maandag 27 juni 2016

Nuttig.

Komt dat even goed uit: 

ik wacht op de loodgieter.
Nee, gelukkig geen lekkages.

Het is hier in het westen op 1 nacht na
vreselijk meegevallen met 
het weer.

Nee, ik moet gewoon een 
nieuwe keukenkraan.

De oude zit er al in sinds ik in 1980
in dit huis kwam wonen.

En verder kan ik niks.


Nou ja, ik zou wel wat anders kunnen gaan doen hoor.

Maar buiten kan echt niet.

Die "murenmannen"
van de buren maken toch een 
zooi! 


M'n tuintje heb ik al -tijdelijk- opgeheven.

En overal loopt rood baksteenstof van de ramen en muren! 

En binnen kun je nauwelijks denken door het lawaai.


Het werd zo leuk.

De eerste aardbei.
Alweer een dikke week geleden.


En de eerste  courgette.
Mmmm...  ratatouille! 


Af en toe een tekeningetje om mezelf aan 
te sporen mijn vrije dag niet te verlummelen.


Eindelijk komt er schot in het middenstuk 
van "ontploft". 


Ik probeerde wat te journallen.
Met zelfgetekende fantasiebeestjes
volgens het boek van Carla Sonheim.

In de krant stond een inspirerend
stukje over de lege dierentuin in Emmen. 


Daar wonen volgens mij nog wel meer 
fantasiedieren.

Hoewel... al die slakken meten zonder huisje 
in de tuin zijn wel een kwelling hoor.

Ze eten alles op en 
zolang het niet droger wordt 
tieren ze welig. 

Iech, ze (die murenmannen) zetten een soort 
hogedrukspuit op m'n ramen om alles schoon te wassen,
dat doen ze dan wel weer! 

Wie weet stoppen ze wel snel voor vandaag.
Ze waren er tenslotte al om 7 uur vanochtend 
en het is nu kwart over twee.


Het merklapje van de Quilthoeve is ook af! 

In 4 weken! 

Let wel: dat is een persoonlijk record.

Ingrid van de Quilthoeve zei nog optimistisch:
"Maar dat is toch voor het eind van de zomer wel af"
toen ik zei:
"Het wordt wel een meerjarenplan hoor"

Oh, ik hoop wel dat dat niet het eind van de zomer betekend.


Voorlopig ga ik maar weer verder met mijn 
"Lieve Lita" lapjes.

Lieve Lita,

Af en toe val ik voor de charmes van een lief 
borduurlapje.
Dat is allemaal goed en wel
maar
er gaat zoveel tijd in zitten.

Het lapje gaat zo meteen in het 
borduurkoffertje
en 
ik doe er niks meer mee.

Waarom doe ik het.
En is het nog af te leren? 

Toch benieuwd of Lita raad weet. 



maandag 20 juni 2016

Afgelast!

Alle langere hondenwandelingen
worden tot nader order
AFGELAST.


Nou, ze juichten nog net niet.
Maar het scheelde niet veel! 

Die arme beesten:
het water sijpelt uit hun haren als ze 
alleen maar een neus om het 
hoekje van de deur steken.

"Afgelast" kennen we ook van de 
reclame.

En daarna gaan ze aan de 
ontbijtkoek met dik boter.

Zoiets deed ik afgelopen week.

Ik smachtte naar een zoet broodje.
Maar niet zo'n glazuurbrekend zoet 
bakkersbroodje. 

Dus zat er niks anders op 
dan zelf bakken.  

Nu stond er op het 
maandagdaandag blog 
vorige week een kaneelbroodjesrecept 
uit het boek
"Weekend ontbijtboek"
van Yvestown.

Als deeg werd croissantdeeg  gebruikt.

Ik paste het recept iets aan 
en ging uit van kwark-oliedeeg.


Voor 12 broodjes 
verwarm je de oven op 
180 o voor.

Je gebruikt een muffinvorm met papiertjes.

Het deeg maak je van;

300 gram bloem
1 zakje bakpoeder
1 afgestreken theelepel zout,
150 gram magere kwark,
6 eetlepels melk, 
en 6 eetlepels olie.

De bloem, het zout en de bakpoeder droog mengen.
Kwark, melk en olie toevoegen 
en tot een samenhangend deeg kneden.

Kneed het deeg nog 1 minuut door.

Rol het uit tot een lap van 30 bij 25 cm.

Bestrijk het deeg met 40 gram gesmolten boter.
en bestrooi het met een mengsel 
van 3 eetlepels bruine basterdsuiker
en 2 eetlepels kaneel.

Rol het deeg op en 
snij er 12 plakken van.

Leg deze in de vormpjes en 
bak ze in 15 tot 20 minuten gaar.

Als je de boter vervangt door wat koffiemelk
en in plaats van suiker 100 gram rozijnen neemt
krijg je heerlijke rozijnenbroodjes.
De\e na het bakken wel even 
bestrijken met warme abrikozenjam. 

JAMMIE! 

woensdag 15 juni 2016

Kleurig.

Het was een kleurig en onrustig weekje!c


Heerlijk in het zonnetje gewerkt 
aan de kleine grannies. 


Ik weet trouwens niet wat ik leuker vind:
de bolletjes sorteren of haken.
In dat sorteren gaat trouwens veel tijd zitten! 


Al een tijdje speel ik met het idee
om de gekleurde hoek 
in mijn atelier een ander 
kleurtje te geven.

Maar dat kiezen valt nog niet mee.
Ooit was het wandje goudgeel,
rood, ander groen, lila en 
nu weer grannygroen.

Maar toen ik een ander quilt ophing 
ging sloeg de twijfel toe: 
dit kleurt wel erg mooi.


