maandag 29 april 2024

In het zonnetje.

Wat heerlijk!

Voordat ik aan mijn Maandagse administratieklus 

begon eventjes heerlijk

in de tuin op mijn bankje gezeten.

Eindelijk.

Ook eindelijk:

er zit schot in het aan elkaar zetten 

van  de 

hgexagonblokken.

Op zich valt het erg mee.

Maar op de een of andere manier 

blijft het een klus.


Ter afwisseling stikte ik wat restjesblokken.


Heerlijk om even mee te spelen.

En het gaat zo lekker vlug

op de machine.


Ook veel te vlug uit,

maar dan uitgelezen dit boek van 

Jill Mansell.

Een ouwetje.

In het Nederlands heet het  boek

"Ik wil met je mee!"

IK kocht het ooit eens en 

was er aan begonnen.

Waarschijnlijk een paar 

zomers geleden.

Dan wil ik weleens meer buiten lezen

en het dan wegleggen en vergeten.

Feel good in Engels lezen 

voelt net altijd iets beter.

Een trauma van vroeger toen zulke boeken op achool

niet op je lijst mochten.

Nee, dat werd Couperus met Eline Veere.

En zelfs De historie van 

mejuffrouw Sara Burgerhart las ik voor mijn lijst.

Wat antiek.

O, Hugo Claus en zelfs Jan Wolkers waren 

twijfelachtig.

Gelukkig hoef ik niet meer gevormd te worden

zeg ik dan altijd.

Even terug naar het boek:

Natuurlijk is er een goede afloop

voor alle partijen.

Maar voordat het zover is is er een 

leuke portie liefdesverdriet,

een groot ongeluk,

een doodzieke kat,

een lastige client,

en

een kerstkindje.

Heerlijk. 


maandag 22 april 2024

Klusjes.

Eindelijk!

De hexjes zijn weer terug van weggeweest.

 


Wat een gepruts.

Al die papiertjes eruit vissen.

En dan die onhandelbare stukken 

aan elkaar zetten.

Ik zag en zie er tegenop.

Zo heeft ieder werk wel iets 

dat gewoon niet leuk is.

Op de Bee die ik vorige week bezocht 

kregen we het er ook over.

Nu zijn die rotklusjes 

voor iedereen verschillend.

Maar blokjes stikken terwijl de 

spoel 

op is.

Tja dat kent iedereen wel.

Net als die spoel die ineens op is 

als je nog net 3 cm aan een jurkje af moet maken.

Of die leeg is als je net een 

moeilijk

stukje onder de naaimachine hebt gelegd.

Voor iedereen is het anders.


Aan de randen moeten de malletjes nog even blijven zitten.

Soms is de naadtoeslag een beetje krap en valt de mal eruit.

Dan is het het gemakkelijkst om er een halve mal in te rijgen.

Wat een gedoe.

Voor Mevrouw Rafel is het ook 

een quilt sandwichen.

Nou zover ben ik nog lang niet.


Behalve kartonnetjes uithalen 

breide ik aan de pinwheelsjaal.

Nee, hij is nog niet af.

Nog 5 patroontjes.

En ik besloot om nog een extra rand aan

de gehaakte sprei te zetten.


Ik tekende wat.

En knipte de tekening doormidden.

Leuk om 2 bladzijden in mijn journal 

gezellig mee te maken.


En het wordt weer de tijd om een 

lief boeketje uit de tuin te plukken.

Nee, het vaasje heeft geen pootjes.

En oplettende volger op insta zag het....

Het lijken pootjes, maar in 

werkelijkheid is het het 

gewei 

van een kersthertje.

Hoe krijg ik het voor elkaar! 



maandag 15 april 2024

Het sneeuwt!

Het sneeuwt hier.

Allemaal roze blaadjes van mijn sierkers.

Het duurt maar zo kort.

Al die roze pracht.

Nauwelijks een week.

En met het verwachte slechte weer zal 

al 

het moois wel snel verleden tijd zijn.


En buiten achter was het eigenlijk nog 

te winderig 

om lekker buiten te zitten.

Dan maar een stoel dichtbij het raam.

Gezellig breien achter glas.


Nog 6 patroontjes en dan is de sjaal af.

Deze lieve kleurtjes liggen al klaar.

Ook afgemaakt:


De laatste rand van de ouderwetse gehaakte deken.

Maar ik heb nog geen beslissing genomen over een

rand.

Misschien doe ik er nog wel een randje

blokken bij.

Het is een leuk werkje voor buiten.

De deken wordt dan wel heel erg zwaar.

Ik haak hem van katoen.

Wol is geen optie en acryl?

Daar kan ik niet tegen. 

Hatsjoe! 


Even snel een foto maken van het boek dat ik nu lees.

Het boek heet in het Nederlands:

Een losse draad.

En gaat over de borduurgroep van de Kathedraal

van Winchester.

Het verhaal speelt zich af in de vroege jaren 30.

En is gedeelte op waarheid gestoeld.

De borduurgroep maakt 

kussens en knielkussens voor de kerk.

En het leuke is dat de ontwerpen nog steeds 

via Google te vinden zijn.

Die borduurgroepen bestaan nog steeds in Engeland.

Prachtig verhaal.

Echt een aanrader.

De schrijfster ken je misschien van het boek:

Het meisje met de parel.




 

maandag 8 april 2024

Ouderwets

Vorige week moesten jullie mij een 

weekje missen.

Ik had echt geen inspiratie.

En ook heel weinig nieuws.


 Het was gewoon een saai werkje:

mijn sjaal afbreien.

Niet dat dat gelukt is.

Ik moet nog 8 keer een driehoekjespatroon.

Nu het voorjaar wordt wilde ik mijn 

blauwe wollen jas weer gaan dragen.

En voor koude ochtenden is een sjaal 

dan nog lekker.

Zo'n wat dunnere jas draag ik eigenlijk 

maar een paar weken per jaar.


Deze week maakte ik het borduurtje af.

ik ben er niet erg tevreden over.

Dus wacht ik even met het op mijn nieuwe 

dagboek te plakken.

Er is alweer een ander werkje onderweg.



Wat er uit de mottenballen kwam was deze gehaakte deken.

Veel van de blokken haakte ik nog bij mijn 

moeder in het verpleeghuis.

"Kind wat ouderwets!"

zei de oude mevrouw nog.

Er moet nog een rand blokken aan  

en 

een rand.

Een mooi werkje voor buiten.


Mocht je nu ook zin hebben om aan zoiets te beginnen;

het patroon kun je al googelend 

vinden als

rustic lace square blanket.