Let it snow!

Ach nee, sneeuw hoeft echt niet! 

Maar een beetje kou zou wel lekker zijn.

In ieder geval heb ik nog een paar polswarmertjes

gebreid. Er lag nog een restje 

Atelier Zitron Unisono van de 

Annemoonsjaal 

die ik een paar jaar geleden breide.

Ha, ha, de foto staat op een andere pc. 

Tja dan kan een mens blijven zoeken in een 

onafzienbare hoeveelheid foto's.

Eens even kijken of ik kan linken naar de 

site van Astrid van
Astrids dutchobsessions

wel even zelf anemoonsjaal
in het zoekvakje tikken.

Mevrouw Rafel is een ramp met plakken
en knippen.

(Nee, niet met schaar en lijm!
Dat kan ze wel)

Kleine werkjes, zo tussendoor lukken altijd wel.

En dit is al het tweede
paar van hetzelfde patroon.

Het patroontje staat op kantwerk

Inmiddels ben ik verslingerd aan die warmertjes.

Maar de mooiste warmertjes breit Irene.

Een ingewikkeld patroon met vlechtjes.
Uit het boekje Warme handen.

Ooit ga ik dat ook proberen.
Tot nu toe lukt zo'n vlechtje me nog niet mooi.
Maar oefening baart kunst.

Als  ik nog een vrij uurtje heb ga ik toch eens proberen
of het al lukt.

En... er staan ook nog handwarmertjes

op de pennen en die moeten ook nog af!
( oh, dit is een beginnetje, ik ben gelukkig al
behoorlijk verder.)

Kerstmis.

When we were small and Christmas trees were tall. 

Jullie moeten wel gedacht hebben:

"Rafeltje is haar lapjes vergeten"

Het is al weken geleden dat ik een 

stoffig 

blogje maakte. 

Maar ik was hard aan het werk aan een 

klein 

textiel schilderijtje

met Kerstmis als onderwerp.

Het is niet zo heel groot,

15 bij 16 cm.

De buitenste rode rand staat

jammer genoeg niet op de foto.

Met dit donkere weer is duidelijke foto's 

maken een hele kunst.

Deze foto was de beste van allemaal! 

Even van dichtbij genieten.

Zo'n paardenstaartje had ik als klein meisje ook.

Maar wel blond. 

Het is heerlijk werken met de hand aan al

die zoompjes. 

En.. precies op tijd klaar voor de Kerst.

Een passende lijst heb ik nog niet gevonden. 

Morgen maar even bij de Xenos kijken. 

Fijne dagen allemaal! 

Tradities.

Iedereen heeft zo z'n vaste gewoonten 

rondom kerst.

Soms delen we ze met anderen.

Soms zijn ze echt alleen voor jouzelf. 

Zo is het voor mij vaste prik om rondom kerstmis 

een grote schaal 

Quality Street 

neer te zetten. 

Die traditie komt al van vroeger thuis. 

Ik moest wel even lachen toen afgelopen

week veel gemor ontstond 

op Facebook.

In Engeland waar het ook vaak een echt 

kerstsnoepje is 

bleek dat door de tijd de dozen 

steeds kleiner worden.

(natuurlijk niet goedkoper!) 

Ja, ik weet het ik ben ooit 

opgeleid als diëtist.

En nee, niet als heilige.

Een andere vaste traditie houdt 

het waterleidingbedrijf in stand. 

De watermeterstand moet opgemeten worden.

Dat is echt mission impossible! 

Eerst moet ik op zoek naar een speciale haak.

Die ligt in de schuur achter 

de vuilnisbak, de papierbak,de groene bak 

en zeker een stapel van vijf tuinstoelen.

Dan op zoek naar 2 schroevendraaiers.

De zaklantaarn. 

LEEG.

Op zoek naar batterijen.

Inmiddels staat het zweet al op mijn rug.

Nu de mat,

2 bij 1 meter zware kokosmat

opzij.

En nu wrikken en trekken.

Natuurlijk geeft het deksel zich niet zomaar gewonnen.

Krak, pffft open.

Meterstand opschrijven.

