Ja, ja, ik ben er nog steeds hoor.
Snel even een cappucino samen drinken?
Voor het eerst in maanden een bakkie dat ik niet zelf hoefde te zetten.
Ja, ja, ik ben er nog steeds hoor.
Voor het eerst in maanden een bakkie dat ik niet zelf hoefde te zetten.
Eindelijk weer een een blogje van mij.
Ik was jullie nog helemaal niet vergeten hoor!
Maar de afgelopen weken waren erg rommelig.
De zaterdag voor Pinksteren viel
de oude mevrouw
zo lelijk dat het nu toch niet zo verder ging.
De wijkverpleging kon de zorg niet meer aan.
Er moest een spoedplekje gezocht.
En dat met Pinksteren.
Maar het lukte.
En nu is ze in een verpleeghuis in Delft.
Best ver weg omdat het zo
lastig rijden is.
De hele stad door.
Of vis de snelweg die altijd vaststaat.
Door de COVID mag er ook nog niet veel.
Het is heel triest maar het kan niet anders.
En nu na tweeenhalve week heeft ze zich er wel bij
neegelegd.
Rommelige tijden dus.
Ik doe nog wel wat!
Een beetje haken, in de tuin werken,
wandelen met de hondjes.
En veel praten onderweg, want in de buurt wil iedereen
weten hoe het gaat.
Dat is erg lief.
Heerlijk om je verhaal kwijt te kunnen.