maandag 30 mei 2016

Kruissteekjes.

Niks is zo ontspannend 
dan een eenvoudig kruissteekborduurwerkje.

Afgelopen vrijdag ging ik even 
haast-je-repje
naar de Quilthoeve 
voor dat heerlijk dunne garen 
om mee te appliceren.


Ik ben druk bezig met wat als
werktitel
de "dresden plate quilt" heet.

Maar ik kon het niet laten om 
leentjebuur te spelen.

Die ontwerpen van Margaret Sampson
zijn zo leuk.
En ik heb het boek.
Dus wat let me.


Soms geef ik er mijn eigen draai aan.

Soms volg ik 
een patroontje.

Zoals bij deze vogeltjes.
Je ziet, ze moeten nog pootjes.
Dat wordt nog wat.

Maar eigenlijk ging het over kruissteekjes.


De Quilthoeve kan tegenwoordig
zelf patronen maken 
en startte met een serie schoollapjes.

En die kleine merklapjes hebben een 
warm plekje in mijn hart.

Dus vertrok ik met een kruissteekpatroontje.


Het groen in de lap vond ik wat fel.
Dus koos ik voor rood.

Maar uiteindelijk werd het toch weer 
groen.
Maar dan een iets ander groen 
dan aangegeven.
Voor mijn gevoel iets zachter van kleur.

Met Ingrid sprak ik af dat het lapje 
na de zomervakantie af is..... 

Pfft. Zo'n borduurster ben ik 
nou ook weer niet.
Gelukkig spraken we niet af 
welke
vakantie! 


Het was een drukke rommelige week.

Ptolomy was toch nog niet beter.
Dus stond ik weer 3 nachten op straat.

Inderdaad met 
hond, gieter en bezem. 

Tja, als dat geen buurtpreventie is.

Gelukkig lijkt nu alles 
weer in orde na weer een 
kuurtje antibiotica. 

Gelukkig maar, want gisteren werd
ik voor de 29ste keer 39! 


Ja, daar is een speciale mok voor:

"Comme je dis toujours,
quand un age vous convient,
n 'en changez pas! 

(Als een leeftijd je bevalt
moet je hem niet veranderen!)  

En dat doe ik ook niet.

Met 39 was er nog van alles mogelijk.
En het klinkt zo lekker jong. 

Verder werkte ik veel in de tuin (en) .


De tuin van de oude Mevrouw Rafel
heeft op dit moment weinig kleur.
Maar is verder prachtig.
Deze week komt er ineens
heel wat in bloei en dan 
wordt het echt een feest.


Ik maakte voor de oude Mevrouw een mand met kruiden.
Dan kan ze die knippen om 
het hoekje van de keukendeur.
Want wat verder lopen naar een 
hoekje met kruiden achter
wordt lastig met een klein trapje af en
een opstapje op! 

Omdat het zo leuk werd maakte ik
voor mezelf ook maar zo'n mand.
Het ruikt heerlijk, zo bij de keukendeur. 



donderdag 26 mei 2016

Betrapt!


Verleden week vond ik Wolfje 
terug in de boekenkast.

"Ach, Wolfje toch,
rustig aan,
je liefje wordt er verlegen van!"


En in  mijn blikje met naaispulletjes
vond ik 
deze uitgeknipte konijnen! 

Dat overkomt jullie vast nooit.

Af en toe kom ik plaatjes tegen 
waarvan ik denk:
"o, maar die 
kan ik weleens gebruiken 
voor een collage.'

Meestal komt daar niks van hoor.
En zo verwacht ik dat deze 
konijnen ooit niet 
zullen ontkomen aan een 
aanval van opruimwoede.

Ach, je kunt er maar 
om verlegen zitten...

maandag 23 mei 2016

Miezerig.

Jakkes, wat een weer! 


Na mijn wandeling met de hondjes
snel een 
kop warme chocolade gemaakt.

Een kletsnatte dag! 


M'n courgette staat te koukleumen bij de 
achterdeur.


En de petunia's zouden zich
ook wel even binnen 
willen opwarmen.

Tijd voor actie! 


Hij is af!

De grote haakdeken is eindelijk klaar.
Precies op tijd om 
er eens 
lekker onder te kruipen.

De foto is een beetje donker.
Maar met dit weer is het de 
beste van een hele reeks.


Natuurlijk moesten de hondjes 
ook hun goedkeuring geven.

Maar het kan ermee door
volgens het stel.

En... of ie niet 
in het mandje kan? 

Ze zijn de hele dag al tot op het bot 
nat geregend en willen nu
toch weleens een lekkere 
bak brokken! 

Ik kom er aan! 



dinsdag 17 mei 2016

Aan de slag.


Heus, Rafeltje doet echt nog wel wat! 


Maar ja, met deze kleine patiënten 
schiet het werk niet zo hard op.