Op een papiertje,

met een pen.

Waar is het papiertje... de pen, waar is de pen?

Zo alles weer terugleggen.

Computer starten.

Website zoeken en invullen.

Dat moet toch een fluitje van een cent zijn.

Ha, computers.

"Uw postcode klopt niet met uw adres!"

Nu begin ik aan mijn geestelijke vermogens te twijfelen.

Opnieuw registeren zeggen de veelgestelde vragen.

Opnieuw inschrijven dus.

"Uw postcode klopt niet met het adres!"

De twijfel is nu zo groot dat ik mijn papieren pak om te kijken

of ik wel woon waar ik woon.

Tja, het klopt wel.

Nou dan maar bellen. 

Maar inmiddels is het wel een uur verder! 

Dan is kerstkaarten schrijven toch een leuker karweitje.

Kop koffie erbij,

een toffee,

de laatste cd van Enya.

Hij is weer prachtig.

Ik probeer altijd om kerstkaarten voor een goed doel 

te kopen of iets anders dan anders. 

En die vond ik dit jaar in de kerstkaarten van 

Puck

Oh, ze maakt zulke leuke dingen.

ga beslist even kijken. 

Na al die opwinding is het heerlijk om met een dekentje

op de bank te kruipen.

Lekker boek erbij.

Ook een van die tradities.

Lekker veel lezen rondom kerst. 

Naast een  feelgoodboek 

koos ik ook het 

"Ooorlogsdagboek"

van Astrid Lindgren.

Van september 1939 tot en met kerst 1945 

hield zij een dagboek bij over 

haar indrukken rondom de tweede wereldoorlog. 

Dat is dus voordat ze bekend werd als schrijfster.

Het boek is heel goed geschreven.

Je ziet al dat ze het kan! 

Bovendien was ze goed geinformeerd.

Ze censureerde brieven die het (neutrale) Zweden 

binnenkwamen uit oorlogsgebieden.

Naast een verslag van de oorlogshandelingen 

schrijft ze ook over het dagelijks leven.

De angsten van de kinderen

en het hamsteren van levensmiddelen.

Geen echt vrolijk onderwerp.

Maar we leven op dit moment in zulke woelige tijden.

Hoe deden ze dat in vroeger tijd? 

   

Wat weer terug is is de amaryllis.

Die bloem hoort ook echt bij kerst.

Van die lange stijve stelen.

En in de mooiste kleuren! 

Deze gestreepte is toch wel mijn favoriet! 

Pauze!

Net als deze morgen was ik gisteren druk bezig 

om mijn "huisje te werken".

Maar af en toe is het tijd on

te pauzeren.

Dus de stofzuiger aan de kant.

Thee en een krentenbol paraat! 

Maar ja, gewoon even zitten dat lukt me slecht.

Slok, slok, hap, hap.

En weer door. 

Gelukkig ligt er een tekenboekje op tafel.

Hi, hi, Meneer Google doet het weer! 

Even de hoofdjes scheef aub! 

Zo de basis is gelegd.

Oeps! Again! 

Kijk! Zo is het beter. 

Let it snow!

Jammer dat het niet echt wil winteren.

Gisteren hoorde ik tot m'n schrik dat er al mensen zijn 

met hooikoortsklachten. 

Oh, wat zou een beetje vorst prettig zijn.

Dan was het wellicht ook wat droger. 

Iedere wandeling kom ik met kletsnatte hondjes thuis.

Geen wonder dat "huisje werken"

broodnodig is.

Al die modderpoten. 

Dus nu weer aan de slag.

Even pauze kan zomaar ook een

blogje opleveren. 

Een vogelnestje.

Het lukt niet iedere dag 

maar Mevrouw Rafel probeert iedere dag 

een tekeningetje te maken. 

Gewoon om soepel te blijven 

in het werk. 

Al doodle-end (nee, dat is geen goed Nederlands!) 

ontstond dit dametje met 

opgestoken haar. 

En dan wordt het variëren op een thema. 

Na al die vingeroefeningen  

ontstond 

uiteindelijk dit portretje. 

