maandag 18 maart 2024

Rustiek.


 Goedemorgen allemaal.

De paastak staat weer.

Het was echt tijd om het in huis weer gezellig te maken.

Al die regen.

Maar nu is het heerlijk zonnig en de tuin roept.

Ik moet nog heel wat klaar maken zo na de winter.


Deze week kostte de vogelsjaal de meeste tijd.

Ergens was iets fout gegaan en dat werd 

achteruit breien.

En misschien wel een beetje onneuzen,

zoals we dat hier noemen.


Dat onneuzen kwam me ook wel te pas bij het 

afmaken 

van deze quilt.

Hij is inmiddels meerderjarig 

en 

hoort allang het huis uit te zijn....

Ik maakte hem in 2003.

21 jaar geleden dus.



Begon optimistisch met doorquilten.

Heel lang geleden.



Inmiddels doe ik het zo.

Want dat fijne werk gaat echt niet meer.

Rustiek dus.

Ergens in mijn hoofd is er een stemmetje dat zegt:

"Maar dat kan toch niet!"

Ooit was ik beginnend quiltster en op een cursus

had en medecursist het over een quilt 

die zo lelijk gequilt was,

het leek wel of de rijgdraden er nog in zaten! 

En dat heeft een plekje in mijn hoofd gekregen.



We maakten het patroon in onze quiltgroep.

De inspiratie was een van de antieke quilts van 

het Quiltersgilde.

Maar we wilden het een moderne twist geven.

Wat was het die zomer warm.

Ik zat iedere middag heerlijk hier op het noorden in 

het atelier.

Tafel voor het raam.

Radio op Tour de France.

Een mooie herinnering.

maandag 11 maart 2024

Saai.

Er gebeurt hier helemaal 

niks spectaculairs.

De hexjes quilt rust nog steeds uit.

Daar moet ik eerst meer tijd en rust 

voor vinden

om aan elkaar te zetten,

Want dat is een reuzeklus.

En eerst moet ik mijn nieuwe dagboek 

wat leuker maken.


 Dus begon ik met een klein borduurtje.

Wat gaat daar toch weer veel tijd in zitten! 


Ik zocht wat oude portretjes op.

En tekende nog wat nieuwe.


En verder is er het 

tijdverslindende 

werk aan de vogelsjaal.



Elke naald is weer anders.

En ik schrijf het patroon altijd uit.

Zo van: 8 blauw, 2 rood, 1 blauw.

Het patroon herhaalt zich dan na 32 steken.

Dat werkt voor mij het beste.

Ideaal werk waarbij je echt niet kunt 

piekeren

of 

verzinnen 

welke boodschappen je morgen moet halen.

Bovendien beloonde ik mezelf met een 

mooi boek.


Het vierde deel van de 

Waldfriede-serei.

Het speelt in het Berlijn na de tweede wereldoorlog.

In de tijd dat deze stad geblokkeerd werd door de Russen.

Ik had van de vorige delen echt gesmuld.

En probeer nu te voorkomen dat ik het in 1 ruk uitlees.



maandag 4 maart 2024

O,o hondjes.

Wat is Puckje toch een brekebeentje.

Of een pechvogel.

Nou ja, toch ook weer niet.

Zijn mondje heelt mooi.

Hij kreeg antibiotica en hoewel er afgesproken was

on zijn gebit schoon te maken.

Om te kijken of dat zou helpen,

hoefde dat toch weer niet.

Dus stond ik donderdagmorgen om 8 uur 

voor niks bij de dierenarts,

Nou! Wat een fijne meevaller.


Dit weekend was hij alweer stevig aan het knabbelen.

Natuurlijk willen  ze allebei 

dezelfde knabbel.

Pfft.

Maar dit weekend versprong hij zich en nu moet ik hem de trap op dragen...


Zo te zien wordt dit een kort blogje.

Want ik deed niet zoveel.

Voor mijn nieuwe dagboek heb ik een 

borduurtje nodig voor de kaft.

En eigenlijk ben ik een borduurster.

Ik begon al enthousiast op mijn derde.

Sommige lezers kennen de kaften nog wel die ik vroeger maakte.


Zoals deze.

Dat doe ik niet meer.

Het werd ook wel een kunstje.

Maar het staat wel leuk in de kast.


En ook de achterkant mocht er zijn.


Ja! en het wordt lente.


Ik kon de verleiding niet weerstaan en kocht allerlei leuke zakjes zaad

bij de Action.

Spotgoedkoop.

