dinsdag 30 oktober 2018

https

Even een advies:
heb je een blogspot-blog
dan krijg je misschien de melding in de browser
dat ie niet veilig is.

Dat schrikt bezoekers misschien af.
En het is ook kwetsbaarder.

Je kunt heel simpel https
instellen via 
instellingen.

In de brede rechter middenkolom zie je dan 
HTTPS staan.
verander no in
yes.
Of nee in ja.

En het is voor elkaar.

Ik zag er verschillende mensen mee knoeien.
Maar zo simpel is het. 


Kijk, zo doe je dat op een verregende dag!

Wij zitten hier precies in het 
hoekje waar de buien vallen!

De rest van Nederland lijkt veel droger op de weerkaart. 

zaterdag 27 oktober 2018

Hoera herfst!

Wat was het een mooie zomer!

Wat mij betreft kon hij ook niet lang genoeg duren. 
Maar ik ben dan ook een echt zomerkind. 

Iech, autocorrect maakt daar 
zomerkunstweekend van.
Hoe verzin je dat? 


Maar nu is die mooie zomer toch echt voorbij.
Vanmorgen viel hier een dik pak hagel
dat ook nog eens uren bleef liggen.

Er zat niks anders op dan de 
winterlaarzen 
op te zoek.
Glibberend liet ik de hondjes uit.


Twee dagen geleden maakte ik een gezellig 
herfsthoekje 
in de tuin.

Vooral Puckje kon dat 
waarderen.
Hij sleepte minstens zoveel blad naar binnen
als dat er op het tafeltje ligt.

Verder at ik helemaal in stijl:


Er stond pompoensoep op het menu.
Een wat zoetige soep
die lekker zoutig wordt met wat uitgebakken spekjes.




Om het hefstgevoel compleet te maken:
zelfs een haakwerkje in herfstkleuren.

Het zou zomaar een dekentje voor op mijn 
nieuwe bank kunnen worden,
want het kleurt geweldig! 

woensdag 24 oktober 2018

Met een vlechtje.

Buiten was het 23 graden,
binnen zat Rafeltje 
polswarmertjes te breien.




Aan de onderkant hoorde een vlechtje.

Een Lets vlechtje.
En dat is niet zo lastig als een Ests vlechtje.
Toch heeft Rafeltje het niet zo op vlechtjes in breiwerk! 

Mooi om te zien,
meestal lastig om tebreien.

Hoewel, dit vlechtje viel wel mee. 

Eigenlijk wilde ze starten met een paar kerstwanten
uit het boek.

Maar ja, koudwatervrees! 

Startproblemen.
De wol kocht ze heel optimistisch 
dit voorjaar al.
Hele dunne wol.
Voor naalden 2.

En die dikte of liever dunte
had ze niet.

Meebestellen ooit met wol.
Want hier in Westland werden ze niet verkocht.

Alles ligt klaar.
Klaar met de kerst? 

Laten we niet afspreken welke kerst...



Vanmiddag wordt het nog even doorkleuteren:
Van foam vormpjes ga ik stempels maken voor het 
monoprinten. 

Of toch maar eerst eens uit mijn slof schieten over de 
autocorrect van dit programma! 
Wat een betweter is dat toch. 

vrijdag 19 oktober 2018

Wie heeft de appeltaart gezien?


Af en toe liggen er weken restjes papier
van een ander project weeeeeeeeken
op mijn werktafe,.

Ik zag er iets in.
En ik hoefde het alleen maar even op te plakken! 

Maar dat blijft soms heel lang een heel
goed voornemen. 

Toch ligt er ook altijd een klein boekje op tafel.


In dat boekje zijn altijd heel veel 
collages en journalpages onderweg. 

Bij een kop koffie ‘s middags pak ik 
het vaak om even te tekenen
of te plakken.

Nou ja, om lekker te kliederen.


Niet alle bladzijden worden meesterwerken.

Ha,Ha! 

Dat hoeft ook niet.
Het is een leuke manier om toch even 
20 minuutjes of zo
bezig te zijn. 
En lekker op te laden. 



vrijdag 12 oktober 2018

Vooruit denken.

Maar voordat we dat gaan doen
wil ik terugkomen op alle
reacties
die ik kreeg op mijn mantelzorgblog.

Niet alleen als reactie op dit blog.
Er waren ook mensen die me op straat aanspraken.
Of mailden. 

Dank je wel voor alle lieve 
steunende reacties. 