"Ha, heb je een vogelnestje gemaakt?"

zou mijn vader vroeger gezegd hebben. 

Een slordig knotje ( Rafeltje had in haar jonge jaren lang haar) noemde hij 

standaard: een vogelnestje! 

Eigenlijk zou ik ook zoiets moeten 

tekenen met vogeltjes in het haar.

Tja, en dan komt tijdgebrek om de 

hoek kijken. 

Vanmorgen op mijn vrije ochtend

ging ik met mijn beste vriendje (Ha ha, ;-) ) 

spelen. 

Ik ga nog niet verklappen wat we samen deden. 

Eerst eens kijken of het wat kan worden. 

Komende tijd gaat bakken voor Kerstmis 

ook wat tijd kost.

Om de koekjes met Kerst in stijl te presenteren 

trakteerde ik mezelf alvast 

op een van die lieve blikken van 

Belle & Boo. 

Dan trakteer ik jullie nog even op een foto van 

mijn kerstboompje. 

Ik hoorde van verschillende mensen

dat ze hem zo leeg vonden. 

Dat valt reuze mee hoor! 

Een tussendoortje.

1. Dat is een echt diëtistenwoord.

Wie heeft het nu over een tussendoortje?

Naast de laptop staat nu mijn tussendoortje:

een kop koffie en een blikje anijskoekjes. 

Nou gaat het helemaal niet over zo'n eetbaar 

(oh, daar heb je hem weer) tussendoortje. 

Nee, het gewoon een klein werkje

dat ik ja pfft

tussendoor 

gemaakt heb. 

 

Twee kleine polswarmertjes met een 

mooi randje bloemen. 

Ik breide het patroontje al eerder. 

En zocht nu een passend kleurtje voor bij mijn

deftige blauwe jasje. 

Dat het niet echt een bij elkaar passend stel is geeft niet.

Ik draag er toch maar eentje.

Over het altijd smoezelige randje 

van mijn elastieken kous. 

Zit ie mooi verstopt.

Niet dat ik me voor die kous schaam hoor. 

's Zomers loop ik lekker met blote armen.

Nou ja eentje met vleeskleurige kous dan he? 

Maar deftig aangekleed 

komt er net een gebreid bloemetje onder de mouw

uitpiepen.

En dat staat toch veel leuker.

Het patroontje vond ik op

kantwerk

Je ziet het goed:

het derde warmertje is onderweg.

Ook hiervoor gebruik ik een restje

wol van Atelier Zitron. 

Nu stop ik over tussendoortjes.

Als wij tussen de maaltijd hier in het Westland

iets nuttigen dan noemen we het: 

een bakkie doen. 

Dus doe ik nu gezellig samen met jullie

een bakkie. 

En tussendoortjes? 

Het woord hoef ik nu niet vaak meer te tikken. 

Ik deed het jarenlang in 

voorbeeld dagmenu's.

Alleen nog voor een klein werkje 

tussendoor.

Zullen we dat afspreken? 

Blijft over dat gekke woord nuttigen.

Het doet mij denken aan een voorstelling 

van Wim Sonneveld.

"Meneer, zou U tijdens de voorstelling

iets willen nuttigen?"

vraagt de uitbater van de zaal waar de voorstelling wordt 

gegeven.

Hij stelt voor een kroket of zo.

Dat is goed voor zijn omzet.

Hoewel,

de laatste keer was er een lezing 

waarbij de meest afgrijselijke zweren werden 

getoond. 

En je snapt dat dat nou juist de 

omzet niet ten goede kwam...

Komen we toch weer uit bij iets eetbaars. 

 

Van Sint naar Kerst.

Dat is maar een klein stapje!

Maar allereerst: 

"Dank u Sinterklaasje!"

De oude Mevrouw Rafel speelt nog graag voor hulpsinterklaas 

en wilde een origineel cadeautje voor me kopen.

Nou ja, ik ga zelf naar de winkel 

want dat is wel een beetje teveel voor een 98 jarige.

Het moet wel iets bijzonders zijn.

Iets dat ik zelf nooit zo snel zou kopen.

