Daar ben ik weer!
Ik ben het: Kitty.
En kijk eens ik heb ook al een nieuw vriendje.
Keesje.
Ja. U ziet het goed.
En ook een rood jurkje.
Maar dat is nog niet af, dus mag het nog niet helemaal
op de foto.
Gisteren dacht ik even te bloggen
op de tablet.
Dat gaat maar matig hoor!
Het gaat als dikke stroop.
En dit apparaat is wel wat groot.
dus geef ik het maar over aan
Mevrouw Rafel.
Ja, ja, een nieuw vriendje!
Keesje?
En onze Lizzy dan?
Die lag zo lekker te slapen met haar
kinnetje op Kitty.
Eerlijk gezegd vond ik haar nogal bloot!
Dus begon ik een jurkje
te haken.
En nu wordt ze eigenlijk veel te deftig
voor Liz!
Ze heeft het trouwens flink in haar bol.
Direct aanpappen met Kees.
Er is er hier nog eentje die het hoog
in haar bol heeft:
de buurpoes.
Gisteren betrapte ik haar
op de tafel in het prieel.
En moest meteen denken aan de tekst
van een liedje uit de
musical "Cats":
a cat - some spoken words are true,
don't speak, till you are spoken to!
we durfden dus echt niks te zeggen!
Voor Lizzy komt er vast en zeker
ook nog een
sokpop.
Wat eenvoudiger.
Met gepunnikt haar.
Moet gaan lukken.
Gisteren vonden we dit bericht in de krant.
Het ging uiteindelijk over een festival
met als thema de plaats
in de maatschappij van ouderen.
Over dat in onze samenleving ouderen
er niet zo meer toe doen.
Terwijl wij. Ja, ik schrijf wij,
want ik ben ook niet meer
piepjong,
nog best voor die maatschappij van waarde kunnen zijn.
Ha, mijn mantelzorgtaakjes wachten.
Wie weet vind ik ook wel een
cursus punniken voor gevorderden.
Ik kan hem wel gebruiken!
😃
