Met een looprekje.

"Ha, zei de oude Mevrouw Rafel,

al bladerend in het vogelbreiboek,"

"die vogeltjes lopen met een 

looprekje!"

En inderdaad heeft 

het hulpje om ze pootjes te geven wel iets weg van 

een looprekje. 

En over looprekjes gesproken: 

Dit weekend was ik op zoek naar 

mijn quiltspullen.

Ik moet toch eens eindelijke 

die bokkepootjes eh, berenpootjes 

eens gaan quilten.

Nu ben ik van mening dat 

de meeste quilters hier

niet echt goed zijn in handquilten.

Ik kan het wel maar heb er een bloedhekel aan. 

En... niet schrikken 

bovenstaand werk was 

ruim 15 jaar geleden mijn laatste serieuze werk! 

Toch wil ik de quilt met de hand quilten.

Zo'n traditioneel ontwerp heeft dat nodig.

Wel ga ik

quilt-as-you-go werken.

Zo'n grote lap is veel te zwaar 

op mijn oedeemarm. 

En met dat voornemen ontstond 

een ware zoektocht.

Allereerst naar dat leuke blikje 

met dat meisje in de telefooncel.

En dat jochie dat zo 

geduldig staat te wachten.

Terwijl de hond zo zijn eigen

bezigheden heeft.

Kijk! 

Alles ziet er nog in! 

Zelfs Aunt Becky 

heeft 15 jaar eenzame opsluiting overleefd. 

Nu nog een quiltring. 

Mijn favoriete ring

een echte Taiwanese ring van waaibomenhout

die ooit 12 gulden 95 kostte was nergens te vinden.

Dus op naar de winkel voor een 

nieuwe kleine ring.

Jammer genoeg vergat ik een 

foto te maken 

maar in de Quilthoeve 

mocht je bezem ivm. Halloween 

maar 1 uur parkeren! 

Wat is nu 1 uur in een quiltwinkel!

Maar goed, er waren geen kleine ringen.

Dus op naar de zolder.

Oh, wat een stof en wat een troep.

En daar stond wel 

de quiltring op poot 

die ik ooit kocht.

Nou niet direct naar het stof kijken! 

Het is niet zo'n hele mooie

met een metalen 

ziekenhuisbedachtige poot.

Die poot deed een buurvrouw 

nog eens bezorgd informeren 

"of ik nu alweer met een looprekje liep?" 

Begin jaren '90 was lopen niet 

gewoon voor mij.

Maar nu gaat het al jaren veel beter. 

Nu hebben we wel een ring

maar niet de goede.

Midden in de nacht wist ik het ineens! 

Dat echte Taiwanese ringetje 

ligt natuurlijk in de lade 

bij de borduurringen! 

Uit bed gestapt

en ja hoor! Er lag er nog eentje. 

Dus kan ik eindelijk aan de slag. 

Maar het allermooiste van de zoektocht komt nog: 

Achter de quiltring stond een bruin koffertje.

En daarin zit mijn oude typemachine. 

Tik is weer terug!

Al mijn scripties heb ik erop geschreven.  

Ik dacht dat ik 

na het sluiten van mijn praktijk de 

elektrische machine en 

de tekstverwerker 

samen met die lieve oude Tik 

had weggedaan.

En ik dacht vaak aan hem

Hoe leuk het zou zijn om 

teksten te tikken.

Meneer Google 

wist me al te vertellen

dat schrijfmachinelinten

nog gemakkelijk te koop zijn.

Oh,ik kan niet wachten...

Oud en nieuw.

Te laat, te laat! 

Het voelt als het konijn uit 

"Alice in Wonderland".

Ik loop nu al achter, terwijl het jaar nog 

maar net begonnen is. 

In ieder geval: 

de beste wensen voor iedereen.

Veel creativiteit en lekker spelen met 

lapjes en draadjes.

Afgelopen weken heb ik maar wat 

aan lopen rommelen.

Maar wat ik zeker niet lichtzinnig deed is

het kiezen van een nieuw boek 

voor het nieuwe jaar. 

Heb ik me het hele jaar druk lopen maken over

een nieuwe kaft.

En dacht ik dat het echt de rechtse zou worden...

kwam ik bij het zoeken naar kleine gebreide 

kleutersokjes 

(die maak ik altijd van het restje sokkenwol

voor grote mensensokken) 

dit lieve boek tegen. 

Een ouwetje uit 2009! 

(Mevrouw Rafel is gedoopt als 

Antje

en gebruikt die naam vooral voor 

werk dat gepubliceerd wordt/werd.) 

Maar daarmee sloeg ook de twijfel toe. 

Het materiaal:

met acrylverf geverfde polyestervlies 

geplakt op katoen en

daarna machinaal en handgeborduurd 

is gewoon kwetsbaar.

Vooral de rug die geborduurd is met zijdegaren. 

Toch koos ik voor dit boek. 

Gewoon te mooi! 

En ik vond nog wat.

Een foto van Tollebol als puppy.

