maandag 29 februari 2016

Wat een dag!

29 februari.

Maar een keertje per 4 jaar 
kan mijn huis z'n verjaardag vieren.

Ik woon hier alweer heel wat jaartjes. 
Zo blijf je natuurlijk
wel lekker jong als huis.

29februari
is ook 
wereld zeldzame ziektendag. 

Even aandacht voor niet 
zo dikwijls voorkomende ziektes.

Mijn auto immuunziekte is er zo eentje! 

In de Europese Unie 
wordt een ziekte zeldzaam genoemd 
als de ziekte minder dan 5 keer op de 
10 000 inwoners voorkomt.

De schatting is dat die van mij in Nederland bij 150 
mensen voorkomt... 

Er zijn tussen de 5000 en 8000 zeldzame ziekten 

Daar zitten heel vervelende bij.
De meesten zijn trouwens chronisch en vaak progressief.
Stofwisselingsziekten 
komen bij mij als diëtist dan het eerst op.

Het vervelende is dat er meestal 
geen geld is voor onderzoek 
naar behandeling of medicijnen.

Ze zullen er ook bijna nooit voor collecteren! 

Af en toe is er een groepje fanatiekelingen 
die er helemaal voor gaat en 
aandacht weet te vragen. 

ALS is zo'n voorbeeld. 
Na de bucket chalenge kent iedereen ze!

Het vervelende van dit soort ziekten is dat het 
vaak heel lang duurt voordat 
er een diagnose kan worden gesteld.

Dat was bij mij ook zo.
Vaste lezers weten dat het gaat om een 
ziekte die mijn spieren en huid aantast. 
(Gelukkig is ie heel rustig nu!) 

Maar het doet me goed om te zien 
dat we tenminste 1 keertje per jaar in het 
zonnetje worden gezet! 

Vandaar ook dit blogje!

Overigens ben ik lang niet de enige 
Nederlander met 
een krul in de staart vandaag! 

Men schat dat er 1 miljoen 
mensen in ons land 
zo'n zeldzame ziekte hebben. 

Ontzettend veel eigenlijk. 


En... 
het heeft niks met het onderwerp te maken
maar hierbij toch nog een 
collage:
"Think big".

Omdat je zo dapper doorlas!







  







vrijdag 26 februari 2016

Ontspullen.

Volgens mij is het geen echt werkwoord:

ontspullen.

Wat mij betreft wordt het het woord 
van het jaar! 

ik ontspul,
jij ontspult...


Ik probeer wat overtollige troep 
te lozen. 

Dat lukt best.
Het gekke is alleen dat die 
lege planken zo weer gevuld zijn.

Dat ontspullen heeft me zo in de greep
dat er weinig tijd voor een 
handwerkje overblijft. 


Er gaat van alles door mijn handen.

Voor de collages heb ik altijd wat plaatjes 
kant en klaar in een map.

En je snapt het al: 
daar doorheen kost veel tijd. 

Tja en dan is met deze restjes 
een collage snel gemaakt! 


 Het bleef er niet bij eentje! 


dinsdag 23 februari 2016

Een blokje om.


Een paar keer per dag ga ik een 
blokje om 
met de hondjes.

Soms maak ik een blokje om
met de stofjes. 
Terwijl ik eigenlijk aan 
een 
berenpootblok
zou willen werken.

Zo vond ik in het boek van 
Brigitte Giblin
Feathering the Nest deel 2 
een dubbelzijdige quilt.

En ik vond deze kant erg leuk.


Tijd voor een proefje.

Ooit is het leuk om te gebruiken 
voor een snel dekentje.

Dus even kijken hoe ik 
uitkom met de maten.
Dan kan ik af en toe wat stofjes snijden
en bewaren.

Zulke snelle projecten 
zijn ideaal voor hete 
zomerdagen
als het zo lekker koel blijft
in mijn atelier.


Een echte dubbelzijdige quilt met aan 2 kanten patchwork ga ik
nooit meer maken! 

Dat heb ik een keertje gedaan.
Met allerlei restjes 
zoals op de foto.

Iech,
je krijgt er geen naald door! 


Met het tweede berenpootblok kwam het 
toch nog goed! 


 In ieder geval heb ik er niet zo mee zitten 
prutsen als 
bij het eerste blok. 

donderdag 18 februari 2016

Flieft!

