Kijk eens: de stapel blokken voor de
vrolijke hexjes groeit iedere week.
Dat is het voordeel van regelmatig een steekje doen.
Het zijn er nu 64.
En om dezelfde maat te krijgen als de
blauwe hexagonquilt
moet ik 108 blokken maken.
Voorlopig is die blauwe quilt nog niet af.
Maar hij is gedubbeld.
Eerst op de vloer.
Spelden.
Zo strak mogelijk op de achtergrondstof.
Daarna naar de 2 tafels in het atelier.
Het tweede tafeltje is heel smal en
aan 2 kanten uitklapbaar.
Ik herinner me dat toen ik het kocht de
meneer in de winkel vroeg
"Wat gaat U ermee doen?"
Want normaal verkocht hij dit soort tafels alleen
aan ouderen die in een bejaardenhuis gingen wonen!
Nou ja, een slimme meid is op haar toekomst voorbereid!
Alleen zijn de bejaardenhuizen verdwenen.
En nu ik ouder wordt begrijp ik wel hoe
gemakkelijk dat was.
Die andere tafel heeft ook een heel leven achter de rug.
Ik kocht hem toen ik 18 was.
Bij mijn ouders kreeg ik een grotere kamer.
En later verhuisde hij mee.
Naar Breda, naar Rotterdam, naar Vlissingen.
En weer terug naar het Westland.
De tafel kocht ik trouwens in Utrecht.
"Bij wie ook weer? Bij Van der Meer!"
Als je deze reclameslogan nog kent ben je
niet meer piepjong.
Maar goed nu kwamen ze weer goed van pas.
Met het betere vouwwerk is dat doorrijgen dan te doen.
Door mijn spierziekte deed ik er wel de hele dag over.
Want ik kan niet lang achter elkaar staan.
Dus moet ik de belasting goed verdelen.
Maar het lukte in een dag.
En de eerste rijgsteekjes zijn gezet.
Ik mag echt niet zeggen dat ik hem ga quilten.
Regelmaat.
Het breimandje.
Voor onder de koffie.
Een prima oplossing voor het probleem:
onnodig op de telefoon hangen.
Er is al een paar scrappy sokken af.
Zo leuk.
Alleen al die draadjes afhechten.
Da's minder.
