Praten en breien...

Volgens het spreekwoord gaan ze niet samen.

Maar in dit blogje wel hoor.

Praten, nou ja, noem het liever kletsen!

Maar daarover later.

Eerst een update van de pinwheel 2:

Afgelopen donderdag maakte ik de foto en inmiddels heb ik nog 

2 randen bijgebreid! 

Deze manier van breien is zo ontspannend,

(daar kan ik best bij kletsen ;-) ). 

Zo erg zelfs dat ik dacht aan rij 15 te breien, terwijl het 16 was.

Werd ik bijna ingehaald door m'n eigen breiwerk! 

Ik gebruik er geen patroon meer bij.

Maar zonder de schermfoto's van Wieke, die de sjaal ontwierp, had ik het de eerste keer niet gered. 

Ze maakte een prachtig overzicht in Exel.

Maar ik heb geen Exel op m'n laptop... dus maakte ze trouw iedere week die schermafbeeldingen.

Hier vind je Wieke's blog.

Even een kijkje dichterbij. Deze kleuren zijn zachter, liever dan van pinwheel 1:

En dat kletsen, wel geinspireerd door Heel Holland Bakt (klik) bakte ik kletskoppen.

In sommige delen van Nederland ook wel "zerehoofdjes" genoemd.

Tja, voedselfotografie is een vak! En je ziet nu waarom. Het zijn echt "zerehoofdjes"

Maar ze zijn heerlijk hoor! Laat dat je niet tegenhouden om ze te maken,

ondanks hun afstotende naam in delen van Nederland.

Och, in Den Haag noemen ze ze ook wel Van Speijkjes...

Tja, het blijft 's Gravenhage he? 

Bijna alle basiskookboeken hebben wel een recept.

 Ik koos het recept uit het boek "Koekje"van Cees Holtkamp en Kees Raat.

Ook "Het Nederlands Bakboek" heeft een goed recept. 

Een gemakkelijk deeg om te maken en het bakken 5 tot 7 minuten in een oven van 200 o C

gaat supersnel! 

Kerstmis.

"Regeren is vooruitzien"zegt het spreekwoord. 

Omdat Rafeltje geen kerstquilt meer heeft wil ze er weer graag eentje maken...

Nog een half jaar en de kerstboom staat weer. 

gek idee he, vooral omdat het maar niet wil zomeren. 

Maar een kerstquilt, daar is vast en zeker een communistisch 10-jarenplan voor nodig! 

Laten we eerst maar een kijken wat er in dit leuke jaren 70 blik zit.

Een beetje rood, een beetje beige, harten...

zou dat geen goed begin voor een kerstquiltje zijn?

Even kijken wat er verder op tafel ligt.

(Dat kwam al uit het blik, dat zit namelijk vol met goede voornemens!)

Ha, roepen de kenners: dat lijkt verdacht veel op een "Scandinavian Christmas"

van Lynette Anderson.

Nou, jullie mogen nooit meer eerst raden, zo zeggen we in het Westland...

want het was natuurlijk helemaal goed.

Vorige jaar zag ik de quilt bijna af. Prachtig was ie Bep!

En ik was verkocht.

Rafeltje ging op zoek naar het patroon.

Helaas was er een deeltje zoek.

Overijverig als ik was, begon ik alvast maar met de hartjesrand.

Maar het werkt toch niet lekker als je alle patroontjes niet hebt.

Dus besteedde ik er weinig tijd aan.

Nu is de serie compleet.

Het is opgezet om te gebruiken als BOM.

-voor de niet quilters: blok van de maand, ieder maand een blokje is een top in 5 maanden... in dit geval-

Ja, ja... ik beloof niks maar ik ga het proberen.

Elke maand zal ik minstens een verslagje maken over m'n vorderingen.

Als ik dat nou beloof, dan hoef ik er misschien, heel, heel misschien (ahum)

geen 10 jarenplan op los te laten.

Afgesproken? 

Herinneringen.

In zo'n stapeltje mandjes zitten heel veel herinneringen!

Ieder quilster zal dat herkennen.

Het maken van een quilt kost zoveel tijd 

(en soms ligt het werk ook nog weleens een tijdje stil)

en in die tijd gebeurt er nogal wat.

Al die herinneringen stik je als het ware mee.

Mijn overbuurvrouw kiest altijd voor een titel die aansluit bij iets wat er in die tijd in het nieuws was.

Zo heeft zij een komkommertijdquilt... naar de EHEC crisis die 2 jaar geleden hier in het komkommers telende Westland grote invloed had. 

Maar ook ieder lapje heeft zijn eigen geschiedenis.

Dit rode stofje was een van de eerste quiltstofjes die ik kocht...

25 jaar geleden in de Kersttijd. In Delft.

Ik was zo blij met de lapjes dat ik er heel lang niet eens de schaar in durfde te zetten! Voor de mandjes gebruik ik allerlei restjes dus als de quilt ooit af is vertelt hij een heel verhaal. 

Voorbij?

'T is weer voorbij die mooie zomer! (Nee toch?)

In ieder geval lijkt het wel herfst! 

Aan het begin van de middag ben ik helemaal doornat geregend.

