zondag 24 juli 2016

Klein geluk.

De zomer is alweer zover dat de 
planten zaad maken.

Meestal doe ik dat in een
koffiefilter.
Even de naam erop.
En ik kan weer iemand blij maken.


Maar toen viel vrijdagochtend 
het vierde deel van de nieuwe quilt van Susan Smith,
je weet wel die met die lange naam
in de bus.

Daar zitten altijd bijpassende postzegels op.

Tja en die gaan niet zomaar de oud papierbak in. 


Laat ik nu net akeleizaad verzameld hebben! 


Een beetje knip- en plakwerk.

Zo'n envelop heeft meer hoeken...
en met de printer maak ik van eigen werk 
eigen "postzegels".

Zulke zegels die geen frankeerwaarde hebben 
heten officieel cinderella's.

Dus even wat opgezocht.
Stempeltje erop.


Draadje door het open onderkantje.


Zo is een nieuwe "zaadzakjeslijn" geboren! 

Klein geluk voor mezelf 
en ik denk ook wel voor degene die 
het zakje ontvangt! 

dinsdag 19 juli 2016

Proefje.

Even een proefje.

Ik heb een andere printer/scanner.
Alles gaat net weer even anders...



En ja hoor! Het lukt.

Een dagboekje met een geborduurd portretje. 

Heet, heter, heetst.

Ach, het is ook nooit goed 
of het  deugd niet! 

Maar op dit moment is het eerlijk gezegd 
wat te warm voor Rafeltje.

Terwijl het Nationaal Hitteplan 
hier nog niet eens van kracht is.

Misschien komt er wel zeewind.

En zeewind brengt af en toe 
ook de 
overbuurvrouw-van-de-quilts
naar deze kant van de straat.

Zou ze nog iets hebben om met ons te delen? 

Wie weet leest ze dit 
en waait ze aan met iets moois. 


Voorlopig zoek ik een koel hoekje op.

In een hoekje met een boekje. 

Deze stapel is van afgelopen maand.

De laatste van Gerbrand Bakker.
Wereldberoemd werd hij met 
"Boven is het stil"
En nu schrijft hij niet meer - zegt hij.

Maar dit dagboek was zeker weer de moeite waard.
Ik herlas 
Perenbomen bloeien wit.
Zat in Frankrijk tijdens de 2e wereldoorlog 
met "De nachtegaal"

Las af en toe een 
gedichtje van Jaap Robben.


Maar een echte aanrader is toch wel
"De stilte van The"
van Marie de Meister.

Ik vind het niet  eens zo bijster goed geschreven.
Veel algemeenheden of vergezocht 
literair zinsgebruik.

Maar het verhaal pakt direct. 

De achterflap belooft een 
indringend en meeslepend verhaal 
over een dochter die haar moeder nooit heeft gekend. 

En meeslepend is het zeker.
Het moest uit.

En toen het uit was 
begon ik gewoon weer bij het begin. 

Een bekend journaliste gaat na een 
reportage over adoptiekinderen
op zoek naar haar eigen afkomst. 

Dit zet haar leven behoorlijk op z'n kop
en moet leren accepteren dat haar moeder 
geen plaats in haar leven ziet voor de dochter.  

woensdag 13 juli 2016

Een bloemetje.


Het is vandaag echt een dag voor 
een bloemetje! 

Eerst maar eens beginnen met het
middenblok van 
"ontploft".

Een beetje kreukerig.
Maar alles zit eindelijk vast. 


Er gaat niets boven een 
echt boeketje. 

Of het nu een duur ding 
is uit de winkel 


of 
een boeketje uit de tuin! 

En er is een reden voor al die feestelijkheid. 


De oude Mevrouw Rafel viert 
vandaag haar 99ste verjaardag. 

Bijna 100 jaar in foto's.

Er zijn er niet zoveel.

Eentje als klein meisje van 4 
met een beertje en een broertje bij de 
achterdeur.

Die foto ligt linksboven en 
is helemaal vervaagd.


Tot de meest bijzondere foto.

