woensdag 30 juli 2014

Dekentje.

Gisteravond heb ik een eind gebreid,
oh nee, sorry,
gehaakt aan het kleine crochet-a-long dekentje.


Tollebol wilde het dekentje wel even showen op de late avond.


Maar daar bleef het niet bij!
Het is gewoon een heerlijk dekje om een tukje onder te doen.


Bij daglicht ziet het dekentje er nog vrolijker uit.
Voorlopig gebruik ik het om mijn zomerse mandje mee af te dekken. 


Mevrouw Rafel heeft ALTIJD een mandje bij zich.
Een echt dietistenmandje noemen sommigen het.
Waarom weet ik niet maar bijna alle collega's die ik 
ken lopen/liepen met een mandje.


Hoewel ik al geruime tijd niet meer als zodanig werk heeft het mandje
nog niet het veld geruimd! 

En voor de zomer heb ik nu een heerlijk ding.
Wit van plastic waslijn. 
Beetje jaren 50. 


Nog even de randen van wat dichterbij. 


Het opgevouwen dekentje, zo in de kast
is ook echt snoepgoed voor het oog. 


 Naast het haakwerk voor de grote deken ben ik weer in de gossip 
gedoken.
Ik ben nu bezig met de rand. Hoewel ik nog lang niet klaar ben met de blokken.
Ik heb lang getwijfeld of ik de rand wel zou maken.
Maar na een aantal tops gezien te hebben maakt die rand het toch wel
helemaal af!
Het is een gemakkelijk werkje voor onder de koffie bij de oude Mevrouw. 





vrijdag 25 juli 2014

Zoek!

Net als 2 weken geleden heb ik vanmorgen een
atelierochtendje ingepland.

Lekker een ochtendje voor mezelf.
Beetje tutten, beetje tekenen, misschien wat steekjes doen.

Er hoeft niks!


Als ik nou eens zou beginnen aan het kleine bloemenmandje
van de "gossip"? 

Oh, nee he? Lichte paniek!
M'n corsetbalein is zoek.
Hij ligt niet op zijn vaste plekje! 

Laden worden open getrokken, dozen verzet, een boekenplank
leeg gemaakt.
Niks! 
De hondjes stuiven bij al die onrust snel het atelier uit.
"We kunnen niet eens even rustig bijslapen!"

Om wat????
Een corsetbalein.

Een ouderwetse metalen corsetbalein.


Kijk: daar ie ie! 
Op zijn vaste plaats maar weggeschoven onder het mandje. 

Tja, Mevrouw Rafel kan niet zoeken.
Dat is algemeen bekend. 

Maar een corsetbalein... waar zou ze die in 
hemelsnaam voor gebruiken? 


Daar maakt ze biesjes mee voor mandjes en stelen van bloemen om te appliceren.

Ooit kocht ze in Antwerpen een handig apparaatje 
dat schuine biesjes kon maken.
Maar dikke vriendjes werden die twee niet.

Je ziet de balein is precies een kwart inch breed.
Even afspelden.


Onder de machine en stikken maar.


Het naadje kort afknippen.


Balein erin.


Naadje aan de achterkant plat strijken.


Even de voorkant strijken en het biesje kan opgenaaid worden.

Voor mij is dit de ideale methode.
Ooit waren er sets in de handel met soortgelijke metalen latjes in drie verschillende 
breedtes. Maar ik weet niet of ze nog te koop zijn.
Want ik kom ze nergens meer tegen. 

En het mandje:


Dat is inmiddels af. 

De balein heb ik al twintig jaar in gebruik.
Ik kreeg hem van mijn nichtje die in een lingeriezaak werkte
en de balein te voorschijn toverde uit een bak met rommeltjes.

Ze leest regelmatig mijn blog maar weet vast niet dat ik zoveel plezier 
van het ding heb.
Nog wel bedankt A.! 
Het is een geweldig ding. 

dinsdag 22 juli 2014

Klein geluk


Zeker in de zomer, als er bloemen zijn uit eigen tuin, maar eigenlijk het hele 
jaar door probeer ik een boeketje op m'n slaapkamer te zetten. 

