Saai.

Het is een beetje saai op mijn blog.

Niet dat mijn leven saai is.

Maar... op het lapjes- en draadjesfront 

gebeurt er niet zoveel.

Mijn dagboek is bijna vol.

Dus maak ik een nieuw borduurwerkje 

voor de cover,

Ik maak die werkjes al jaren en 

sommige zijn ingelijst.

En ook wel een beetje dierbaar.

ik breide aan een sok: saai! 

En ik reeg aan de "Lieve Lita" blokjes.

Voordat er weer een rand aan de quilt kan 

moet ik eerst 14 blokjes rijgen.

Ik geloof dat ik nu aan blokje 11 bezig ben.

Het is wel heel leuk dat ik de quilt al volop in gebruik heb.

Heerlijk zo 's avonds op de bank.

En lezen, altijd eventjes voordat ik ga slapen.

Ik koos dit boek van Kristin Hannah.

"Als de wolven huilen".

Echt een aanrader, zoals alle boeken van deze schrijfster.

Over een meisje dat gevonden wordt in een

dorpje met een wolf in haar armen,\.

Ik had het boek net gekocht toen het 

ook werd aangeraden in de boekenrubriek

van de talkshow Eva.

Overigens zou je het boek kunnen kennen.

Het werd eerder onder een andere titel uitgegeven.

Spannend.

Of juist niet spannend?

Nou, eigenlijk gebeurd hier niks opwindends.

Of het moest zijn dat Keesje de kaas van mijn brood at.

Met die boef kan ik niks aan eten op tafel laten staan.

En meestal gaat het goed.

Maar nu wilde Puck wel naar buiten, niet naar buiten.

En was ik alvast met het ontbijt begonnen toen 

Puck toch maar besloot om naar buiten te gaan.

Weg kaas.

De boterham lag er onaangeroerd bij.

De dief!

Even kijken of er nog spectaculaire ontwikkelingen zijn 

in de breimand.

Niet echt.

Ja, het is een ander mandje.

Inmiddels heb ik weer 4 verschillende sokken

op de pennen.

Oh, Anny.

Maar daar heb ik een goed excuus voor:

ik geef een groepje sokkenbreiles.

Brr... het is niet zo saai als het klinkt.

En de leerlingen zijn van goede wil.

Maar het valt ze nog niet mee.

Volgens mij leerden ze het eerst verkeerd bij iemand anders.

Zelf wilde ik een tekencursus volgen van een

aanbieder in de VS.

Kan niet: not availble where you live.

Niet hier te volgen dus.

Toen zocht ik het Instagram account van de

lesgeefster op.

En ging aan de slag.

Het is ook een beetje decoratief tekenen.

Maar heel leuk om te doen.

De Lieve Lita quilt groeide ook weer 

een stukje.

Tja, en dat was de spannende week van Mevrouw Rafel.

Onze kleine boef Keesje wil niet eten.

Ik hoor hier zijn darmen rammelen.

Dat wordt weer een partijtje spugen.

Oei.

Spannender kan ik het niet maken.

 

Uit de oude doos.

Mevrouw Rafel is al wat ouder en af en toe 

hoor 

ik het mezelf zeggen:

"vroeger..."

O,o,o,

er gaat dan ook altijd in mijn achterhoofd een liedje spelen.

"Heel lang geleden, toen elfjes nog bestonden

en

een heks in een huisje van koek."

Dat leuke liedje van Yentl en de Boer.

Als je het niet kent moet je heet\eerdaags toch even opzoeken 

op You Tube.

Waarom ik aan vroeger dacht:

Ik kon het sokken breien toch niet laten.

Ik wist dat ik een jaar of 7 geleden materiaal kocht voor deze sokken.

Samen met dat leuke boekje van Soxx.

Het kwam er niet van.

Telkens als ik mijn atelier opruimde 

kwam ik het weer tegen.

Ja, ooit, ooit ga ik dat doen.

Dus nu maar proberen.

Ook met het thema vroeger: dit boek met een gedeeltelijk

historische achtergrond.

De Finse domineesdochter Jenny zet zich in voor betere 

huisvesting van de fabrieksarbeiders.

Hierbij komt ze stevig in aanraking met de zoon van de eigenaar 

van de katoenfabriek.

Of het goed afloopt?

Er schijnen nog meer delen te komen.

Maar ik heb ervan genoten.

Een heel ander boek:

Wondermond van Anne-Gine Goemans.

Jaren geleden, o, daar heb je het weer, las ik 

haar debuut: 

Ziekzoekers.

Inmiddels schreef ze veel meer boeken, maar was ik haar een beetje

uit het oog verloren.

Misschien maakte Ziekzoekers

indruk op me doordat ik ook via het 

familiebedrijf de bollenhandel kende.

Ziekzoeken doe in de bollen op het land.

Een zieke bol kan heel wat schade aanrichten.

En als kleine meisje liep ik wel met mijn vader door

de bollen ziek te zoeken of te ziekzoeken?

Dat weet ik niet hoe je dat moet zeggen.

Maar ik had het boek nog en dat wil

zeggen dat het indruk gemaakt had.

Wondermond verscheen deze zomer en 

weet een vissersdorp. een parenclub, beleggingsfraude

een scheepsramp

aan elkaar te koppele.

En is daarbij ook een geweldige 

coming-of-age roman.

Anne-Gine Goemans weet 

allerlei ander feiten en feiten ook in haar boeken 

te verwerken.

Daar moet heel veel onderzoek aan te pas komen.

Of een hele grote algemene kennis!

De boeken hebben ook af en  toe een rauw randje.

Maar wat mij betreft ook een 

aanrader.

Zou het ook goed doen op de leeslijst voor 

de middelbare school.