Rommelig!

Het was een rommelig weekje, afgelopen week! 

Erop terugkijkend moest ik denken aan het boek van Douwe Draaisma:

"Waarom het leven sneller gaat als je ouder wordt."

Ik deed van alles wat.

En de tijd vloog voorbij! 

Zo bakte ik een brood-zonder-te-kneden.

Leuk, gemakkelijk!

Maar mijn advies: niet doen! 

Ik probeerde de afgelopen tijd verschillende recepten en ondanks dat het brood 

prima smaakt (logisch: ik gebruikte het EKO tarwemeel dat ik altijd gebruik voor brood) 

blijft het een springerig en elastisch brood.

Net elastiek! 

Dat komt doordat er niet gekneed wordt en de gluten niet mooi uitrekken.

Nee, voortaan doe ik weer wat "elbow grease" zoals de Engelsen dat zo mooi noemen 

in m'n deeg en ga ik het gewoon weer kneden. 

Ik maakte een "dresden plate" voor m'n Gossip. 

Leuk bordje om straks lekker in de tuin van te eten! 

en 

ik sneed alvast wat stofjes voor een van de volgende blokken die 

in die lieve quilt "Gossip in the garden" komen.

Ik breide af en toe een steekje.

Maar toch blijft het gevoel dat de dagen door m'n handen glippen.

Hoe zat dat ook weer met dat boek van Draaisma?

Wel wat ik er eigenlijk alleen van onthouden is is dat als je ouder wordt je 

niet zo vaak meer nieuwe dingen doet, nooit meer iets voor de eerste keer doet! 

En dat klopt wel. 

Hoewel... een tijdje terug was ik een hele dag zoet met het aanvragen van m'n pensioen!

En dat doe ik toch echt niet iedere dag! 

Gek idee hoor: eerdaags 65! 

Dat is toch zeker net nieuwe 55? 

Geklets!

Er wordt gekletst! 

En het is waar! 

Ik kan niet anders dan toegeven.

Mevrouw Rafel is gevallen voor de charmes van 

"Gossip in the garden". 

Het eerste blokje is al klaar.

De eerste steekjes zijn gezet! 

En ja hoor: Meneer Google doet het weer! 

Dus: even de hoofdjes draaien a.u.b.

Dank je wel! 

Natuurlijk zou ik niks nieuws meer beginnen.

Natuurlijk zou ik eerst alles afmaken. 

Ja, ja.

Maar hij is zo leuk, deze nieuwe quilt van Anni Downs.

Laat ik nu meteen het patroon maar kopen dacht ik toen ik het zag, anders wordt het straks weer net 

zo'n zoektocht als naar het patroon van de "Pockets of Posies".

Dus ja, er mag gekletst! 

"Heb je het al gehoord?

Mevrouw Rafel heeft er weer een werkje bij!

O,o,o zou ze ooit weleens iets afmaken?"

Big Smile!  

Hulptroepen.

Voor m'n nieuwste breiwerk 

heb ik m'n "hulptroepen" ingeschakeld.

De oude Mevrouw Rafel kan niet meer zelf handwerken. 

Ze haakte en breide graag.

Van een streng wol een kloentje (weet je het nog: kloentje is echt Westlands voor een bolletje wol!) 

maken) dat gaat nog prima! En ze doet het graag.

Deze eenvoudige omslagdoek waarvoor ik een pakketje kocht bij Klaziens kreaties

moet deze zomer dienen als zomerse vervanging van haar pinwheelsjaal.

Die twee zijn onafscheidelijk! 

"Maham, die sjaal moet nu echt in de was hoor!"

Kun je regelmatig horen... in huize Rafel.

Hoewel omi er zelf weinig vertrouwen in heeft: "kind, de zomer haal ik toch niet meer."

brei ik toch maar door. Als ik naar m'n moeder had geluisterd was er de laatste jaren niks meer gemaakt of nieuw gekocht! 

Dus brei ik gezellig door. 's Avonds bij de tv.

Heerlijk zo'n eenvoudig werkje. 

Nu eerst aan mijn huiswerk! 

Haken en de borduurrandjes maken.

Het lijkt wel alsof ik weer aan de slag moet voor een strenge handwerkjuf. 

Een vrolijke boel.

Na al het gespit in de tuin besloot ik dit weekend 

om alle bloemetjes binnen maar eens goed buiten te zetten! 

O, o o o o, wat een zin.

Gelukkig hoef ik geen examen Nederlands meer te doen.

Hoewel: af en toe droom ik nog wel eens dat ik biochemie-examen moet doen.

Een vreselijk vak waar veel parate kennis bij te pas kwam. 

Ik begon met alle steeltjes en bloemetjes van het eerste blok 

van de Pockets of Posies.

Al snel had ik het mandje vol! 

Zo, dat ziet er heel wat beter uit dan al die losse blommen.

En toen was het nog maar een uurtje werken om de kleine blokjes 

erlangs te zetten.

Die had ik onder de koffie bij Omi al helemaal in elkaar gezet. 

Het is een hele vrolijke boel geworden.

Als ik naar het blok kijk moet ik telkens even glimlachen.

Het wordt zo heel anders dan dat ik in m'n hoofd had. 

Maar ik  ben er heel tevreden mee. 

Vergeleken bij de eerste opzet is het een echte verbetering.

Maar:

het zit in de lucht hoor!

Kijk eens naar het crochet-a-long dekentje:

Precies dezelfde kleurkeuze. 

Lente!

Geen stofschaar, maar een grasschaar.

