Simpel.

Af en toe 

is een eenvoudig werkje heerlijk om te doen!

Veertien dagen geleden begon ik aan deze

eenvoudige sjaal.

Eerlijk gezegd zat ik een uurtje te schilderen

en moest wachten tot de verf droogde.

Meestal heb ik dan verschillende 

tekeningen om aan te werken.

Maar die dag niet.

En wat doe je dan?

Juist!

Op je telefoon hangen en blogjes lezen.

  

Manet nee, autocorrect!

Geen Manet!

Janet van het brei dat ik brei blog

had een leuk verhaal over een sjaal van

restjes sokkenwol.

De inspiratie sloeg hard toe.

Omdat het begin maar 4 steken telde ging het ook nog eens lekker vlot.

Inmiddels dacht ik dat 2 kleuren sokkenwol

ook wel heel leuk zou zijn.

Dus bestelde ik ook bij Janet 

2 zelfgeverfde strengen die nu op tafel liggen om 

regelmatig 

te aaien. 

Show & Tell.

“Puhuk, Puckje ga eens van die quilt af! 

Als je niet beter wist zou je denken dat dit een nieuwe quilt van

de-overbuurvrouw-van-de-quilts is.

Maar niets is minder waar! 

Deze quilt maakte ik in 2003.

In de zomer van 2003.

Een zomerzotheid.

Ik herinner me die zomer nog goed.

Het was een prachtige zomer.

Het hele geval stikte ik in juli in elkaar.

Bij Radio Toer.

Luisteren naar leuke liedjes van De amazing stroopwafels,

Adamo of Boudewijn de Groot.

Bijna onze hele quiltgroep was ermee bezig.

Een van onze leden had een quiltwinkel.

Zij verkocht een handig lineaaltje om van vierkante blokjes

gemakkelijk half diagonaaltjes te maken.

En we gingen voor een kopie van een van de antieke quilts

van het gilde.

Het lukte me zelfs om flink wat te quilten.

En toen? 

Tja, toen was de zomer om.

De quilt raakte in een plastic bak 

en kwam daar afgelopen zaterdag pas uit! 

O,oooooooooooo!

Hij rook een beetje muf.

Dus nam ik hem mee naar omi.

En luchtte hem.

Veel te leuk om vergeten te worden.

Ik maak hem zeker af.

Niet weer 16 jaar in een bak.

Vervelen.

Met een thuiswonende moeder van 101 

verveel je je niet zo snel!

Er zijn wel avonden dat ik een als een zombie 

een uurtje bij de tv zit

zonder nou echt te weten waar het over gaat!

Maar als dan eindelijk weer in beweging kom

om even de afwas te doen bijvoorbeeld.

(Alles doe ik even...)

Maak ik ook tussen de bedrijven door

even

een collage.

Gewoon van materiaal dat ik die week bewaarde.

Ik geef toe:

het worden niet altijd meesterwerken

maar

het geeft wel voldoening om wat te maken.

Zo plakte ik ook deze kleurtjes bij elkaar. 

Wat een weer!

Vanaf maandag wordt het beter weer.

Tenminste als we het weerbericht mogen geloven.

Hier aan de kust waait het al dagen stevig.

Toen ik vanmorgen in het buitengebied wandelde 

met de hondjes hadden we stevige tegenwind.

Gelukkig tekende ik ooit een jaar lang

365 beestjes.

Dus heb ik voor allerlei situaties wat paraat.

Het is echt weer om binnen te blijven 

en wat gezelligs te doen.

Zo plakte en knipte ik er gisteren lustig op los.

Dat is echt een kwestie van niet te veel nadenken

en vastplakken.

Het gaat over kleur, vorm en compositie.

En het is ook leerzaam.

Mijn eettafel ligt vol met troep.

Vrijdag is mijn vrije dag, 

hoewel ik wel ga koken bij de oude mevrouw.

Ik probeer dan echt wat creatiefs te doen.

Gewoon omdat ik het moet maken...

En niet allerlei achterstallige klusjes in huis te doen.

Gelukkigs het nog geen weer voor de tuin.

Dat doe ik heel graag.

Alleen is de wind spelbreker:

de schutting staat op omwaaien.

Ja, de klusjesman heeft de situatie al opgenomen.

En het kan nog.

Die heeft het gillend druk.

Dus dat wordt wachten en hopen dat de boel het houdt.

Lizzy komt even gedag zeggen.

Volgens mij wil ze heel graag uit! 

Terwijl Puck zijn werk mee neer binnen sleept.

De oude mevrouw mag met recht weer

Oma Tak genoemd worden.

Alle hondjes vinden de takken in haar tuin 

heel leuk speelgoed.

Een doodgewone week.

Het was een heel gewone week.

Niks bijzonders.

Mevrouw Rafel haakte een toertje.

Of een bloemetje.

Tekende wat.

Vond een bord met aquarelverf terug.

Een bord dat ik al sinds de tachtiger jaren gebruik.

Want ik ruim nog steeds driftig op.

Zo moesten deze stapels Japanse quilttijdschriften

nu

echt de deur uit!

Het schijnt dat de buurvrouw-van-de-quilts

al aardig Japans begrijpt...

Deed Puckje een tukje in zijn bench.

En borduurde ik nog een draadje weg.

Niks spannends dus.

Dat is ook wel eens heel ontspannend.

Acryl.

Mevrouw Rafel 

heeft iets met acryl garens.

In de eerste plaats 

kan ze er soms helemaal niet tegen 

en wordt ze er niezerig van.

Maar ze heeft ook het idee 

dat omdat het garen veel goedkoper is dan

echte wol,

het resultaat ook wel goedkoop zal zijn!

Maar behalve een leuke prijs heeft

acryl garen ook veel voordelen:

het is licht in gewicht en makkelijk te wassen.

Dat maakt het zo aantrekkelijk voor een dekentje.

Want als ze eerlijk is gebruikt ze de 

katoenen deken 

die ze ooit haakte nooit.

Zwaar en niet warm genoeg.

Al jaren is er een plan.

Een zigzagdekentje haken voor buiten.

In haar fantasie ziet ze het al liggen.

En nu staat er een mandje

Colour Crafter van Scheepjes in de gang.

De start is er!

Dankzij de lelijk bezeerde wijsvinger.

Want het enige dat lukte was haken met een grote naald.

En weet je wat zo leuk is? 

Die bolletjes zijn gewoon te koop op ons dorp.

Bij de Read Shop op het Wilhelminaplein.

En nee, ik word niet gesponsord.

Er is een kleine collectie Scheepjes.

En de bedoeling is om meer te gaan brengen.

En nu ik toch bezig ben met de boodschappen:

dit stofje kocht ik bij Ansje

Ook gewoon hier op het dorp.

De leegte die onze draadjes en stofjeswinkel

achterliet raakt weer gevuld.