Onder moeders paraplu!

Wat een regendag.

In m'n dagboek maakte ik afgelopen week

een schetsje 

van twee meisjes onder een paraplu. 

Dit weekend maakte ik de tekeningen 

in het net. 

Dat is altijd een beetje minder 

vrij dan het oorspronkelijke schetsje. 

Vandaag wordt ik er wel vrolijk van! 

Deze dametjes laten zich niet 

afschrikken door een buitje. 

Nou ja, buitje, het hoosde vanmorgen! 

Met een brilletje.

Mijn stoffen zelfportret

begint steeds meer op mezelf te lijken!

Kijk: ze heeft een ijzeren brilletje. 

Precies zoals Mevrouw Rafel. 

Nu kun je ook heel goed de touwtjes zien 

die de haren zo leuk maken. 

Nu nog wat extra doorrijgen 

en 

tussenvulling erachter 

Zodat het werk drie laagjes krijgt 

en een quilt genoemd 

mag worden. 

De randjes zitten er al aan! 

Eigenlijk is het gewoon 

spelen met lapjes 

en heeft het met serieus quilten weinig te maken. 

Maar dat voel ik me ook niet meer: 

een quiltster. 

Dekentjes heb ik voldoende,

er zit geen uitdaging meer in. 

Kant en klare patronen 

stranden steeds omdat 

Rafeltje heel eigenwijs haar eigen weg zoekt.

En zich daar heel goed bij voelt.,

Mottenballen 2.

"Kom je Lizzy, 

dan gaan we kijken wat er in die mand zit". 

"Oh, de rafelblokjes!"

Ja, die ook, maar kijk eens verder".

"De vogelsjaal". 

Dat is lang geleden. 

Het is een vrolijk weerzien. 

Al bijna anderhalf jaar ligt 

hij geduldig te wachten.

We legden hem weg op de dag dat 

ik voor de hondjes 

een koeldekentje kocht. 

Door de warmte kniersten

de steken over de naald. 

Maar vandaag met al die regen

gaan we weer aan de slag. 

En weet je: het valt reuze mee

om er weer in te komen. 

Met paarse randjes.

Hier in het Westland zeggen we 

altijd tegen kinderen die

koffie willen drinken:

"Nee, dat krijg je niet want anders krijg je paarse randjes in je haar!"

Of dat nu echt afschrikt? 

Ik zou het eerlijk gezegd wel 

spannend

vinden, paarse randjes! 

Om het spannend te houden breide 

ik daarom ook een 

paars randje 

aan de sjaal die ik maakte met mijn 

zelf samengestelde yarncake.

Anders was ie wel heel erg groen.

Leuk bij mijn deftige

(volgens de overbuurvrouw-van-de-quilts)

blauwe jas. 

Ik had al een rode.

Die gaat van oranje, via rood naar paars.

Heerlijk zo'n kleurtje.

Ik doe er alles aan om geen

beige bejaarde te worden.

Want weet je, zo jong ben ik ook niet meer.

Voorlopig hou ik het bij kleurige accenten.

En nu een kop koffie.

Ik ben tenslotte oud genoeg om er 

geen paarse randjes 

in het haar meer van te krijgen. 

Mottenballen.

Buiten waait de wind om het huis...

Binnen haalde 

Mevrouw Rafel haar klosjesblokken

uit de mottenballen. 

Nu het weer snel donker wordt 

is het heerlijk om

weer met lapjes aan de slag te gaan. 

Ik heb altijd moeite met die lange 

donkere avonden! 

Gelukkig is er de chocoladetherapie! 

De nieuwste Engelse tijdschriften 

zijn ook weer binnen. 

Genoeg om het hier gezellig te maken. 

Kitty.

Voordat onze Kitty helemaal 

stuk geknuffeld wordt

even een foto van het dametje.

Lizzy heeft er een lief vriendinnetje bij.

Voordat die mooie witte onderbroek 

en 

al die lieve witte randjes roetzwart worden

moet onze Kitty zich nog laten zien.

Eigenlijk is ze veel te deftig 

geworden voor een sokpop! 

Oeps!

Mijn zelfportret komt wel erg 

voordelig uit! 

Zoveel glamour 

heb ik nooit gehad!

Misschien komen alleen de haren als 

touwtjes

een beetje overeen. 

Maar om er echt op te kunnen gaan lijken

moet ik toch echt langs

de plastisch chirurg!

Voorproefje.

Dat was nog eens een

gezellige vrije ochtend. 

De basis voor het zelfportret 

is gelegd. 

Natuurlijk met ruit-en stipstofjes. 

Vanmiddag vroeg met Lizzy

het hele dorp door. 

Alleen voor een lapje vilt 

voor de ogen. 

Nu heeft Liz een warm plekje 

bij de verwarming om even bij te slapen. 

En over die ogen: 

ik slaap er nog een nachtje over! 

Plannetje.

Een plannetje voor morgen? 

Een keer per maand doe ik 

een inhaalles

bij N. die een teken- en quiltatelier heeft. 

Echt les, nee, daar zit ik niet meer op 

te wachten.

Er ligt nog zoveel dat afgemaakt 

kan worden. 

En zeg ik soms een beetje

te parmantig:

" ik weet alles al!" 

Ja, ja! 

Vorige keer zag ik een geweldig leuk

zelfportret van stof. 

Dat wil ik ook weleens proberen, 

dacht ik. 

En ging aan de slag met papier. 

Nou ja het lijkt nog niet. 

En die zonnebril is een zwaktebod

O ja iedereen vindt dat 

 ze op Patricia Paay lijkt... 

Of het nou zo'n goed plan is om 

het in stof om te zetten? 

Kom, ik slaap er nog een nachtje over.