maandag 26 december 2016

Een boekje open 2.


Kerstmis is al bijna weer voorbij.

Op de een of andere manier had ik het 
goed georganiseerd.

Ahum!

Dat had ik niet van mezelf verwacht 
maar er bleef zelfs een hele
zaterdag over 
om eens lekker aan wat 
boekenkaften te gaan werken. 


Dat heb ik veel te lang niet meer gedaan.
Eerst een smeuïg bordje verf....

Eerlijk gezegd is het me ook wel 
een beetje te zwaar omdat het 
verven van het doek altijd 
uitloopt op te lang 
achterelkaar staan.

En dat is sinds mijn auto-immuunziekte 
niet zo verstandig.


Maar zo lagen er vanochtend toch 4 
versgeverfde kaften te wachten. 

(Nee, het lijken net rollen stof,
maar het zijn echt omslagen.)

Tijd om heerlijk
los te gaan met stempelen.


Laagjes maken met verf 
en stempelinkt.

Nu is het zwaarste werk ook wel gedaan 
en kan het machine- en handborduren
beginnen. 


Voor komend jaar toch maar een 
boek uit de voorraad gepakt.

Ik kan de kaft altijd nog omwisselen
want ze passen op ieder A5 boekformaat.


Kijk, dit is de achterkant.


En nog even dichterbij.


En hier zie je de rug.
In dit boek een andere kleur stof.


De kaft van dit jaar bestaat uit een stuk.
Vaak is dat niet zo stevig.
Maar hij is nog heel...

Wel leuk om te zien dat 
het een boek is uit dezelfde serie.
Dat valt me nu pas op. 


Verder ben ik trots op mijn polswarmertjes.

Af voor Kerstmis.
Ze zijn door het rood en wit een 
beetje een Kerstachtig.

Jammer alleen dat het helemaal niet koud was.


Moest even zoeken.

Deze foto met polswarmertjes
stond volgens mij
op het eerste blogje van dit jaar.
En ik sluit af met weer 
een stel polswarmertjes! 

De cirkel is bijna rond.


woensdag 21 december 2016

Een boekje open.

Het einde van het jaar 
betekent ook een 
vol jaarboek.

Tijd voor een nieuw leeg boek.

Maar eerst even terug kijken.


Tot een jaar of twaalf geleden vulde ik
multomappen met 
alle verhaaltjes, recepten, afspraken
en tja wat niet meer.


Tot ik op een dag een proefje maakte met gewone
witte katoen,
wat verf, vlieseline en stempels.

Het werd de eerste kaft voor een jaarboek.

In de multomappen ging ik gewoon door
totdat ze vol waren.
Met de boeken die het A5 
formaat hebben hield ik het


telkens bij een jaar. 


Na zo'n jaar zijn ze ook wel helemaal
versleten.

Vooral de ruggen hebben veel te lijden.

Meestal maak ik ze van 
geverfd polyestervlies 
op stof.

In het begin ook de ruggen.


Dit jaar had ik toevallig ook nog zo'n 
polyestervliesruggetje.


Maar kijk nog een weekje.
En dan valt ie niet eens uit elkaar! 


Tegenwoordig maak ik meestal een 
aparte rug van dubbele,
geborduurde stof.

Dat is veel steviger.

Het boek van dit jaar was er dus eentje
uit m'n voorraad.

En ook komend jaar 
moet ik er eentje uit m'n voorraad halen
want zo'n boek maken kost gewoon veel tijd.

Gelukkig heb er er nog een paar liggen.
Ik maakte ze ook voor de 
verkoop.
Maar nu niet meer!
Ik heb ze zelf veel te hard nodig.

Af en toe vraagt iemand weleens:
"Mag ik er eens inkijken?"

Dat mag wel,
maar niet alles. 


Naast dagboekverhalen komen er ook 
boodschappenlijstjes in.


Een oefening handletteren.


 Bad hair day! 


En soms is het leuk om 
een kladje gewoon even 
bijzonder te maken  
met een stukje papier en een snippertje stof.


Even snel een collage.


Of een zinnetje uit de krant
omzetten in een tekeningetje.


Dat lukt dan niet helemaal
en gaat het nog een keertje over.

Zo raakt zo'n boek echt wel vol.

En het nieuwe boek?
Dat komt in een volgend blogje. 

zaterdag 17 december 2016

Op de loop.

Heb jij dat ook weleens:
dat een werkje waar je mee bezig bent
met je op de loop gaat? 


Mij gebeurde het gisteravond nog! 

Het was helemaal niet de bedoeling 
om dit werkje af te maken.

Eerlijk gezegd 

O, even wachten:
Lizzy klimt bijna in de kerstboom.

Dat heeft ze nog nooit gedaan! 


Ze wilde hem al heel graag aan iedereen 
laten zien.
Maar nu zit ze gebiologeerd
onder het krukje naar de lichtjes te kijken.

Maar daar blijft het bij.
(Hoop ik) 

Waar waren we ook weer gebleven?

O ja, bij werk dat met me op de loop ging.


Ik wilde een van de geborduurde hoofdjes 
weleens een lijfje geven.

Daarna moesten de laarsjes rood
en leek het mevrouwtje wel heel erg op
een van de bejaarde dames die 
ik 's morgens vroeg weleens tegenkom
met een klein hondje.

Jammer dat er geen hondje meer bij kon op het lapje.
Het inspireerde me tot de tekst:

"Please, take me home for X-mas".

