dinsdag 25 augustus 2020

Fotogeniek


Hij is gewoon niet erg fotogeniek.

De tas die ik aan het haken ben.

Om m'n bolletjes garen in te doen.
Maar het is gewoon geen aansprekende kleur,
zo op de foto.

Het is een buisjesgaren.
En d fabrikant van het garen heeft
er een patroon bij.

Maar dat heb ik al snel losgelaten.
Vasten kun je op vele manieren varieren.

Het patroon gebruikte vaste waarbij middenin
de steek eronder wordt gestoken.
Dan krijg je een breieffect.

Dat lukte echt niet met mijn artrosehandjes.

Dus deed ik het maar gewoon.
zoals ik altijd een vaste haak.

Het was een vreemde week.
Door de aanhoudende warmte
zat ik veel te dikwijls naar mijn zin aan een 
stoel geplakt.


Ik begon dapper aan de border voor de 
Ontploft quilt.

En merkte in mijn foto's dat ik e al
4 jaar 
aan de quilt werk.

Nu heb ik natuurlijk ook niet zoveel tijd.

Mantelzorgen kost nogal wat tijd.
En zelf heb ik ook nog een huis.
Zeg ik altijd.


Dit is het eerste deel van Ontploft.

(Wat een lelijke foto!)

Over foto's gesproken,
ik ben allang blij dat ik ze op het blog krijg.
Blogger heeft zijn dashboard veranderd.
Nu is het dikwijls proberen. 


Waar het wel lekker weer voor was:
schilderen.

Heerlijk lekker kwasten.
Gewoon voor het plezier. 








 

woensdag 19 augustus 2020

Voor de makers.


He, is dat niet een slogan 
van de een of andere bouwmarkt?

Ik denk dat veel van de lezers 
van dit blog m
makers zijn.

Net als ik.

Anders vond je er vast niks aan en kwam je niet zo trouw terug.

Maken zit in je bloed.

Als je niet kunt maken,
wat dat ook is,
dan ben je niet gelukkig.

Eventjes kun je het wel missen.
Maar dat moet niet te lang duren.
Dan gaat het schuren.
Dan wordt de wens om lapjes
aan elkaar te zetten
of
een naaldje te breien
veel
te groot.

Als kleutertje was ik al een
gepassioneerd borduurster.
Met een speldenkussen vol met
gigantische 
naalden.
Vol met alleen
gele, rode en groene draden.

Meer kleurtjes hoefde ik niet.

De lieve mevrouw vna de Wolbaal,
die schattige winkel
vol met draadjes
zei altijd:
kom achter de toonbank,
kom kijken naar al die mooie kleurtjes!
Maar ik hield het veilig bij die drie.

Ik borduurde kabouters en paddenstoelen.
Die tekende mijn vader op een lapje katoen.

Hij was ook een maker.
Al viel dat niet zo op.
Toch ontwierp hij alle 
dekvellen
voor de kisten tomaten die geexporteerd werden.
Hij tekende voor de kustvaarders
die zijn bedrijf in de vaart had
een heel 
containersysteem
voordat 
die gemeengoed werden.

En ook mijn moeder zat nooit stil.

Nu was het in de vroege jaren 50 
ook vaak noodzaak om zelf te maken.

Omdat er niks anders was of
dat het goedkoper was.
Pure noodzaak dus.

Maken is een manier van leven.

Daarom was ik zo benieuwd naar het boek van 
Melanie Falick.

En het stelde me niet teleur.

Mooie intervieuws met makers.
Soms bij ons heel bekend,
soms ook niet.

Er worden allerlei makers aan het woord gelaten
die 
dat maken hebben gemaakt tot hun 
manier om in hun levensonderhoud te voorzien.

Overigens is het niet bij die 3 kleurtjesgebleven:


Nu kan het me niet gekleurd genoeg zijn.

Dat zie je wel in de 
pastelkleurige regenboogdeken die ik 
in dit warme weer heerlijk zit te haken. 
 






dinsdag 11 augustus 2020

UItzitten.


Goedemorgen allemaal! 

