"Ga nou zitten!"
Dat zinnetje spookte door mijn hoofd toen ik deze week
bezig was om
het derde blok van de rode hexjesquilt te leggen.
En ik doe dat staande.
Ik begon om kwart over twee,
hoorde het half drie slaan, drie uur, half vier...
O, dat is veel te lang staan.
Dat kan ik eigenlijk helemaal niet.
De meeste mensen weten wel dat ik een
zeldzame spierziekte heb.
En dan moet ik zulke dingen niet doen.
Maar ja, het bloed kruipt waar het niet gaan kan.
Dus werd het de volgende dagen echt afzien.
Het wordt nog wel wat.
En ja, m'n schoenen staan ook op de foto net als de
pootjes van Keesje.
De verdere week ging ik door met hexjes rijgen.
Want ik zoek altijd naar dat ene stukje en heb
graag een ruime keuze.
Al zittend kan ik natuurlijk ook heel goed granny blokje haken.
En toch nog maar eens een wantje opzetten.
Waren het vorige winter sokken,
dit keer zijn het wantjes.
En, zo heerlijk tekenen en kleuren.
Een oude liefde: werken met kleurpotlood.
Er is een leuke tentoonstelling hier in de
Kunsthalte.
Met werken in kleurpotlood.
En daar haalde ik mijn inspiratie vandaan.
Ik nam me voor om dat weer vaker te gaan doen.
Zo'n heerlijk rustig werk.
Wat wel jammer is dat gedacht wordt dat kleurpotloden vooral
voor kleuters zijn.
Er zijn zulke mooie resultaten mee te bereiken.
Ik sloot de week af met Sint Maarten snoep.
Eigenlijk kennen wij de traditie in het Westland niet.
Maar al een aantal jaar proberen mensen het
hier op te starten.
En ja, in een donkergrijs verleden was ik diëtist.
En ik moest wel even slikken om zoveel
van die enge zakken snoep aan te schaffen.
Iech!
Toch zwichtte ik voor de traditie.
En een snoepje erbij moet kunnen.
Al benijdt ik de moeders niet die dat snoeperige gedoe
in goede banen moeten leiden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten