Verrassing.

Toen ik even geleden thuis kwam - ik was met Lizzy naar de dierenarts voor haar jaarlijkse prikje en blaffen dat ze deed... zo gauw ze in de gaten had dat we in de buurt van de dierenarts kwamen begon ze toch een lawaai te maken! - lag de Simply breien op de mat. Een echte verrassing. In december won ik bij dit blad de mooie naaldenset en ik kreeg ook een abonnement op het blad voor een jaar. Maar daar ben ik natuurlijk niet de hele dag mee bezig... Een echt onverwacht cadeautje dus. Bovendien had ik op de terugweg even een redelijk nieuw Engels lifestyle blad gekocht: The Simple Things. Van de uitgever van Mollie Makes. Ziet er erg leuk uit.  En toevallig ook de uitgever van de oorspronkelijke Simply Knitting... En nee, ik heb geen aandelen!

Zo, heerlijk lui lezen met Pasen.             

EN...

soms is het versieren van een ei,

nou, gewoon...

een eitje!

Flauw he?

Gezellige Paasdagen! 

Woensdag: mandjesdag.

De quiltsters die meedoen aan het -iedere-dag-een mandje-project- houden elke woensdag mandjesdag. Nou maak ik nier iedere dag een mandje... de 365 beestjes hebben me duidelijk gemaakt dat zoiets toch wel echt stressen is! Maar het scheelt niet veel. Onder de koffie, tussen het mantelzorgen door maak ik bijna iedere dag een mandje. En zo heb ik er ineens 60! Zestig!
Ze zijn zo leuk om mee te spelen... even uitleggen... en genieten.

De tv-gids.

Onder de lezers van dit blog zitten nogal wat fans van "The Great Brittish Bake-Off. Nou, vanavond kan iedereen weer z'n hart ophalen: op BBC 2 is er vanavond een speciale paasaflevering om 9 uur.  

Bovendien start volgende week dinsdag een programma geent op het format van de bake-off. The Great Brittish Sewing Bee. Een 4 delige serie waarin telkens 3 naaiopdrachten worden gegeven. Ik las het in een artikel in de laatste Engelse Mollie Makes.

De sewing bee is dus op dinsdag 2 april, BBC 2 negen uur 's avonds onze tijd.

Papieren maandag.

Mocht je nu denken: "He, die komt me bekend voor". Dan heb je een goed geheugen!

Dit pakje stond ooit op m'n oude blog. 

Het gaat om het labeltje.

Zelfgemaakt.

Van stevig aquarelpapier. 

Waarom zou je veel geld uitgeven voor een leuk kaartje

als je zelf iets kunt maken met wat papier en wat stiften...

Voor Pasen zou je misschien een haas of een ei kunnen maken...

Altijd een passend labeltje bij de hand.

Het cadeautje is trouwens verpakt in een velletje papier uit een 

Japans quilttijdschrift:

Kan ik toch niet lezen!

En mocht 1 tijdschriftvelletje te klein zijn: naai er een paar aan elkaar met de machine.

De slinger is van heel dun bloemistendraad en wat kraaltjes. 

Uitstelgedrag.

Iets eindeloos uitstellen: ik herken het uit de tijd dat ik nog een praktijk aan huis had als dietist. Af en toe plande ik een dagje voor de administratie. Dus zat ik niet vast aan afspraken. Op zulke dagen lukte het maar niet om aan de slag te gaan. "Goh, wat is de keukenvloer plakkerig, even dweilen, zo meteen ook maar de gang meenemen en och laat ik nu eerst maar even koffie drinken!"
Nou, zoiets heb ik met m'n zoenende eekhoornwanten. Of wanten... want:

 

En dan moet ik ook nog een rechter breien... nou ja het is er koud genoeg voor. Rafeltje moet wel een beetje in zichzelf lachen... want in het patroon staat met grote letters: brei een linker- en een rechterwant! Volgens mij staat dat er speciaal voor mij, want ik brei zonder problemen 2 linkerwanten.

Inmiddels heb ik toch maar moed verzamelt en de duim afgebreid. Dat viel heel erg mee. En, hihi, ik ben lekker niet de enige in Nederland met alleen een linkerwant. Zij (klik) heeft ook een linkerwant af. En... zij kon hem showen met een flink pak sneeuw, ja, dat heb ik niet in de aanbieding. Het is hier alleen heel erg koud en winderig. 

