dinsdag 27 oktober 2020

Een boompje opzetten.

Je zou bij de titel bijna denken aan de 

kerstboom opzetten.


Als ik de krant mag geloven 

zijn er al mensen die dat doen! 


Nou, dan heb ik liever een houdbaarder boompje.


Je kunt je afvragen 

"Anny, wat ben je aan het doen?

Er ligt toch nog genoeg om af te maken?"


Oh, zeker.


Maar dat is allemaal zo ingewikkeld.

En dit kan ik doen in een 

kwartiertje! 


Want je weet: zoveel tijd heb ik nou ook weer niet.

Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan,

af en toe 

een steekje: ik kan het erg missen.


Eigenlijk dacht ik er ook over om mijn 

naam te veranderen

in 

Mevrouw Chaos.


Nou geeft Mevrouw Rafel al aan dat

niet alles vlekkeloos 

verloopt.


Maar ik lees ook blogjes van andere quilters

en 

die zijn altijd zo georganiseerd! 


Voor ieder blokje liggen dan

keurig

gesneden en opgetekende lapjes klaar.


Mevrouw Rafel rommelt wat door

een reusachtige bak 

een diept daar een paar gekreukelde lapjes op

die wel aardig bij elkaar passen.



Verder ben ik begonnen met een poezebeest te haken.

Ik heb nog nooit zoiets gedaan.

Wel kleine dingetjes als cupcakes
en paddestoelen.

En dat is tellen geblazen.

Niks voor Mevrouw Chaos dus.
Een mooi leermoment.

Ik haak zo graag.
Het ligt altijd klaar en al zijn het maar een paar steekjes,
het is heerlijk ontspannend.

Maar zo'n poes kun je toch niet 
2 verschillende armen geven


Ik kocht dit boek.

Zo leuk.
Vol beestjes.
Dus  voorlopig kan ik vooruit! 

Zo, en nu weer op naar een
vergadering
op internet.

Zooooooooom! 





 


 

dinsdag 13 oktober 2020

Broddelen.

 Af en toe vliegt de tijd om.

Ik weet het wel!

Het is al 2 weken geleden dat ik blogde.

Wat  deed ik met de tijd? 



Nou, een beetje haken.



De wollen gehaakte deken die ik op de bank
gebruik 
wil ik iets groter.


Een beetje breien.
Ik heb de sjaal al in het rood en groen.
En nu wilde ik ook graag een blauwe,
want ze zijn zo lekker in het dragen.

Allemaal werkjes die makkelijk op te pakken zijn.

Doordat het aantal covid-19 besmettingen weer
oplopen
is er minder zorg voor de oude mevrouw.

De huishoudelijke zorg is er helemaal niet.

Maar ik moet zeggen dat de 
wijkverpleging 
echt haar best doet.

Altijd bescherming.
Altijd goed navragen.

Daar voel ik me wel veilig bij.

Want zelf ben ik nog erg voorzichtig.

Ik blijf risicogroep.

Door mijn sluimerende auto-immuunziekte
heb ik al een op de drempel van de IC
gestaan.
Ik hoef niet! 

Blijft over dat het wel een heel gedoe is.

Zo was ik al om 7 uur vanochtend
paraat 
in de supermarkt.

Voor een avondmens als ik
een hele prestatie! 

En...ze waren helemaal niet goed aangevuld.

Geen bloemkool, geen spercieboontjes.
Bijna geen andere groenten.


Oh, nee he! 
Er wordt toch niet weer gehamsterd?

Ik herinner me maart nog maar al te goed.
Als onschuldig wezen kwam ik
in een bijna lege supermarkt.

Het kan me nog verbazen.

Ja, ik eet heel traditioneel:
hollandse pot.

De oude mevrouw is niet zo avontuurlijk.

Maar er was gewoon een fout in de levering.

O ja, ik ben ook nog diabeet.

Dankzij de behandeling van die eerder genoemde
auto-immuunziekte.

Gelukkig ben ik ook voedingsdeskundige.

Ja, een slimme meid is op haar toekomst voorbereid! 

Dat was toch altijd de slogan.

Nou. Dat zit wel goed hoor.

Bijna 3 jaar geleden startte ik met een
koolhydraatarm dieet.

En je hoort mij echt niet zeggen dat dat voor
iedereen zaligmakend is.

Het past niet iedereen.
Maar mij past het wel! 
En het heeft me veel goeds gebracht.

Ik pakte alleen de voedingsadviezen.

Want de beweging
"Keer diabetes om"

is ook voor bewegen en voldoende ontspanning en slaap.

En dat was voor mij echt wel in orde.

Een aantal zorgverzekeraars vergoeden het traject.
Maar lang niet allemaal.

Het programma richt zich op mensen met 
diabetes type 2.

Oh, een dikkertje dus, zulk je denken.

En het is waar: 85% van de mensen met type 2diabetes is te zwaar.

Maar obesitas is echt een ziekte.
We weten nu dat vet ook een orgaan is.
Dat het hormonen maakt en invloed heeft op hersenprocessen
die verzadiging beinvloeden.

Nou ben ik maar petite! 

Ik draag maat 36.

Niet iedereen met type 2 diabetes is stevig.

Hoe kom ik ook weer op dit verhaal:
de groenten in de supermarkt.

Ja, die portie is bij koolhydraatarm eten groot.
300 tot 400 gram
Dus wil ik veel varieren.

Gelukkig is er nog diepvries.
Net zo gezond.
Vaak goedkoper en makkelijker.

Tot zover het voedingspraatje.


Om lekker te slapen heb ik trouwens wel een 
gezellig boek nodig.

Ik las van Josephine Rombouts 

De weg naar Cliffrock Castle.

Een echte aanrader, net als haar twee eerdere boeken.

Dit boek verteld de weg naar dat kasteel.

Hoe kom je als huishoudster terecht op een 
kasteel op een dunbevolkt schiereiland
aan de Schotse westkust terecht.