Kumihimo.

Het regent!

Het regent!

Dat wordt dus binnenspelen.

“Je lijkt wel een kleuter” zei de oude mevrouw

toen ik vanmorgen bij de koffie

een werkje tevoorschijn haalde.

Echt iets waar moeders vroeger hun

kinderen op 

een regenachtige dag mee bezig hielden.

Ik had mijn kimihumo schijf meegenomen

om een koord te vlechten.

Mijn plan is om wat meer te gaan doen met

tapestry haken.

Daarover vertel ik wel in een volgend blogje.

En door die leuke gehaakte tassen moet een koordje.

Die schijf (je hebt ook vierkanten voor platte koordjes)

zijn echt van die dingen die

je weleens op een beurs koopt.

Weglegd.

En dan ineens ga je er op een

regenachtige dag 

mee aan de slag.

Kimihumo is Japans en staat voor

vlechten en koord.

Het is echt niet moeilijk.

Dikkere koorden zijn ook mogelijk.

Een patroontje en hoe het werkt:

You Tube 

staat er vol mee.

Zo ik ben vandaag weer zoet.

Even oefenen.

Kilometers needle turn

applique

maakte ik in mijn leven.

De mola 

“De negen levens van een lapjeskat”

hield me een jaar van de straat!

Nu met de cirkels van Fleur

had ik toch last van plankenkoorts.

Kon ik het nog wel?

Ja hoor.

De eerste makkelijke blokken zijn gemaakt.

Ik probeer iedere middag

zo om deze tijd 

even aan de quilt te werken.

Voor vandaag is mijn huiswerk al af 😊

Een hexjesbloem.

Ha, de wasmachine is klaar.

Even de spullen in de droger doen.

En dan even verder met wat er nog meer op mijn

dienblad lag om de komende 

dagen te doen.

Ik verhuis nu regelmatig van mijn

atelier naar de woonkamer.

Daar is middagzon.

In het atelier op het noordoosten

is het om deze tijd 

koud en ongezellig.

Verwennen.

Het voelt als pure verwennerij!

Ik heb me ingeschreven voor de BOM 

van de quilt Fleur

van Susan Smith.

Met alles er op en eraan.

Pfft! 

Wat een luxe.

Alsof je uit eten gaat.

Ik kon direct aanvallen.

Geen oneindig gewroet in allerlei 

bakken 

voor het juiste stofje.

Gewoon: shop de look.

Ik quilt al heel lang.

Al in 1988 kocht ik mijn eerste stofjes.

En hoewel ik pas nog schreef dat ik mezelf 

niet meer beschouw als echte quiltster,

kriebelt het nog steeds.

Erger nog:

ik ben nog steeds een echte fabricaholic.

Daar maakte ik trouwens ooit een journalblad over.

Maar al die stofjes betekenen wel 

dat  mijn quilts heel erg op elkaar lijken.

Omdat dezelfde stoffen weer terugkomen.

Ik werk graag scrappy.

Kocht altijd fat quarters.

En die gaan dan nooit helemaal op.

Nu kiest Wietske van Bossche Quilts ze.

En ik weet gewoon dat ik sommige stofjes

nooit zou kopen.

Terwijl ze het wel heel goed doen in een quilt.

Kortom een heel avontuur, deze Fleur.

Nu nog de boel tot een goed einde brengen.

Ik ben alvast begonnen met de flying geese.

Even erin komen.

Lichte aardappelkleur.

Wat een rare titel voor een blogje zul je 

wellicht denken.

Het klinkt ook niet heel uitnodigend.

De hele week ben ik er al goedmoedig 

mee geplaagd door de oude mevrouw.

Ik bestelde een vest/jasje bij Gudrun Sjoden.

Een Zweeds bedrijf dat nog wel een catalogus stuurt naar klanten.

Ik bestel er wel vaker iets.

De kleding is niet zo modegevoelig.

En duurzaam.

We weten allemaal dat 

textielproductie niet erg duurzaam is.

Bij kleding let ik er wel vaak op.

Maar ik hoef maar een leuk quiltstofje

te zien of al die kennis verdwijnt als sneeuw voor de zon!

Lichte aardappelkleur stond er dus.

En ik zeg altijd dat ik geen beige bejaarde wil worden.

De oude mevrouw vond het een hellend vlak.

Kon niet goed gaan.

Maar kijk zelf: het valt reuze mee.

In ieder geval ben ik klaar voor de kou.

In m’n werk blijf ik de kleurtjes trouw! 

Deze collage maakte ik voor een deel weer van een 

restje papier dat zorgde voor inspiratie.

Dat was bij de drie min of meer dezelfde hoofdjes 

het diertje met de roze achtergrond.

Tenslotte nog een foto van Puck.

Hij kijkt graag tv.

Zondagavond bij omi Countryfile op BBC 1.

Bij de fokster stond de hele dag een enorme tv aan.

G. die Puckje mee ophaalde als pup

zei het al: “Anny, voortaan moet je tv altijd aan,

anders voelt hij zich vast niet thuis!”

Herfstachtig.

Inmiddels zit ik in een 

waterachtig 

zonnetje een kop koffie te drinken.

Maar wat heeft het geregend! 

Ik ging even naar de woensdagse markt

en kwam terug met een

dikke bos lampionnen.

De laatste bos in de hele kraam.

Ik deelde hem met de oude mevrouw.

Zoals altijd haalde ik al het blad eraf 

en zette ik ze gewoon droog in de vaas.

Dan drogen ze vanzelf in.

Was het vorige week nog lekker om

even pootje te gaan baden,

vandaag draait de CV alweer.

Deze tekening maakte ik afgelopen vrijdag.

Een beetje als voortzetting van mijn stevige dametjes tekeningen.

Deze gebruik ik ook als profielfoto.

Alleen lukt het me maar niet om 

hem voor dit blog te uploaden.

Waarom dat nou weer niet gaat? 

Computers he?

Wie weet lukt het eerdaags

en is het kleutertje 

met de strik ineens verdwenen.

Al blijft een deel van me altijd 8!

En blijf ik collages maken zoals deze.

De kop was een restje papier dat al weken op

mijn werktafel lag.

Daar kon ik wel wat mee.

Dus stuurde ik dit hondje uit wandelen.