donderdag 30 mei 2019

Magenta.

Pfft, alweer een week voorbij.

Vorige week stond ik helemaal in de startblokken
om op mijn vrije vrijdagochtend
te gaan werken met de gelliplate.

Papier gekocht, kleurtjes verf uitgezocht...

En toen kwam ik er laat op de middag achter dat
ik nog een bezwaarschrift
moest schrijven naar de gemeente vanwege 
het terug draaien van het aantal uren hulp in huis
van de oude mevrouw.

Dat moest echt!
De bezwaartermijn was bijna verstreken.

Een echte Ed en Willem Bever
haastklus dus.

Wil ik gaan printen,
zegt de printer:”magenta op,
kan niet printen zonder magenta.

Nou wilde ik niet direct de volgende dag met
knalroze aan de slag.
De vrije Vrijdagochtend verliep er wel
anders gekleurd door.

‘s Morgens snel met de hondjes naar de computerboer.
Ze raakten helemaal van slag van alle drukte op 
het industrieterrein.
Daarna snel printen,
hondjes passen op het huis.
Gauw, gauw naar het Gemeentehuis.
Bezwaarschrift afgeven.


‘s Avonds lukte het toch nog om wat te printen.
Er liggen wat bladen om verder te gebruiken 
voor collages.

Nee, niet in magenta.
Daar had ik al voldoende mee te stellen gehad.


Verder in de week ging ik op zoek naar mooie stukjes.
Een leuk werk om morgen echt af te maken.

Komt er toch nog weer magenta om de hoek kijken! 




donderdag 23 mei 2019

Verheugen.


Het breit heerlijk.
Dat wol/zijde mengsel waarvan ik in
een vorig blogje een foto liet zien.

De hele dag loop ik me te 
verheugen
om een paar steekjes te doen bij de koffie.

Het patroon,
de fabulous sjaal wordt bijna alleen gebreid met 
rechte steken.
Af en toe zit er een verkorte naald tussen.

Super makkelijk.
Lekker voor op de bank bij de tv.

Even achter de hondjes aan:
ze hebben een knabbel.
Maar Puckje heeft die van Liz afgepakt.
En die staat nu hier te klagen.

Even vrede stichten.

Zo! Weer een probleem opgelost.

Overigens gaat dat breien niet hard.

Ik las de laatste weken ook veel.
Twee heel verschillende boeken.


Jonathan Coe’s Klein Engeland.
Een roman rondom de brexit perikelen.
Het is een fascinerend boek.
En het is wel handig als je een beetje op de hoogte bent van
de Engelse politiek.


En het hartverscheurende verhaal van Alice Hart.

Lees je graag over Australië dan is het zeker 
een roman om aan te raden.


vrijdag 17 mei 2019

Op atelierbezoek.


Liz en Puck
kwamen vandaag gezellig op
atelierbezoek.

Ik moest zelfs nog een extra stoel
aanslepen!
Niet omdat ze zo’n bewondering hadden voor mijn werk!

Nee, het is heerlijk om zo de straat in de gaten te houden.

Zou die brutale buurpoes zich nog laten zien?

Kortom voor mijn werk hadden ze totaal
geen oog.

Morgen en Zondag
is het hier 
kunst en atelierroute.


Nee, bij mij kun je geen kijkje nemen.

Ik hoor niet bij dat groepje.
Ook nooit geprobeerd.
Waarschijnlijk niet goed genoeg of juist te divers.

Maar het is wel leuk om even op de fiets 
te stappen en een rondje te doen.

Een plattegrond staat op de website.
Het website adres staat op de foto.

woensdag 15 mei 2019

Moederdag.

Dit blogje stond al in het klad.
En nu ben ik een beetje laat.
Ik weet wel: iedere dag is Moederdag.

Maar afgelopen dagen stonden echt in het teken 
van mijn moeder.

Afgelopen maandagavond heb ik ingesproken
bij een commissievergadering van de gemeente.

Ik vertelde al dat de thuiszorguren terug gaan.
In de hele Gemeente Westland.
Daar is veel onvrede over.
En politiek gehakketak.

Maar er zijn weinig mensen die hun stem verheffen
en klagen.
De mensen zijn bang.
Aangezien iemand het moet doen
heb ik mijn nek maar uitgestoken.
En ik had er zo druk mee als
“een baasje met 1 klant”
zoals we dat hier zeggen.

Goed, Moederdag dus.

Ooit, jaren geleden zat er een briefje op de deur van de hondentrimster:
“Moeder van Jimmy, ik moest helaas weg, bel je morgen!”

Dat is echt lang geleden want nu zou ze een nee, geen aapje autocorrect!
Een appje.

Het was de eerste keer dat ik “moeder” 
werd genoemd.
Tegenwoordig is dat heel gewoon.
“Moeder van Lizzy, mogen we even knuffelen?”

Dus verwachtte ik van het stel geen ontbijt op bed.
Maar misschien wel een presentje.


Ik bestelde bij Janet in Arnemuiden zo’n prachtige bol
wol met zijde.
Die arme beestjes: dat wordt weken geen zakgeld.
Het is heerlijk spul om mee te werken.
Als dit blog erop staat doe ik nog een naaldje! 

En de echte moeder in dit verhaal?