Gewoon even wat klein geluk. 


Vandaag plukte ik het eerste boeketje lathyrus.


Mijn kleine geluk vind ik vaak in bloemen merk ik.

Net zoals de buurvrouw dikwijls met een zeewindje 
met een quilt langs komt zoals een van jullie oplettend opmerkte.
Ik had het nog niet gezien. 
Maar nu ik terugkijk is het waar!
Buurvrouw komt met een leuke quilt langs als het erg warm is en er een
zeewindje opsteekt! Zouden ze bij haar zo aankomen waaien?

Ik denk het niet! 

Voorlopig hou ik het maar bij mijn slow quiltwerk.


Het mandjes blok van de "gossip" is eindelijk klaar.
Meestal maak ik een plannetje. 
Een soort weekplanning. Zo wilde ik het blok graag eind van vorige week 
afmaken. En ja, toen werd het warm.
Nou zeg maar snikheet! 
In Hoek van Holland hier net om het hoekje was het het warmst:
36.5 graden!
Pfuuuuuuuh! 

Dan lukt het niet meer om een naaldje vast te houden.


Hoewel: haken lukte wonderwel. 
Kijk eens wat een leuke streepjes! 

vrijdag 18 juli 2014

Met een zeewindje.

Gistermiddag stond plotseling m'n buurvrouw in de voortuin.
Behalve een heerlijk zeewindje 
bracht ze ook deze bijna-affe-quilt mee.


Het lijkt wel of ze de warmte van de zomer heeft vastgestikt! 


Door dat heerlijke windje was het lastig om de hele quilt mooi op de foto 
te krijgen.
Bovendien wil buurvrouw niet met haar hoofd en schoenen
op het kiekje. ;-) 


Alweer zo'n leuke gebruiksquilt! 
Volgens mij is buuv kampioen snelle quilts maken
want dit is al de derde die ik dit jaar zie! 


Zelf is Rafeltje meer van slow quilt maken.
Kijk eens wat een heerlijk paarse lapjes.
Van de moderne stoffenclub van Birdblocks.

Ik denk dat de bovenste twee heel geschikt zijn voor 
een kop en schotel in de "gossip". 

Zometeen maar even proberen. 
Het is toch zo warm dat weinig anders lukt.  

dinsdag 15 juli 2014

Kletspraatjes.

Na 8 weken rust heb ik de draad weer opgepakt van de "Gossip".

Acht weken rust klinkt alsof ik niks heb gedaan 
in de afgelopen tijd! Maar vaste lezers weten wel beter. 


Toch kostte het me weer moeite om er weer in te komen. 
Hoe zat het ook alweer?
En wat had ik me toch voorgenomen om te doen!

Maar langzamerhand komt het quiltje weer tot leven. 
Bovendien werk ik er maar af en toe een half uurtje aan.
Er zijn ook andere dingen die tijd vragen.


Mijn kleine Lizzy (rechts) heeft ineens een vlooienallergie.
Tjonge wat had dat beestje een jeuk! 

Gek dat zoiets zo lang sluimert en dan ineens tot wasdom komt.
Vanmiddag ging ik met haar naar de dierenarts.
Voor degenen van jullie die weleens bij de Quilthoeve geweest zijn: 
bij de volgende brug kom je bij de dierenarts en
Liz rende werkelijk die brug over! 
Zo de deur in.
Alsof ze wist dat daar een tube kalmerende zalf en een spuitje tegen 
de allerergste jeuk voor haar klaar lagen! 
Normaal kost het heel wat kracht om haar de brug over te krijgen...
Nu ligt ze gelukkig heerlijk wat bij te slapen.
Want ze was dag en  nacht bezig met bijten en krabbelen!  


En: het is natuurlijk tijd om met dit mooie weer de bloemetjes buiten 
te zetten en te genieten van de zomer. 


Afgelopen weekend vierde de oude Mevrouw Rafel haar 
97ste verjaardag. En ook dat kost het nodige geregel. 
Op de foto zie je haar als 4 jarige met haar popje in de hand 
en naast haar een jonger broertje. 

donderdag 10 juli 2014

Oranje.

