"Ha, zei de oude Mevrouw Rafel,
al bladerend in het vogelbreiboek,"
"die vogeltjes lopen met een
looprekje!"
En inderdaad heeft
het hulpje om ze pootjes te geven wel iets weg van
een looprekje.
En over looprekjes gesproken:
Dit weekend was ik op zoek naar
mijn quiltspullen.
Ik moet toch eens eindelijke
die bokkepootjes eh, berenpootjes
eens gaan quilten.
Nu ben ik van mening dat
de meeste quilters hier
niet echt goed zijn in handquilten.
Ik kan het wel maar heb er een bloedhekel aan.
En... niet schrikken
bovenstaand werk was
ruim 15 jaar geleden mijn laatste serieuze werk!
Toch wil ik de quilt met de hand quilten.
Zo'n traditioneel ontwerp heeft dat nodig.
Wel ga ik
quilt-as-you-go werken.
Zo'n grote lap is veel te zwaar
op mijn oedeemarm.
En met dat voornemen ontstond
een ware zoektocht.
Allereerst naar dat leuke blikje
met dat meisje in de telefooncel.
En dat jochie dat zo
geduldig staat te wachten.
Terwijl de hond zo zijn eigen
bezigheden heeft.
Kijk!
Alles ziet er nog in!
Zelfs Aunt Becky
heeft 15 jaar eenzame opsluiting overleefd.
Nu nog een quiltring.
Mijn favoriete ring
een echte Taiwanese ring van waaibomenhout
die ooit 12 gulden 95 kostte was nergens te vinden.
Dus op naar de winkel voor een
nieuwe kleine ring.
Jammer genoeg vergat ik een
foto te maken
maar in de Quilthoeve
mocht je bezem ivm. Halloween
maar 1 uur parkeren!
Wat is nu 1 uur in een quiltwinkel!
Maar goed, er waren geen kleine ringen.
Dus op naar de zolder.
Oh, wat een stof en wat een troep.
En daar stond wel
de quiltring op poot
die ik ooit kocht.
Nou niet direct naar het stof kijken!
Het is niet zo'n hele mooie
met een metalen
ziekenhuisbedachtige poot.
Die poot deed een buurvrouw
nog eens bezorgd informeren
"of ik nu alweer met een looprekje liep?"
Begin jaren '90 was lopen niet
gewoon voor mij.
Maar nu gaat het al jaren veel beter.
Nu hebben we wel een ring
maar niet de goede.
Midden in de nacht wist ik het ineens!
Dat echte Taiwanese ringetje
ligt natuurlijk in de lade
bij de borduurringen!
Uit bed gestapt
en ja hoor! Er lag er nog eentje.
Dus kan ik eindelijk aan de slag.
Maar het allermooiste van de zoektocht komt nog:
Achter de quiltring stond een bruin koffertje.
En daarin zit mijn oude typemachine.
Tik is weer terug!
Al mijn scripties heb ik erop geschreven.
Ik dacht dat ik
na het sluiten van mijn praktijk de
elektrische machine en
de tekstverwerker
samen met die lieve oude Tik
had weggedaan.
En ik dacht vaak aan hem
Hoe leuk het zou zijn om
teksten te tikken.
Meneer Google
wist me al te vertellen
dat schrijfmachinelinten
nog gemakkelijk te koop zijn.
Oh,ik kan niet wachten...
Hihihi, wat een zalige post ;o) Super om met je mee te mogen op de ontdekkingsreis door je vliering en gedachten!! Je vondsten zijn om heel erg blij van te worden, en die staande ring krijgt vast een nieuwe eigenaar die er heel erg blij van wordt! Lieve groet Anny!
BeantwoordenVerwijderenWat leuk om zo te speuren naar alle spulletjes om te quilten en dan vind je zomaar je tik-machientje ;-)
BeantwoordenVerwijderenSucces
Dan zal ik onze vliering maar niet laten zien, waar we al 10 jaar niet meer op zijn gegaan... Eerst moeten de poezen daar maar eens gaan stoffen. Leuk zo'n oude typemachine! Ik moet ook nog een appeltjesgroene hebben. Goed te weten dat je nog inktlinten kunt kopen!
BeantwoordenVerwijderenSucces met doorpitten!
Wat een leuk stukje. Een genot weer om te lezen.
BeantwoordenVerwijderenIk ben een echte beginneling als het om quilten gaat maar ik ben op het moment ook mijn quilt met de hand aan het door quilten (of heet dat doorpitten?) en ik heb daarvoor een ring mogen lenen van de juf van de cursus. Ik leg gewoon het hele zwikkie dan op de eettafel en dan gaat dat ook wel goed zo... Ben er nog niet bedreven in, dus ik vind het zelf niet zo heel netjes gaan, maar het ziet er in het geheel wel heel leuk uit nu...
Fijne avond,
liefs,
Mirjam