"Ik kan niet slapen en niet eten,
wat ik kan je niet vergeten,"

Oh nee, niet dat vreselijke liedje! 


Wat kan ik dan niet vergeten?

Wel die vreselijk mooie Afro-Amerikaanse 
uitvoering
van de Phebe quilt in het 
2e boek van Brigitte Giblin.

(Ik geef toe de foto is niet briljant.
Dat donkere weer werkt ook al niet mee!) 

Maar vergeten kan ik 
hem niet! 

Als ik toch eens tijd had...

Maar goed om met het verschrikkelijke liedje 
door te gaan:
"ik had beter bij moeders thuis kunnen blijven"

Maar ging even langs de Quilthoeve 
voor een paar lapjes voor een volgend 
blok van mijn berenpootquilt 
toen ik het boek zag.

Dat werd natuurlijk een gevalletje 
"hogere economie"
zoals we dat hier noemen.

Wat een heerlijke quilts! 


En dan het stofgebruik.

O, van zulke stofjes heb ik 
nog wel een voorraadje.

En dat liedje?
Dat vreselijke liedje was het allereerste
plaatje dat ik kreeg.
Niet zelf kocht.

Dat dan weer gelukkig niet.
Dat was een plaatje van de Beatles...

Nee, die vreselijke tophit 
kreeg ik van de Sint.
Begin 60er jaren.
Met een eigen pick up.

Maar dat wist ik allang: 

op een (toen nog) klein dorp blijft niks geheim! 

Klasgenoten hadden allang verklapt dat 
ik een pick up kon verwachten.
"Mijn zusje/broer/vriendinnetje/of wie dan ook 
heeft je vader uit Koppenol (de platenboer) 
zien komen met een pick up"
zo hoorde ik op school.

En nu wil je natuurlijk ook even 
de stofjes zien 
die ik kocht: 


nou vooruit dan maar! 

maandag 15 februari 2016

Kijk een cactus!

Oh, het is alweer een week geleden dat ik 
het vorige blogje plaatste.

Nee, ik heb niet stilgezeten 
de afgelopen week.

Maar dat slechte weer:
veel regen en zelfs een dag met flink wat wind
deden me elke dag verlangen 
naar heerlijk 's avonds met een kop thee
op de bank.
Onder een dekentje met een kaarsje aan.
En een boek. 


Dat lukte prima met 2 boeken.

Dit aangrijpende boek over het eerste levensjaar 
van kleine Charlotte 
die geboren wordt met leukemie.
Maar zelf de ziekte weet te overwinnen. 

Een goed geschreven hartverscheurende 
pageturner.


Daar tegenover lekker veel feelgood.

Hou je van vintage,
oude serviezen,
bruiloften,
de Cotswolds,
en veel romantiek 
dan is dit een heel gezellig boek. 

Maar ik werkte ook met mijn lapjes 
en draadjes.


's Avonds op de bank is heel gezellig.
Niet alleen met een boek maar ook met mijn granny
haakdeken blokken. 
Alleen:
die blokken moeten wel aan elkaar.
En de draadjes moeten worden 
afgehecht.


Nog nooit bezat ik zo'n gigantische stopnaald! 


Na de fout in het eerste 
berenpootjesblok
was het 
check check en dubbelcheck 
om al die puntjes perfect en precies op elkaar 
te krijgen.

Pfft! 
Even tijd voor wat anders.


Woesj, woesj...

In 5 minuten knipte ik de basis 
voor een textiel schilderijtje met 
een cactus als onderwerp.

Die zijn weer in de mode.


Ik mag ze wel die stekels! 

Op mijn rondje door het tuincentrum
waar ik altijd hondenvoer haal 
kon ik de verleiding niet weerstaan.


En ook dit lekker kitscherige exemplaar 
mocht mee naar huis. 

Grappig dat in planten ook mode zit! 

Zo komen ook hangplanten in 
(zelf)
gemacrameede hangers weer in de mode! 
Iech! 
Het zal toch niet! 


Maar zo'n cactus die weinig zorg nodig heeft
kan er altijd bij. 

maandag 8 februari 2016

Oud goed quilt.

