vrijdag 27 maart 2020

De dag der kleine dingen.

Een een snel blogje.

In deze rare tijd valt er nog wel heel wat te regelen.

Ik heb een weigerachtige computer.
Weet wel wat er loos is maar niet precies hoe ik het oplos. 

Dat "die dag der kleine dingen" is
geloof ik uit de Bijbel.

Heb net een hele lange
boodschappenlijst
gemailed naar lieve mensen die me helpen.

Dat kost meer tijd dan 
zelf 
een rondje te doen.


Natuurlijk doen we mee aan de "berenjacht"
die is losgebroken 
bij de kleuters.
Dit naar aanleiding van het 
bekende kinderboek.


Het maakt het gezellig voor omi!


Zelf pakte ik mijn
ontploft
quilt weer op.

Nee, de mandjes zijn nog niet klaar.
Maar hij is het waard om afgemaakt te worden.


Er is ook tijd om dingen te doen
die al jaren 
in mijn hoofd zitten is plaats.

Kleuteren met stokjes,
draadjes en inkt.

En  eerlijk gezegd is het hardstikke
leuk
omdat je toch hele leuke effecten mee kunt krijgen.
Gewoon lekker knoeien.

De Nieuw Zeelandse premier zei het zo mooi:
"your job is staying at home
and break the chain.
be calm,
be kind
we break the chain.".

blijf gezond! 



vrijdag 20 maart 2020

Langzaam aan!

Het land remt langzaam af.
Terwijl anderen juist keihard aan het werk moeten.

Ik wilde het niet zeggen,
maar het is een rare tijd.


Gisteren hing een van mijn buurvrouwen 
een tasje met zuivel 
aan de voordeur.

Het  was er weer.

Eerlijk gezegd heb ik het drukker 
dan ooit.

De thuiszorg is afgezegd
dus doe ik ook 
de hele huishouding bij de oude mevrouw.

Heel lief:
veel mensen bellen of appen
hoe het gaat...

De hondjes even wat korter uitlaten
is een must.

Ondertussen kan ik mooi gaan zwaaien
bij de 
overbuurvrouw-van-de quilts.

Herinner je je nog die leuke quilt
met de gele sashings?


Helemaal af! 

En zo zie ik overal 
handwerksters
UFO's uit de kast trekken
en
afmaken.

Ik probeer nu foto's 
binnen  te harken van mijn slow stitch project.
Maar sinds de laatste update van
mijn laptop
heeft ie kuren.

Ik kan het zelf niet verhelpen 
en 
computerboer is ook terughoudend in 
zijn contacten.

Hoe los ik dat nou weer op?


Ha, daar zijn ze.


Er was wat kunst en vliegwerk voor nodig,
maar daar zijn ze hoor! 

vrijdag 13 maart 2020

Rafelig.

Afgelopen dagen waren nogal rommelig! 

Dagen met afspraken die telkens veranderden
waardoor 
alles ineens weer op losse schroeven 
kwam te staan.

Bijvoorbeeld in de zorg om de oude mevrouw.

Na 1 jaar wachten 
kwam
toch nog onze nieuwe schutting.

Sinds storm Dennis 
klapperden de delen alle kanten op.

Ineens ging het had.
"Morgen komen we!"
appten ze woensdag enthousiast.

Dus zat ik ineens met 2 hardwerkend mannen
in de achtertuin
die koffie wilden en de koekjespot leegaten.

Maar het resultaat mag er zijn.

Buurman en ik zeiden het  tegen elkaar:
zo'n mooie schutting hebben we in 40 jaar niet gehad.

Nu wil je het natuurlijk ook zien.

Even kijken of dat gaat lukken.
Mezelf een foto sturen.


Kijk, daar is ie! 

Kan ik eindelijk de tuin gaan opruimen.

Dat het gisteren een hele rare dag was
hoef ik natuurlijk niet uit te leggen.

Eerlijk gezegd wilde ik niks missen van het 
coronavirus.

Met mijn nu wel sluimerende
autoimmuunziekte
hoor ik zeker tot een risicogroep.

Gelukkig ben ik gewend om daarvoor 
mezelf op te hokken.

Jaren moest ik heel terughoudend zijn in contacten
met buiten.

Zo mocht ik ook niet naar de bieb.
En grote mensenmassa"s .

Nu moet ik wel zorgen voor nog 
een kwetsbaar iemand.

De oude mevrouw volgt het hele
proces op de tv.
Maar ze is er vrij laconiek onder.


Ik vond troost in mijn
slowstitch project.

Kan het iedereen aanraden.

Het is natuurlijk voer voor psychologen,
maar kijk eens naar die dikke
rode cirkel rechts.

Die maakte ik 2 weken geleden.
Heel ontspannen? bij de radio met 
ook toen al een uitzending over het virus.


Het mindful borduren
bevalt zelfs zo goed dat ik mijn lap moest
verlengen.

Op de echte rafeltjesmanier!

Je bent mevrouw Rafel of je bent het niet!

Al dat gezit bij de tv heeft nog een
gunstige uitwerking:


De babydeken in wafelpatroon
is bijna af.

Het is zo'n patroontje
dat een beetje klassiek is
en altijd wordt gewaardeerd.

Ik kom weinig aan bloggen toe.
Maar probeer iedere dag wat te posten
op instagram.

@rafelsenrozen

Stay strong!







maandag 2 maart 2020

Bruin.

Vaste lezers weten het wel:
Mevrouw Rafel is geen aanhanger van bruin en beige! 


Toch ligt er een bruine bol Whirl van Scheepjes op tafel.

Nou ja, de fabrikant noemt het 
caramel.

Kijk dat is gewoon veel sympatieker.

Samen met een bol blauw
moet het een sjaal worden.


Een gehaakte between the lines sjaal.

Ja, ik deed ooit een poging er eentje te breien.
Met heel andere kleurtjes.
Dat wel.

Maar het werd niks. 
Ik vond de kleuren niet mooi mengen.
Had er helemaal geen tijd voor.
Met Puck als pup.

Het project bloedde dood.

Maar het bleef een beetje schuren.

En nu ga ik voor poging 2.

Ik vind het haakpatroon gemakkelijker dan
het gebreide patroon.
Al ben ik voorlopig nog wel heel erg aan het tellen.
Het duurt even voordat 
ik een patroon uit het hoofd kan maken.


Ben wel erg hakerig de laatste tijd.

Ik zag bij ingthings zulke leuke boodschappennetjes.
En ik wist dat ze in een van haar boeken een
patroontje had staan.

Een heerlijk werkje om mee te nemen.


Het babydekentje,
oh, ook al haakwerk groeit ook mooi door. 

Al met al is dit wel een 
hakerig blogje geworden!