dinsdag 27 mei 2014

Om het hoekje.

Kom je mee even om het hoekje kijken hoe de 
woonkamer is opgeknapt? 


Lizzy laat het maar al te graag zien.
Hoewel ze wel moet wennen aan de gladde vloer.

Busy Lizzy heeft altijd haast en af en toe vliegt ze nog uit de bocht! 


Het nieuwe kastje is ook gearriveerd.
Een hele verandering na het zware antieke kabinet.

Tussen mij en die kast was het helemaal op! 
Wat ben ik blij met de vrolijkheid en al het licht.


Met wat Oostindische kers, Steense kers, noemen wij dat hier 
van de composthoop van de school hierachter
(ja, die hebben een leuke moestuin!) 
heb ik eventjes een leuk hoekje gemaakt.

M'n mooie spullen zijn nog opgeslagen.
Ik ben nog steeds bezig om 32 meter boeken terug te brengen tot
een wat aanvaardbaarder aantal.
Dat betekent dat ieder boek door m'n handen gaat.
Pfft, dat valt nog niet mee.
Nog een doos of 3 te gaan, terwijl ik ook al sorteerde voor het wegzetten.
Ik heb nu een modelboekenkast! 

Schrijver bij schrijver, 
onderwerp bij onderwerp.
Ban benieuwd hoe lang dat goed gaat! 


vrijdag 23 mei 2014

Hink-stap-sprong.

Al hinkelend en struikelend begeef ik me al een week 
door het huis. 

Als je hele inventaris van de woonkamer ergens 
anders in huis moet worden opgeslagen is er weinig ruimte meer voor
andere dingen. 

Maar  ik wist afgelopen week toch nog een 
steekje te doen. 


O,o,o,
Rafeltje is zelfs aan iets nieuws begonnen! 

Al m'n werkjes liggen veilig helemaal achterin m'n atelier en 
om daar bij te kunnen tja, dat vraagt enig klimwerk.

Maar door een kiertje in de kast kon ik net wat bolletjes
katoen te pakken krijgen.

Dat lieve gehaakte babydekentje


van de crochet-a-long wil ik ook wel voor mezelf in het groot! 

  
En zo begon ik dapper aan een deken met de dubbele hoeveelheid steken.
Waar ik er eerst wel een beetje tegenop had gezien (wat een lap!) werd 
deze week echt m'n troetellapje.
Wat een troost.

Ik kan hier helemaal niks.
Koffie zetten,
het toilet schoonhouden.
Op een stoel zitten.
Zelfs m'n internet lag er even uit. 
Dan houdt het wel op.

Maar nu, nu is het bijna klaar! 
Ik kan niet wachten tot de mannen het pand verlaten! 
Eindelijk het huis weer voor mezelf.
De komende week alles schoonmaken en weer een plaatsje geven.
Heerlijk!
Wat wil je nog meer dan een opgeruimd huis aan het begin van de zomer? 





maandag 19 mei 2014

Zinnia.

Helaas heb ik geen foto van de lieve kleine 
gele, oranje, hardroze en rode bloemetjes, die Zinnia's 
worden genoemd.
Maar de meesten kennen deze een beetje ouderwetse bloem wel.

De leden van onze oude quiltgroep denken bij zinnia aan 
iets heel anders:

TANTE Zinnia! 
Met haar gekke hoeden en idiote ideetjes. 


Na elke bijeenkomst tekende ik een strip waarin ik 
dingen verwerkte die we gedaan of besproken hadden. 

De hoofdpersonen waren de jongens:
mijn 2 toenmalige hondjes Jimmy en Nikki.

Beiden hadden een vriendinnetje.
Tante Zinnia met haar hoedenwinkeltje (hier links op de tekening) en
Frederiekje, een bril en beugeldragend onhandig ding.
Hier rechts. 

Niet iedereen stelde de strip op prijs maar ik had veel plezier in het maken en 
ging er tot op het eind mee door. 

Je verwacht dus dat als ik zeg dat een hoekje in mijn kamer 
is geverfd met "zinnia" iets roods of rozigs.



Maar kijk: zinnia is blauwgroen. 
Deze kleur moest ik zelf schilderen want de woninginrichter die hier al  jaren komt 
wil m'n kamermuren alleen wit sausen.
Ik begrijp dat wel.
Op de muren zit boerenpleister en dat rolt heel lastig! 

Maar ja, ik geef een droom niet zo snel op.

"If you can dream it you can do it". 


Maar het was best een reuzeklus en 

"It always seems impossible until it's done". 
kwam meer in de richting. 

Het muurtje is nu af. 
 En ik ben zeker heel tevreden.
Maar het eindresultaat blijft nog even geheim.
Een blauwgroen muurtje is maar een blauwgroen muurtje! 
Eerst inrichten. 


N.B. de gebruikte kaarten zijn van zintenz.com. 


dinsdag 13 mei 2014

Een nieuw thuis.

Mevrouw Rafel is er wel, maar ze is er niet! 

Deze zin leerde ze van de eekhoorn uit de verhalen van Toon Tellegen.
Die eekhoorn is er ook weleens niet terwijl hij gewoon thuis is. 

Nee, Mevrouw Rafel ruimt haar woonkamer leeg.
Het hele huis staat vol met dozen. 

Er komt een nieuwe vloer.
En er moet geschilderd.

EN:


Dit Hollands kabinet uit 1860 
moet weg! 