Geen gezellig ateliertje maar een stoffige tuinschuur. 

Met dit mooie weer heb ik nauwelijks een naald in handen gehad. 

Zelfs de breinaalden bleven 's avonds stil.

Rozig en slaperig van het werk buiten hing ik iedere avond 

met een quiltje op de bank.

Maar het resultaat mag er zijn.

Een opgeruimde tuin voor de oude Mevrouw Rafel.

Zo vroeg was de tuin nog nooit schoon. 

Nu mijn eigen tuintje nog...

M'n buurman mopperde een beetje:

"Ja, dat schiet niet op zo want al dat oude blad waait naar mij!"

Tja. ik kan niet overal tegelijk zijn.

Vanmorgen was er wel even tijd voor de haakrandjes.

Onze Tollebol wil ze maar al te graag laten zien. 

Hij houdt van rust en warmte.

Al die honden die nu al hun badpakjes aantrekken, 

hier en hier  dat vindt hij helemaal niks. 

Een extraatje.

Gelukkig heb ik jullie, een groep oplettende lezers die zag dat 

het haakhuiswerk nog helemaal niet af was. 

Zaterdagavond laat las ik nog even de reacties op het blog en zag dat 

er vanwege de haakmiddag een extra patroontje was uit gegeven.

Nou dat heb ik geweten. 

Achteruit haken! Dat werd het.

De witte zigzagrand met vasten werd helemaal niet mooi.

Op de foto hierboven zie je onderaan de achterkant van m'n huidige rand en 

bovenaan de goede kant van het werk.

In de overigens perfecte beschrijving startte men 

met de rand vaste op de verkeerde kant van het werk.

De rand kwam er dan uit te zien als de onderste rand op de foto.

En dat vond ik niet mooi.

Uithalen en opnieuw beginnen dus! 

Door deze vaste rand te beginnen aan de voorkant van het werk 

kreeg ik wel een mooie zigzagrand. 

Mandjes en randjes.

Jammer, de haakrandjes van deze week waren zo klaar!

Binnen een half uurtjes was het gepiept. 

Natuurlijk weet ik het originele patroon wel te vinden maar het juist 

zo leuk om zo gaandeweg een dekentje te maken. 

Je weet wel: elke dag een steekje is een hemdsmouw in een jaar.

Het maken van de borduurrandjes kost me veel meer moeite.

Intussen weet ik het wel:

Mevrouw Rafel is geen kruissteekborduurster! 

Vrij borduren gaat prima maar kruissteekjes... maar zo zo! 

Ik moet me echt inhouden om niet de hele Pockets of Posies quilt 

te gaan borduren.

Al die bloemetjes schreeuwen erom.

Voorlopig ben ik wel begonnen met de mand van het centrale blok.

En ja, ik gebruikte rode ruitjes voor m'n nieuwe mand.

Die valt echt niet meer weg tegen de achtergrond hoor.

Overigens zijn deze week de borduurrandjes wel heel lief.

Vooral het eerste randje met die blokjes heeft m'n hart gestolen. 

Nu we het toch over gestolen harten hebben:

Mary Berry kan er ook wat van! 

je kent haar misschien van heel Engeland bakt.

(The great british bake-off).

Vandaag bakte ik haar appel-kaneel cake als plaatkoek.

En at het als toetje na de aardappelsoep.

Ja, echte Westlanders eten nog tussen de middag warm! 

Tussen de middag oei, zelf zouden ze zeggen onder de middag.

Maar goed. de plaatkoek was er niet minder om.

Deze weken zendt de BBC een serie uit: Mary Berry Cooks.

Op maandagavond. ik denk op BBC2, maar dat weet ik even niet zeker.

Alle recepten staan in een boek dat bij de serie hoort.

Maar er staan er ook heel wat hier

waaronder dit appelkaneelcake recept. 

Een recept van Mary Berry kan gewoon niet mislukken.

Ze worden uitgebreid getest voordat ze gepubliceerd worden.

En dat gebeurd heus niet met alle kookrecepten. 

Haakavondje.

Vrijdagavond is tegenwoordig m'n vaste haakavondje.

Dankzij de crochet a long.

Met de kleurkeuze heb ik gelukkig helemaal geen problemen.

Tot nu toe ben ik erg tevreden met het dekentje.

In ieder geval pakt dit beter uit dan het eerste blok van de Pockets of Posies.

Geïnspireerd door het dekentje heb ik het over een heel andere boeg gegooid.

Ja, je ziet het goed: oranje.

Ook al oranje.

Dat maakt het lekker pittig.

En ook de mand heb ik vervangen.

Maar die mag nog niet op de foto. Eerst even aanzien of ik het nu wel goed heb gedaan.

Fijn dat jullie allemaal zo meedachten.

Vooral aan de reactie van Irene had ik wat. 

Zij schreef dat de mand weinig "massa" had.

En dat is ook zo. Hij was veel te licht van kleur en viel weg tegen het geweld van stelen

en bloemen.

Zo was het. 

Maar inmiddels ziet het er anders uit. 

Het kost me meestal even tijd om te bedenken dat ik de boel toch echt over moet doen.

Het leek trouwens wel of het patroon met me op de loop ging.

Het voelde een beetje alsof het werk een eigen wil had en dat ik daarin werd 

meegesleept! 

Wie weet verwerk ik deze stofjes er wel in.

Ik bestelde ze bij stitchenzo daar zijn deze Moda stofjes

7 euro per meter! 

Kijk zo kan ik m'n voorraadje eens lekker aanvullen.