Die kreeg een taart!
Dat hoort echt bij Moederdag vindt de oude mevrouw.
Verder had ze geen wensen.
Nou ja, wel dat uur en kwartiertje hulp weer terug
zou heel fijn zijn.

woensdag 8 mei 2019

Bij de koffie.


Als ik bij de oude mevrouw ben zorg ik altijd
voor een werkje bij 
de koffie.

Even gezellig pauzeren.
De rest van de ochtend doornemen.
Want er is altijd wel iets te doen.

Op dit moment brei ik.


Een pinwheelsjaal.

Vaste lezers denken nu 
“oh, maar die kennen we!”

Dat klopt ik breide twee grote driehoekige sjaals in dit patroon.


Later maakte ik van de restjes deze sjaal.
Ik draag hem al jaren.
Dit voorjaar, op een van de warme dagen deed ik hem af.
In mijn mand.

Mevrouw Rafel heeft behalve een hele grote tas 
ook altijd een mandje bij zich.
Vroeger noemden we het een dietistenmandje.
Er was een tijd dat al mijn collega’s met een mandje liepen.
Doen ze vast niet meer.

Maar goed of niet goed:
ik verloor de sjaal onderweg.
Van moeders naar mijn huis.
Dat is niet heel ver.
Heel toevallig woon ik om de hoek.
Dat is wel erg gemakkelijk nu ik zoveel zorg geef.
Gelukkig lag hij er nog toen ik thuisgekomen
mijn sjaal miste.

Voor de zekerheid brei ik nu maar een tweede.
Van allerlei restjes Shetland garen van Finlandia.

Heb ik er eentje voor het verlies! 

zaterdag 4 mei 2019

4mei.


Vandaag is het dodenherdenking.

Ik werd een paar jaar na de oorlog geboren 
en 
de 2e Wereldoorlog was thuis altijd dichtbij.

Mijn vader zat in die tijd in Engeland.
Toen in september 1939 
Engeland Duitsland de oorlog verklaarde 
was hij daar al.
En zijn vader vond het beter als hij daar bleef.

Zo kwam hij in het Nederlandse leger in Engeland.
De Prinses Irenebrigade.

Hier zie je hem op de foto
met mijn Engelse neef en nichtje.
Die zeiden altijd als ze hem zagen:
“Oom Gerard werkt voor de Nederlandse koningin.

Nu niet direct denken 
ha, een nieuwe soldaat Van Oranje!

Mijn vader verliet het leger in juli 1944.

De Irenebrigade vocht na D-day mee met de 
geallieerden.

Mijn vader werd afgekeurd om te vechten.
Als kind had hij tbc gehad.
En hij was niet erg sterk.

Hem werd gevraagd of hij het zag zitten om
een bestaan op te bouwen in Engeland.

Dat wilde hij wel! 
Wij zijn helemaal geen militairen!
Ik zie mijn vader nog schudden van het lachen
toen mij een baan werd aangeboden als
voedingsofficier bij de Marva! 

En zo begon hij voor zichzelf.
Volgens het sterke verhaal met ongeveer 500 
toenmalige guldens,
een pot stroop en een lading uitgedroogde dadels.

Mijn moeder woonde in Nederland.
Het stel zou gaan trouwen.
Ze hadden al een huis gehuurd!
Toch hebben ze op elkaar gewacht.
Af en toe hadden ze contact.
Vis een Rode Kruis brief.
25 woorden mochten daarin.
En niet vaker dan om de drie maanden.

Die hele verschillende ervaringen tijdens de oorlog
gaven weleens onbegrip en wrijving.

Maar ze kwamen door de oorlog.

Vanavond herdenken we de mensen die het niet konden 
navertellen.
Al die jonge mensen die hun vandaag gaven voor onze toekomst.
Zoals ze dat bij de Engelse dodenherdenking zo mooi zeggen.

vrijdag 3 mei 2019

Queen Lizzy.


Tja, je bent een echte 
King Charles spanieltje of niet!

Lizzy was heel graag koningin voor een dagje.
Samen met omi op de bank naar de tv kijken
en genieten van Koningsdag.


Haar broertje vond het een stuk minder.
Je ziet hem denken:
“ ja duh, ga zelf voor gek lopen met zo’n hoedje! 

Ondanks de kou was het hier best gezellig ophef dorp
‘s middags.
Springkussens en poppenkast voor de kleintjes.
En een kinderboerderij.

Toen we even langs ging tijdens het middagwandelingetje
had Puck het al snel aan de stok meteen loopeend.
En stond Liz te zoenen met een geitje!

Ze zijn gek op andere dieren.
Zo staan er nu op het gras bij de oude watertoren varkens.
Hele grote varkens.
Ze zijn er niet voorbij te krijgen.

Overigens voelt Liz zich op dit moment niet zo koninklijk.
Ze heeft een blaasontsteking.
Zou ze op een tochtje hebben gestaan?
Met een geitje? 

Zelf was ik bezig met draadjes afhechten.





Een slinger gehaakte ananasjes.
En de baktussjaal van sokkenwol is af.
Een deel veelkleurige restjes.
Een deel effen. 
De bedoeling was alleen tuquoise.
Maar de bol was op.


Heerlijk even handwerken bij een podcast.
Er ligt nog een deel te wachten van Tante Jos.
Een spanend verhaal over een verzetsstrijdster uit de 2e Wereldoorlog.