Het kastje krijgt een nieuw thuis.
Volgens mij  krijgt hij daar weer de liefde die hij verdiend.
Je hoeft dus niet meer te reageren.
Dank je wel voor alle leuke reacties. 


Het grenen kabinetje heeft leuke oude details.


En hele oude scharnieren. 

Het kastje bestaat uit 2 delen.
Het is 88 cm breed, 48 cm diep (de commode) en 180 hoog. 
Het onderste deel kan ook als commode gebruikt worden.
Het bovenste deel heeft een uittrekbaar schrijfdeel met leuke vakjes.

Het is niet m'n gewoonte om m'n blog als "marktplaats" te gebruiken.
 Een eerdere liefhebber haakte op het laatste moment af ! 
En naar de stort is ook zo wat! 

Je begrijpt dat ik weinig tijd heb om bij jullie allemaal 
te reageren! Maar dat komt wel weer.

 In een gestolen halfuurtje blijf ik wel jullie blogs lezen! 

donderdag 8 mei 2014

Binnen spelen.


Wat een regen ineens! 
Dat zijn we niet meer gewend.
De hondjes keken verbaasd naar al die nattigheid 
en ze waren zooooooo zielig dat ik de 
dagelijkse lange wandeling 
maar wat inkortte! 

Toen bleef er tijd over om 
onderdeeltjes van de 
"Gossip"
uit te leggen en en eens even te zien 
wat ik nog moet veranderen.


Ik twijfel nog welke steel ik zal gebruiken voor de lange bloem.
Nu heb ik de linker liggen.
En dat blijft denk ik zo.
Maar die andere is ook leuk...

Gelukkig zit nog niks vast.


Nou niks, dat is ook niet waar.
De 6 blokjes voor de zijkant van de lange bloem 
zitten in elkaar .

En de echte "Gossip" fan ziet het al:


Foutje! 

De cirkel moet 45 graden draaien.
Oei, een gebrekkig opdrachtsbewustzijn! 
Pas toen het blokje klaar was ontdekte ik de fout.
Ja, dan had ik gewoon gebogen lijnen kunnen maken en
was het niet nodig geweest om eerst stofjes met  m'n grote 
"vriend" de naaimachine aan elkaar te zetten,
dan om een kartonnen cirkel te rijgen,
te strijken en dan vast te naaien.

En...
Maak ik het over of laat ik het zitten?


Kom, ik denk er nog een buitje over! 

maandag 5 mei 2014

Lekker lui lezen.


"ZUCHT!"

Hij is uit. De nieuwste van Santa Montefiore:
"De dochter van de imker".
(The beekeepers daughter).

Het boek heeft alles wat ik van een feel good boek verwacht.
Engeland, een landhuis, een vleugje upstairs - downstairs. 
Een mooi liefdesverhaal.

En nu is ie uit. Jammer.
Ik kan het boek zeker aanraden. 

Heerlijk toch als je een zin tegenkomt met de strekking:
`
"Ze zag in de hal een schoorsteenmantel zo groot dat 
haar bed erin zou passen".

zondag 4 mei 2014

Dodenherdenking.


Dit gedicht van Henk Fedder leerde ik als jong meisje om voor te dragen op mijn examen van de middelbare school.

Joods kind.

Zij wacht hem elke avond aan de trein.
Het meisje met de on-arisch zwarte haren.
Met ogen, die verstrakken in een staren
of vader gauw de tunnel door zal zijn.

Forensen schuif'len langs de binnendeur
en schieten van de trap in daag'lijks jachten.
Het donkre kind kan enkel staan en wachten
vlak bij het hokje van de conducteur.

Dan zwaait een mannenarm een verre groet.
Op 't klein gezicht bloeit plotseling herkennen.
Ze moet op slag hard naar haar vader rennen.
Hij bukt zich laag en zoent haar smalle toet.

Nu gaan ze samen door de late dag.
De man gebogen en van zorg gebeten.
Het ratelstemmetje wil erg graag weten
waarom ze nog niet naar het zwembad mag.

O Heer, ik heb vandaag een bede maar.
Elk Joods gezin wordt haast vaneengereten
laat de Gestapo deze twee vergeten.
Laat die in Jesus' naam toch bij elkaar.




vrijdag 2 mei 2014

Klein geluk?

De enige regel die de oude Mevrouw Rafel ooit uitsprak op het toneel was:

"Juffrouw, de kat is er met de kip vandoor!".

Tenminste dat was de bedoeling.
Maar door plankenkoorts werd het:

"Juffrouw, de kip is er met de kat vandoor!"

Door de tijd heeft die zin een heel eigen leven gekregen binnen Huize Rafel.


En laat nu gisteren die zin echt waarheid worden.
Omi was wat aan het rommelen in de voortuin toen er ineens 
een haantje (ja, 't was geen kip, maar goed je kunt niet alles hebben in het leven!) 
voorbij vloog met achter hem aan de buurpoes. 

Natuurlijk joeg ze de poes weg en de hevig geschrokken haan 
bleef nog lang in  het zijpad naar het huis zitten tot groot plezier van de hondjes! 
Het gekraai en geblaf was niet van de lucht. 
Eindelijk avontuur! 



Het verhaal heeft ook een goed einde.
Het was niet zomaar een loslopend haantje maar 
de haan van een van de buren die nu weer met z'n harem (2 kippen).
is verenigd.