Deze blokjesquilt maakte ik 
20 jaar geleden.
Ik heb hem nog nooit op m'n blog gehad! 

En..de lat was kwijt! 
Hij hangt nu even op een 
tonkinstok uit de tuin 
Een beetje scheef ja!

Opus 4 heet ie.

Dat komt omdat ik heel wat blokjes in 
elkaar stikte tijdens de 
muziekles.
In die tijd deed ik havo-muziek.

Na jaren dwarsfluit gespeeld te hebben
wilde ik weleens wat meer weten over de 
achtergronden van de muziek. 
Maar het waren stroperige lessen
waarin weinig gebeurde.


Tijd voor een blokje dus.
En je snapt het al:
dit was de vierde quilt die ik maakte. 


Jaren later maakte ik deze 
ultieme rafeltjesquilt.


Van flanel.
Die quilt is ingepikt door Lizzy.
Hij lag altijd in m'n atelier.

Je weet dat het er in de winter 
gemeen koud kan zijn.
Dan is zo'n kleine dekentje 
over de knietjes heerlijk.

Maar die kleine boef 
pikte hem al snel in.


Dus hangt ie heel vaak aan een rekje te drogen 
na een handwasje in een grote teil.

Dat ding  rafelt zo erg,
die kan echt niet in de droger of de wasmachine. 

Dat een kleurig weekje was geloof je nu 
denk ik wel.

De onrust zat hem vooral in de 
buren.
Die laten hun de voegen van hun huis uitboren 
en de gevel reinigen.

Een troep! 
En een herrie! 
Overal grijze cementpootjes van de hondjes.
Stof happen.
Mijn oren tuten nog.

Typisch een mannending.
zo'n gevelreinigen.
Rafeltje reserveert wel voor haar huisje.
Maar zoiets onzinnigs als 
stenen reinigen, 
dat is gewoon nooit in haar 
hoofd opgekomen! 

Dat huis blijft echt wel staan hoor! 


donderdag 9 juni 2016

Op steeltjes.

De meeste patroontjes die ik voor de 
"ontploft"quilt gebruik 


knip ik uit de hand.

Niet omdat ik denk 
dat ik het beter kan! 

Nee hoor, het is gewoon gemakzucht.



"Oh, dat kan ik wel even zelf". 

Ook de stoffen die ik gebruik 


(heel vaak Kaffe Fasett stofjes) 
vragen om 
werken zonder patroontje. 


Het is erg leuk om 
de bak met stofjes door te ploegen 
(en een vreselijke bende te maken!) 
op zoek naar het juiste stukje.


Veel lapjes zien er ondertussen 
dus ook uit als een grote 
gatenkaas. 

Het eerste 
bloemenmandje is af.

Het is een woud van steeltjes geworden.
Wat ook niet hielp was het 
hengseltje.
Daarvoor koos ik een lichtgroen ruitje.

Door alle steeltjes zie je het bijna niet meer.
Dat  moet bij het volgende 
mandje anders. 


Ik speel ook weleens leentjebuur hoor.

Tegen de bij van Susan Smith 
kan niemand op.

Ik heb het patroon.
Dus wat let me om hem te gebruiken? 

Zonder dat ik het patroon had zou ik 
het minder gemakkelijk doen.

Midden jaren 90 deed ik 
een deel van de Bee's bij Ted Storm.

Voor iedere Bee maakte ik een 
werkje met patroontje.
En het was altijd zuur om te zien 
dat die patroontjes gewoon gekopieerd
en verkocht werden.

En ik hoefde er niet van te leven.
Het moet wel leuk blijven! 
Dus betaal ik voor wat ik gebruik.
Dat slaapt lekkerder. 


Ook met steeltjes:
de rozen.

Heel veel lezers zullen zich afvragen 
waarom het blog toch rafels en 
rozen 
heet.

Rafels, ja dat spreekt vanzelf.
Maar waar zijn die rozen? 


Hier! 

Mijn favoriete roos:
New Dawn. 

Hij bloeit maar kort.
Is een rambler.
En heeft uitlopers van wel 10 meter.
Dus is flink snoeien. 
Maar zo mooi. 


De tuin is nu op z'n mooist.

Zeker nu het zulk heerlijk weer is.


Eindelijk strandweer! 

Hoe ik daar naar verlangde blijkt wel 
uit deze tekening van 
9 november van vorig jaar... 

vrijdag 3 juni 2016

Ontploft.

Bij het woord ontploft denk
ik meestal eerst aan Twitter.

Ooit, in een heel ver verleden 
toen Twitter pas begon 
was ik er ook wel te vinden.

 Al die hijgerigheid
tegenwoordig is niks voor mij.

Nee, ik bedacht dat de nieuwste 
quilt waaraan ik werk 
en die de werktitel 
"Dresden plate quilt"
had 
 ontploft ga noemen.


Gewoon omdat binnen de 
kortste keren mijn atelier bezaaid is met lapjes.

Maar ook omdat ik hem
helemaal vol ga appliceren.

Mijn voorbeeld  is de hele drukke quilt 
in het boek van Margaret Sampson George. 


Dat wordt nog een flinke klus.

Heerlijk op m'n gemakje 
"eilandjes"
maken van de verschillende onderdelen. 

Margaret schreef in haar boek: 
maak eerst heel veel mandjes, steeltjes en 
bloemen want mand voor mand werken 
 is het niet...
(om de quilt zit namelijk een rand 
met heel veel bloemenmanden) .

Dus dat deed ik vandaag 
op m'n vrije dag.

En nee, de vogeltjes hebben 
nog steeds geen pootjes. 
ik denk dat ik ze maar borduur
want die van stof worden wel heel plomp.