Missen.

Oh, ik mis hem nu al.

Mijn fabulous sjaal is af.

Erg fotogeniek is hij niet.

Maar het was zo heerlijk breien.

Wol met zijde.

Niks kriebelend.

Ja, ik moet nog wel wat draadjes afhechten.

Mijn grote hobby! 

In de hitte van de afgelopen dagen 

was het heerlijk bankhangen 

met het breiwerk.

Puck lijkt te denken

“oh, nee, wie gaat er nu zitten breien in die vreselijke hitte”.

Gelukkig is het nu wat koeler hier buiten.

Hoewel ik net hoorde dat op Volkel

toch weer 40 graden werd gehaald.

Hier is het nu zo’n graad of 26.

Het is in huis warmer dan buiten.

Ik kan me nog niks voorstellen bij komende herfst en winter.

Toch komen er zeker dagen dat ik er in weg ga kruipen.

Op reis.

Dat past wel goed in deze vakantietijd.

Op reis gaan.

Jammer genoeg ben ik helemaal geen reiziger.

Een echte huismus,

dat is Rafeltje.

Nee, ik blijf lekker thuis.

Heerlijk in mijn eigen bed.

mijn eigen spulletjes.

Geen stress, geen dingen eindeloos regelen.

Ik doe gewoon leuke dingen thuis.

Naast het schilderen wil ik meer 

tijd nemen om te borduren.

Al een tijdje volg ik de Engelse 

textilestudygroup.

Zo vond ik ook dit boek van 

Shelley Rhodes.

Zij werkt niet alleen op stof.

Ook op papier.

En haar manier van werken spreekt me wel aan. 

Afgelopen week was ik een middagje bezig om zelf

kwasten te maken.

Ha, dat is echt iets voor mij.

Takjes, latjes en stokjes omtoveren tot 

bijzondere kwasten.

Cola pennen noemt Shelley het in haar boek.

Om dat de "kwast"

gemaakt wordt van een colablikje.

Je kunt natuurlijk ieder blikje nemen! 

Dan is het speelkwartier nog lang niet over! 

Nee, dan wordt het pas echt spannend.

Lijnen trekken met die leuke kwastjes.

Ik zie wel waar het eindigt.

Uiteindelijk moet er wel een onderwerp uit rollen

dat de lading van het werk dekt.

Veel borduursters werken met de

natuur als inspiratie.

Maar soms vind ik dat ook wel een beetje 

saai.

Voorlopig geniet ik nog van mijn materiaalonderzoek.

De Engelse textielstudiegroep vindt je 

hier. 

Jarig!

Het is een beetje een traditie geworden!

De verjaardag van de oude Mevrouw Rafel ook vieren 

op het blog. 

Veel wensen heeft ze niet meer.

Maar zo'n gezellige bos van De Pluktuin

weet ze altijd weer te waarderen.

Ooit was ze een jong meisje.

Hier links op de foto.

Met kort haar.

Net als de vriendin van haar zusje.

Die staat rechts op de foto.

Was een jaar ouder.

En ze heeft nog vlechten!

Mijn moeder liet haar haar afknippen,

ze vroeg het aan haar vader

die het best vond en zei dat hij zaterdag de kapper

wel zou betalen als zij direct wilde gaan.

Haar moeder vond dat korte haar maar zozo!

Dus staat trots te wezen met haar korte koppie.

Hoe oud ze ook weer werd?

102.

Om zichzelf te trakteren kocht ze een nieuwe 

duwrolstoel.

Onze oude van de Gemeente is inmiddels 23 jaar oud

en valt bijna uit elkaar.

Die is trouwens van mij.

Nog uit de tijd dat mijn dermatomyositis erg actief was. 

En er eentje aanvragen via de WMO?

Pfft: we hebben al genoeg te stellen om voldoende hulp te krijgen...

Als het kan lossen we het zelf wel op! 

Ik ga dat ding even in elkaar zetten.

En het uitje is ook al gepland:

aan het eind van de straat is een watertoren.

Daar staan inmiddels 5 stinkende grote varkens!

Ja,midden in het dorp.

En dat wil ze weleens zien. 

Oeps!

Tja, wat moet ik er nou van denken?

Ik vond deze foto van een borduurwerk

dat ik een jaar of 10 geleden maakte

terug in Pinterest als het werk van Sue Dove.

Nu was haar werk wel mijn inspiratiebron.

Maar het was  beslist niet zo 

dat ik haar werk een op een wilde namaken.

Ik beschouwde het als een echte Anny.

Moet ik er trots op zijn?

Of moet ik me schamen dat ik blijkbaar iemands werk namaak?

Ik weet het niet.

Wel dat ik Sue"s boek

"Painting with stitches"

heel graag gebruik als inspiratie.

Het is een van die boeken die ik zorgvuldig

bewaar en uit de kast haal 

om eens even te kijken 

hoe ik een borduurwerk 

eens zal aanpakken.

Haar stijl spreekt me erg aan.

Dit geborduurde geitje zit op mijn huidige dagboek.

En ook nieuw borduurwerk 

zoals linksonder 

maak ik in dezelfde stijl.

Het boek kreeg ik trouwens ooit van haar van

het nuttig en fraaiblog.

Wat ik gedaan heb om het te verdienen weet ik niet eens meer.

Wel dat het een cadeau voor het leven is!

Ik denk dat ik het maar als een compliment beschouw.

Sue schijnt nog steeds te borduren.

Maar vooral aan rug hooking te doen.

Ik weet zo snel geen goede Nederlandse vertaling.

Het heeft iets van tapijt knopen 

maar niet het smyrnawerk dat wij kennen.

In ieder geval is het volgens mij hier geen populaire techniek.

De beeldtaal die zij daarin gebruikt is 

echter wel dezelfde als in het vroegere borduurwerk.  

Zomerstand.

Het lukt me deze zomer maar niet om in de 

zomerstand 

te komen.

Waar het aan ligt weet ik niet.

Misschien heb ik die mooie zomer van vorig jaar 

nog te veel in mijn hoofd. 

Er is regelmatig tijd om even lekker in de zon te zitten

met een werkje en koffie.

Puck  komt er gezellig naast.

Nog nooit een hondje gehad dat zo op 

de bank buiten naast me kroop.

Binnen mag het niet meer sinds de nieuwe bank er is.

En zo komt de kleine meneer 

toch nog aan zijn trekken.

De zomerse guilty pleasures zijn er wel.

Zoals als het snikheet is een aflevering van 

BBC"s Escape to the country kijken.

Ik zou er nooit willen wonen.

In de getoonde traditionele chocoladedoos huizen.

Maar het blijft een prachtig land.

Waar ik ook nooit zou willen wonen omdat de verschillen

er zo groot zijn.

Mijn andere zomerse genoegen:

zomerjurkjes.

Het valt een beetje tegen.

Vaak is het hier aan de kust best nog fris.

Het was een rommelige week 

met wat schilderwerk,

hier en daar een breisteek.

 

In de achtertuin wordt gewerkt. 

Nieuwe schuurdeur, nieuwe poortdeur,

nieuwe schutting.

En je weet:

als er bij huis gewerkt wordt komt er niks uit mijn handen! 

Een van mijn tante zei altijd:

"die mannen houden mijn handen vast!"

Nou, dat is vast en zeker erfelijk.

Pfft, ik heb er echt last van.

Zal blij zijn als het klaar is.