En ik zie wel of ze uitkomen.

Bij de Action denk ik altijd aan het liedje 

"Action Anny."

van Jeroens Clan.

Zoek het maar het maar eens op op You Tube.

Ik hoorde het op een avond op Radio 5.

Meestal zit ik 's avonds na de afwas even bij de radio 

te spelen met lapjes en draadjes.

En toen kwam het voorbij.

En volgens mij zijn er niet alleen Action Anny's.





 

maandag 26 februari 2024

Kwakkelen!

Ach, die arme Puck is toch zo aan  het 

kwakkelen.

Vanmiddag maar weer naar de dierenarts.

Hij heeft een bacteriele infectie in zijn mondje.

En die houden we er haast niet onder.

Vorige week was hij ook al de klos.

Jaarlijkse prik.

En gistoortjes.

Hij heeft heel veel medelijden met zichzelf.

En zit verslagen in een hoekje.

Kwakkelen!

Dat deed de regenton ook.


Hij liep over! 

Nou is dat niet zo gek met al die regen 

de laatste week.

Maar het hoort niet. 

De hel tuin stond blank.

Dus werd het emmertjes water eruit halen.

Gelukkig was de loodgieter er snel bij.

En wat kwam eruit:

er zat een walnoot in de toevoerslang.

Wat gebeurt er allemaal in de dakgoot?

We hopen nu weer op een beetje voorspoed.

De hexagonquilt ligt nog steeds uit te rusten.


Vrijdag wel even op het atelier gezeten.

Er gebeurde niks spectaculairs.


Maakte een gebreid dametje af.


Het lijkt erop dat ze vliegende haast heeft om 

boodschappen te halen met haar blauwe mandje.



M'n alles-in-een-boek is vol.

Dus moest ik een nieuw boek klaar maken.

Aan de zijkant van de bladzijden maak ik altijd 

een rand.

Soms met washitape,

Maar ook wel met een leuk papiertje.

Of een rand in patroon knippen of ponsen.

Lekker fris voor de lente. 

Zo'n ruitje.


Ik maak altijd een paar bladzijden klaar om 

te gaan schrijven.

Zo heb ik nooit last van een leeg blad.


Daarvoor maak ik ook tekeningetjes.

Zodat ik die kan inplakken wanneer ik weer 

bladzijden klaar maak.

Collagefodder,

collagevoer, noemen we dat.

Sommige mensen moeten altijd erg lachen omdat fodder. 

Fodder is gewoon voer.

Hoewel ik het altijd associeer met slobber 

dat we vroeger naar het varken brachten.

Niet dat wij nog een varken hielden voor de slacht.

Maar ik herinner me wel het varken van een 

van mijn tantes.

Dat arme beest stond in een klein hokje op de tuinderij.

En werd in het najaar geslacht.

Bij mijn moeder, we spreken nu rond 1920 

stond het varken op het achterplaatsje.

Hoe vaak ik haar niet heb horen vertellen hoe bang ze was 

als hij weg moest.

Door de keuken en gang naar de straat.

Gelukkig was er in de woonkamer een bedstede

waar ze zich in kon verstoppen.

Stel je voor dat ik hier achter nog een varken had.

Dan was ik dit blogje met een nog ergere klaagzang begonnen.

Want dat beest had vast iets gemankeerd,,,

Ik ga wel naar de slager. 

O ja, en dan moet je tegenwoordig direct melden dat je

flexitarier bent.

Want anders.... 




 

maandag 19 februari 2024

Koudwatervrees.

 Alle blokken van de hexjes zijn af.

Nu moet ik ze aan elkaar gaan zetten en eerst de meeste 

kartonnetjes eruit halen.

Iech! 

Die grote dingen aan elkaar naaien is een vreselijk werk.

Ik heb even een time-out genomen.

Bovendien wil ik er een border langs en 

heb nog niet besloten welke kleur dat gaat worden.

Wel iets rustigs.

Dus nu is het 's avonds na de afwas even kijken 

wat ik ga doen.

Vanaf 14 juli heb ik bijna iedere avond een uurtje

gehext.

Nu gaat al mijn aandacht naar het maken van hoofdjes.


Voor de Waldorf poppen.

Ik heb het zo lang niet gedaan en er zijn veel 

leuke tricks en tips bijgekomen.

Ik leerde het mezelf uit een boekje.

En van een overbuurvrouw die cursussen gaf

en ineens naar de andere kant van het land verhuisde.

"Jij bent handig he?"vroeg ze.

