Ik ga op reis...

en neem mee: 

mijn speelgoedhond.

Ik ga op reis

en neem mee: 

mijn speelgoedhond 

en mijn Peter Rabbit koffertje! 

Dat leuke koffertje

is speciaal voor mijn nieuwe quiltproject. 

Nee, ik verklap niks!

Nou, even meekijken mag wel...

Ja, ik weet het!

Er ligt nog best veel.

De berenpootjes zijn nog niet af,

ergens ligt nog een bijna-affe mandjesquilt.

De Gossip en de Pockets of Posies 

rammelen in hun mandjes .

Maar afwisseling van spijs doet eten zegt het spreekwoord. 

En dit smaakt naar meer! 

Zo'n nieuw project is altijd een beetje 

hogere economie

zoals we dat noemen in 

"Huize Rafel".

Ik schaf er een map of ordner voor aan.

En een blikje of plastic bak.

Zo hou ik orde op m'n 

ateliertje.

(Hoop ik ;-0)

Psst... er mag ook niks op de grond staan! 

Die arme Keesje kan het niet meer aanzien.

Wat een troep.

Morgen maar eerst eens opruimen. 

In het zonnetje.

Na een hectische week kon ik 

vanmiddag even uitblazen

in het zonnetje.

Lekker een toertje haken. 

De grote haakdeken groeit 

zo stiekem weg 

tot een echte grote deken.

Er zitten nu  9 grote blokken aan  elkaar.

Het zouden er 16 moeten worden. 

Maar wie weet hou ik het bij

12. 

Hoewel het haakt zo heerlijk weg,

zo 's avonds op de bank. 

Ik nam hem even mee naar de oude mevrouw.

Die wilde hem wel even showen. 

Zo is ie toch veel leuker! 

En ja, ik moet nog wel wat draadjes 

afhechten.

Vorige week kreeg ik een dikke bos ranonkels.

En kijk: ze staan nog steeds.

Heerlijk in een zonnetje. 

Na half elf was het hier vandaag 

prachtig weer! 

Naast de blokken voor de 

bokkenpootjequilt

sorry,

berenpootjesquilt 

heb ik behoefte aan iets vrolijks.

Het kriebelt al een tijd om 

weer eens 

een heel eigen quiltje te maken.

En zo begon ik aan wat ik meestal mijn

halffabrikaten 

noem. 

Ik heb wel en ideetje

maar het moet nog groeien.

M'n laatste zelfontworpen quiltje 

is al weer heel oud. 

Nog uit de tijd dat ik 

alle naadjes heftig overborduurde! 

Dat ben ik nu niet van plan.

Maar het hel ontwerp 

blijft nog eventjes geheim.

Want op het internet 

zijner altijd wel mensen die 

er wat inzien en met het idee aan de haal gaan. 

Echt mooi weer zit er volgens 

het weerbericht niet in.

Maar toch heel gezellige Paasdagen gewenst! 

En dat is

zeeheeven! 

Berenpootjesblok 

nummer 7 is af.

Kijk eens wat een lekker stapeltje

het al is.

Eerlijk gezegd

noem ik het steeds vaker 

mijn

bokkenpootjesblokken.

En zelfs overbuurvrouw-van-de-quilts

sprak over mijn bokkenpootjesquilt.

De naam is dus al geregeld! 

Af en toe hoor ik ook 

bezorgde quiltsters opmerken dat 

ik wel met heel 

andere stoffen werk dan gewoonlijk.

"He, ben jij niet van je geloof gevallen?"

Nee hoor! 

Kijk, ik weet de kleurige stofjes nog steeds 

te vinden.

Dat werken met klassieke 

stoffen is 

gewoon werken 

buiten mijn 

comfortzone! ;-) 

Waar ik de stof voor ga gebruiken 

blijft nog eventjes 

een geheimpje. 

The joys of spring! 

Kopt de Country Living.

Oh, wat hou ik van de lente. 

Er staat een reportage in over 

auricula"s.

Een soort primula"s.

Hier zie je ze weinig.

Maar het zijn heel sierlijke plantjes

met de bloem hoog op de steel.

In Engeland

hebben echte liefhebbers kleine 

kastjes waarin de plantjes 

worden tentoongesteld. 

In het blad staan ook een aantal 

prachtige botanische tekeningen.

Die botanische platen 

zijn ineens helemaal 

in de mode!

En ik ben nog steeds op zoek naar 

een echt mooie 

plaat.

Maar er is zoveel keus

dat ik nog steeds twijfel

over welke ik uiteindelijk ga kopen.

Wat is er nu makkelijker 

dan even het blad slopen

en een deel 

in een lijstje te stoppen. 

Dat maakt weer een lief hoekje.

Groot plezier.

Kleine hondjes,

groot plezier.

Tenminste, dat stond er in de 

tekst van de reclamefolder 

van een tuincentrum.