De boefjes hadden een hele apotheek nodig
om weer op de pootjes te komen.
Maar nu lijkt het toch de goede kant uit te gaan. 


Tussen al het andere werk door legde ik 
af en toe wat blaadjes en bloemetjes 
op het dresden plate quiltje.

Ik zie helemaal geen dresden plates,
zul je misschien denken.

Dat klopt.
Die komen nog. 
Het is ook nog maar een werktitel
voor de quilt. 


M'n inspiratie komt vooral 
uit het werk van
Margaret Sampson George.

Daarom doe ik de boodschappen ook in stijl.
Voor de broodnodige inspiratie. 

Maar je snapt dat na een rommelige week 
met niet alleen zieke hondjes
maar ook nog mijn jaarlijkse ziekenhuisrondje
(alles is nog in orde!)
niet zo productief was.


Tijdens het wachten in het ziekenhuis 
werkte ik aan een Lieve-Lita-blokje.

"Lieve Lita,
zal ik er een borduurlapje op naaien?
Iets dat ik ooit maakte met de machine
en een beetje met de hand?"

Lieve Lita vond het wel een 
aardig idee... 


Het quiltje groeit wel stiekem door.


En de achterkant is minstens zo leuk. 

Heerlijk, 
als alle lapjes aan elkaar zitten 
is het werk ook klaar.

Niks meer sandwichen of quilten.
Geen bies eraan...
gewoon af. 

Hoewel quilten,
het is natuurlijk gewoon doorrijgen. 


Nee, dit is quilten.
Ik kan het wel maar heb er een 
bloedhekel aan.

Dus hou ik het voorlopig maar 
op een kanthasteek.  

dinsdag 10 mei 2016

Even voorstellen:


Dit is Wolfje.


Een kleine hond.
En oh, wat is ie trots 
op z'n strikje. 


En kijk: rode laarsjes voor de regen,

Dag giraffe!
Oh, nee, dat is een heel ander verhaaltje. 


Afgelopen week kwam Wolfje bij ons wonen.

Heerlijk zo'n klein prutswerkje.
Het lijkt heel erg op 
poppenkleertjes naaien als klein meisje.
Maar ik vertelde het al eerder:
een deel van Mevrouw Rafel werd 
nooit ouder dan 8. 

Het was een rare week,
afgelopen week.

Met een zieke hond.


En geen kaboutertjes 
om te helpen.

Bolletje had een darmontsteking. 

Iedere nacht stond ik wel 
drie, vier keer op straat.
Een buurman merkte op
dat onze straat niks van de "bandenprikker"
had te vrezen.
Anny zweeft de hele nacht op straat 
(met hond, gieter en bezem!)


Inmiddels is er een verdachte van het bandenprikken
(meer dan 300 autobanden 
werden hier in Westland 
de laatste maanden lek gestoken) 
opgepakt.

Een triest verhaal: 
19 jaar en dus "volwassen"
Dus niet meer vallend onder jeugdhulp. 
Geen hulp willen accepteren
terwijl de omgeving ziet dat het fout gaat!

Maar goed, geen kabouters dus.


Ik had nog een kinderserviesje.

Het mocht wel weg.
Maar niet zomaar naar een kringloop.

Ik zocht en vond 
een adresje waar de kaboutertjes 
nog jaren met plezier kunnen wonen 
met goede verzorging.


En eindelijk: 
het boek van Margaret Sampson-George.

Ik zag in de vorige Quiltmania dat er een 
boek van haar werk uitkwam.
En kon haast niet wachten.

Haar werk is zo lekker vrij en creatief.


Even een bloemetje proberen voor mijn 
dresden plate quilt. 

maandag 2 mei 2016

Goochelen

Er zijn van die weken 
dat het mij de grootste moeite kost 


om alle bordjes 
omhoog te houden ;-) 

Het lijkt alsof er niks uit mijn handen 
komt.

Maar achteraf moet ik toegeven 
dat het 
nog best meevalt.


Ik werkte aan een cactus.


Haakte onder de koffie 
af en toe een granny.


Kijk, dat wordt toch al een 
lief dekentje! 


En oh, wat was het 's avonds koud.

Tijd voor een breiwerkje.

En maakte een beginnetje met de 
fair isle sjaal no. 2 van Wieke. 


De lente leek nog heel ver weg! 


Af en toe dwarrelden er zelfs wat 
blaadjes 
op mijn werkblad. 


En nee, ik weefde het niet zelf! 
Maar er kwam een nieuw vloerkleed
voor de woonkamer.

Natuurlijk echte rafeltjes.
Hoe kan het ook anders
bij Mevrouw Rafel.

Maar het is wel een voddenkleed 2.0.
In blokken. 
En in werkelijkheid wat roder 
dan op de foto. 

Zie je wel: achteraf viel het nog al mee 
met de productiviteit.
Er is geen bordje gevallen. 


Hoogste tijd om de bloemetjes
eens buiten te zetten.