Vanavond om 9.00 uur is op NPO 2
de documentaire
"Moeder aan de lijn"
te zien.
In de film worden 3 vrouwen gevolgd die
de mantelzorg voor hun moeder op zich hebben genomen.
Deze documentaire geeft een inkijkje in de levens
van 3 vrouwen
wiens leven stilstaat door die zorg.
Zorg die ze verlenen uit liefde maar ook wel uit
plichtsbesef.
Omdat ikzelf in zo'n situatie verkeer
wil ik er graag aandacht voor vragen.
Want hoewel iedereen in mijn situatie
beaamd dat deze niet wenselijk is,
komt niemand in actie.
De thuiszorgorganisatie,
de wijkverpleging,
de huisarts,
ze walsen gewoon over de grenzen die je als
mantelzorger aangeeft heen.
Zij weten ook geen raad!
Deze journal is van augustus 2012!
Zes jaar geleden dus!
Maar er is niks veranderd.
De tekst komt trouwens uit een gedicht van
Toon Tellegen.
Ik vind het best om te helpen,
maar er zijn grenzen.
En dat is zo jammer,
niemand luistert,
niemand neemt actie.
Ik modder al jaren door.
En schrijf er af en toe wat over.
Maar het is hemelschrijend
hoe er in dit land wordt omgegaan met mantelzorgers.
Want ik ben niet de enige.
Ik schrijf dit in gestolen tijd.
Ik hoor hier niet te zitten,
zo op de laptop,
op mijn atelier.
Ik hoor te staan koken.
Van wie? van mezelf.
Plichtsbesef.
Het allermooiste zou zijn als we de verzorgingshuizen
weer terug krijgen.
Nee, we zijn geen verzorgingsstaat meer,
nee, we laten die mantelzorgers het lekker allemaal zelf opknappen!
Ten koste van zichzelf.
Inmiddels heb ik diabetes van de stress.
En ik ben niet de enige mantelzorger
die de eigen gezondheid mag inleveren voor ?
Ja, voor wat?
Het voorkomen van een schuldgevoel?
Zeg het maar.
Mijn moeder is van een generatie die grote offers
bracht voor het land.
Ze wachtte 6 jaar op mijn vader die in Engeland in het
Nederlandse leger zat.
Na de oorlog trouwde ze.
Daarna had ze 3 jaar geen huis en zwierf het
pasgetrouwde stel
van onderdak naar onderdak,
Daarna 6 jaar gedwongen inwonen
en nauwelijks geduld worden.
En nu:
nu zegt de politiek:
"zoek het lekker zelf uit!"
Tjaa, dat is wel er makkelijk.
Zo dat lucht op!