"Nou dan kun je mijn lopende cursus wel even afmaken."

En dat deed ik.

Oh, en nu is er You Tube.

Alles wat je wilt weten op een rijtje.

En nog veel meer.


Zo probeerde ik een tricot onderhoofdje met 

needle felting.

En hield een soort kwaaie kabouter over.

Prima.

Niet alles hoeft iets te worden.

Tenminste bij mij niet hoor.


Zo ligt er nu een schattige Pixie

Maar nu heeft ze weer een wiebelhoofd....


.Ik ergerde me er altijd aan dat je soms bij een pop die af was de 

ogendraad nog goed zag zitten.

Zeker als je tricot buis gebruikt als onder materiaal.

Dus leerde ik deze te verbergen met een laddersteek.

Het is heerlijk om zo bezig te zijn.


Het was zo lang geleden dat ik zelfs niet meer precies wist welke

naaimachinesteek ik gebruikte.

Dus zocht ik de handleiding op.

En kijk eens;

 het patroon van een gehaakt babyjasje.

38 heb ik er gemaakt.

Ik vond er zelfs nog een in mijn moeders linnenkast.

Die moest ik maken voor het kindje dat ik wel wilde

maar nooit kreeg.

Ooit ben ik bezig geweest om bom moeder te worden.

Wat ben ik blij dat ik niet heb doorgezet.

Met al die donorkinderen met 1 vader.


Gezellig hoor, zo'n oud handwerkblad.

Ik was meteen weer vergeten wat ik ook al weer zocht.





maandag 12 februari 2024

Goedemorgen!


 Goedemorgen allemaal van Keesje.

Wat ziet ie er onschuldig uit he?


Ik vond hem weer eens comfortabel op de tafel.

En luisteren ho maar.

Dat is denk ik het poezenbloed.

Het is net een kat.

En omdat ik allergisch voor poezen ben 

heb ik ook niet zoveel ervaring 

met hoe je daarmee omgaat.

In ieder geval heeft boos worden weinig zin.

"Mens stel je niet zo aan" zie ik hem denken.

Terwijl Puck alles doet voor een koekje

heeft Kees zoiets van:

"een koekje, nou ik kan wel zonder hoor!"

Ik heb nog een nieuw zoekplaatje.

Dat derde halve blok wordt uiteindelijk zo als het 

plaatje rechtsboven.

Wacht, ik zoek het even op.


Zo wordt ie dus uiteindelijk.




Deze week was het Bee,

dus ging ik gepakt en gezakt erop af;

kon ik eindelijk de blokken op een designwall spelden.


Zo gaat het ongeveer worden. 

Al heb ik wel de bovenste 2 blokken verwisseld.

Die moeten omgekeerd worden.

Het is vreselijk opletten hoe ik het ook alweer
ontworpen heb.

Maar blijkbaar past het ook andersom.





maandag 5 februari 2024

Zoekplaatje.

Vorig blogje liet ik het 2e halve blok zien.


Ik laat het ontwerp altijd een paar dagen staan.

En kijk dan of ik nog veranderingen ga aanbrengen.

Inmiddels zitten al deze hexjes aan elkaar
en kan ik het 3e halve blok gaan maken.

Ik weet nog niet of het daarbij blijft.

Als ik dan zou stoppen is de quilt 33 hexjes hoog 

en 

30 hexjes breed.

Eerst maar dat derde halve blok maken.

Ik ben het nog niet beu.

Al vraag ik me wel af hoe ik het ga quilten of binden.


Mijn restjesblokken fabriekje werkte ook weer.


Nou ja, restjes.

Ik kocht een jellyroll.

Beetje onneuzen mag toch.


Ag en toe breide ik een steekje aan de pinwheelsjaal.

Afgelopen week waren er telkens mensen in en rondom

het huis

die iets moesten maken.

Mevrouw Rafel kan daar heel slecht tegen.

Er wordt wel een tijd afgesproken.

Maar het is wachten tot er eindelijk iemand komt.

"Die mannen (tja, het zijn meestal mannen)

houden mijn handen vast!"plachtte mijn tante te zeggen.

Het is erfelijk hoor.


Even de foto's door.

Ha, nog een leuke tentoonstelling van 

quilts en mandalas van Nel Boers.

In het Kuzhuis in Hoek van Holland.

Je kunt ook een leuk filmpje over de opening

vinden op @kuzhuis op Instagram.

Ik ben zo'n kluns: ik kan het niet aan een linkje hangen. 

Zelf even zoeken.