Een zonnetje!

Een paar steekjes maar! 

Eventjes een beginnetje opzetten.

Voor niks bijzonders hoor.

Het wordt gewoon een zogenaamd 

melkdoekje.

Ik ga het breien van deze bol Unicat.

Jeanet van het blij-dat-ik-brei blog 

verkocht ze met een kleine toeslag voor het goede doel:

de bouw van een schooltje in Kenia. 

Van die warme kleurtjes

fleur 

ik helemaal op! 

Wat een natte dag! 

De arme hondjes wachten bibberend in 

een warme handdoek 

totdat ze heerlijk geföhnd worden.

Hoewel terwijl ik dit schrijf schijnt er trouwens

een vals zonnetje.

Lekker vanavond breien op de bank.

Niet dat ik geen werkjes meer heb liggen:

Eindelijk zijn alle kleurtjes voor de 

grote granny haakdeken

binnen zodat ik de blokken kan afmaken. 

Het garen is lekker dik, heel erg zacht,

heel licht.

En:

het vreet garen.

Een echte shopkeepersdream dus.

Vervelen omdat het regent?

Nou nee!   

De Heeren van de thee.

Een kladje.

Veel te vaak blijft het bij een kladje!

Natuurlijk weet ik wel dat ik niet ieder 

ideetje

dat er in mijn hoofd opkomt 

om kan zetten 

in een journal! 

Maar van deze Heeren had ik graag een 

bladzijde gemaakt. 

Wat hebben deze deftigerds eigenlijk op

hun geweten? 

Nou, ze durven me van alles en nog wat te vragen.

Wat mijn ergste nachtmerrie is.

en

Waaraan ik het eerste dacht toen ik vanmorgen wakker werd?

en 

Of ik weleens zing onder de douche? 

en 

Welke beroemdheid ik zou willen zijn?

Nou ja, ze houden maar niet op!  

Kortom 1 gek kan meer vragen dan 

12 wijzen kunnen beantwoorden!

"Maar je hoeft het toch niet te lezen?"

zul je je afvragen.

Nee, dat hoeft ook niet.

Maar voor iemand die als kleutertje geen groter doel had

dan eindelijk te leren lezen 

is geen letter veilig.

Als kind las ik alles wat me in handen kwam.

Zelfs het "groene blaadje"

 ( Het vakblad voor de handel in groenten en fruit.)

van m'n vader.

En oh, de Hobaho...

Dat was een blad voor de bloembollenteelt.

Eindeloze reeksen toegelaten rassen...

En natuurlijk de krant.

Liggend onder de schemerlamp.

 Als er dan niks meer was was er altijd nog het

telefoonboek! 

Dus lees ik trouw al die labeltjes. 

Maar als die druiloren vragen 

wat m'n ergste nachtmerrie is

dan komt het me te dichtbij.

Ooit heb ik kanker gehad,

en ik hoop dat nooit meer mee te maken. 

Of je het wilt of niet:

je verlies de zeggenschap over je eigen leven.

Ik hoor weleens mensen in dezelfde situatie zeggen 

dat  ze het gevoel hadden om in een rijdende trein 

te zitten en niet uit kunnen stappen.

Of in een soort film waarin je geen invloed hebt op 

de gebeurtenissen. 

Eigenlijk geeft dat de machteloosheid goed weer.

Maar om nu al die narigheid op te roepen 

voor een kopje thee? 

Lieve Heeren van de thee:

wilt u alstublieft met die gekkigheid stoppen? 

De thee is lekker

maar dat nieuwsgierige aagjes gedoe mag wel weg! 

Klein spul.

Geïnspireerd door het boek van Cecile Franconie

begon ik een week of twee geleden aan 2 kleine naai-etuitjes.

Ik gebruikte wel het patroontje uit het boek 

maar niet het borduurvoorbeeld.

Dat tekende ik even zelf.

Al lezende in het boek kreeg ik het gevoel 

alsof ik het zelf niet kon! 

Wel een beetje vreemd. 

Want er moet altijd of bijna altijd een 

beetje van mezelf in een werkje. 

Dit probeerseltje viel zo goed uit dat het ook een 

toch maar een naaldenboekje mocht worden.

Roosjes maken van zijdelint ben ik ook nog niet 

verleerd.

Ooit kocht ik de voorraad
zijdelint op
van een winkel die stopte met de verkoop.

Al jaren lag het maar een beetje
te liggen.
En zijde vergaat gemakkelijk.

Vooral als het zgn verzwaard is.
Bewerkt met metaalzouten.

Maar deze lintjes zijn nog zo goed als
nieuw na zeker 16 jaar
bewaard te zijn.

Heerlijk!

Als klein meisje was ik al gek op kraaltjes rijgen.
En nu mag het weer!
Het schijnt dat je gelukkig wordt van de dingen
te doen die je als klein kind ook al
heel graag deed.
Je begrijpt dus dat ik met een krul in mijn
staart al die kraaltje gezellig vastzette!

Het groene etuitje is voor mijn kleine
rode schaarje.