Die schooier is inmiddels acht! 

Zijn ondeugende zusje werd gisteren 

alweer 6.

Ze is gek op kleine knuffelbeestjes.

En nu helemaal tevreden met een 

schoon nieuw schaapje.

Deze schone slaapster is op zoek naar comfort.

Heerlijk met deze regen een 

plekje op de bank.

Kopje op een kussen.

Genieten! 

Intussen werk ik kerstmis de kamer uit. 

En maak een pot met narcisbolletjes. 

Zo gedaan.

Wat mos (uit de tuin tussen het gras uitgewurmd) 

op de bodem.

Bolletjes uit de pot halen.

In het glas.

Mos aan de zijkanten zodat de bollen niet 

uitdrogen.

Berkentakjes 

(verzamelen bij de buurvrouw

2  huizen verderop op het hoekje) 

en klaar is Kees.

Sorry, mevrouw Rafel. 

Je ziet het al. 

Ik kan kerst nog niet helemaal loslaten 

op mijn blad... 

Tenslotte nog iets voor de afdeling 

Lost & Found. 

De foto van de anemoonsjaal 

die ik noemde in het vorige blogje.

Je weet wel van het restje garen breide ik 

de polswarmertjes.

Rood en rozig.

Dit wordt een nogal rood en rozig blogje. 

Allereerst het rood.

Sinds een paar maanden doe ik mee met de kleurige stoffenclub

van "Birdblocks".

Deze maand waren de stofjes rood.

Iedere maand komt er een andere kleur.

Zo bouw ik weer een lekkere stapel kleurige stofjes op.

De hondjes waren weg van de dalmatiers.

"Oh, krijgen wij zo'n dekentje", vroegen ze.

Nou, dat valt nog te bezien! 

Het kleine dekentje van de crochet-a-long past precies in hun mand.

En heeft behoorlijk wat rood. 

De tweede grote c-a-l-deken groeit gestadig door.

Eigenlijk doe ik weinig anders dan haken.

(Met dit mooie weer en met het meeste werk aan m'n huisje 

aan de kant loop ik de kantjes er een beetje af!).

Het is zo'n werkje dat je gemakkelijk oppakt.

Voor deze grote deken heb ik niet zo'n strak kleurschema als voor het 

kleine dekentje. 

Ik gebruik gewoon wat er nog in m'n voorraad ligt.

En ook rood: alle stokrozen in mijn voortuin.

Deze staat half voor mijn voordeur. 

Te mooi om weg te halen toch. 

Tenslotte: eindelijk weer eens rozen op m'n blog.

Gewoon uit een bos bij AH.

Eerlijk gezegd ben ik meer van rozen in de tuin dan rozen in een vaas.

Maar deze dikke bos kon ik niet laten staan.

Als er in de winkel een nieuwe partij bloemen komt gaan de oudere 

meestal voor 1 euro per bos weg en ja, zeg daar maar eens 

nee tegen!

En dan nog even een proefje:

De foto's op het nieuwe toestel zo zo groot dat het uploaden uren duurt.
Dus even de foto wat kleiner gemaakt
en kijk het lukt.
Oh, ik leer het wel hoor! Ben echt trots dat ik het uitgevogeld heb.
De stapel kleurige blokjes groeit een heel klein beetje. 

Besmettelijk!

Afgelopen week was ik op de Westlandse Bee.

Het was een gezellige grote groep. Iedereen had er weer zin in na een onverwacht mooie 

zomer waarin de meesten van ons maar weinig deden...

Nou op handwerkgebied dan.

Ik zat in een hoekje waar druk gewerkt werd met hexagonnetjes.

Van piepklein tot best fors.

Het lijkt wel of iedereen ineens aan het hexen is.

In 1999 was er ook zo'n hype.

Iedereen wilde een een milleniumquilt maken met 2000 verschillende stofjes.

Nou je ziet wat er bij mij van terecht gekomen is ;-( 

Twee bakken vol met hexjes... een jaar zoet lapjes omrijgen....

En daar ligt het nu. 

Klaar voor de afdeling lost & found.

Maar let op dat hexjes maken is heel besmettelijk.

Afgelopen week kocht ik het boek van An Moonen en Petra Prins.

Ik had direct al een favoriet.

Deze quilt met hexagonnen en sterretjes staat al op m'n verlanglijstje...

Leuk, kan ik alvast stofjes sparen. ;-o

Hogere economie noemde mijn vader zo'n plan altijd...

Maar eerst moet ik maar eens aan de slag met de kerstquilt.

Het derde blok krijg ik deze maand niet af.

Maar Mevrouw Engel knapt al een beetje op met haar warretjeshaar! 

Ik had moeite met het blok.

Vond het de minst leuke van de 4 en nu ik bezig ben met borduren valt het me toch weer mee.

Trouwens ik zag dat m'n hofleverancier (Hema) hele leuke scrapboek artikelen had.

Waaronder dit stickerboekje. (Ook leuke etiketten voor op je jampotten).

