Duimen.

Van lanterfanteren in het weekend naar lummelen

in de week is geen grote stap.

Dat lukt Mevrouw Rafel moeiteloos! 

Er kwam dus niet  zoveel uit mijn handen.

Het weerbericht verwachtte kou aan het eind van de week. 

Dus ging ik op zoek naar mijn wanten. 

  

Kijk, die rechtse hebben nog geen duimen! 

Da's koud! 

Maar duimen breien vraagt oneindig veel doorzettingsvermogen!

Dat gepriegel en gewriemel op de vierkante centimeter! 

Voor zo'n duim moet je eigenlijk even een uurtje gaan zitten.

Dan kom je in het ritme en lukt het wel.

Maar dat ongestoorde uurtje was er maar niet.

Dus lijkt het breien eindeloos te duren. 

Nu ben ik nog maar een halve duim verder. 

Ik zocht er even mijn verhaaltjesquiltje bij.

Dat quiltje is uit 2001 en er is geen goede foto van in mijn archief. 

Ik zal er eerdaags even eentje maken.

Die eenvoudige geborduurde quiltjes zijn zo lief.

Deze maakte ik als lesvoorbeeld.

Op dat moment werden ze hier in de omgeving nog niet 

veel gemaakt.

Ik weet nog dat ik de mevrouw van de bibliotheek

van het Quiltersgilde schreef:  stuur maar een boek.

Maakt niet uit wat!"

En alle borduurtjes maakte ik uit dat boek. 

Naast lummelen speelde ik met m'n nieuwe speelgoed.

Deze malletjes voor enveloppen vond ik bij mijn 

Holeverancier. (Hema) 

Voor 95 eurocent.

Ik genoot van het eenvoudige werkje om een voorraadje 

envelopjes te maken.

En er was ook klein geluk: 

een volle speldendoos maakt me altijd heel erg blij.

Wat dat is weet ik niet,

gewoon een gevoel van overdaad! 

Al die lieve kleurtjes! 

Jammer dat ze zo weer verdwenen zijn.

Er moet hier wel zeker een spookje wonen 

die spelden eet.

Toch spijtig dat ie geen duimen breit,

Nou ja, dan ga ik zelf wel weer aan de slag.

"Zucht!"

Lanterfanteren.

Oh, dat viel nog niet mee om het woord

lanterfanteren

er foutloos uit te krijgen.

Mijn spellingscontrole zegt trouwens dat het niet deugd.

Nou ja, 

iedereen weet best wat ik bedoel.

Er kwam gewoon weinig uit m´n handen dit weekend.

Want een tuin of twee winterklaar maken telt natuurlijk niet! 

Ik zocht mijn stopnaald op en hechtte draadjes af 

van de linker vingerloze want.

Niet bepaald mijn favoriete klusje.

Daarna breide ik een miniduimpje van 18 steken in het rond.

Normaal verdeel ik de steken over 4 naalden en 

brei met de 5e naald.

Nu leek met totaal 4 naalden wat handiger.

Wat een gepruts! 

Ha, zoek de fout! 

Je moet natuurlijk niet breien bij de nieuwe afleveringen 

van Downton Abbey!

Maar tot afschuw van velen ga ik echt niet achteruitbreien.

Ik vind het wel exclusief! 

Het foutje mag blijven.

Leuk he, een hobby.

Maar ja ieder werk heeft leuke en minder leuke kanten.

Dit zijn nu niet meteen mijn meest favoriete klusjes.

Maar... er was een bos rozen om het leed wat te verzachten.

Nee, helaas niet van een stille aanbidder.

De nieuwe buren van de oude mevrouw

maken zo´n rommel en lawaai bij de verbouwing dat ze 

het eerst goed kwamen maken met een 

heerlijk geurende bos rozen 

voor ons allebei eentje.

Zo kan ik naast rafeltjes weer eens rozen laten zien. 

Afgelopen vrijdagavond zat ik wat blogjes te lezen en 

kwam bij Ingrid van Ingthings deze 

leuke gevouwen tasjes tegen.