De oude mevrouw noemt het altijd mijn
streetcornerwork:
Bij mijn rondjes met de hondjes
kom ik heel wat stokoude vrouwen tegen 
met ook meestal een stokoud hondje.
En dan maak ik maar weer een praatje want 
misschien ben ik wel 
de eerste die deze mevrouw vandaag spreekt.
En leef ik mee met de avonturen van Sjakie of Guusje! 

En nu: nu had ik er zomaar eentje geborduurd.
Al die eenzaamheid! 
Ik heb en had duidelijk last van de Kerstgedachte! 

(Weer een half uur voorbij!) 

Nou en daarna was het nog even doorzetten om 
het werkje af te maken.
Het mocht ook wel:
inmiddels was het half twaalf!


Eigenlijk was ik van plan om een derde bloemenmandje 
voor m'n quilt te maken! 
En om het polswarmertje eventjes ;-) af te breien. 

Langzamerhand komt al het werk van het atelier
naar beneden.
En hoopt het op in een mandje.

Zo met de kerstboom is het beneden
toch veel gezelliger dan boven op het atelier. 

maandag 12 december 2016

Rommelig.


Zo tussen Sint en Kerst is het best 
een rommelige tijd. 

Er komt dan ook weinig werk uit m'n handen.

Nou ja, er komt wel werk uit m'n handen
maar daar is 's avonds
weinig tastbaars meer van over. 

Koken, de boodschappen,
 m'n eigen achtertuin nog opruimen,
laat niet lang iets tastbaars achter.

En het moet gebeuren.

Zaterdagmiddag blokte ik 
een uurtje en maakte


dit hondebeest voor op een boekje
met voornamelijk tekeningen van de hondjes.

Ik heb ook overal een boekje voor. ;-) 

Ik ben gewoon gek op boekjes.
Als klein meisje maakte ik al
schriftjes en boekjes. 

Nu komt het er niet zo vaak meer van en 
koop ik iets.
Maar maak het wel een beetje meer van mezelf.

Niet alleen lege boekjes
vind ik heel leuk.


Een tijdje geleden hoorde ik dat dit boek
eind november uit zou komen.

Dat leek me wel wat.

Met twee handen breien is heerlijk.

En het is ook een leuk boek.


Deze muts staan op m'n verlanglijstje 
om te doen. 

Het boek bevat niet zulke heel ingewikkelde patronen.
Mittens, cols, sjaals en mutsen en
een enkele trui.

Wel leuk is dat er een trui van boven naar 
beneden
wordt gebreid. 
Dat soort patronen zie ik de laatste tijd vaker.


Ik kon het niet laten en zette
een polswarmertje op uit het boek.


Heel toevallig staat het patroon van \
mijn keuze ook in de laatste
"the Simple Things".

Even gezellig breien zo aan het eind van de middag.
Radio aan.
Hondjes tevreden...



Koffie met zelfgebakken gevulde speculaas.
En een sok.

Er ligt altijd wel een sok om even aan te breien.
Maar deze is speciaal.
Voor een van de leden van onze oude quiltgroep.

Ooit kreeg ze een paar zelfgebreide sokken
voor ons Sintekerst cadeautjesfeest.
En nu zijn ze versleten! 

"Ik brei wel even nieuwe hoor"
zei ik.

Ik hoor het mijn muziekleraar nog zeggen:
"If you want something done,
ask a busy person!"



maandag 5 december 2016

Onmogelijke klussen.

December is de maand van de 
onmogelijke klussen. 

Maar wat in ieder geval
geen klus meer is die vragen oproept
is het doorrijgen van 
de bokkenpootjes, eh, berenpootjesblokken 
dankzij alle leuke reacties die ik erop kreeg.

Niet iedereen is een geboren quiltSTER. 


Maar dat doorrijgen mag natuurlijk niet te ver gaan! 
Mijn  volgende bloemenmandje is af.

Maar kijk goed:
de rijgdraden zitten er 
nog in! 
Zo'n haast had ik om hem even bij mooi 
licht op de foto te zetten.


Het blijft heerlijk om te doen.


Telkens nieuwe blommen te ontwerpen.

Al is het vaak wel 
een beetje van mezelf en een beetje van iemand anders. 


Al blijven deze zwierige
"Annybloemetjes"
wel mijn favorieten.

Maar we hadden het over 
onmogelijke klussen.

Het kopen van een kerstboom
bijvoorbeeld.

Nou ja,meer de vraag: 
"hoe krijg ik hem thuis?"

En het is er niet eentje,
het zijn er twee.
Want de oude mevrouw
wil er ook wel een boompje.


Kijk, hij staat al.
Dus zo onmogelijk was het blijkbaar nou ook weer niet.

Maar oh, dat gedoe.
Hoedenplank uit de auto,
achterbank omlaag,
Boom 1 erin sjorren,
Dan boom 2! 

En thuis alles weer in omgekeerde 
volgorde.
Brr. Klusje half geklaard.
Die van mezelf zet ik tegen
het einde van de week wel op.


Voorlopig maak ik het gezellig 
met een mini boompje
van de supermarkt.

En in december wacht er nog een 
haast onhaalbare klus: 

de watermeter opnemen.

Zonder in de put te duikelen.
En dat natuurlijk ook twee keer! 

Als alles goed gaat 
komt er vanzelf weer een blogje!