Zo doe ik dat...

Voorlopig noem ik hem mijn medaillonquilt. Zo nu en dan wil ik je op dit blog meenemen in mijn ontwerpproces.  En... zo te zien schiet ie al aardig op ;-) De eerste rand ligt al klaar. Die ligt al jaren klaar. Het zijn 12 blokken van elk weer 16 diagonale blokken, helemaal met de hand aan elkaar gezet. Oorspronkelijk waren ze bedoeld voor het midden van een Kaffe Fasettquilt. Maar je kent het wel: af en toe strandt een project.
Eerlijk gezegd heb ik deze blokken even snel op de grond van het ateliertje neergelegd. Niks deftige designwand! En de achtergrond stof heeft ook nog geen realistische afmetingen!
Voorlopig komen er om bloemen en blaadjes te maken geen kant en klare malletjes aan te pas. Ik ga eerst vormen knippen van papier. Maar af en toe knip ik ook gewoon stof. Voor mij hoeft alles hetzelfde te zijn. Beetje folkartachtig (dat staat vast niet zo in het woordenboek) werken past me wel.

Dramatisch...?

Die min of meer dramatische pot met bloemen als middenstuk voor een quilt laat me niet los. Eerst maakte ik een kleine tekeningetje in m'n tekenboek, ongeveer 6 bij 6 cm... en daarna werkte ik het uit over een heel blad:

Je ziet, veel drama zit er nog niet in... het is vooral ook lieflijk. Zo wordt het een echte Rafeltje. En... ik ben ook wel een beetje erg beinvloed door Sue Spargo. Wiens werk ik erg leuk vind maar.. met al die tweedstoffen en vilt is dat werk toch wel erg slecht wasbaar en ik wil altijd een praktische gebruiksquilt maken. Al met al is het een hele zoektocht.

ATC's op papieren maandag.

Af en toe maak ik een blogje over die kleine kaartjes (2 en halve bij 3 en halve inch), die zo leuk zijn om te maken en die je ook leuk kunt ruilen met andere ATC enthousiasten. Als je het niet meer wist... ATC staat voor artist trading card. En dat trading staat voor ruilen.
Ooit deed ik dat via en Amerikaanse blad Cloth, Paper and Scissors.

Met al het materiaal dat binnenkwam werd  een boek samengesteld: 1000 Artist trading cards.

Zo kwamen m'n kaartjes in een dik boek terecht. En dat is toch wel heel leuk hoor: je werk in druk zien.  

Nooit vergeet ik de plof waarmee het boek e-i-d-e-l-i-j-k- door m'n brieven bus viel. Ik had er lang op moeten wachten want het dikke blauwe meneertje werkte toen nog niet zo efficient als nu. Helemaal van papier zijn ze niet: de middelste is van stof... En kleine cupcakes, die je nu zo vaak ziet waren er nog niet veel in 2006! 

Braaf...

en ook een beetje saai. Zo voelt de afgelopen week. Natuurlijk, het kan niet altijd groots en dramatisch zijn. Maar er mag wel een beetje meer peper in m'n leven.

Ik loop al weken te dromen over een medaillonquilt met middenin een groot en dramatisch bloemstuk. Dus niet zo iel als dit kleine quiltje dat heel deftig: "kan met tak" heet. En dat ik altijd gebruikte in de lessen folkart quilts die ik aan het begin van 2000 gaf. Tussen haakjes, als je goed kijkt zie je dat het quiltwerk nog lang niet af is en er zitten zelf nog verlenglappen aan het werk om het gemakkelijker in de quiltring te krijgen!
Nee, het enige spannende op dit moment zijn de 2 kleinere quiltjes die in de wasmachine draaien. Het is nog nooit fout gegaan... maar het blijft spannend hoe ze uit de strijd komen.

Ik was dus heel braaf afgelopen week:

Ik breide de lila ajoursjaal af en ook het 22ste patroontje van de breirol van Jookies.

