heel vrolijk! 

Wat was het koud vorige week.

Vooral 's morgens vroeg als ik met

de hondjes

ging lopen.

Ik kreeg zo'n zin in Kerstmis en gezelligheid.

Aan lichtjes in huis.

En rood - wit.

En laat ik nu nog een hele leuke 

rood - wit quilt

in

huis hebben.

Puck laat hem wel even zien.

Waarom gaan honden en poezen toch altijd op je werk zitten? 

Stapels mandjes zijn er al klaar.

Een gemiddelde supermarkt heeft er minder.

Ligt al tijden in de kast.

Die mandjes maakte ik vooral op de 

Westlandse Bee.

Vroeger was die 1 keer per maand 's avonds.

Maar tegenwoordig

is het 's morgens omdat alle deelneemsters 

steeds ouder worden en 's avonds liever 

niet de deur uit gaan.

En 's ochtends komt mij heel slecht uit.

Ze denken er vast dat ik nooit meer kom.

Gezellig mandjes aan elkaar zetten.

Maar hoe moet het dan met de Fleurtje-quilt

Oh, zoiets is altijd goed voor een schuldgevoel.

Ik was nog wel zo van plan om hem

elke maand op tijd af te hebben.

IECH.

Voorlopig hou ik het even bij de mandjes.

De oude mevrouw loopt weer wat beter.

Achteraf weten we nu dat ze een

gescheurde meniscus had.

Gewoon slijtage.

Maar vanmiddag zag ik haar ineens

door de kamer lopen zonder rollator...

Oef, niks zeggen! 

Anders valt ze nog! 

Dus wie weet krijg ik het weer wat rustiger 

en komt er meer ruimte voor mezelf.