Het andere etuitje is gewoon
een naaldenboekje.
(Dat had ik nog niet ;-O )

Ik las in het boek dat Cecile heel vaak werkt met een
draad die ze bij de hand heeft.

Hier gebruikte ik naast Madeira zijdegaren voor de
blaadjes
een restje sokkenwol voor de bloem!

Over bloemen gesproken:
het wordt al lekker lente in huis met
narcisjes.

En tulpen.

Naast de roos is het toch wel
mijn favoriete bloem.

Vooral als ze zo lekker gaan hangen.

Voor bij de turquoise muur
kocht ik witte amaryllis.
Ja ik kan het niet laten.

Vroeger vonden we ze heel ouderwets!
En nu zijn ze weer helemaal in! 

Soep, soep, soep!

Van plastic soep tot bruinebonensoep.

Om de plastic soep wat in te dammen zijn 

gratis plastic tasjes 

sinds dit jaar verboden.

En terecht.

Nu is Mevrouw Rafel net een modern

Roodkapje:

meestal neemt ze een mandje mee.

Maar een boodschappennetje

in haar rugzak zou wel handig zijn

bedacht ze. 

Ha, een gat in de markt! 

Boodschappennetjes

zijn nog niet zo makkelijk te vinden.

Dus dan maar zelf aan de slag. 

Ja, ik heb al een hobby! 

(En er ligt nog zoveel!) 

Een netje haken kan er toch nog wel bij.

toch?

Laat nu bij de draadjeswinkel 

een leuk voorbeeld hangen 

van 

Hoooked Milano.

Een gereclycld katoenen garen (85%) 

met 15% ander garen.

Ik werk dus met hergebruikt materiaal.  

Dus weer een winstpunt voor het milieu.

Natuurlijk moest ik even een proefje maken.

Het is wel heel stug garen.

(Grr. Even trekken)

Maar onverslijtbaar voor een 

boodschappennet.

Over boodschappen gesproken:  

afgelopen week had ik een zakje 

gesneden groente over.

Ja, ik weet het liever geen pakjes en zakjes.

Maar dat is voor de ideale wereld.

Af en toe moet koken even snel.

Nu gaf de kruidenier die vroeger

op de kleintje lette

een 2e zakje gratis.

En als zuinige Hollandse neem ik 

zo'n zakje toch mee.

Mooi voor een pan snelle bruine bonensoep 

Ook zo'n zakje Italiaanse groentenmix over?

De soep is zo gemaakt.

Je hebt er het volgende voor nodig:

- wat boter of margarine,

- een zakje Italiaanse groentenmix van 400 gram,

- een grote pot of blik bruine bonen,

- een groentebouillontblet,

peper, parikapoeder, knoflookpoeder,

 klein gesneden bieslook.

Laat de boter smelten en bak de groenten 

even 2 minuten op.

Voeg ongeveer een halve liter (kokend) water toe

met de groentebouillontablet. 

Laat het 6 tot 8 minuten zachtjes koken.

Voeg de bonen toe en breng aan de kook.

Haal een volle soeplepel 

groente-bonenmengsel eruit als vulling.

Pureer de rest met een staafmixer.

Voeg de niet gepureerde groenten toe.

Maak op smaak met de specerijen 

en de bieslook .

Soms doe ik er nog wat reepjes ham in.

Eet smakelijk!

(Mevrouw Rafel geeft er meestal 

3-in-de-pan bij! 

Lekker ouderwets!)  

Onder het bed.

Al weer jaren geleden kreeg ik 

van een hele enthousiaste M. van het 

nuttig en fraai blog een adresje.

"Oh dat is zo'n leuke site! 

Echt iets voor jou".

En sinds 

die tijd kom ik

er 

regelmatig! 

Dat leverde ondermeer dit leuke 

stapeltje lapjes-met-kralenrandjes op.

Kraaltjes aan dit speldenkussentje.

Ja de spelden horen eigenlijk binnenin. 

Heerlijk om te doen

al die kleine werkjes.

Wat is er nou leuker dan 

lekker prutsen met draadjes en lapjes? 

En nu is er ook een boek.

Van de Franse Cecile, die me 

al zoveel inspiratie gaf.

Even binnenin kijken.

Ja, ik weet het,

het is op de grens (of misschien ook wel over

de grens) van 

kitsch! 

Lekker klooien met zijdelintjes.

Veel tasjes en ieniemieniespul.

Maar ook grotere quilts.

Sommigen drukker bewerkt dan anderen. 

Dat boek ligt nu al zeker 3 weken 

onder mijn bed.

En dat is een compliment voor 

het boek! 

Voor het slapen gaan lekker 

kijken e kijken

en dan 

dromen van al dat moois.

Het boek 

"Les Fantaisies quiltees et brodees 

van 

Cecile Franconie 

is een uitgave van Quiltmania.

Mijn exemplaar liep ik tegen het lijf 

in 

De Quilthoeve 

hier op het dorp.

En o ja, je wilt vast en zeker een kijkje

nemen 

bij Cecile.

Dat kan dit is haar website. 

Lekker makkelijk.

Iedere keer als ik in onze 

plaatselijke draadjeswinkel kom wordt ik 

er als een magneet naar toe getrokken: 

dat lekkere dikke haakgaren 

van by Claire.