Onze ter ziele gegane quiltgroep
had ooit het plannetje 
gemaakt om een quilt te maken van 
oude lapjes.

Stukje geborduurd oud laken,
oude theedoeken,
restjes met kant enzovoort.

Nu heb ik nauwelijks oude lappen.
En de oude Mevrouw Rafel ook niet.

We zijn nogal weggooierig! 

Maar het idee is leuk.

Dus besloot ik zelf lapjes "oud"
te maken.


Als basis gebruik ik de theedoeken
van de kruidenier 
die-op-de-kleintjes-let! 
(en zo hoorde ik net in het journaal waar je 
voor levensgevaarlijk scherpe messen
kon sparen!) 

Nu betaal ik in de quiltwinkel zonder 
blikken of blozen 
4 euro 50 
voor een kwart meter stof..
Of meer stofjes.
Meestal is het meer! 

Maar knippen in een theedoek van nog geen 
2 euro, tja,
dat is even slikken! 


Afgelopen weken pakte ik het werk weer op.


Het lag al een tijdje stil.

Want ik was mijn merklapmotievenboek
kwijt.

Gewoon verdwenen was het.

En... ik ben nooit wat kwijt! 

Maar :
wat het huis verliest 
vindt het huis weer terug.

De stiekemerd had zich verstopt 
achter een paar andere boeken.


En mijn plan bij het "oude" stofjes maken was 
om kleine borduurwerkjes op de stof te maken.

Een heel gepruts
want het is best fijn geweven stof van die theedoeken.


Bovendien werk ik quilt-as-you-go.

En echt quilten zit er ook niet in.
Daar is de stof te stug voor.
Daarom ook werk ik met de machine 
want appliceren met de hand
is daarom ook niet mooi. 

Een wat grotere folkart quiltsteek 
schiet lekker op 

donderdag 4 februari 2016

Zoek de vout!

In April  is het 45 jaar geleden dat ik 
voor het eerst 
een patchworkblok maakte.

Een logcabin.

Ik heb hem allang niet meer.

Wel weet ik nog dat het idee kwam uit 
het boek:
"Uw huis vol ideeën".

Dat was een zogenaamd boek 
"van de maand"

Begin jaren 70 kwam de boekhandel 
iedere maand met een 
boek voor 25 gulden.

Maar jarenlange ervaring 
zijn geen garantie voor 
foutloos werk.


Kijk en huiver! 

En... ik ging niet een maar twee keer in de fout! 


TWEE 
keer deed ik dit! 


Ja, zo moet het! 

Gelukkig zat het blok nog niet
helemaal
in elkaar! 

Echt iets om op te schieten.
Grrrr. 

Maar de ezel en twee keer aan dezelfde steen stoten: 
Mevrouw Rafel kan het weer beter.


Nou ja, uiteindelijk 
kwam het toch nog goed! 


dinsdag 2 februari 2016

Berenpoot van de maand.

Van de maand januari dan hoor!


In de een na laatste Quiltmania stond een prachtige 
berenpootquilt
ontworpen door Jeannet van het 
quiltingjeannetblog.

Ik was er helemaal weg van.

En kon hem maar niet vergeten! 

Zou ik???

Maar er ligt nog 
zoveel.

En
heel veel moet gebeuren in een 
"gestolen kwartiertje".

Nu zijn de meeste quiltprojecten van me 
echte ouderwetse 
communistische 10 jaren plannen.

Ze komen wel af.
Maar soms gaan ze wel voor jaren 
op vakantie. 

Ach, eentje kan er nog wel bij.

(Praat ik mezelf aan.) 


Ik maak alvast een boekje aan. 


Een blok per maand:
dat moet lukken.

Nu bestaat de quilt uit 16 van die 
mooie grote blokken 
van 36 bij 36 cm.

Als ik nou eens voor 12 ga?
Gooi ik het met mezelf op 
een accoordje.



En met de machine! 

Nou niet direct mijn beste vriendje.

Met de machine kan ik 
strakkere puntjes maken.

En dat is wel hard nodig 
want een millimeter op elke blokje te veel
is al snel een 
centimeter op een heel blok .

Dat heb ik met de machine beter in de hand.
Met mijn artrose handjes! 


Nu nog even voor de tv.
Met de grote granny haakdeken.

Heerlijk ontspannen genieten.