Vliegen!

Wat vliegt de tijd.

Een week is zo om.

En  zo vraag ik me af:

"wat deed ik allemaal?"

Nou, vooral heel veel buiten lopen in de regen 

en 

hondjes drogen.

Brr, Wat ongezellig.

Iedere dag was er wel even een uurtje

om aan de hexjes te werken.

Dat is gewoon stug doorzetten.

Het vierde grote blok is bijna af.

En ik had zo'n zin in gewoon weer een ouderwets 

te knoeien met draadjes en lapjes.

Het hoeft niks te worden.

Maar het lijkt wel wat te worden.

Jaren geleden maakte ik van die antroposofische

poppen 

van natuurlijke materialen.

In het hoofdjes maken gaf ik ook les 

en 

ik maakte dan altijd een clowntje.

Dat gaf mensen te tijd te proeven 

of het iets voor hen was.

Maar dat doe ik al jaren niet meer.

Zelfs al mijn voorbeeld poppen heb ik niet meer,

Met de herfst zo erg aanwezig 

kwam het idee voor een herfstpopje op.

Ik ben niet z'n fan van deze donkere tijd.

Maar ik heb ook geen materiaal meer.

Speciale poppentricot en ondertricot.

Voor die hele kleine hoofdjes is dat geen probleem:

een duik in de sokkenla 

was voldoende.

Eentje verfde ik in de thee een huidkleur.

En kijk het lukt.

Om het popje af te maken wil ik een blad als 

bedje maken.

Dus gebruikte ik een blad van de plataan 

hier aan de overkant als patroon.

En de zaterdag bijlage van de krant als patroonpapier.

Kijk een wat er gebeurd als je het patroon omdraait.

Wat een verrassing!

Kijk dat is wel een heel mooi plaatje.

Poppedijn is nog niet klaar.

Kan ik lekker nog verder prutsen met lapjes en draadjes. 

Vraag het Keesje.

Keesje weet het beter! 

Herinner je je nog  de foto van vorige week 

met het breiwerkje?

Nou, later op de dag kreeg Kees het te pakken 

en 

werd het een onuitwarbare knoedel.

Ik was al niet zo blij met het 

blauw-witte begin.

En het breide ook niet mooi op.

Bovendien zat een deel zo in de knoop dat 

het kleurverloop

niet meer zou lukken.

Gelukkig heb ik een aardige voorraad

draadjes en bolletjes.

En ik vond nog een bol Unicat.

De samenstelling van die draad is anders

en

hij breit ook mooier op.

Je snapt dat ik het werk nu zorgvuldig opberg

achter een deurtje.

Wel lastig want even weglopen van het werk als ik lekker

op de bank zit is er niet bij.

Wat vliegt de tijd.

Iedere dag is er wel even tijd 

om met de hexjes te spelen.

Kan niet wachten tot ik het volgende 

blok weer kan gaan maken.

Maar eerst weer 12 keer 11 hexjes 

aan elkaar zetten.

Dat is het minst leuke werk.

Rond 2000

moest iedereen ineens een hexagonquilt

met 2000 

verschillende stofjes.

Wat een gekte was dat.

Ik deed ook mee.

En ik heb ze hoor:

2000 hexjes, geregen en wel.

In twee doosjes.

Hier in de kast.

Even de bench met Kees weghalen

dan kan ik een foto maken.

Ogenblikje.

Kijk eens.

Zo die kunnen weer in de kast.

En nee, ze kunnen niet in deze quilt 

want ze zijn een maatje kleiner! 

Nu even terug zetten en Kees weer op zijn plekje.

Over een maatje kleiner gesproken:

misschien ken je die leuke boompjes 

van Anna Jantina.

Je kunt haar vinden op Instagram onder 

@anna_jantina.

Daar bestelde ik malletjes om die leuke boompjes te maken.

Nu niet direct allemaal er naar toe hollen:

ze zijn uitverkocht.

