Komkommertijd.

 Goedemorgen!

Nou, de komkommertijd is hier aangebroken.

"Wat heb ik eigenlijk gedaan ??? "

vroeg ik me af .

Beetje gespeeld met mijn snijmachine 

en 

boekjes gemaakt.

No sew boekjes.

En voor de kaftjes gebruik ik oude tekeningen.

Ik experimenteerde wat met behangpapier 

voor een rug.

Maar dat werd geen  succes.

Ik maakte nog wat hexjes blokken.

Breide een steekje.

Alweer een pinwheel.

Hij paste verrassend goed bij mijn zomerjurk.

Het mag dan wel komkommertijd zijn:

en zomer, maar mijn zomerjurkjes slijten niet hard.

En ik ben nog wel zo gek op zomerjurkjes.

Eens even tellen, ik denk dat dit misschien de 

9e of tiende dag deze zomer is dat ik een jurkje draag.

Zo jammer. 

Maar het weerbericht wordt beter.

We hopen er maar het beste van.

Tot volgende week! 

Zoet.

Het is hier best wel saai.

Iedere dag zit ik wel een uurtje zoet 

hexjes te rijgen.

En hexjes te ponsen.

Eerlijk gezegd is dat niet mijn 

allerliefste klusje.

Echt iets in de categorie "zakjes plakken".

Ik maak deze "halffabrikaten".

Om uiteindelijk tot dit eindresultaat te komen.

Maar dat duurt nog wel even.

Het allerspannendste was de komst van 

een nieuwe scootmobiel.

Puckje gaat heel graag mee.

En wist niet hoe snel hij erop moest klimmen.

En Keesje is ook helemaal om.

Na twee dagen een proefritje na in de ochtend 

het huisje opruimen zaten ze er vanmorgen helemaal 

klaar voor.

Maar helaas: eerst de andere vaste maandag klusjes.

Alweer zoiets saai 's : 

quiltvlies bestelllen.

Ik ben  bezig om de rand aan de blauwe 

hexjesquilt te zetten.

En bedacht dat er niet zo'n dikke vulling tussen hoeft.

Ben benieuwd wat voor vlies er komt.

Ik koos altijd voor 80 - 20 vulling.

En hoe breed de rand gaat worden weet ik ook nog niet.

Ik denk 2 inch.

Voorlopig eerst maar stroken snijden.

 

Ho ,ho. ik kan niet heksen!

Zo even uitrusten en de boel op een rijtje zetten.

Mevrouw Rafel was aan het digitaal winkelen.

Niet haar favoriete bezigheid.

Maar dingen zoals vlooiendruppels moeten online.

Het is een dierenartsenmerk zegt de 

dierenwinkel altijd.

En als ik ze bij de dierenarts haal zijn ze 

twee keer 

zo duur als online.

En ik wilde een 60 graden lineaal.

Want voor de hexjes heb ik een leuk trucje geleerd.

Een strook stof dubbelvouwen en dan snijden met een 

60 graden lineaal.

Ik gebruik hier mijn schuine dropjes lineaal van 

Dear Jane.

Nee, ik heb geen Dear Jane quilt.

Ik ben ooit weleens begonnen.

En ik maakte de blokjes heel vroeg in de ochtend.

Nou ja, het was nog bijna nacht.

ik zat in de overgang en sliep heel slecht.

Ergens is nog een dagboek met de woorden 

Dear Jane, I hate you.

Dus dat werd niks.

Die Dear Jane lineaal is niet helemaal precies 60 graden.

Dus zocht ik een passende lineaal.

Over die hexjes snijden: afhankelijk van de grootte 

moet je natuurlijk de strookbreedte 

en maar aanpassen.

Maar het gaat supersnel.

Het was alleen zoeken naar zo'n linaal.

Dat werd Amazon.

Ik ben geen fan.

 Maar soms kan het niet anders.

Ik kan niet heksen.

 maar wel hexen.