Voordat ik thuis was stroomde het water uit m'n kleren...

Maar goed, binnen is het droog en gezellig!

Afgelopen week heb ik gebreid voor 3! 

Van mezelf moest ik iedere dag 4 toertjes breien aan m'n want.

Stel je voor dat de winter invalt... dat zou toch lastig zijn.

Voor al dat breiwerk heb ik wel de hulp ingeroepen van m'n kleine breistertjes...

Wat een geluk al die 365 beestjes!

Ik breide deel 23 van Jookies breirol.

Jammer genoeg is ie weinig fotogeniek! Hoe krijg ik hem toch aantrekkelijk op de foto? 

Ik heb er wel 10. En dit is echt de beste. ;-(

Rafeltje trekt toch het meeste naar haar pinwheelbreiwerk.

Ik geef het toe. Ik ben gewoon verslaafd. 

Aan deze ontspannen manier van breien.

Altijd recht. Ik heb een hekel aan averecht breien.

Dat komt voornamelijk omdat ik mezelf breien leerde.

Op een tunische haaknaald (1 naald!!!) met rode wol en de 3 jarige Anny stond te stampvoeten omdat ze geen lang end kreeg!!! 

Naast breien waren er de onvermijdelijke boodschappen.

Kijk eens wat m'n hofleverancier nu weer heeft:

het leukste washi tape van de hele wereld

en

schattige stempels voor een heel klein prijsje! 

Daar ga ik straks mee spelen.

Eerst nog wel stofjes aaien! 

Ik regende naar de Quilthoeve. Voor lichte stofjes en een paar andere... wie kan er weerstand bieden aan zoveel lekkers, voor m'n mandjes.

Die koop ik in kleine beetjes in.

Ik ken mezelf. Kleurige stofjes heb ik te over.

Licht bijna niet. Bijgelovig als ik ben denk ik dat de quilt alleen de eindstreep haalt als ik maar niet te veel lichte stof in voorraad heb. Die lijmpen wil ik toch ook eens proberen. 

Zulke handige hulpjes waren er 25 jaar geleden toen ik voor het eerst les haalde bij Ted Storm nog niet!

Even afkoelen!

Hoewel de warmte hier bij zee,

lekker zeewind,

wel meevalt toch even een journal-uit-de-oude-doos

voor iedeen die wel een beetje kou kan gebruiken.

Snoepje van de week.

Even nadenken: wat was dat ook alweer

het "snoepje van de week"

Oorspronkelijk was het een klein snoeperijtje dat je voor 10 cent kon kopen bij

De Gruyter,

een kruidenier, die nu niet meer bestaat, maar die de leukste winkels van het land had.

Koffie werd in de winkel gebrand.

In hele grote glimmend rode branders.

En het rook er altijd zo lekker!

Op m'n oude blog was "het snoepje"een vast thema.

Meestal een klein werkje.

Gezellig om te doen.

Leuk om te hebben.

 Dat is ook dit kleine machinaal geborduurde cupcakeje.

Hier en daar is het met de hand wat opgeleukt.

En... zo groot is het niet hoor. Ongeveer 3 bij 2 en halve cm.

Maar waar gebruik ik deze borduurtjes voor?

Ze zijn heel geschikt om een kaft om op te leuken...

Aan een label... of gewoon in een lijstje.

Deze handgeborduurde familie hangt hier in een lijstje op m´n atelier.

Ook dit werkje is maar klein:  4 x 4 cm. 

Acht toeren.

Of misschien wel 10 toeren moesten de klasgenoten van de lagere school van mijn moeder elke

dag aan een sok breien als ze uit school kwamen! 

Nou, dat lukte mij afgelopen week ook aardig. Toeren maken.

Niet dat ik nog naar school ga...

maar lekker toeren maken, dat lukte zeker met m'n 2e pinwheelsjaal.

Hij wordt heel anders dan de eerste. 

Ter vergelijking heb ik hem even gefotografeerd op de eerste sjaal.

Mijn moeder, hier op een foto uit 1927 (ze is het eerste meisje in de middelste rij links, met het korte haar) hoefde geen sokken te breien. Zij hielp haar vader na schooltijd op het land. 

Speciebonen plukken of bollen poten...

Op deze foto was het juist sperciebonentijd en oude Mevrouw Rafel herinnert het zich nog als de dag van gisteren:

ze had die week haar haar laten afknippen. 

Alle grotere meisjes droegen dikke, zware vlechten.

En ze wilde zo graag een kort koppie!

Niet meer zo warm onder het werk.

Van haar moeder mocht het niet maar haar vader zei: Ja, ga maar toen ze nat en vies na het werk erom vroeg.

Even was er ruzie... haar moeder was er niet blij mee.

Maar 't was toch wel heel praktisch en al snel hadden de andere meisjes ook kort haar.

Op bovenstaande studiofoto was er een hele club op weg naar het strand.

Onderweg werd halt gehouden bij de fotograaf. 

Elk jaar kwam er een tante + kroost uit Leeuwarden en dan werd er vakantie gevierd.

Naast mijn moeder zit een zusje en ook achter haar staat een grotere zus. 