Ik deed ook aan bosbouw.

Maar ik maakte vergeleken bij dit patroon 

echte woudreuzen.

Maar ik kan er een klein quiltje van maken.

Deze week toch eens zo'n kleintje maken.

Het lijkt me een heel gepriegel

Heb je geen Insta en wil je toch werk zien van 

Anna Jantina?

Dat kan.

Er stond een artikel over haar quilts in de 

Brocante living no. 5 

van de Ariadne.

Altijd zo gezellig die lapjes foto's.

OP de bank.

Het wordt weer tijd om 

gezellig 

op de bank weg te kruipen met een boek.

Of een werkje.

Dat deed ik deze week met dit boek.

Het is geloof ik uit 2018.

Dus al even uit.

En gaat over de succesvolle Elin,

fotografe in New York, 

die lange tijd het verhaal over hoe en waar ze is 

opgegroeid 

weet te verbergen voor haar man en dochter.

Totdat iemand uit haar jeugd contact zoekt.

Dan begint een reis,

een onderzoek naar wat waar is.

En of de herinneringen die we allemaal wel hebben wel kloppen.

Een prachtig boek.

En zeker een aanrader.

Gisteravond had ik geen tijd om op de bank te hangen:

tijd om het vierde grote blok van de hexjes te leggen.

Ineens was het een uur verder.

Wat is dit spannend.

Vanmorgen legde ik alle delen alvast tegen elkaar.

Beetje scheef, puntje schoen.

 

Tot nu toe ben ik er heel tevreden over.

Maar de boog kan niet altijd gespannen zijn.

Ik zocht een werkje 

voor-bij-de-tv-op-de bank 

dat niet al te ingewikkeld was.

Jaren geleden kreeg ik eens een bol Scheepjes Whirl.

Ik startte een gehaakte sjaal.

Maar o, wat had ik een ruzie met die draad

die uit 4 draadjes bestaat voor het kleurverloop.

Telkens haakte ik in de draad.

De lol was er al snel vanaf.

Bovendien kies ik niet snel voor blauw.

Voor de hexjes moest ik dan ook blauwe stofjes bijkopen. 

Nu met breien gaat het goed.

Hoe lang dat goed gaat weet ik niet.

Keesje heeft ook veel interesse in die grote bol.

Keesje is een beetje verwend.

Hij haat regen en bij het minste drupje

blijft hij al op de drempel zitten:

"Ja, bekijk het! "

denkt hij.

"Ik ga echt niet naar buiten!"

 

Andermansveren.

Pfft!

Dat was even rennen.

Na al dat verbouwen was de schuur een soort 

uitdragerij geworden.

En ik kon ook niet meer bij mijn scootmobiel.

Die stond helemaal achterin.

Deze zomer had ik hem nauwelijks nodig.

Maar nu wordt alles lopend doen wel zwaar.

Kan ook met de auto. 

Maar die kippe eindjes?

Nou ja, hij staat te laden.

Af en toe een bezorgde blik uit het raam 

of

er nog geen rook uit de schuur komt.

Die acculaders zijn berucht

als het om brand veroorzaken gaat.

Puck was er als de kippen bij om op de 

plank te klimmen.

Hij is gek op een gratis ritje.

 Eerst maar een die andermans veren.

Kijk een wat een prachtige top 

de-overbuurvrouw-van-de-quilts heeft gemaakt.

En deze dan.

Zo leuk.

Een echte scrappy quilt waar ze zo goed in is.

Tja, dat krijg je als je een jaar niet blogt: dan kun je ineens hele

mooie dingen laten zien.

IK zelf ga als een slak.

Er werden al wat bollen gepoot.

Piepkleine narcissenbollen die ik dit voorjaar overhield.

Toen ik vanmorgen met de hondjes langs de Welkoop wandelede

zag ik leuke hangplanten.

Dus die met de auto opgehaald.