En dan dat vooruit denken.
Vanmorgen had ik een uurtje over
en wilde echt iets anders.
Meestal kies ik op mijn vrije dag voor schilderen.
Daar wil ik wel wat meer tijd voor.

Weet je wat? 
Ik ga even werken met m’n gelli plate.

Monoprinten. 


Om meerdere afdrukken en kleuren over elkaar 
te printen moet je goed nadenken. 

En daar ben ik gewoon niet goed in.




Er bleven echt wel wat aardige prints over
die ik weer verder kan gaan bewerken! 

En het was een heerlijk ontspannen uurtje
waarbij ik helemaal in het hier en nu was.

Geen tijd voor muizenissen. 
Heerlijk! 

maandag 8 oktober 2018

2 Doc.


Vanavond om 9.00 uur is op NPO 2 
de documentaire 
"Moeder aan de lijn"
te zien.

In de film worden 3 vrouwen gevolgd die 
de mantelzorg voor hun moeder op zich hebben genomen.

Deze documentaire geeft een inkijkje in de levens
van 3 vrouwen 
wiens leven stilstaat door die zorg.

Zorg die ze verlenen uit liefde maar ook wel uit 
plichtsbesef.

Omdat ikzelf in zo'n situatie verkeer 
wil ik er graag aandacht voor vragen.

Want hoewel iedereen in mijn situatie 
beaamd dat deze niet wenselijk is,
komt niemand in actie.

De thuiszorgorganisatie,
de wijkverpleging,
de huisarts,
ze walsen gewoon over de grenzen die je als 
mantelzorger aangeeft heen.
Zij weten ook geen raad! 


Deze journal is van augustus 2012!

Zes jaar geleden dus! 
Maar er is niks veranderd.

De tekst komt trouwens uit een gedicht van 
Toon Tellegen.

Ik vind het best om te helpen,
maar er zijn grenzen.

En dat is zo jammer,
niemand luistert,
niemand neemt actie.

Ik modder al jaren door.

En schrijf er af en toe wat over.
Maar het is hemelschrijend
hoe er in dit land wordt omgegaan met mantelzorgers.
Want ik ben niet de enige. 

Ik schrijf dit in gestolen tijd.
Ik hoor hier niet te zitten,
zo op de laptop,
op mijn atelier.

Ik hoor te staan koken.

Van wie? van mezelf.
Plichtsbesef.

Het allermooiste zou zijn als we de verzorgingshuizen
weer terug krijgen.

Nee, we zijn geen verzorgingsstaat meer,
nee, we laten die mantelzorgers het lekker allemaal zelf opknappen! 

Ten koste van zichzelf.

Inmiddels heb ik diabetes van de stress.
En ik ben niet de enige mantelzorger
die de eigen gezondheid mag inleveren voor ?
Ja, voor wat?
Het voorkomen van een schuldgevoel?

Zeg het maar.

Mijn moeder is van een generatie die grote offers
bracht voor het land.

Ze wachtte 6 jaar op mijn vader die in Engeland in het 
Nederlandse leger zat.
Na de oorlog trouwde ze.
Daarna had ze 3 jaar geen huis en zwierf het 
pasgetrouwde stel
van onderdak naar onderdak,
Daarna 6 jaar gedwongen inwonen
en nauwelijks geduld worden.

En nu:
nu zegt de politiek:
"zoek het lekker zelf uit!"
Tjaa, dat is wel er makkelijk.

Zo dat lucht op! 




donderdag 4 oktober 2018

Draadjes.

Maandagmorgen vroeg mocht hij voor 
het eerst mee naar buiten:


Mijn nieuwe zigzagsjaal.

Ik moest de draadjes nog afhechten 
maar kon de verleiding niet weerstaan.
‘s Morgensvroeg kan het best al koud zijn. 

En soms is het ook nog niet helemaal licht. 

Mevrouw Rafel is geen liefhebster
van herfst en winter.

Opde radio hoor ik al reclame over kerstpakketten.
Er wordt alweer over Zwarte Pieten 
gesproken.

Nee, Rafeltjes kerstspullen passen tegenwoordig 
in een schoenendoos. 

Het wordt tijd om het binnen weer gezellig 
te maken.



Koffie, chocolade wat gezelligs te lezen 
maken het binnen gezellig.


De achterkant van The Simple Things
is deze maand speciaal voor mij gemaakt lijkt het wel! 


In ieder geval kan ik genieten
van mijn nieuwe sjaal
gebreid van 3 verschillende kleuren Lang wol.