Nuttig.

Komt dat even goed uit: 

ik wacht op de loodgieter.

Nee, gelukkig geen lekkages.

Het is hier in het westen op 1 nacht na

vreselijk meegevallen met 

het weer.

Nee, ik moet gewoon een 

nieuwe keukenkraan.

De oude zit er al in sinds ik in 1980

in dit huis kwam wonen.

En verder kan ik niks.

Nou ja, ik zou wel wat anders kunnen gaan doen hoor.

Maar buiten kan echt niet.

Die "murenmannen"

van de buren maken toch een 

zooi! 

M'n tuintje heb ik al -tijdelijk- opgeheven.

En overal loopt rood baksteenstof van de ramen en muren! 

En binnen kun je nauwelijks denken door het lawaai.

Het werd zo leuk.

De eerste aardbei.

Alweer een dikke week geleden.

En de eerste  courgette.

Mmmm...  ratatouille! 

Af en toe een tekeningetje om mezelf aan 

te sporen mijn vrije dag niet te verlummelen.

Eindelijk komt er schot in het middenstuk 

van "ontploft". 

Ik probeerde wat te journallen.

Met zelfgetekende fantasiebeestjes

volgens het boek van Carla Sonheim.

In de krant stond een inspirerend

stukje over de lege dierentuin in Emmen. 

Daar wonen volgens mij nog wel meer 

fantasiedieren.

Hoewel... al die slakken meten zonder huisje 

in de tuin zijn wel een kwelling hoor.

Ze eten alles op en 

zolang het niet droger wordt 

tieren ze welig. 

Iech, ze (die murenmannen) zetten een soort 

hogedrukspuit op m'n ramen om alles schoon te wassen,

dat doen ze dan wel weer! 

Wie weet stoppen ze wel snel voor vandaag.

Ze waren er tenslotte al om 7 uur vanochtend 

en het is nu kwart over twee.

Het merklapje van de Quilthoeve is ook af! 

In 4 weken! 

Let wel: dat is een persoonlijk record.

Ingrid van de Quilthoeve zei nog optimistisch:

"Maar dat is toch voor het eind van de zomer wel af"

toen ik zei:

"Het wordt wel een meerjarenplan hoor"

Oh, ik hoop wel dat dat niet het eind van de zomer betekend.

Voorlopig ga ik maar weer verder met mijn 

"Lieve Lita" lapjes.

Lieve Lita,

Af en toe val ik voor de charmes van een lief 

borduurlapje.

Dat is allemaal goed en wel

maar

er gaat zoveel tijd in zitten.

Het lapje gaat zo meteen in het 

borduurkoffertje

en 

ik doe er niks meer mee.

Waarom doe ik het.

En is het nog af te leren? 

Toch benieuwd of Lita raad weet.