Voorlopig spaar ik alleen nog maar rode stof.

Ik ben nog lang niet zover om een mooi blok te gaan leggen.

Bovendien werk ik aan de rand van de 

blauwe hexjesquilt.

Een tijdje geleden vond ik deze stof.

Toch werd het uiteindelijk een iets donkerder blauw.

Oh, ik zal voor volgende week een foto maken..

Verder maak ik af en toe een vrolijk blok voor een

scrappy quilt.

Ongeveer zo moet het worden.

Maar hierop de foto is het nog wat onrustig. 

Er komt meer wit tussen anders wordt het rommelig.

Dit was zomaar een probeerseltje.

Zoek je nog iets te lezen:

Dit boek 

"Al het blauw van de hemel" is een aanrader.

Een prachtig, ontroerend boek over twee jonde mensen die 

elkaar vinden en het leven voor elkaar dragelijk maken.

Komt er nog een speciale groet van Keesje.

Meneer de directeur heeft mijn atelierstoel overgenomen! 

Hij speelt graag de baas.

Tot volgende keer! 

 

Te laat ...

Ik voel me net het konijn uit Alice in Wonderland! 

"Te laat, te laat!"

Soms zit het mee en soms zit het tegen.

Was gisteren gevuld met allerlei 

mannen die klussen kwamen doen.

Vandaag hield mijn scootmobiel ermee op.

Dat is lastig omdat ik net een overbelaste knie heb.

Dus weer een hoop gedoe en geregel.

Die  scootmobiel lijkt altijd een goed bewaard geheim.

Nou ja, iedereen die dit blog al langer leest weet 

dat Mevrouw Rafel een 

nogal zeldzame auto-immuunziekte heeft.

En daardoor niet kan fietsen.

En nu is deze oude scootmobiel aan vervanging toe.

Het komt allemaal goed maar het kost 

wel tijd om te regelen.

En voorlopig even met de auto.

Goed, weer verder met leuke dingen.

Dankzij het warme weer groeide de stapel restblokjes,

want als het warm is is het hier op het atelier heerlijk.

Ik investeerde zelfs in een nieuwe snijmat.

Voor alle Westlandse lezers: die verkoopt de fournituren meneer op de markt.

De Naaldwijkse markt.

Net als reserve snijmessen.

Nooit geweten.

De hondjes waren er niet zo blij mee.

Ze moesten een stukje opschuiven.

Puck vroeg zelfs om het nummer van de 

dierenbescherming.

Dit kan toch niet mopperde hij tegen Keesje.

Keesje sliep zelfs een nachtje in mijn kledingkast.

Hij ligt graag in het donker.

Keesje, Keesje?

Er is toch nog een Keesje?

Ja! 

Keesje 1 zullen we hem maar noemen.

Een pop die ik ooit voor mijn verjaardag kreeg,

omdat ik geen cadeautje wist.

Hij heet ook Keesje.

En hij zit nog steeds in de kast op het atelier.

Hoog en droog.

Want grage hondentandjes.

Gebeurde er eigenlijk nog meer leuks afgelopen week.

Eens even kijken.

De zusjes zijn weer samen.

Het onderste zusje hing in het verzorgingshuis bij mijn moeder.

En het afgelopen jaar woonde ze op zolder.

Maar nu mag ze eindelijk weer stralen.

Dikke stroop.

O, wat ben ik laat!

Het gaat vandaag ook als dikke stroop.

Ik wilde eerst mijn hele huis zuigen want  anders schiet het erbij in.

En een opgeruimd huis is ook 

een opgeruimd hoofd.

De derde keer dit jaar dat het zonnescherm 

naar beneden kan.

Oef! 

O, wacht even: Keesje is zoek.

Ha, gevonden.

Onder mijn bed.

Eerst ruzie zoeken met zijn broertje over de 

enige 

stoel hier op het atelier.

En dan stiekem wegsluipen.

Gewoon even je tong uitsteken naar de wereld.

