Psst!

Daar ben ik weer! 

Ik ben het: Kitty.

En kijk eens ik heb ook al een nieuw vriendje.

Keesje.

Ja. U ziet het goed.

En ook een rood jurkje.

Maar dat is nog niet af, dus mag het nog niet helemaal

op de foto.

Gisteren dacht ik even te bloggen 

op de tablet.

Dat gaat maar matig hoor! 

Het gaat als dikke stroop.

En dit apparaat is wel wat groot.

dus geef ik het maar over aan 

Mevrouw Rafel.

Ja, ja, een nieuw vriendje!

Keesje?

En onze Lizzy dan?

Die lag zo lekker te slapen met haar 

kinnetje op Kitty.

Eerlijk gezegd vond ik haar nogal bloot! 

Dus begon ik een jurkje 

te haken.

En nu wordt ze eigenlijk veel te deftig 

voor Liz! 

Ze heeft het trouwens flink in haar bol.

Direct aanpappen met Kees.

Er is er hier nog eentje die het hoog 

in haar bol heeft: 

de buurpoes.

Gisteren betrapte ik haar 

op de tafel in het prieel.

En moest meteen denken aan de tekst 

van een liedje uit de

musical "Cats":

a cat - some spoken words are true,

don't speak, till you are spoken to! 

we durfden dus echt niks te zeggen!

Voor Lizzy komt er vast en zeker 

ook nog een 

sokpop.

Wat eenvoudiger.

Met gepunnikt haar.

Moet gaan lukken.

Gisteren vonden we dit bericht in de krant.

Het ging uiteindelijk over een festival

met als thema de plaats

in de maatschappij van ouderen.

Over dat in onze samenleving ouderen 

er niet zo meer toe doen.

Terwijl wij. Ja, ik schrijf wij,

want ik ben ook niet meer

piepjong,

nog best voor die maatschappij van waarde kunnen zijn.

Ha, mijn mantelzorgtaakjes wachten. 

Wie weet vind ik ook wel een

cursus punniken voor gevorderden.

Ik kan hem wel gebruiken! 

😃