De rest is visite.

Maar toeren maken, verplichte toeren dat zou ik eigenlijk moeten doen voor m'n want.

Dat fair isle breien is zoooooo verslavend dat ik m'n wanten helemaal vergeet en tja, het moet gezegd: ook dat is fair isle breien, alleen de pinwheel is zo veel leuker! 

Pinwheel 2

Precies een jaar geleden maakte ik deze foto van de wol die ik gekocht had om de
pinwheelsjaal van Wieke van Keulen (klik) te breien.

Op deze foto van eind oktober ik bij na klaar was... alleen de rand nog!
Maar er bleef nog heel wat wol over.

En... er lag ook nog een klein puntje met geel erin.
En dat wilde ik niet... ik draag nooit geel.
Maar nu heb ik de punt weer opgepakt en ga ik de restjes opbreien.
Er is vast wel iemand die hem wil hebben als ie af is.
Ook weer een pinwheelpatroon.
Daarin kan ik, denk ik, alle restjes kwijt en het breit lekker makkelijk want het patroon is erg eenvoudig.
Een echt zomerwerkje! 

Labels

Voor een persoonlijk tintje aan een cadeautje is het leuk om zelf

een label te maken.

Dat hoeft helemaal niet zo ingewikkeld.

Hier nam ik een kopie van een foto van mijn overgrootmoeder.

Een stukje washitape... heerlijk spul dat makkelijk scheurbare tape

en een poezieplaatje...

Voort deze label nam ik een bladzijde uit een oud boek en gebruikte een 

stempel met bruine inkt. Weer wat tape en een poezieplaatje.

Eenvoudiger kan niet!

Dit is de achterkant van het kaartje: hergebruik... misschien herken je het:

het zat op de Flow.

Het is trouwens al even geleden dat ik de labels maakte.

Ik gebruikte ze om gehaakte kroontjes aan te hangen om weg te geven.

Wantjes en mandjes.

Het voelt wel een beetje ongemakkelijk om juist nu 

over WANTEN

te gaan bloggen.

Is het eindelijk eens lekker weer om het prieel op te zoeken

komt Mevrouw Rafel met wanten aangesjouwd! 

En niet zomaar wanten, nee, 2 linkerwanten.

En ze passen ook nog eens niet bij elkaar! 

O,oo wat ben ik toch een chaoot.

De wanten met de kussende eekhoorns,tja, daar moet ik heel geconcentreerd aan breien

daarvoor neem ik echt de tijd

en die andere want

de roodbruine begon ik te breien omdat de winter zolang duurde dat ik

wel nieuwe moest maken want m'n stevige wanten

voor-het-hondjes-uitlaten

hadden het eind van de winter niet gehaald!

Dus begon ik optimistisch aan dit patroon uit Estlandse wanten van de Dutch Knitters.

En ja wie kent het niet...

andere dingen kwamen ertussen!

Het werd blijkbaar ook beter weer want de wanten raakten in het vergeetboek.

Dus moest ik van mezelf deze week in ieder geval de eerste roodbruine want afbreien.

Dat lukte wonderwel.

Regeren is vooruitzien, niet waar?

Voor deze wanten gebruik ik Estlandse wol van Aade

De twee donkere kleurtjes zijn met opzet zo gekozen omdat hondenuitlaatwanten

nogal snel vuil worden! 

Het lukte me zelfs nog om weer wat mandjes aan elkaar te zetten

Op dit wat saaie plaatje zitten er 64 aan elkaar.

Kaften

Ze liggen al zolang klaar deze 3 bij elkaar passende kaften voor een A5 dummy.

Het is bijna een tastbaar schuldgevoel.

Was ik afgelopen week zover dat ik e-i-n-d-e-l-i-j-k  

 m'n oude naaimachine, die ik alleen gebruik voor vrij stikken, schoongemaakt

en helemaal klaar had staan voor het werk

kwam er weer wat tussen.

De geborduurde ruggen ( dubbele stof geborduurd met stersteken of gewoon een rijgsteekje) zijn al helemaal klaar.

Ik moet nog even beslissen of ik dit voorop dit boek doe 

of toch

deze bloemetjes...

 Het mag maar niet lukken. 

Maar ik ruim ze nog niet op! 

Wie weet morgen...

Vanavond in ieder geval niet... 

dan is er Heel Holland bakt op de tv, de Nederlandse versie van The Great Brittish Bake-off.

Wil je er alles over weten?

Zij schreef er vanmorgen een gezellig blog over! 

Bericht van Keesje.

Nou, van Keesje... Mevrouw Rafel neemt het graag van hem over:

Hij is een beetje brak, zegt hij! 

Volgens mij is ie op z'n verjaardag

-gek genoeg dezelfde dag als ik-

verschrikkelijk aan de boemel geweest.

Z'n muts staat op een oor,

hij moet steun zoeken bij een stapel boeken

en

hij zit nog te duimen ook! 

Kom op Kees: 

's avonds een vent... 's morgens een vent.

Rafeltje neemt het er even van:

Er hangt nog genoeg te doen over het hekje op de overloop! 

Lekker in het zonnetje, achter glas.