Het woord

uitzitten

was hier gisteren en ik merk ook vandaag 
trending.

Natuurlijk gaat het over het 
warme weer.

Iedereen die ik tegenkwam,
waarmee ik appte,
besloot een beetje fatalistsch:

"Tja, we moeten het uitzitten.

Alsof het een soort straf is.

Och, ik denk altijd maar 
"ik maak er het beste van.""

Maar ik heb makkelijk praten:
ik kan mijn eigen tijd indelen.
En ben groot geworden met:
warm weer?
Dan wordt er zo weinig mogelijk gewerkt in huis! 

Een borduurwerkje lukte nog wel.


Ja, de hondjes lijken nog wel! 
Zelfs Pucks schattig plukje bruin bij z'n neusje lukte.

Maar mijn portret is zwaar
gephotoshopt! 

Bovendien draag ik een brilletje.
Maar dat maakt zo pinnig.


Puckje kreeg zijn zaterdagse bad.

En bleef een ochtendje heerlijk op de keukenmat liggen.

"Waarom doet ze dat? 
Ik hoef helemaal niet gewassen!"

Zag je hem denken.

Het is beslist geen waterrat.


Af en toe een toertje haken
lukt ook nog wel.

Maar dat dekentje groeit wel.

En zo'n warme lap op schoot 
dat is ook niet alles.

Kortom:
we zitten het maar uit. 




 

maandag 3 augustus 2020

Kleine geluk.



Goedemorgen allemaal! 

Oh, blogger heeft weer wat veranderd aan
zijn nieuwe dashbord.

Even wennen.

Wat een gigantische foto.

Van wat ik noem mijn 
"happy blanket".

Er zit wel een plan achter, 
al lijkt het allemaal een 
beetje hap-snap.

Zo eerst eens even het licht aan doen.

"Zachtjes tikt de regen op mijn 
zolderraam",
0h, sorry, atelierraampje.

De hondjes zitten naar buiten te kijken 
of het al droog wordt, 
want dan gaan we uit.

Dat rondje 
om de kerk 
vanmorgen vroeg 
was wel wat karig
vinden ze.

O ja,die 
"happy blanket"
Die is handig in deze vakantietijd.
Een klein werkje.

Wij blijven gewoon op
"t Oude Erf",

Gelukkig heb ik nog een klein tuintje.

Ik kijk wel af en toe
naar een appartement
en gelijkvloers wonen.

Want in de oude mevrouw 
heb ik een goed voorbeeld hoe het niet moet.

Maar dat is nog zo makkelijk niet.
Te duur, te klein, te groot,
Er is ook een woongroep die gaat bouwen.

Tegenover het huis waar ik geboren ben.

En ik heb altijd gezegd dat ik daar 
nooit meer wil wonen.

Bovendien ben ik helemaal niet geschikt
voor dat groepsgedoe.

Maar goed, ik heb nu dus nog een tuintje.
Dat geniet nu van een 
hoosbui.


Voor Instagram maakte 
ik een overzichtje van de maand.

En dat geeft waar ik mee bezig ben wel goed weer.


Deze schuldbewuste hond 
is meestal 
niet zo blue.

Iets stout gedaan en dan er zo bij gaan
zitten! 



Dat kan alleen goed gemaakt worden met een ijsje.

Er zijn speciale pakketjes om zelf een
hondenijsje te maken.

Ik heb het geprobeerd.

IECH!

Er kwam een vreselijke lucht 
van dat spul af met het aanmaken.
(Het is een poeder en met water maak je een stroopje.)
En volgens mij staat het stijf van de suiker.
De ingredientenlijst geeft daar geen info over.
Eigenlijk ging het mij om
die leuke vormpjes.
Die overigens gewoon los te koop zijn.

Dus voor de komende warme dagen
heb ik gewoon water
en een
zoutarme bouillon ingevroren.

Ondanks dat ik geen echte quiltster meer ben.
Niet meer voel,
trekt het werken met lapjes nog wel.

Gelukkig doet Lizzy al het machinewerk.

 
Zo zie je wat een goede opvoeding doet!