Het blijft leuk!

Mevrouw Rafel kan er niet mee stoppen! 

Bij ieder werkje moet een boekje komen! 

In dit geval een gekocht boekje 

met daarop een 

klein "schilderijtje"

a la Janet Bolton.

Om alle kleine tekeningen,

draad en lapjesideetjes 

apart bewaren.

Even het boekje van dichterbij.

Eerlijk gezegd is het lapje gewoon een proefje.

Kijken wat er gebeurd als ik zus werk

of juist zo. 

Het resultaat mocht best verwerkt tot

een echt werkstukje vond ik. 

Kijk, hier zijn alle kleine steekjes die Janet's 

werk zo'n eigen karakter geven.

Mijn werk is minder "los".

Wat stijver, zou ik bijna zeggen.

Maar dat is gewoon hoe ik werk. 

Maar voorlopig kan ik er nog niet mee stoppen!

De basis voor het volgende schilderijtje ligt alweer klaar.

Heerlijk werk zo met de hand de randen vast zetten.

En het boekjes maken volgens het 

Arne & Carlos recept

gaat ook nog steeds door.

Ik vond in het downloadkastje van Flow 

leuke kleurplaten en briefpapier om

katerntjes voor het boekje mee te maken.

Wil je ook zo'n leuke gratis kleurplaat afdrukken? 

Ik heb geen precies adres maar

google 

altijd op downloadkastje Flow! 

Dan komt het altijd goed. 

Boeken en boekjes.

Eindelijk was het er dan.

Het lang verwachtte boek van Arne en Carlos.

Zoals iedereen weet is Mevrouw Rafel gek op boeken

en boekjes.

Voor ieder project komt er een nieuw boekje bij.

Ergens in het boek staat een foto met een 

stapel oude dikke rafelige boeken.

Nou die heb ik ook hoor.

Ik doe het al jaren! 

Een dagboek bijhouden en erin tekenen en

plakken. 

Vaak krijg ik de vraag hoe ik dat doe.

Iedere dag erin werken.

Dat is gewoonte.

En dat kun je trainen.

Het vraagt in het begin wat doorzettingsvermogen.

Maar het helpt als je iedere dag een paar minuutjes apart

zet om te journallen.

Misschien is het al genoeg om even dat leuke 

plaatje uit die folder in te plakken.

Of het recept uit de krant.

Die boekrecentie 

of 

de kaartjes die aan je nieuwe spijkerbroek hingen.

Je weet wel die broek die zo geweldig past!

Voor mij duurde het even voordat het boek er eindelijk was.

Het was op de een of andere manier gaan zwerven.

Terwijl ik het gereserveerd had.

Overal zag ik op blogs al leuke dingen voorbijkomen.

En mijn boek was er nog niet! 

Maar sinds een paar dagen wel.

Tot nu toe kom ik niet verder dan katerntjes leggen.

Maar iedereen weet: voor dromen moet je hard werken.

Overigens bindt ik niet vaak mijn eigen boeken. 

A & C doen het trouwens niet zoals het officieel hoort.

Maar het is wel heel eenvoudig en voor iedereen te volgen. 

Nee, ik koop meestal mijn jaarboeken.

Ingenaaid.

En dan nog zit ik momenteel heerlijk te plakken met 

washi tape om alle bladzijden binnenboord te houden. ;-)) 

Een oude bekende.

Pfft! Het is al bijna een jaar geleden

dat ik de journalpagina maakte.

Zo lang geleden dat ik van die pagina 

geen foto meer vond op mijn laptop.

Die journal zette ik over in stof.

Om te gebruiken op mijn dagboek van 2015.

Haha! 

Dat boek lag er vorige week nog.

Ik had er een roze met wit gestipte stof onder gewerkt.

En de achterkant opgewerkt met een 

bijpassend bloempotje.

Je weet: Mevrouw Rafel is dol op bloempotjes.  

En dat was toch tuttig! 

Het geheel zag er nogal boers uit.

