Tradities.

Iedereen heeft zo z'n vaste gewoonten 

rondom kerst.

Soms delen we ze met anderen.

Soms zijn ze echt alleen voor jouzelf. 

Zo is het voor mij vaste prik om rondom kerstmis 

een grote schaal 

Quality Street 

neer te zetten. 

Die traditie komt al van vroeger thuis. 

Ik moest wel even lachen toen afgelopen

week veel gemor ontstond 

op Facebook.

In Engeland waar het ook vaak een echt 

kerstsnoepje is 

bleek dat door de tijd de dozen 

steeds kleiner worden.

(natuurlijk niet goedkoper!) 

Ja, ik weet het ik ben ooit 

opgeleid als diëtist.

En nee, niet als heilige.

Een andere vaste traditie houdt 

het waterleidingbedrijf in stand. 

De watermeterstand moet opgemeten worden.

Dat is echt mission impossible! 

Eerst moet ik op zoek naar een speciale haak.

Die ligt in de schuur achter 

de vuilnisbak, de papierbak,de groene bak 

en zeker een stapel van vijf tuinstoelen.

Dan op zoek naar 2 schroevendraaiers.

De zaklantaarn. 

LEEG.

Op zoek naar batterijen.

Inmiddels staat het zweet al op mijn rug.

Nu de mat,

2 bij 1 meter zware kokosmat

opzij.

En nu wrikken en trekken.

Natuurlijk geeft het deksel zich niet zomaar gewonnen.

Krak, pffft open.

Meterstand opschrijven.

Op een papiertje,

met een pen.

Waar is het papiertje... de pen, waar is de pen?

Zo alles weer terugleggen.

Computer starten.

Website zoeken en invullen.

Dat moet toch een fluitje van een cent zijn.

Ha, computers.

"Uw postcode klopt niet met uw adres!"

Nu begin ik aan mijn geestelijke vermogens te twijfelen.

Opnieuw registeren zeggen de veelgestelde vragen.

Opnieuw inschrijven dus.

"Uw postcode klopt niet met het adres!"

De twijfel is nu zo groot dat ik mijn papieren pak om te kijken

of ik wel woon waar ik woon.

Tja, het klopt wel.

Nou dan maar bellen. 

Maar inmiddels is het wel een uur verder! 

Dan is kerstkaarten schrijven toch een leuker karweitje.

Kop koffie erbij,

een toffee,

de laatste cd van Enya.

Hij is weer prachtig.

Ik probeer altijd om kerstkaarten voor een goed doel 

te kopen of iets anders dan anders. 

En die vond ik dit jaar in de kerstkaarten van 

Puck

Oh, ze maakt zulke leuke dingen.

ga beslist even kijken. 

Na al die opwinding is het heerlijk om met een dekentje

op de bank te kruipen.

Lekker boek erbij.

Ook een van die tradities.

Lekker veel lezen rondom kerst. 

Naast een  feelgoodboek 

koos ik ook het 

"Ooorlogsdagboek"

van Astrid Lindgren.

Van september 1939 tot en met kerst 1945 

hield zij een dagboek bij over 

haar indrukken rondom de tweede wereldoorlog. 

Dat is dus voordat ze bekend werd als schrijfster.

Het boek is heel goed geschreven.

Je ziet al dat ze het kan! 

Bovendien was ze goed geinformeerd.

Ze censureerde brieven die het (neutrale) Zweden 

binnenkwamen uit oorlogsgebieden.

Naast een verslag van de oorlogshandelingen 

schrijft ze ook over het dagelijks leven.

De angsten van de kinderen

en het hamsteren van levensmiddelen.

Geen echt vrolijk onderwerp.

Maar we leven op dit moment in zulke woelige tijden.

Hoe deden ze dat in vroeger tijd? 

   

Wat weer terug is is de amaryllis.

Die bloem hoort ook echt bij kerst.

Van die lange stijve stelen.

En in de mooiste kleuren! 

Deze gestreepte is toch wel mijn favoriet!