Een boekje open.

Het einde van het jaar 

betekent ook een 

vol jaarboek.

Tijd voor een nieuw leeg boek.

Maar eerst even terug kijken.

Tot een jaar of twaalf geleden vulde ik

multomappen met 

alle verhaaltjes, recepten, afspraken

en tja wat niet meer.

Tot ik op een dag een proefje maakte met gewone

witte katoen,

wat verf, vlieseline en stempels.

Het werd de eerste kaft voor een jaarboek.

In de multomappen ging ik gewoon door

totdat ze vol waren.

Met de boeken die het A5 

formaat hebben hield ik het

telkens bij een jaar. 

Na zo'n jaar zijn ze ook wel helemaal

versleten.

Vooral de ruggen hebben veel te lijden.

Meestal maak ik ze van 

geverfd polyestervlies 

op stof.

In het begin ook de ruggen.

Dit jaar had ik toevallig ook nog zo'n 

polyestervliesruggetje.

Maar kijk nog een weekje.

En dan valt ie niet eens uit elkaar! 

Tegenwoordig maak ik meestal een 

aparte rug van dubbele,

geborduurde stof.

Dat is veel steviger.

Het boek van dit jaar was er dus eentje

uit m'n voorraad.

En ook komend jaar 

moet ik er eentje uit m'n voorraad halen

want zo'n boek maken kost gewoon veel tijd.

Gelukkig heb er er nog een paar liggen.

Ik maakte ze ook voor de 

verkoop.

Maar nu niet meer!

Ik heb ze zelf veel te hard nodig.

Af en toe vraagt iemand weleens:

"Mag ik er eens inkijken?"

Dat mag wel,

maar niet alles. 

Naast dagboekverhalen komen er ook 

boodschappenlijstjes in.

Een oefening handletteren.

 Bad hair day! 

En soms is het leuk om 

een kladje gewoon even 

bijzonder te maken  

met een stukje papier en een snippertje stof.

Even snel een collage.

Of een zinnetje uit de krant

omzetten in een tekeningetje.

Dat lukt dan niet helemaal

en gaat het nog een keertje over.

Zo raakt zo'n boek echt wel vol.

En het nieuwe boek?

Dat komt in een volgend blogje.