Dat grote plezier werd ondersteund door 

twee nogal triest kijkende hondjes. 

Die twee hadden duidelijk hun 

laatste oortje versnoept!

Daar moest ik "iets" mee.

En ik legde de folder op m'n werktafel.

Daar kon ik "iets" mee.

Maar pas na een paar weken 

sudderen. 

In een verloren kwartiertje 

maakte ik een snelle collage. 

Volgens het principe 

"glue it down".

Dus heel snel werken en gewoon 

pakken wat er op tafel  ligt. 

No we didn't want to go to 

the funny hat party

but they made us! 

Vrij vertaald: 

We wilden niet naar het 

partijtje waar je een gek 

hoedje op moest.

Maar ze namen ons gewoon mee!

De stakkerds! 

Dus toch nog iets gedaan 

de afgelopen dagen.

Met dit mooie weer 

werk ik veel in de tuin.

In de herfst 

noem je het winterklaar maken.

Voor dit werk

in de lente hebben we geen 

speciaal woord.

Maar het minstens zoveel werk! 

Ik doe het graag.

En dan tussendoor even een kop thee

op een tuinmuurtje

naast deze 

vrolijke crocussen. 

Berenpootje van de maand.

Die berenpootjes smaken naar meer! 

Alleen het zinnetje:

dat smaakt naar meer, 

tovert een glimlach op m'n gezicht.

In onze familie gaat het verhaal dat 

mijn vader als klein ventje 

na een glas melk

(net van de koe, lekker vet en met een dik vel) 

zei dat die melk naar 

meer

smaakte. 

Direct kreeg hij weer een glas ingeschonken! 

Hij dacht dat "meer" iets heeeeeeeel

vies was. 

Maar weer is helemaal 

niet vies.

Ik heb de smaak te pakken. 

Er zijn er al zes klaar.

Met dank aan alle regenbuien in 

februari.

Dit was een.

Toen kwam twee.

Nummer drie.

Vier,

Dit is vijf.

Hier is zes.

In het liedje komt dan...

en dat is zeheven! 

Maar nummertje zeven 

is nog in de maak.

Tja, het wordt lente

zegt het weerbericht.

Dus zal het met de berenpootjes niet 

zo snel meer gaan. 

Maar eentje per maand

daar hou ik me aan! 

Leeg!

Af en toe blijft er 

een uurtje 

over om te 

ontspullen. 

Ha, een leeg blik! 

Ja, dat dacht ik.

Maar kijk eens mee: 

allemaal hexbloemetjes. 

Oh, ik wist echt niet meer dat ik die had. 

Die hexjes zijn het ideale Bee-werkje. 

Het blik kocht ik ooit bij Jamin.

Met een vreselijk vies paasbrood erin,

herinner ik me.

Nee, dan ziet deze inhoud er beter uit. 

Het ontspullen gaat steeds moeizamer.

Spullen zijn dikwijls 

veel meer dan 

gewoon maar dingen.

Ze hebben ook een emotionele waarde.

Zoals Brammetje hierboven.

Ooit de favoriete knuffel van een 

van mijn hondjes.

Ik beloofde hem dat 

ik goed voor Bram zou zorgen.

Nee, Bram gaat niet weg.

Net als 

Pat.

Mijn allereerste pop.

(ja, je hebt gelijk,

ze ligt er wat luguber bij

zo in die lade)

Ooit woonde ze hier bovenop een 

kast.

Jammer genoeg heeft ze een beentje 

verloren en kan ze niet meer zo goed 

zitten. 

Maar ze ligt prima daar in die 

lade.

Wapperen.

Oh, kijk dat eens

vrolijk wapperen!

Vanmiddag bracht ik even het oude 

nummer van "Quiltnieuws"

naar de 

buurvrouw-van-de-quilts.

Als het nieuwe nummer komt 

gaat de oude naar de overkant.

Een goede manier om 

te ontspullen. 

Even achterom.

En wat wapperde daar? 

Deze schattige top met 

allerlei 

overhemdstofjes! 

Ja, echt lijkt buurvrouw Jose hier te zeggen! 

Echt, bijna allemaal overhemdstofjes! 

Maar dan heb je de achterkant nog niet gezien.

Op de foto komt het niet zo goed uit 

maar de restblokken 

worden aangevuld door 

het schattigste 

seersuckerstreepje dat er bestaat. 

Oh, je weet niet wat seersucker is?

Dat is een katoenenstof die voor een deel wordt 

bedrukt met een loog

in een streepjespatroon.

Op de plaats van de streepjes 

krimpt de stof en staat een bobbelig effect.

Deze methode wordt ook gebruikt 

on cloque te maken.

En dat zomaar aan de waslijn.

om te stelen zo lief toch?

En ook heel lief:

alle reacties op mijn vorige blogje 

over zeldzame ziektendag.

Dank je wel.