maandag 12 mei 2025

Doet ie het of doet ie het niet 2.0

Ik kan geen garantie geven of dit blogje tot een goed 

einde komt! 

Ik wacht nu op een monteur van de KPN.

Dat internet loopt nog steeds niet zoals ik mag verwachten.

Hoewel: 

op mijn telefoon liep ineens wel weer alles 

binnen.

Alsof je met kiespijn naar  de tandarts gaat.

Dan voel je ook ineens niets meer.

Wat ik deed afgelopen week?

Tja, dat vraag ik me ook weleens af!



In ieder geval brei ik nog steeds aan de top van mijn vestje.

Bijna, bijna kan ik de mouwaanzet op een

naald zetten.

Dan worden de toeren wat korter.

Want die hele lange naalden meer dan 350 steken

duren echt lang.

En ik ben toch al geen snelle breister.


Afgelopen weken las ik twee wandelboeken.

De een een roman. de ander een waargebeurd verhaal.

"Wat er was", is een roman die speelt op het Pieterpad.

Het verhaal maakte niet veel indruk op me.

Ik werd al dat geloop een beetje beu.

En met een sticker jezelf in dezelfde categorie als 

"Het zoutpad" van Raynor Winn plaatsen?

Nou nee, maar misschien speelt de omgeving waarin het boek speelt ook wel mee.

Cornwall ken ik goed. 

Het Pieterpad nauwelijks.

Dus wandelen we nu weer verder.

"Finisterre."

Beschrijft een waargebeurde wandeling.

Dat is het verschil met het vorige boek:

het stoelt op waarheid.

Net zoals Het zoutpad.

Misschien zou het me dan meer aanspreken.

Maar nee.

Doodvermoeiend al die Spaanse plaatsen die me niks zeggen.

En dan alle problemen die al lopend worden 

verwerkt.

Het schijnt dat zo'n wandeltocht alleen

wordt aangevangen door mensen 

die iets willen verwerken.

Toevallig schreef mijn krant (Trouw) 

vanmorgen over een hulpverlener die 

volgend jaar de Camino wil lopen 

met probleemjongeren.

Jongens, volgens mij worden die bedevaartroutes zo druk

dat het op de Vierdaagse gaat lijken.

Terwijl heerlijk rustig een eind lopen juist 

zo aantrekkelijk is doordat je bijna niemand tegenkomt!

Kijk, ik heb het eind van het verhaal gehaald.

Natuurlijk nog niemand gezien.

Het is nu even over 2 uur 's middags.

Wedden dat die monteur pas tegen vijven opduikt.

Waarom? 



dinsdag 6 mei 2025

Breimand.

Even een kort blogje.

Ik ben er nog wel hoor! 

Maar er zijn van die dagen dat alles net even anders gaat.

En dat een blogje voorbereiden erbij inschiet.


 Daarom krijg je nu een kijkje in mijn breimandje.

Lieve kleurtjes voor de pinwheelsjaal.

En daar moet je het deze week even mee doen.

Tot volgende week 

dinsdag 29 april 2025

Breister.

Van nature ben ik helemaal  geen breistertje.

Ik leerde het mezelf en omdat ik een voorkeur had voor 

mijn linkerhand

sla ik de draad met mijn linkerhand om.

Dat mocht niet op de lagere school.

Handwerkles werd een drama.

Borduren, dat ging me goed af.

Maar breien.

In de 6e klas (groep 8) moesten we 

een slabbetje breien om daar op te leren mazen.

Die slab is nooit afgekomen.

De handwerkjuf beet me toe dat ik beter 

had kunnen blijven zitten.

Kon in die slab afmaken.

Over valse juffen gesproken.

Maar later ging het beter.

Op de huishoudschool was er een juf die het wel snapte.

En waren de verplichte  wanten,

sokken en zelfs een

Noorse trui geen obstakels meer.

Wist ik  veel dat 20 jaar later de directrice 

van diezelfde huishoudschool me vroeg om

haar te helpen, want ik was zo'n goede breister...


En zo komt het dat het beimandje altijd vol is.


Dit keer weer voor een pinwheelsjaal.

Heerlijk om even op te pakken  bij de koffie.

Kan ik meteen van mijn telefoon afblijven.

Nou loopt dat internet nog niet heel erg soepel,

maar het gaat.


En ja, het blijft nooit bij 1 werkje.

Mijn vestje krijgt ook voldoende aandacht.

Een naald breien kost me bijna een kwartier.

Bij topdown breien groeit het aantal steken met 

elke naald.

Ik had beloofd nog een foto te plaatsen van 

het patroonboekje dat ik gebruik.


Rest nog een foto van de kleine feestvierders op 

Koningsdag.

Gelukkig waren ze zo slim om hun zakgeld niet

om te zetten in pluche knuffels! 


maandag 21 april 2025

Doet ie het of doet ie het niet?

Sinds afgelopen november heeft mijn wifi verbinding

de hik.

Af en toe loopt het als dikke stroop.

En dan gaat het weer zonder storingen.

Mijn provider weet het soms ook niet meer.

Maar kijk dit lukt.

Het maakt wel dat ik niet zoveel blogjes lees en 

niet goed meer weet wat er overal speelt.

Dat is soms lastig.

Een voordeel is wel dat de schermtijd op mijn telefoon

historische cijfers laat zien.

De afgelopen week was mijn schermtijd op de

telefoon 36 minuten.

Gewoonlijk is het zo'n keurige anderhalf uur.

En online op de laptop misschien 2 keer zoveel.

In een week he? 

En eigenlijk mis ik het niet.