En wil wil er nou niet een boekje dat beloofd om je leven 

gemakkelijker te maken?  

Deze week is een beetje chaotisch.

Ik kom er ook niet toe om bij jullie te reageren...

Maar in een gestolen kwartierje lees ik wel snel jullie blogs! 

Lost & Found.

Verloren en gevonden.

Wist je dat je tegenwoordig voor gevonden voorwerpen bij het Gemeentehuis

moet zijn in plaats van het politiebureau? 

Nou zover hoefde ik niet hoor.

Ik vond dit kleine borduurwerkje tijdens een van m'n opruimronde's

afgelopen week. Gewoon in m'n eigen huis. (En nee, ik ben nog steeds niet klaar.) 

'T is maar een heel klein dingetje van zo'n 7 bij 5 cm.

Het was een kleurencirkelopdracht, waarbij je 2 tegenoverliggende kleuren 

van de kleurencirkel moest gebruiken.

Ik koos geel en paars.

Het werkje stelt een boom voor ( ja, dat zien jullie ook wel! oei!)

die gedeeltelijk in de schaduw staat. 

Acht toeren.

Of misschien wel 10 toeren moesten de klasgenoten van de lagere school van mijn moeder elke

dag aan een sok breien als ze uit school kwamen! 

Nou, dat lukte mij afgelopen week ook aardig. Toeren maken.

Niet dat ik nog naar school ga...

maar lekker toeren maken, dat lukte zeker met m'n 2e pinwheelsjaal.

Hij wordt heel anders dan de eerste. 

Ter vergelijking heb ik hem even gefotografeerd op de eerste sjaal.

Mijn moeder, hier op een foto uit 1927 (ze is het eerste meisje in de middelste rij links, met het korte haar) hoefde geen sokken te breien. Zij hielp haar vader na schooltijd op het land. 

Speciebonen plukken of bollen poten...

Op deze foto was het juist sperciebonentijd en oude Mevrouw Rafel herinnert het zich nog als de dag van gisteren:

ze had die week haar haar laten afknippen. 

Alle grotere meisjes droegen dikke, zware vlechten.

En ze wilde zo graag een kort koppie!

Niet meer zo warm onder het werk.

Van haar moeder mocht het niet maar haar vader zei: Ja, ga maar toen ze nat en vies na het werk erom vroeg.

Even was er ruzie... haar moeder was er niet blij mee.

Maar 't was toch wel heel praktisch en al snel hadden de andere meisjes ook kort haar.

Op bovenstaande studiofoto was er een hele club op weg naar het strand.

Onderweg werd halt gehouden bij de fotograaf. 

Elk jaar kwam er een tante + kroost uit Leeuwarden en dan werd er vakantie gevierd.

Naast mijn moeder zit een zusje en ook achter haar staat een grotere zus. 

De rest is visite.

Maar toeren maken, verplichte toeren dat zou ik eigenlijk moeten doen voor m'n want.

Dat fair isle breien is zoooooo verslavend dat ik m'n wanten helemaal vergeet en tja, het moet gezegd: ook dat is fair isle breien, alleen de pinwheel is zo veel leuker! 

When I am sixty-four...

Het leek altijd zo ver weg!

-many years from now-

Maar nu is het nog maar een nachtje slapen.

Wat is het hard gegaan. Het lijkt wel gisteren dat ik nog een kleine Anny was.

Hier op de foto ben ik 15 maanden.

Het lijkt of ik meespeel in een film van Hitchcock.

Maar nee, het is m'n grootvader van vaderskant waarbij we inwoonden want er was in Nederland van de begin jaren 50 grote woningnood.

Ja, deze peuter zat nog in de kinderwagen.

En wat voor eentje: een hele hoge. 

Dat zag je niet veel in die tijd en mijn moeder werd ook altijd nageroepen:

"Vrouw, je moet er een hond onder zetten!"

(In die tijd mocht een kar nog door een hond getrokken worden.)

We hebben hem nog. Op zolder een echte Silver Cross.

Het verhaal wil dat de Engelse koningskinderen ook in zo'n wagen vervoerd werden.

Dus was ik in goed gezelschap??? 

Mijn tante bracht hem mee uit Engeland en hij was een beetje roestig.

Op het dek van de Harwichboot had hij een lading zeewater over zich heen gekregen...

Lost & Found...

Het leuke van opruimen is dat allerlei verloren gewaande schatten inens opduiken, zoals deze twee gedeeltelijk machinaal, gedeltelijk met de hand geborduurde dames..

Ze zijn allebei 11 cm lang en deze onderste is 5 cm breed, de bovenste - even meten hoor- die is toch wel 8 cm breed... Ik probeerde toen om stukjes stof te verwerken in een borduurtje. Het zijn dus echte proefjes, die ik misschien nog weleens ergens in verwerk. Voorlopig moeten ze een vast plaatsje krijgen, zodat ze volgend jaar weer niet in de Lost & Found kolommen opduiken...