Tweeentwintig is mijn moeder daar.
Ze zou gaan trouwen.

De uitzet was klaar.
Het huis gehuurd. 

Totdat de oorlog roet in het eten gooide.
Mijn vader zat in september 1939
toen Engeland Duitsland de oorlog 
verklaarde in Engeland.

En hij bleef daar.
Meer dan 6 lange jaren zagen ze elkaar niet.

Deze foto had mijn vader altijd 
boven zijn bed.
Van een briefkaartformaat 
van 
10 bij 15 cm.
was na de oorlog nog een 
kaartje van 8 bij 8 over.
Zoveel punaisegaten zaten erin
dat hij door bijknippen steeds kleiner werd.

Je snapt nu ook wel dat ik weinig tijd 
heb om te bloggen.

Alle zorg doe ik alleen.
Ik doe het graag... maar er blijft heel weinig
tijd over voor leuke dingen. 

  
Af en toe een kwartiertje...
Maar wel even snel een 
"halffabrikaatje' maken.

Voor het volgende boeket! 

woensdag 6 juli 2016

Ingelijst.


Dit deftige dametje is eindelijk ingelijst. 


Mevrouw is machinaal geborduurd met 
hier en daar 
een stukje handborduurwerk.

Ik naaide er ook twee haakjes op.
Die doen me denken aan de 
knoopsgatenlap die ik nog 
maakte op school.

Dat doen ze allang niet meer.

Zo'n lap met verschillende naden,
knoopsgaten, vetergaatjes,
verstelhoeken 
en haak en oogjes.

Jammer dat ik echt niet weet 
waar het ding gebleven is.

Wel weet ik nog dat toen de lap
e-i-n-d-e-l-ij-k 
af hij helemaal vuil en een beetje
stijf was van de zweterige handjes. 


Ze mag eventjes in de kamer pronken. 

maandag 4 juli 2016

Tassie!


Mevrouw Rafel heeft iets met tasjes.

Het liedje heet niet voor niks:
"Annie, hou jij me tassie effe vast!" 

Tussen haakjes: ooit werkte ik op een school 
waar ik regelmatig met het liedje 
begroet werd.

Gelukkig was ik niet de enige.
Er was ook een Bonnie.
Die werd regelmatig uitgenodigd om 
te komen spelen.

En Loesje was het snoesje van de 
de drummer van de band! 

Nee, ze wisten daar wel hoe je 
de boel vrolijk houdt. 

Een tassie dus.
Aan de bovenkant van het middenstuk
van de ontplofte quilt.


Ik maakte al eerder een tasje.


Kijk eens in het doosje: 
een tasjesblok.

Ooit gemaakt in opdracht van onze 
onvergetelijke quiltgroep.

Die maakten A4 quiltjes.
Die moesten in een passend doosje.

Iech, daar had ik helemaal geen zin in.
En nam een doosje van 15 x 15 cm.
Zo dat scheelde vast werk. 

Ik was het er niet mee eens.
Die A4 lapjes zijn leuk om iets te proberen.
Maar wat doe je er verder mee????? 

Nou ja, ik heb nog iets om jullie te laten zien. 
Komt het toch nog van pas. 


Het valt me op dat ik er best werk van maakte.
Een losse klep en een kralenrandje. 

Maar geen binding.


Er zitten nog meer leuke dingen in het doosje.
Zoals dit kleine blokje. 


Tassen tekenen is ook leuk.
Hier een tekening 2003 (schat ik) 
met al m'n tasjes en de hondjes die 
me kritisch ondervragen over het nut 
van nog een tasje...


Het allerleukste van die tekeningen is dat ik in de kantlijn
dingen schrijf die ik hoor tijdens het tekenen
op radio of tv.
Zo zegt Jan Mulder hier in Barend en Van Dorp 
dat kippen geen Chinezen zijn....

?????? 

Waar zou dat overgegaan zijn vraag ik me nu af. 


Tenslotte nog een all over tasjespatroon
dat ik ontwierp voor 
ja,voor wat eigenlijk?