En ik wist niks.

Tot de oude Mevrouw bedacht dat ik 

deze zomer zo leuk had vertelt over 

een fruittestje van mijn servies.

Dat moest ik maar kopen voor Sint.

Gelukkig stond er nog eentje in mijn favoriete dessin.

(op de foto staat  het testje nog op een groot bord).

Een fruittestje.

Neeeeee, ik zou het nooit zelf kopen.

Maar heb wel goede herinneringen aan dat 

van mijn moeder.

   Heel oud. 

De schotel is al jaren geleden gebroken.

Als klein meisje was ik gek op zacht zomerfruit.

en dat werd altijd in deze schaal opgediend.

Zoete herinneringen!

Vrijdag ging ik met Ptolomy naar het tuincentrum.

Nieuwe herinneringen maken. 

Oh, dat doet ie toch zo graag.

Lekker in de auto.

Zonder zusje.

Even knuffelen met dat leuke rendier! 

Een overdaad aan leuke spullen.

We weten gewoon niet wat we moeten kiezen! 

En nemen een klein boompje mee.

Geen grote sta-in-de-weg! 

Dit jaar houden we het sober.

(Iech, hij is ook een beetje scheef!) 

Met papieren sterretjes en wit. 

De laatste toeren en hulppietjes.

Nog net niet af is ie op deze foto.

Nog een paar toeren 

en dan was de restjessjaal 

eindelijk af.

Het is al een flink eind. 

Maar nog net niet lang genoeg.

En op de een of andere manier 

duurde het en duurde het.

Ja, 3 toertjes per dag schiet ook niet echt op! 

Maar dit weekend was het dan zover: 

AF! 

Niet dat ik met dit warme natte weer 

nu direct naar een 

dikke sjaal hunker! 

Zooooooooooo lang is hij geworden.

Nog even in een badje met Eukalan.

Misschien wordt het wel echt winter als hij 

droog is.;-)) 

Over 4 dagen is het al Sinterklaas.

Maar ergens is het in mijn hoofd nog steeds zomer! 

Het is dat het donker is als ik 's middags 

uit mijn bed rol. 

Eigenlijk wil ik dan naar buiten om 

op het bankje even koffie te drinken! 

Nee, echt klaar ben ik nog niet voor de winterfeesten.

En dan zou ik ook nog aan het eind van de week 

kerstboompjes gaan kopen....

In tegenstelling tot Lizzy 

en 

Ptolomy.

Zij hebben zichzelf uitgeroepen tot 

"hulppieten".

Volgens mij eten ze alle pepernoten

zelf op! 

Dat wordt nog wat!  

Grijs.

Wat een regen! 

Dat valt een hondenbezitter vast meer op 

dan mensen zonder hond.

Het lijkt wel of de hemelsluizen direct 

open gaan als de hondjes 

maar 1 stapje naar buiten doen. 

Gelukkig is het binnen warm en droog.

Zelfs mijn tijdschrift denkt mee 

over hoe je een grijze dag toch gezellig kunt maken.

En alles toch blauw - blauw kunt laten! 

Maar met de handwarmers en een warme kop koffie

is het binnen best uit te houden. 

Sinterklaastijd is altijd wel leuk.

Maar de Quilthoeve maakt het  nog leuker  

met z'n tasjes.

Dat heerlijke avondje moet nog wel even wachten...

 I k verwende mezelf alvast met wat 

lieve stofjes. 

Deed wat tekenwerk in m'n dagboek.

Die nieuwe groene stift 

moest ik toch eventjes proberen.

En de buurkindertjes spelen voor Zwarte Piet! 

Even tekenen! 

Voor de tekeningen

moest ik en nieuw boekje insteken.

De oude is alweer vol.

Dit bekende mevrouwtje mocht er wel op. 

En de oude Mevrouw?

Die showt hier mijn Scheepjes CALsjaal.

"Wil je hem hebben?" vroeg ik.

En wat dacht je? 

"Nee", zei ze,

"hij maakt wel een beetje oud!"

Tja, hoe oud moet je worden

voor zo'n sjaal?