Vooral dat hele dikke by Claire 2

roept telkens: 

"Neem mij mee!"

En tenslotte zwichtte ik. 

Op de site van het garen

vond ik een lief patroontje van een deken.

Lekker handig dat je direct een patroontje kunt kopen 

en als je garen hebt kun je direct 

aan de slag. 

En ik haakte een proefje. 

Ja, het ziet er ook uit als een probeerseltje.

Niet alle kleurtjes die ik wilde waren voorradig.

Maar toevallig wel alle kleurtjes voor het hartje 

van de granny. 

Dus is Mevrouw Rafel weer druk "aan de haak!"

De grote deken van de 2014 CAL is wel heel lief.

Maar zwaar, loodzwaar.

En omdat het 100% katoen is nou niet 

zo lekker warm.

Heerlijk zo'n eenvoudig werkje voor op de bank.

Niet dat ik daar heel vaak op zit! 

Vanmorgen bakte ik eerst eens een lading koekjes.

Van links naar rechts:

Jan Hagel, Goudse moppen en rechts koggetjes. 

De Oude Mevrouw heet niet voor niks 

"oma Koekje"

voor de hondjes. 

Natuurlijk lust ik ze zelf ook 

maar Omi kan er wat van! 

Al dat werk gaf me ook tijd om te denken over 

het woord voor 2016.

De afgelopen week kwam ik op diverse,

vooral buitenlandse blogs een woord 

voor het Nieuwe Jaar tegen. 

Dat sprak me wel aan.

Goede voornemens maken doe ik iedere dag.

Dus daarvoor hoeft het niet. 

Maar zo'n jaarthema

lijkt me wel wat.

Bij de Zweedse Hanna kwam ik het woord 

grace tegen.

Wij vertalen dat met genade. 

Maar uit de omschrijving die zij gaf bleek 

dat ze vooral goed voor zichzelf wilde zorgen.

Een beetje lief voor mezelf zijn 

lijkt me een mooi thema. 

Mevrouw Rafel heeft best wel de neiging 

om af en toe 

over haar grenzen te gaan. 

Vooral ten opzichte van haar 

mantelzorgtaakjes. 

Daar maakte ik trouwens ooit ook een leuk journalblad over.

De tekst Ik trok een streep en ging weer verder...

is uit een gedicht van Toon Telligen. 

Een zich herhalend thema dus... 

Oud en nieuw.

Te laat, te laat! 

Het voelt als het konijn uit 

"Alice in Wonderland".

Ik loop nu al achter, terwijl het jaar nog 

maar net begonnen is. 

In ieder geval: 

de beste wensen voor iedereen.

Veel creativiteit en lekker spelen met 

lapjes en draadjes.

Afgelopen weken heb ik maar wat 

aan lopen rommelen.

Maar wat ik zeker niet lichtzinnig deed is

het kiezen van een nieuw boek 

voor het nieuwe jaar. 

Heb ik me het hele jaar druk lopen maken over

een nieuwe kaft.

En dacht ik dat het echt de rechtse zou worden...

kwam ik bij het zoeken naar kleine gebreide 

kleutersokjes 

(die maak ik altijd van het restje sokkenwol

voor grote mensensokken) 

dit lieve boek tegen. 

Een ouwetje uit 2009! 

(Mevrouw Rafel is gedoopt als 

Antje

en gebruikt die naam vooral voor 

werk dat gepubliceerd wordt/werd.) 

Maar daarmee sloeg ook de twijfel toe. 

Het materiaal:

met acrylverf geverfde polyestervlies 

geplakt op katoen en

daarna machinaal en handgeborduurd 

is gewoon kwetsbaar.

Vooral de rug die geborduurd is met zijdegaren. 

Toch koos ik voor dit boek. 

Gewoon te mooi! 

En ik vond nog wat.

Een foto van Tollebol als puppy.

Die schooier is inmiddels acht! 

Zijn ondeugende zusje werd gisteren 

alweer 6.

Ze is gek op kleine knuffelbeestjes.

En nu helemaal tevreden met een 

schoon nieuw schaapje.

Deze schone slaapster is op zoek naar comfort.

Heerlijk met deze regen een 

plekje op de bank.

Kopje op een kussen.

Genieten! 

Intussen werk ik kerstmis de kamer uit. 

En maak een pot met narcisbolletjes. 

Zo gedaan.

Wat mos (uit de tuin tussen het gras uitgewurmd) 

op de bodem.

Bolletjes uit de pot halen.

In het glas.

Mos aan de zijkanten zodat de bollen niet 

uitdrogen.

Berkentakjes 

(verzamelen bij de buurvrouw

2  huizen verderop op het hoekje) 

en klaar is Kees.

Sorry, mevrouw Rafel. 

Je ziet het al. 

Ik kan kerst nog niet helemaal loslaten 

op mijn blad... 

Tenslotte nog iets voor de afdeling 

Lost & Found. 

De foto van de anemoonsjaal 

die ik noemde in het vorige blogje.

Je weet wel van het restje garen breide ik 

de polswarmertjes.