En het pakketje bleef maar liggen om 

eindelijk 

in elkaar gestikt te worden.

Je kent dat misschien wel.

Je moet nog iets met het werk.

Het is nog niet af.

Maar je bent ook niet tevreden als je 

het werk afmaakt zoals het er ligt.

Ondertussen stoor je je eraan.

En het ligt maar en het ligt maar.

Je moet kiezen.

Maar weet niet wat. 

Afgelopen week hakte ik de knoop drastisch door: 

Eigenlijk was het werk zo al leuk genoeg en 

plakte ik het op de kaft van een roze boek. 

Nu staat het mooi te wezen in mijn atelier.

Misschien mijn nieuwe boek 

voor het komende jaar? 

Sjoemelsjaal.

Niks hoor, gewoon mijn restjessjaal.

Oh, wat gaat de tijd toch hard. 

Alweer twee weken geleden zat ik gezellig te breien op de 

Westlandse Bee. 

"Anny", vroeg iemand, "hoe reken je dat uit 

met de kleuren van de sjaal?"

Wel, dat reken ik niet uit! 

Ik brei gewoon met wat er voor de naald komt. 

Sjoemelen of onneuzen zoals mijn vader dat 

genoemd zou hebben

komt er niet aan te pas. 

 In principe passen alle restkleurtjes bij elkaar.

Maar hoe het precies gaat worden 

daar heb ik nauwelijks invloed op.

Al ben ik wel heel blij over hoe de sjaal er nu uitziet. 

Meer geluk dan wijsheid zullen we maar zeggen!

Een oude liefde.

Waar zouden we toch zijn zonder de 

boekenblogjes van Irene

Daar las ik vorige week over een nieuw boek van 

Janet Bolton. 

"Lapjes in  beeld".

En ik ben fan van Janet.

Al jaren.

Het ontwerp van mijn pluktuinquiltje baseerde 

ik op haar werk.

En ooit maakte ik ook een Beewerkje 

als basis van haar ontwerpen.

Het textielschilderijtje heeft jaren in huis 

gehangen maar was zo verschoten dat ik het 

vorig jaar wegdeed. 

"Namaken mag".

Zegt Janet in de flaptekst. 

Maar dat is nog niet zo gemakkelijk. 

Een van Gogh schilder je ook niet zomaar na!

Maar een eigen draai eraan geven kan altijd! 

Nou ja, ik  wist niet hoe snel ik naar mijn 

dikke blauwe vriendje moest surfen 

om het boek te bestellen. ;-)) 

Zo'n klein overzichtelijk werkje is precies goed

om te starten op een vrije vrijdag.

De verdere week is het een heerlijk handwerkje op 

even op te pakken. 

De zichtbare steekjes horen er echt bij.

Een ideaal werkje dus voor iedereen die (nog) niet

onzichtbaar kan appliceren.

In de jaren "90 kwamen er vlak na elkaar drie 

boeken met werk van Janet Bolton uit.

En eerlijk gezegd zie ik niet zo heel veel nieuws in 

dit pas gepubliceerde boek.

Maar ja, je bent fan of je bent het niet...

In ieder geval ligt er alweer een

nieuw schilderijtje klaar om gemaakt te worden. 

Herfst.

Het afscheid van de zomer vervult me altijd met 

weemoed.

Maar op een ochtend zoals deze

met optrekkende mist en 

bladeren die in de mooiste kleuren

naar beneden dwarrelen

heb ik er wel weer vrede mee.

Ook op mijn atelier vallen de blaadjes.

Bladeren van vilt.

Geïnspireerd door het werk van Sue Spargo. 

Kom, we gaan de blaadjes eens een voor een bekijken. 

Het hoeft niet altijd zo heel sterk versierd.

Maar het kan natuurlijk wel.

Een herfstig kleurtje kan ook! 

Oh, wat geniet ik van dat getruttel met lapjes en draadjes. 

En met de herfst en winter voor de deur 

komt er natuurlijk weer meer tijd om 

lekker op het ateliertje te werken.