Terwijl iedereen zo langzamerhand alle oranjes spulletjes
weer opruimt lag bij mij vanavond dit


stilleven op tafel.

Ik hou wel van oranje! 
De katoentjes zijn voor de volgende randjes 
aan de grote deken.
De stofjes voor de gossip die ik weer heb opgepakt. 
(Eindelijk!) 


Het allerliefste zou Lizzy 


eronder kruipen! 
En haar broertje ook.
Jammer dat onze Tollebol zo donker is dat de 
meeste foto's met hem erop mislukken! 

Lizzy droomt van een heerlijke middag in de tuin.
Loop je even mee, dan gaan we effe tuinen zoals echte Westlanders zeggen.

  
Het hoekje bij de schuur is nu op z'n mooist.


En op deze paarse stokroos ben ik echt heel trots!
Ooit was ie heel donker, 
maar ieder jaar wordt hij lichter van kleur. 
Wonderlijk he?  

maandag 7 juli 2014

Net als in de film...

ik wil het! 

WAT? 

Die geweldige stonefieldsquilt maken. 

Alweer een  quilt die mijn hart heeft gestolen. 
Het idee omdat te doen als POM 
(pattern of the month)
via Wietske (klik)
spreekt me erg aan. 


Zo kun je werken met je eigen stoffen 
en door trouw (ja, ja! we zullen zien!)  iedere maand het huiswerk te maken
kom je in bezit van een geweldige top. 
Je ziet de stofjes liggen al klaar. 

Ik kan niet wachten.
Pomperdepomperdepom! 

Wist je trouwens dat stonefielden al een werkwoord is?
Zij sprak van "ik heb gestonefield".

Dus dat wordt:
ik stonefield
jij stonefieldt
enzovoort. 

Maar voorlopig valt er nog niks te stonefielden. 

Geen stonewfieldvirus maar het haakvirus heerst nog steeds.


Wat een heerlijk stapeltje he? 


Afgelopen week haalde ik mezelf in met de grote deken.
dat is wel een hele lap hoor! 
Het kleine blauwpaarse dekentje is er bijna. 
de grote met groen nog lang niet. 

woensdag 2 juli 2014

Schatgraven.

Ga je mee schatgraven?
Nee, je hoeft geen schepje mee.


Kijk, we moeten op het atelier in dit kastje zijn.


Ha, daar zijn de dames!
"Hebben jullie het niet warm met die muts en sjaal zo op
deze mooie zomerdag?"


En oh, dat is een miniquiltje uit het boek van Margo van Strien.
Je weet wel van de Quiltnaald uit Brielle.
Hoe lang gelden is dat! 
Voor ons Westlanders een van de zomeruitjes.
Lekker op de fiets via het veer in Maassluis naar Rozenburg en
dan op naar Brielle.
Eerst lapjes scoren en dan iets lekkers eten in het lieve stadje. 
(Mevrouw Rafel kan door haar spierziekte niet fietsen en 
ging lui met de auto!) 

Maar we waren aan het schatgraven.
Kom doe de deur eens open.


Ja! Daar staan alle verloren stukken.

Pak die onderste plastic bak maar even.


Zullen we hem open maken.
Oh, een Oililly zeepdoosje met naaldjes, spelden en een vingerhoed.


Cathedral windowblokjes! 


Een heleboel raampjes! 

Ja, ooit eind jaren 90 begon ik aan een kleine babyquilt met 
deze raampjes.
Ik moest stoppen omdat ik op dat moment last kreeg van blaasjes op 
mijn vingers. Ook een gevolg van die lastige spierziekte.
En zo'n wit maagdelijk werk en bloedvlekjes gaan niet samen.
Dus borg ik alle blokjes op en bewaarde ze zorgvuldig.

En toen kwam onze Supergoof  (Ingrid)vorige week met "ramen lappen"
en haar prachtige cathedral window quilt.
Oh, dat heb ik ook, dacht ik! 

En ik ga hem deze zomer afmaken.
Zoveel hoeft er niet meer aan te gebeuren!


Wie wat bewaard die heeft wat!