Voor ik het wist zat ik met een stukje printpapier 

achter de laptop te vouwen.

Doen jullie dat ook weleens?

Uitblazen.

Even uitblazen met een kop koffie,

een gezellig  quiltboek en natuurlijk een hexje.

Stonefields maaksters weten het wel:

ook al ben je klaar met de blokken van deze maand

(hier trouwens de blokken van de afgelopen 2 maanden)

hexjes heb je niet snel genoeg! 

Ik pakte het boek over de lieve hond Jules er even bij.

Gisteren las ik op haar blog dat ze de quilt gaat maken 

als blok van de maand. 

En hoewel ik niet om werk verlegen zit 

dacht ik dat het een leuk idee was om 

het blok met de engel 

te gaan maken in deze kersttijd.

Maar toen wist ik het weer! 

Die blokken zijn gigantisch! 

De achtergrond van het engeltjesblok

is alleen al meer dan 75 cm hoog.

Misschien is het een idee om het patroon toch eerst maar

wat kleiner te maken.

Alleen lukt dat natuurlijk niet mdet mijn 

doodgewone scanner. 

Ik moet nog even zoeken wie dit werk nog doet hier op 

het dorp. 

Behalve hexjes maakte ik ook nog wat mandjes.

Er zitten al heel wat mandjes aan elkaar 

en de top is bijna klaar.

Daarnaast vond ik nog wat tijd om 

een opzetje voor een journal te maken.

en het bleef niet bij eentje

Het is veel handiger om er twee tegelijk te maken.

Ze zijn nog lang niet af.

Verder werkte ik in dit Zentangleboek.

Als je alles om je heen eens even wil vergeten is het een

heerlijk werkje om even tussendoor te doen. 

Halverwege de week viel dit stapeltje 

koraalrode stofjes van de stoffenclub van 

Birdblocks in de bus. 

Voorlopig om gewoon naar te kijken en 

te genieten. 

Vaatdoekje.

Vanmorgen hoorde ik op de radio 

dat Minister Schippers een campagne is begonnen 

om hygiëne in huis te verbeteren.

Een van de actiepunten is 

het vaatdoekje! 

Mevrouw Rafel is altijd erg precies met schoon

in de keuken en gebruikt 

wel meer dan een vaatdoekje per dag.

De oude Mevrouw klaagde vanmiddag nog 

dat ze 25 vaatdoekjes moest opvouwen.

Dat was was van een halve week! 

Al die vaatdoekjes deden me denken 

aan de keer dat ik een 

oud vaatdoekje

gebruikte als ondergrond voor een werkje.

Het was gebruikt om verfrestjes mee op te nemen 

na het stofverven en was de 

perfecte ondergrond voor dit Bee-werkje.

Voor het patroontje liet ik me inspireren door het werk van 

Janet Bolton. 

Midden jaren 90 kwamen er in korte tijd drie leuke boeken 

uit met patronen van haar werk.

De laatste tijd zien we haar werk hier niet zo dikwijls meer.

Hoewel er nog wel een Engels boek op de markt 

is met de ark van Noach als onderwerp.

Bij het eerste boek:

Een deken van lapjes

waren zelfs alle ondergrondlapjes toegevoegd. 

Ik gebruikte ze niet! 

 Het is nu een collectors item geworden met 

alle lapjes compleet. 

Het werk van Janet Bolton 

inspireerde me ook voor de Pluktuinquilt

Bij het centrale blok met het plukkende dametje 

zie je duidelijk de randen van Janet en het opnaaien 

van lapjes terug. 

Op dit moment ben ik hard bezig met de Stonefields quilt.

Voor deze maand moet ik nog 2 blokjes afmaken.

Zo meteen nog even een paar steekjes zetten! 

Gelukkig is dit blok af! 

Met dat hartje van piepkleine hexjes zag ik er nogal 

tegenop! 

Maar het viel erg mee! 

De wei in.

Iedere avond zit ik trouw te prikken aan 

mijn Stonefields blokjes. 

Ze zijn ook zo verslavend.

Maar af en toe wil ik iets anders.

Iets helemaal van mezelf! 