Kijk: dan mis ik de scootmobiel.

Want de winkel is hier om het hoekje.

Nog 7 hexjes en dan staat dit blok van 12 x 11 hexjes ook weer aan elkaar.

Dan begint weer het allerleukste: 

een nieuw blok leggen. 

Ik begin weer een beetje in mijn leven te groeien.

Gisteren bakte ik sinds lange tijd weer iets.

Zoete bolletjes met jam

uit de Country Living van deze maand.

Leuk en gemakkelijk recept met yoghurt.

Goed kneden en er kan eigenlijk niks mislukken.

Sluit ik af met een bloemetje.

Rozen.

Want dit blog gaat vaak over rafels.

Maar die rozen horen er toch echt bij.

Ze raakten een beetje vergeten nadat die leuke pergola 

met 

New Dawn rozen werd afgebroken. 

En dat is dui-hui--zend!

Ken je het liedje van Yentl en de Boer:

Heel lang geleden,

toen elfjes nog bestonden 

en 

een heks in een huisje van koek! 

Nou dat doet me denken aan de start van dit blog in 2011.

Dat is heel lang geleden.

Vandaag mijn 1000ste blogje

op blogspot.

Maar ik maakte er veel meer.

Herinner je je weblog nog?

En dat weblog weglog werd.

Nooit meer iets van terug gevonden.

En dan zeggen ze nog wel dat er nooit iets verdwijnt van het internet!

Nooit meer iets terug gevonden.

Ik was niet alleen.

Ik herinner me dat ik met een andere blogger overstapte,

hoe spannend we het vonden.

Want hoe werkte dat bloggen bij Google nou toch?

Ik kijk even terug en zag met blauw versierde cupcakes.

Maar dat was een oude foto want die maakte ik dat jaar

voor mijn verjaardag in mei.

Er er was wat te vieren:

ik was terug in blogland.

Die eerste blogjes gingen over het 365 dagen 

beestjes tekenproject.

Wat was dat leuk. 

Herken je ze nog: breiende geitjes, konijnen met een 

wortelparaplu en een hond met een gebroken arm.

Ze zijn er nog hoor.

Zoet in drie diepvriesdoosjes.

Zo gauw het deksel er maar weer op.

Wat deed ik eigenlijk afgelopen week? 

Even door de foto's.

Ik zette wat hexjes aan elkaar.

En zocht het doosje met collagefodder op.

Collagefodder.

Fodder is voer.

Voer  voor collages dus.

Altijd handig om je dagboek mee te verfraaien.

Maar ook om een blad alvast voor te bereiden.

Zo heb je nooit last van het lege bladzijden syndroom.

Oh, hier zit toevallig een potloodtekeningetje.

Maar ik gebruik ook washitape.

Al jaren langs de zijkanten van het blad.

En verder ook voor de leuk.

Kijk zo ben je gauw klaar.

Ik vond een schattige doos met hele leuke tape.

En besloot die mezelf maar cadeau te doen.

In mijn dagboek komt veel meer dan dat.

Afspraken, weetjes over de tuin, de vlooiendruppels

van de hond.

Een leuk breimotiefje.

Een stukje in de krant over het weer van afgelopen zomer.

De boeken die ik nog wil lezen.

Een teken probeerseltje.

Maar ook de gebruiksaanwijzing van mijn wasrek.

Ik ben niet zo handig.....

Zo ik duik even onder tafel: 

Daar staan alle boeken vanaf 1995.

Dagboeken maken doe ik al sinds ik een tiener was.

Maar van voor 1995 is er niets meer.

Ik kreeg in 1990 kanker en schreef 5 jaar niet.

Daar was geen plaats voor.

En al die eerdere boeken vernietigde ik.

Ik wilde niet dat die door anderen zouden worden gelezen.

Nu kan het me niet zoveel meer schelen en 

laat ik ze los.

Overigens zijn dit ze lang niet allemaal!