maandag 10 februari 2025

Huishoudstress.

Mevrouw Rafel heeft last van huishoudstress.

Het is zo'n ochtend waarop allerlei  klussen

ineens

op lijken te dagen.

Dingen ineens geregeld moeten worden

en 

de honden met roetzwarte poten thuiskomen.

Dat vraagt allemaal actie.


Gelukkig heb ik tegenwoordig een grote industriële 

wasbak.

Daar passen de hondjes mooi in.

Maar Puck wil niet.

Hij blijft echt niet staan en weet het altijd zo te draaien 

dat hij kletsnat wordt.

Keesje daarentegen begrijpt het.

Hij blijft rustig staan en alleen de poten worden nat.

Je begrijpt dat daarna dat hele 

washok gepoetst en gedweild moet worden.

Mijn makerswerkjes zijn eigenlijk een kwestie 

van doorzetten.

Lapjes rijgen en breien.

Het gaat allemaal gewoon door.


Het breimandje ziet er wel heel anders uit.

De sokken zijn gebreid.

Nu zijn de wantjes aan de beurt.


Ik las een stapeltje "koude boeken".

Al die verhalen speelden zich af in koude en sneeuw.

Wel passend voor de winter.

Ik ben echter niet echt fan van kou en sneeuw.

Waarschijnlijk doordat ik als kind meestal op

wintersportvakantie ging.

Mijn vader kon in de zomer moeilijk weg.

O, was vond ik dat vreselijk.

Toch lees ik graag over Scandinavië .

En andere noordelijke streken.

Ook op tv kijk ik graag naar Het Hoge Noorden.

Maar dan wel de Belgisch versie.

Vanavond weer> Leuk!

Het nieuwste boek van Karen Swan is weer een aanrader.

Vol verrassende wendingen. 


Ik koop zelfs heel veel van mijn kleding in

het hoge noorden.

In Zweden.

Een merk dat zegt duurzamer te produceren.

En dat veel natuurlijke materialen verkoopt.

Hoe leuk is het dat de truien tegenwoordig een 

klein garenkaartje meekrijgen.

De kleding gaat echt lang mee is mijn ervaring.

Omdat veel gebreide kleding ook 

jacquaar gebreid is wil er nog weleens zo'n

kleine nogal dun draadje los gaan.

Hoe leuk is het dat ik dan kan repareren.

Nog even terug naar het woord makerswerkjes.

Ja, zelf verzonnen.

Tegenwoordig noem ik mezelf maar een "maakster".

Want breister, quiltster dekt allang de lading niet meer.




vrijdag 24 januari 2025

Rafeltjes.

Aan het einde van een rafelige week

toch nog een blogje.

Meestal blog ik op maandag.

Tja, daar komt weleens wat tussen.

Niet dat er zoveel schokkends gebeurt.

De hondjes kosten tijd en mijn huisje

ruimt zich ook niet vanzelf op.


 Bijna zijn  er weer 10 blokken klaar voor de 

Lieve Lieta quilt.

"Maak je geen inslagje?"

hoor ik dikwijks.

Nee! Mevrouw Rafel is Mevrouw Rafel

(O, dat klinkt als minister Faber: "ik ben het beleid".)

Dat inslagje is echt niet nodig.


Met een steekje er omheen is het stevig genoeg.

Ook best wel rafelig zijn de sokken.

Vanmiddag hoop ik het 6e paar van deze winter 

af te breien.

De teen nog.


Ik heb een scrappy paar klaar.

Vrolijke sokken waar in ieder geval 

Mevrouw Rafel heel blij van wordt.

Het andere paar is groen met oranje en rood.

Op de foto valt het niet zo erg op,

maar dat rood is wel heel bloederig rood! 

Op een bol kun je dat niet zo erg zien.

Al breiend wordt dat pas duidelijk.

Ik stop nu met sokken breien.

Er gaat alleen nog een sok op de naalden

om anderen het breien van de hiel uit te leggen.

Mijn voorkeur gaat altijd uit naar een zgn'

hollandse hiel.

Veel mensen breien een boemerang hiel.

Die ken je misschien van fabriekssokken.

Ik vind het of niet mooi: de manier met een gaatje bij 

de mindering. Iech!

Of lastig breien.

Dan wordt voor de boemeranghiel ook wel een steek

dubbel naar achter getrokken.

Heel mooi.

Maar wat een gedoe om die steek te breien.

Ik kies voor makkelijk.

Bovendien past zo'n hollandse hiel

geweldig en kun je ook nog de hiel versterken.



maandag 13 januari 2025

Krak!

Allereerst nog de beste wensen voor het nieuwe jaar.

Ik weet het: ik ben onfatsoenlijk laat.

Er gebeurt hier niet alle dagen wat spannends.

Dus sloeg ik een weekje over.


 Die tijd had ik ook wel nodig: 

Mevrouw Rafel moest vorige week maandag 

de kerstboom nog afhalen.

Dat was eigenlijk gepland voor de zondag ervoor.

Maar op die sneeuwdag was het veel te gezellig 

om de boom dan al weg te halen.

Niks spannends dus.

Al zei er wel heel veel "krak"

afgelopen week.

Het draaimechanisme van mijn autoruit zei:"krak".

Ik rij nu met een raam vol ducktape.

Want de garage heeft net als alle ander 

dienstverleners geen tijd.

Het slot van mij favoriete armband zei "krak!'.

Net zoals de waterkoker.

En nee, de vervanger was niet op voorraad.

"Waar is de fluitketel?"

Ooit hoorde hij bij mijn uitzet.

Ja, sorry hoor, maar ik  ben zo oud dat ik nog een 

uitzet had.

Er is na 55 jaar niet veel meer van over.


Ik breide fanatiek aan de wantjes.

Ja, er zijn 3 paar onderweg. 

De rood-magenta kun je niet zien in het donker.

Dus maar wat andere restjes opgezocht.

En het derde paar is een probeerseltje.

Want de andere wanten brei ik met 2 draden in fair isle techniek.

En het derde paar met oranje meestal is een enkele draad.


De "Lieve Lita quilt groeide weer met een rand blokken.

Zo leuk, ik heb hem gewoon in gebruik 

omdat ik hem telkens weer rechthoekig maak.

Hij is nu 11 bij 10 blokken van elk 10 cm.


Alle blokken worden heel dicht op elkaar 

doorgeregen.

Dat is een heel werk.

Overigens kun je wel zien dat ik niet van "blauw"ben.

Ik heb heel weinig blauwe stofjes.


Nog even een kijkje in het breimandje.

Het sokkenbreimandje.

Ja, daar zijn ook nog 2 verschillende sokken onderweg...

Komt goed!