Vroeger, zonder mantelzorgtaken

had ik er meer tijd voor.

En het is eigenlijk de kurk waarop m'n bootje 

blijft drijven.

Dus af en toe ga ik gewoon los met 

naald en draad,

lapjes, papiertjes

en gewoon zien wat het wordt.

Nou, dit dus.

Een kruising tussen vrij borduren 

en journalen.

Eerst is het nog redelijk overzichtelijk! 

Een oud agendablaadje,

een klosje zwart en 2 kleuren groen garen,

een stukje krant en 

de achterkant van een Flow papiertje.

Maar daar blijft het niet bij.

Al snel komen er kleurpotloden op tafel.

Stiften,

Stempeltjes,

Delen van een oud boek.

Postzegels van de laatste brief met 

het Stonefieldspatroon.

:-O 

Ik mag ze wel beter vastplakken! 

En dan krijg je uiteindelijk zoiets. 

Oh, deze is beter! 

Vind je het gek dat mijn atelier constant 

rommelig is? 

Deze week maar weer eens alles opgeruimd en

uitgemest.

Jullie krijgen de groetjes van Keesje.

Voor wie Kees nog niet kent:

Keesje zit rechts,

Links zit een washandknuffeltje.

Keesje was meteen goede vriendjes met hem.

Zoals het woord al zegt: knuf is gemaakt van 

2 washandjes.

Voor het hoofdje eentje

en voor handjes en voetjes 

het andere washandje.

Lapje voor een pakje

en klaar is Kees! 

Deze maakte ik ooit als Bee-werkje.

Hoewel werkje?

N. die de avondbee deed

(Mevrouw Rafel deed de ochtendbee

en verzon het werkje).

riep toen ze het zag in vertwijfeling uit:

"Dat is geen werkje,

dat is een workshop!"

Maar goed, knuf is een overblijfsel 

uit mijn studietijd.

Ik maakte er heel wat als kraamcadeautje.

Je merkt zeker wel dat het in een 

tijd was dat je nog niet op iedere

hoek van de straat pluche knuffels kon kopen! 

Kees en Knuf zitten er warmpjes bij! 

Even reiken en ze zitten onder een 

lekker warm dekentje. 

Tips en trucs.

Vorige week kon je meeloten voor het patroon van deze merklap.

Vanmorgen heeft de oude Mevrouw Rafel 

een lot getrokken.

Het patroon is voor Maria van 

het quilt quebbel blog.

Maria: het patroon komt eerdaags door de brievenbus. 

Omdat jullie de laatste tijd veel rafels maar heel weinig rozen 

van me gehad hebben 

hier de prachtige rozen die ik dit weekend kocht. 

In het echt zijn het net marsepeinen rozen. 

Maar ik kom weer terug bij de rafeltjes. 

Op iedere grote borduurlap zet ik onder de onderste 

rand mijn naam, postcode en plaatsnaam.

Dat is een van de trucjes om de lap hopelijk terug te krijgen als je hem verliest!

Ooit, in een ver verleden toen ik in Den Haag op 

school zat (in het Westland was toen 

geen middelbaar onderwijs!) 

ben ik een grote borduurlap voor een stofversieropdracht 

verloren onderweg naar huis en sinds die tijd 

borduur ik altijd wat gegevens onderaan. 

En ik zet de datum op de lap waarop ik hem afmaakte.

In dit geval was dat toevallig de 

trouwdatum van mijn ouders! 

  

Verder heb ik nog een handigheidje in mijn trukendoos: 

Om ervoor te zorgen dat mijn strijkplank overtrek niet

helemaal bruin schroeit omdat ik steeds op hetzelfde plekje 

kleine lapjes

strijk leg ik er een theedoek op.

Dat is ook handig als je net als bij deze rondjes met 

spuitstijfsel werkt. 

Zo'n theedoek gaat zo mee met de was en het overtrek blijft 

langere tijd schoon.

Helaas heb ik geen trucjes om m'n stonefieldsblokjes

wat sneller af te maken...

Ze liggen te wachten totdat ik weer aan de slag ga.