Het tasje van Jeanny is ook eindelijk af. En ik betaalde weer eens teveel voor een boek:

Natuurlijk ga ik ze niet breien... maar als collectorsitem is het wel een heel leuk boek. Maar... bij de witte boekhandel ligt ie wel voor 9.99 inplaats van 14.95!
Maar... de 2 quiltjes hangen inmiddels aan de lijn en ze zien er weer goed uit.

Kantha

Het borduurwerk hierboven is uitgevoerd in kantha. Kantha is een traditionele vorm van borduren uit Bangladesh. Er wordt gewerkt met simpele rijgsteken op een onderlaag die bestaat uit 3 lagen oude katoenen sari's.
Die drie lagen symboliseren de 3 lagen van het menselijk leven: lichaam, ziel en geest.
Meestal wordt gewerkt met traditionele motieven als zonnen, levensboompjes, etc. Die motieven worden eerst geborduurd. Daarna wordt de achtergrond van het werk ingevuld met rijgsteken die om het motief heen cirkelen. Deze steken staan voor het levenswater.
De kantha's werden meestal gemaakt ter gelegenheid van bijzondere gebeurtenissen: geboorte, huwelijk, speciale jubilea.

Voor mijn kantha gebruikte ik 3 lagen dunne katoen en 3 draadjes DMC. Ik werkte gewoon uit de hand. Maakte dus geen ontwerp of tekeningen van de motiefjes vooraf. Als je echt iets eigens wil borduren is het een eenvoudige manier van werken die al snel een leuk resultaat oplevert.
Informatie over kantha vond ik in Textiel Plus 182 en in Quilting Arts, no 16, winter 2004.
Natuurlijk zijn er op You Tube allerlei leuke filmpjes te zien... maar of zij nog de traditionele manier van werken zoals ik het leerde nog gebruiken... ik weet het niet. Ze werken meestal in een ring en gebruiken paisley motieven.

Papieren maandag.

Vandaag een ieniemienie tekeningetje, ergens in een hoekje van m'n tekenboek. Ik maakte het als een aanzetje tot een grotere journal. Maar had helaas geen tijd om het verder uit te werken. Hoewel het thema: een streep trekken en jezelf wijs maken dat je echt, nee echt, nooit verder zult gaan dan die streep, heel herkenbaar is!
Ik maakte het kladje vorige zomer toen mijn moeder heel veel zorg nodig had en ik er als mantelzorger alleen voorstond en het werk weleens boven m'n hoofd groeide. En dat had ik me toch nog zo voorgenomen om het niet te laten gebeuren. Nou ja, ik hoef het verder waarschijnlijk niet uit te leggen, want iedereen kent het gevoel van over je eigen grenzen heen gaan heel goed. We doen het allemaal weleens.
De tekst komt uit een gedicht van Toon Tellegen:

Ik trok een streep:

tot hier,

nooit ga ik verder dan tot hier.

Toen ik verder ging 

trok ik een nieuwe streep,

en nog een streep.

De zon scheen

en overal zag ik mensen,

haastig en ernstig,

en iedereen trok een streep,

iedereen ging verder.

Rafeltjesquilt.

Niet al m'n quilts staan op dit blog. Af en toe kom ik er nog eentje tegen die ik er niet op heb staan. Zoals deze flanellen quilt. Echt een gebruiksquilt. Misschien dat ik hem daarom nooit heb genoemd. Ik gebruik de quilt op m'n atelier om over m'n benen te leggen als het hier koud is. En in de winter kan het hier op het noorden echt goed koud zijn. Maar er is nog iemand die de quilt wel kan waarderen:

onze Lizzy. Hier toont ze de achterkant van de quilt...Terwijl ze toch zelf een heerlijk dekentje kreeg toen ze hier 3 jaar geleden kwam wonen. Het is dus niet zo dat ik die mand uit het blogje van gisteren al heb opgehaakt ;-)

   Ik kan niet begrijpen dat ze hier al drie jaar woont. Wat was het een kleine duvel! Ik hoor de fokster nog zeggen: "Wat ben ik blij dat ze naar jou gaat, want anderen zouden haar vanavond nog terug brengen!" Het was dus echt een kleine deugniet.