Het is hier op lapjes gebied een beetje saai.

De restjesblokken maakten de 100 blokjes vol.

Toch een lekker stapeltje!

Mijn rolmes hield het na zeker 35 jaar trouwe dienst mee op.

Dus  viel er heel wat te snijden toen de nieuwe arriveerde.

Afgelopen week was het ook best wel aardig weer om nog een

steekje te breien.

Ja, weer pinwheel.

Ik heb een ander patroon op het oog.

Maar dat moet ik nog even uitrekenen.

Iedere dag probeer ik wat hexjes te rijgen.

En wat is er nu leuker dan ze eens uit te leggen.

Maar eerst blauwpaarse stof zoeken en snijden.

Het kan weer.

Tot volgende week.

Geniet van het mooie weer.

 

Niet verder vertellen.

Zachtjes!

We houden het nog even voor onszelf:

Mevrouw Rafel wil na de blauwpaarse hexjes quilt ook een

rode maken.

 Voorlopig is het alleen nog stofjes sparen,

En af en toe alvast een stapel hexjes rijgen.

Maar alles is nog pril.

En ze denkt dat rood een uitdaging wordt.

Meer dan blauw.

Wordt het meer naar de oranje kant.

Of komt er veel paars in?

De ervaring leert dat de quilt zelf dat min of meer 

dicteert.

Net zoals de stofjes die ze heeft.

Voorlopig maar over naar de orde van de dag.

Opstaan met een zonnetje.

Een verleidelijk zonnetje in het atelier.

Maar wat is het koud en somber.

Afgelopen nachten sliep ik zelfs met deze 

quilt

als extra dekentje op bed.

De huisjesquilt uit 2000.

Met uit de hand geknipte huisjes.

Ik was toen bezig met een serie quilts waarin ik 

heel vrij ging werken.

Dat werd niet door iedereen op prijs gesteld.

Ooit werd er na een cursuspresentatie

nagevraagd

of ik wel goed bij mijn hoofd was.

Tenminste: zo kwam het bij mij over.

Ik wil niemand voor het hoofd stoten.

En nu was dit nog niet eens heel erg vrij.

Het was een leuk weerzien.

Vooral het stofje aan de linkerkant van het blok.

Daar maakte ik in de vroeg jaren 70 een jurkje van.

Wat was die stof duur,

35 gulden per meter.

Ik weet nog dat ik met mijn vader in de stad was

om wat op te halen.

En daar was de stof.

In de etalage Bij Van Dam.

Ik werkte al een paar jaar en het onderwijs verdiende toen best goed.

Maar ik vroeg echt aan mijn vader of dat wel

verantwoorde was.

Ik was immers druk aan het sparen voor een huis.

Maar goed: dat huis kwam er ook. evenals een mooie herinnering

aan een geliefde jurk.

Met papier.

Mevrouw Rafel heeft een nieuwe verslaving:

EPP.

Nee, gelukkig geen enge ziekte.

Maar een liefde voor 

Engels Paper Piecing.

Lapjes naaien om kartonnetjes dus.

Hij is af: de top van de door 

Kate van het laatste huiselijke huis

geinspireerde quilt.

En nu wil ik meer.

Een bloementuintje moet het worden.

Het is zoals iemand op de Bee zei

zulk opgeruimd werk.

Als je eenmaal de lapjes hebt geknipt 

is het heerlijk overzichtelijk.

En allemaal stipjes.

Ik ben gek op stipjes.

In mijn slaapkamer heb ik zelfs een wand met stippen.

De woninginrichter vraagt vaak of hij de wand al over moet komen behangen.

Want hij werd al duizelig bij het plakken/

Maar voorlopig niet hoor.

Wat een vreselijk weer is het vandaag.

De hondjes liggen in de keuken te drogen.

Het lijkt nu wat minder hard te gaan regenen.

Snel de regenjasjes aan en gaan! 

Tot volgende keer.