Lekker tijd om wat met mijn handen te doen.


Eindelijk de achtertuin aangepakt.


Er komt weer meer kleur in de tuin.

Heerlijk al dat groen aan de bomen.

Mevrouw Rafel houdt wel van een kleurtje.


Bijna als een kleuter zo blij was ik met deze 

doos washi-tape.

Bij de Action. 

Voor 3.99 euro.

Jongens, ik hoef nooit meer washi-tape te kopen.

70 rollen van 3 meter.

Ik gebruik het altijd voor randjes in mijn dagboek.

Ik was eerst bang dat de kwaliteit niet zo best zou zijn.

Maar het is prima spul.

O ja, en ik wordt hier niet voor betaald...

Verder was het een gewone week met tijd voor

de lapjes en de draadjes.

Blijft over de vraag van een van mijn lezers:

waar kan ik het patroon van het vestje vinden.

Wel, in een breiboekje vsn Lana Grossa.

Ecopuno

En patronen die topdown worden gebreid.

Volgende keer zet ik even een foto op het blog.

In verband met het hikkerige internet 

kost dat nu net teveel tijd.





  

maandag 14 april 2025

Alweer groen.

Maar nu gaat het over al dat groen ineens buiten.

Wat een rijkdom.


 Als ik naar buiten kijk, hier op mijn atelier

zie ik alleen maar roze van de bloeiende boom.

En binnen is het ook al zo feestelijk

met een dikke bos lathyrus.


Van vorige week had je nog wat groene tenen

tegoed.

Zo, het sokkenbreiseizoen is gesloten.

Nu eerst mijn vestje afbreien.


Ja, ik ben alweer een stukje verder.

Die is de foto van vorige week.

Zo lastig: ik moet nog steeds foto's apart in deze computer 

laden.

Want Blogger en Google foto's willen niks meer met elkaar

te maken hebben.


Die computers blijven toch af en toe een raadsel.

Het lukt wel.

Als ik van te  voren maar even bedenk welke 

foto's ik wil gaan gebruiken.

Dan zou ik even op kunnen laden van de telefoon.

Alleen, die ligt beneden aan de stekker.

Dus volgende keer beter.


Lieve Lita kreeg er ook weer een randje bij.

Hij is nu 14 x 11 blokken.

Ik denk dat ik naar de 16 x 12 ga.

Voorlopig heb ik er nog veel plezier in.



Al die kleine blokjes zijn ook zo fotogeniek.



Afgelopen week las ik

"Kleine heilige dingen"

van 

Annemieke Dannenberg.

Een prachtig debuut.

Het verhaal gaat over Judith die opgroeit in een 

orthodox christelijke omgeving.

En hoe je je geloofsovertuiging en alles 

wat er in het dagelijks leven afspeelt met elkaar 

"rijmt."

Een verhaal waarin religieuze extase en waanzin 

naderen.




dinsdag 8 april 2025

Groene tenen.

Oh, die titel slaat natuurlijk nergens op.

Groene vingers, dat kennen we.

Maar groene tenen?

Nu zou er een foto met een paar sokken met 

groene tenen

en 1 rode hiel volgen.

Ik ben bezig om alle voorbeeldsokken

die ik gebruikte voor de sokkenbreiles

af te maken.

Maar helaas.

Ik heb de foto niet gemaakt zie ik.

En ik blijf even hier boven zitten zonder hondjes.

Die passen op in de woonkamer.

Meestal spoken ze hier boven rond.

Maar ik had problemen met de wifi.

Het lijkt nu opgelost.

 Heel veel dingen moest ik opnieuw starten.

Dat gaat toch echt veel beter 

zonder dat hier 8 pootjes rondrennen.


Wat ik wel kan laten zien is mijn beginnetje 

van een vestje.

Top down gebreid.

Zo hoef je geen delen aan elkaar te zetten.


Natuurlijk werkte ik weer aan mijn 

vervolgverhaal.

Zo lijkt het wel een beetje met de Lieve Lita quilt.

Maar... er zijn weer 14 blokken klaar.

Dus kan ik er weer een rand aanzetten.

Nu wordt de quilt weer wat breder.

Tja, nu maar snel naar beneden.

Want de boefjes zijn niet gewend dat ze niet mee

mogen naar boven.

Keert de rust ook weer terug.


 

maandag 31 maart 2025

Saai.

Het is een beetje saai op mijn blog.

Niet dat mijn leven saai is.

Maar... op het lapjes- en draadjesfront 

gebeurt er niet zoveel.


Mijn dagboek is bijna vol.

Dus maak ik een nieuw borduurwerkje 

voor de cover,

Ik maak die werkjes al jaren en 

sommige zijn ingelijst.

En ook wel een beetje dierbaar.

ik breide aan een sok: saai! 

En ik reeg aan de "Lieve Lita" blokjes.

Voordat er weer een rand aan de quilt kan 

moet ik eerst 14 blokjes rijgen.

Ik geloof dat ik nu aan blokje 11 bezig ben.

Het is wel heel leuk dat ik de quilt al volop in gebruik heb.

Heerlijk zo 's avonds op de bank.



En lezen, altijd eventjes voordat ik ga slapen.

Ik koos dit boek van Kristin Hannah.

"Als de wolven huilen".

Echt een aanrader, zoals alle boeken van deze schrijfster.

Over een meisje dat gevonden wordt in een

dorpje met een wolf in haar armen,\.

Ik had het boek net gekocht toen het 

ook werd aangeraden in de boekenrubriek

van de talkshow Eva.

Overigens zou je het boek kunnen kennen.

Het werd eerder onder een andere titel uitgegeven.