En dat is ze trouwens nog. Hier zie je moeder Sanne met haar 8 kleine meisjes. Lizzy is het zwarte hondje met de kleine witte vlekjes op haar rug dat dwars bovenop haar zusjes ligt. Ze is trouwens nog heel erg ondeugend maar gelukkig ook eindeloos lief en gehoorzaam. En al weer 3 jaar hier. ZUCHT. Wat gaat dat toch hard.

Genieten

Zo, dat wordt zo meteen genieten in het zonnetje met een haaknaald en dit voorraadje katoen!

Uitdaging.

De uitdaging zit hem vandaag niet in deze mandjes. Het lijkt er eerder op dat die ligt in het opslaan van dit berichtje want ik ben al 2 keer het hele verhaal kwijt geraakt. Weg... ergens in de cloud denk ik...

Toch vind ik het leuk om de mandjes te maken. Het verveelt niet snel en het is leuk om de stapel

te zien groeien. Ergens in de 40 heb ik er nu.

Nee, de echte uitdaging lag of liever groeit in de tuin.

Deze klimop in de poort moet nodig gesnoeid worden. Na 3 lentes waarin het niet lukte: gebroken enkel plus kleine pup, een gezwachtelde arm en vorig jaar de zieke oude Mevrouw Rafel moet het nu echt beuren, zoals de Westlanders dat zeggen.

De buren klaagden nog niet over natte slierten in hun nek op donkere avonden...

Maar voor ze dat gaan doen moest er toch actie komen!

Niks heerlijk blaadjes weghalen rond wat crocussen, nee, de trap op. met de grote snoeischaar en het snoeizaagje.

Inmiddels is zo'n derde deel klaar. De groene kliko zit helemaal vol en Rafeltje kan geen pap meer zeggen!  

   

Papieren Maandag.

Onder invloed van het nieuwe tekenplekje of het boek "Groots en meeslepend", wie zal het zeggen?, maakte ik een snelle journal over het Miep Kraakvirus dat me iedere lente weer te pakken neemt. Alles moet schoon! Maar daar gaat het nu niet over.
Raffelen ligt dichtbij rafelen. Onder bloggers hoor je dikwijls dat alleen perfect werk op blogs wordt getoond. Nou, dit werk is verre van perfect. Het voelt afgeraffeld. En... luister en huiver... ik liet de pot magenta inkt vallen toen ik hem opendraaide. Dat is al de 2e keer. Een paar jaar geleden liet ik ook een pot inkt vallen. Ja, dat heb je met artrosehandjes... Ook magenta. Gelukkig zet ik de inkt op een dienblad. Maar het was me een troep! Die leuke fles allesreiniger is nu wel leeg!

Lost & found...

Wie eet dat laatste biscuitje even op? 

Groots en meeslepend.

Ooit gebruikte ik deze titel voor een striptekening. Maar dat mijn huis- tuin- en keukenleventje ook groots en meeslepend was tja, dat wist ik nog niet.
Totdat ik dit boek in handen kreeg:

Een Nederlands boek met en over artjournals. En zo herkenbaar! Gelukkig zijn er nog meer mensen die meerdere dagboeken bijhouden en voor wie stofzuigen en andere huishoudelijke taken (of liever het schrijven en tekenen erover) een groots avontuur is. Ik ben pas in het boek begonnen maar het is een feest der herkenning. Wat me trof was de gedachte dat als je dat ene boek maar had... (DIT bijvoorbeeld!) dat dan de wereld voor je zou opengaan...(wat journalen betreft dan...)

Het is even wennen aan de "handgeschreven" tekst van het boek, maar dat gaat snel. Dus... is het waarschijnlijk wel een goede inspiratiebron voor me. Bovendien heb ik in het rommelkamertje een plekje gemaakt om ongestoord te kunnen kliederen met verf.

  Herken je het computerbureautje dat iedereen 15 jaar geleden wel moest kopen om alle computertroep op te zetten... nu kan ik alles volgen op een tablet kleiner dan een A4tje! Ik kan nu de rommel die ik maak rustig laten liggen zonder dat ik stoffen zit te verknoeien met verf- of inktvlekken. En ja, het is wel heel luxe: 2 atelierruimtes. Ik besef dat heel veel van jullie genoegen moeten nemen met een klein eigen hoekje.