Tussen de lapjes.

Ik heb mijn laptop tussen de lapjes 

gezet.

Gisteren had ik een kwartiertje over en ik dacht,

kom, 

ik kan nog wel wat blokjes stikken.

Al wachtend tot de wasmachine klaar was ontstond er natuurlijk 

weer 

een heerlijke rommel.

En nu hoop ik dat ik er en beetje inspiratie

uit kan putten.

Want het was een heel gewone week.

Met hondjes wandelen, boodschappen doen.

huisje werken

en wat breien en werken met lapjes.

O, en lezen.

Ik las het laatste boek van 

Lucinda Riley.

"De verborgen belofte."

Er is geen plaatje.

Het boek ligt beneden.

Maar het is een echte aanrader.

Een al eerder geschreven boek

dat nu door haar zoon wat is aangepast.

Maar het was toch een echte Riley.

Zoals we kennen van de 7 zussen serie.

Natuurlijk kwamen ook de blokken voor de 

vrolijke hexjes aan bod.

Op dit moment zijn het 40 basis blokken.

En af en toe kan ik het niet laten om ze aan elkaar te leggen.

Zo bij elkaar is het een gezellig stapeltje.  

 

Groen, groener, groenst.

Vanmorgen stonden de hondjes voor de achterdeur:

"gaan we buiten koffiedrinken?"

Maar het is vandaag toch echt te fris

om daar koffie te drinken.

Mijn favoriet plekje onder de boom is nu nog heerlijk groen.

Maar het wordt weer tijd voor warme truien.

Van een van de quilsters kreeg ik deze foto .

Een trui die bij mijn koelkast past. ;-)

Maar ja,

ze was echt te laat.

Want kijk eens:

Natuurlijk heb ik al een vestje in het groen.

Dus dat plagerijtje liep een beetje dood.

Omdat ik nog alles uit de laatste mooie dagen wilde halen

was ik veel in de tuin en onderweg,

Maar het wordt kouder.

Tijd voor een sok.

Ik had nog een leuke streng met allemaal pikkeltjes kleur.

En het wordt leuk.

Niet dat ik verlegen zit om nog meer sokken.

Maar zo'n klein werkje is zo handig om buiten te doen of mee te nemen.

De lavendelkleurige sjaal schiet nog niet heel erg hard op.

En ik zou vorige week dinsdag vrij houden om de quilt te sandwichen.

Ha, daar kwam van alles tussen.

Zo hielp ik een oude buurvrouw om een 

huizenruimer

te vinden om de verpleeghuiskamer van haar overleden zusje

te ontruimen.

Toen ik die morgen weer thuis kwam was een groot deel 

van de ochtend voorbij.

Wel knipte ik de achtergrondstof nog op maat.

Maar om te sandwichen moet ik mijn hele

atelier

verzetten.

Als het kon blijven staan is dat niet erg.

Maar als ik dat doe kan ik niet meer bij de kasten

dus dat is onhandig.

En voor vandaag hou ik het rustig want gisteren haalde ik mijn

7e??? coronavaccinatie en daar ben ik altijd een  beetje

wiebelig van.

Dus vandaag maar niet.

Groen.

Het is niet gemakkelijk om groen te zijn.

Groen kost poen.

Nee, de kleur groen staat er meestal niet zo goed op.

En het was heel groen hier de afgelopen week.

Niet alleen de lime-groene koelkast

was topic.

Ik wist ook nog hele groene tenen 

aan de afgelopen week over te houden.

Wat een regen! 

Ik weet niet hoe dikwijls ik voor de wasmachine

mijn spijkerbroek uit stond te trekken om die even te wassen.

Weer doorweekt na het hondjes uitlaten.

En dan mijn voeten.

Ook helemaal groen.

Tja, dat krijg je ervan als je op groene schoenen loopt.

Na 2 dagen droog weer zijn mijn tenen nog steeds een beetje groen.

De laatste bui deed ook wel de deur dicht.

In het dorp aan zee ging ik op zoek naar 

een pas geopend handwerk winkeltje.

Nooit gevonden.

Voordat ik er was begon het weer te gieten.

Eerst was ik in dezelfde straat ook al op zoek naar de nieuwe coronapriklocatie.

En toen begon het weer.

Hozen!

Dus snel naar de auto.

Het hield niet op met regenen.

Deze week maar weer een poging wagen.

Ook een beetje groen: de achterkant stof voor de blauwe hexjesquilt.

Natuurlijk goedgekeurd door Keesje.

Verder was het een week van hexjes rijgen.

Rode hexjes.

En hexjes aan elkaar zetten voor de vrolijke hexjes.

Morgen ga ik de blauwe quilt sandwichen.

Toch wel een van de vreselijkste klussen die ik kan bedenken.

Zo'n onhandige grote lap. 

En dat 3 keer.

Nee, er zijn leukere werkjes.

Maar ja, hij moet wel af.

Gelukkig wordt het weer beter.

En voordat iedereen uit zijn slof schiet:

dat dorp aan zee heeft inderdaad stadsrechten.

Dus is het een stadje aan zee.

 

Uitstelgedrag 2.0

Het kwam er maar niet van afgelopen week.

Mooi weer, lekker weg, gewoon zitten in de tuin.

Ik kan wel duizend uitvluchten verzinnen.

Maar eigenlijk is het gewoon: 

welkom in Huize Kakelbont.

 Herinner je je nog dat verhaal over de roze koelkast.

Nou, die werd lime-groen.

De roze was niet leverbaar op korte termijn 

en 

het werd toch wel heel erg nijpend met het 

warme weer

en een op zijn laatste benen lopende koelkast.

En ja, er waren door de jaren al heel wat

lime-groene

spullen het huis ingeslopen.

Lime-groen,

Anny-groen zal je misschien roepen als je 

dit blog al jaren leest.

De quiltsters noemden het altijd Anny-groen.

Want het was tijden lang mijn favoriete kleur,

Maar een koelkast maakt nog geen Huize Kakelbont.

Nu is er in de woonkamer ook een turquoise muur,

Stippeltjes behang en oranje gordijnen in de slaapkamer.

En een bruin-oranje muur in het atelier.

Ja, die was eerst ook Anny-groen.

En kijk: ook nog een oude Anny-groene stoel,

waarop je beter niet kan gaan zitten.

Hij is een beetje krak,

Nou is die groene koelkast ook wel een statement:

Eigenlijk, eigenlijk zou er een nieuwe keuken in moeten.

Maar...

Ik heb (nog) geen zin in de troep.

En helemaal geen idee hoe ik het wil hebben.

Dus laat ik dat lekker sudderen.

O ja, en ik deed ook nog wel wat.

Wat?

 Ik leek wel bezeten van restjesblokken stikken.

Mijn tafel hier in het atelier lag constant vol.

Er was geen plaats voor de laptop.

In ieder geval is er een leuk stapeltje blokken bijgekomen.

De rand zit aan de blauwe hexjesquilt.

En ik twijfel nu over de stof voor de achterkant.

De blauwe of de groene?

Ik denk dat ik het al wel weet.

Het hele blogje ging er over.

Anny-groen.

De blauwe maakt het saai.