Oh, wat is het toch een leuke quilt met al die blokjes die zo 

overzichtelijk zijn. 

Eigenwijs.

Mevrouw Rafel is eigenwijs.

Je mag wel zeggen str...eigenwijs! 

Vanmorgen ging ze "even" naar het tuincentrum om

hondenvoer te halen.

Dat doet ze regelmatig en dan neemt ze altijd de zogenaamde 

korte route. 

Maar dit keer niet! 

Zo leuk al die voorbereidingen voor Kerstmis.

En de tuincentrumeigenaar weet zijn klanten

listig door het eindeloze gebouw te leiden.

En nu heeft Mevrouw Rafel pijnlijke knieën! 

Door de autoimmuunziekte is ze heel wat spierweefsel verloren 

en lang lopen zit er niet meer in.

Maar eigenwijs als ze is wilde ze echt alles zien.

En nu zit er een kabouter hamertje tik te spelen 

in haar knieën. 

Maar zonder die reis-om-de-wereld 

had ze ook niet deze leuke kerstman ontmoet.

Het was liefde op het eerste gezicht! 

Ook in de aanpak van sommige Stonefieldsblokjes  is ze 

heel eigenwijs! 

Bij dit roze vierkant moet de cirkel eigenlijk weggeknipt worden 

maar ik apliqueer hem erop. 

Ik denk dat het eindresultaat dan mooier wordt.

  

Niet dat ik niet bekend ben met reverse appliquee.

Deze mola quilt zit vol met deze techniek maar 

ik denk dat in dit geval een cirkel erop toch 

een strakker effect geeft. 

Verder deed ik eigenlijk niet zo heel veel 

afgelopen week.

Oh, wat gaat de tijd toch snel.

Vanmorgen verzuchtte ik:

"oh, alweer vrijdag!"

Wat wel lukte was een beginnetje aan de vingerloze wanten 

uit het Kaffe Fassett boek.

Ze worden niet in het rond gebreid

dus het was even zoeken

hoe je averecht fair isle breit.

Maar gelukkig hebben we You Tube nog! 

Klein geluk.

Vlak voor het weekend viel maand 2 van de

Stonefieldsquilt in de bus.

Naast de witte stof die ik als basis gebruik

wil ik ook de blauwe sterretjes stof 

vaak terug laten komen. 

Maar waar was die stof?

Voor ieder project gebruik ik een aparte bak 

met stoffen zodat niet  al mijn quilts op elkaar 

gaan lijken omdat steeds dezelfde stoffen

terugkeren. 

Nou kan Mevrouw Rafel niet zoeken.

Maar hoe moeilijk kan het zijn

als alle stoffen bij elkaar in een bak zitten?

Zoek, zoek,

maar geen sterretjesstof.

Nu was het afgelopen zaterdagmiddag zo mooi

buiten dat een ritje naar 

de Quilthoeve geen straf was. 

(Ja hoor, Meneer Google doet het weer:

de foto's draaien.

Even het hoofdje draaien!) 

Deze sering stond in de voortuin van de oude Mevrouw in bloei!

Dus dat uitstapje was echt geen straf. 

Ik kocht een halve meter stof.

Die ging in dit lieve zakje. 

Daar word ik toch zo gelukkig van.

Gewoon een bruin papieren zakje.

Maar dan wel opgeleukt.

Dat is toch een cadeautje voor jezelf? 

En de stof?

Die vond ik vanmiddag terug tussen het stapeltje blokken dat 

al klaar is.

Ook zin in een gelukje? 

Een flink aantal jaren geleden borduurde ik deze merklap van 

Permin of Copenhagen. 

En sinds die tijd ligt het patroon er maar.

Ik doe er niks meer mee. 

Maar misschien is er onder de jullie lezers wel 

iemand die het heel graag wil hebben.

Dus maak ik er maar een give-away van.

Wil je kans maken op het patroon laat dan 

een berichtje achter op het blog.

Je kunt reageren tot en met zondagavond 9 november.

Dan loot ik de volgende dag naar wie 

het patroon gaat.